Sri Lanka 2015 – periode 5: 22 november t/m 23 november
zondag 22 november – Tissamaharama
Vandaag blijven we ook nog in Tissa, hotel my village. Het is een leuk adresje, het eten is lekker en het is hier rustig.
De dag begint vroeg, de wekker staat op 4.40uur want we gaan op safari en om 5uur vertrekt de jeep vanaf het hotel. We krijgen een ontbijtpakket mee, want zo vroeg eten dat lukt natuurlijk niet.
Het is dus nog donker als we van start gaan en de chauffeur heeft er zin in. Later zegt-ie dat ze in het begin flink doorrijden om op tijd bij het ticket kantoor te zijn, hoe eerder een ticket hoe eerder toegang tot het park. En ‘s ochtends zijn de dieren actiever dan een paar uur later. Dat klinkt logisch daar het ‘s ochtends natuurlijk nog niet zo warm is als later in de ochtend.
De chauffeurs moeten nog opletten want er liggen grote kuddes met koeien op de rijweg, ze hebben ook veel kalfjes.
Bij het ticket kantoor rammelt het van de jeeps en er komen alleen nog maar meer bij. Tegen 6 uur gaan we het park in, we zitten met z’n zessen in de jeep, allemaal uit hetzelfde hotel. De chauffeurs staan telefonisch met elkaar in verbinding en onderweg staan ze ook vaak te overleggen met elkaar.
Het mondt uit in een ‘ontmoeting’ met een luipaard en een beer. Dat we een luipaard zien mogen we bijschrijven op ons conto want dat lukt niet elke dag. Op mijn vraag of er misschien maar 1 luipaard in het park aanwezig is zegt onze gids dat er zo’n 20 a 25 luipaarden zijn, maar het park zo onmetelijk groot en voor publiek is er maar een heel klein deel te bezoeken.
We zien ook veel mooi gekleurde vogeltjes, o.a. bijeneters en een ijsvogel.
Rond 9.45uur vraagt de chauffeur of we al terug willen naar het hotel of dat we nog wat in het park willen rondrijden. We zijn gelukkig allemaal wel voor om nog rond te rijden. Dat is leuk, we komen nog een beer tegen, gaan naar de krokodillen kijken, komen olifanten tegen en veel vogeltjes.
Tegen 12 uur zijn we terug in het hotel, met een kaartje vol met foto’s die dan nog uitgezocht moeten worden, want niet elk schot is raak. Het laatste uur in het park komen we nagenoeg geen andere jeeps meer tegen.
We nemen een heerlijke omelet met kaas die er grif in gaat, we zijn dan ook al even actief.
We spreken met de 2 andere stellen die in de jeep zaten, 1 stel uit Italië en het andere stel komt uit Oostenrijk. Ze zijn wel blij met ons want ze krijgen de door Co gemaakte foto’s en ze konden af en toe door onze verrekijker kijken, maakt het net wat mooier.
Morgen gaan we weer verder met onze reis, dit was een leuke onderbreking waar we allebei erg van genoten hebben.
maandag 23 november – Tissahamarama – Galle
We hebben beide zowaar goed geslapen, Co is om 6uur al op, ikzelf om 7uur. We hadden de airco vannacht aangelaten, voelde af en toe een beetje fris aan maar verder wel lekker zo. Het is buiten onwijs warm en vochtig, niet prettig, eigenlijk gewoon onprettig.
We krijgen een heerlijk ontbijt met een lekkere kaasomelet. Om 9 uur staan we bij het busstation in Tissa waar we aan de overkant curd kopen voor onderweg. De tuktuk chauffeur vroeg LKR800 maar we zeiden voor LKR300 mag je ons naar het busstation brengen, dat was akkoord maar ze proberen het toch he.
De hotel eigenaar vertelde nog dat hij het liefst geen Chinezen heeft in zijn hotel, die mensen willen altijd zelf koken in de keuken maar dat wil hij niet. Bovendien, als ze met meerdere zijn zijn ze luidruchtig en een last voor andere gasten. Volgende week komen ze van booking.com in zijn hotel en dan gaat hij het aankaarten, om zijn tekst aangepast te krijgen dat er niet zelf gekookt mag worden. Zie maar de foto’s hieronder hoe het er bij hem uit ziet, spic en span.
De bus is er lekker snel en hij rijdt ook lekker snel. Toch doen we er 4 uur over om aan te komen in Galle. De chauffeur rijdt snel maar goed. Onderweg is er geen enkele gelegenheid om even naar de wc te gaan, hadden we wel verwacht. Op een gegeven moment stopt de bus eventjes ergens voor en we staan naast een openbaar toilet gebouw. Co tikt de chauffeur op zijn schouder en ja hoor, hij mag effe. Hij blijft helemaal een beetje lang weg, de mannen beginnen helemaal een beetje te gniffelen, maar ik kijk later in een blij gezicht van Co, zo opgelucht dat zijn blaas leeg is. 😉 Het is erg warm in de bus ondanks dat we wat wind vangen als de bus rijdt, maar we plakken aan onze stoelen vast.
In Galle aangekomen is het onwijs druk en vochtig heet. Iedereen begint gelijk aan ons te ‘trekken’, of we een tuktuk willen of een hotel. We lopen eerst weg naar binnen en gaan onze curd en bananen eten. Dan zoek ik via ‘kaarten’ op de iPhone op waar we moeten zijn en het blijkt maar 1,3km verderop te zijn, we besluiten te gaan lopen. Had ik al gezegd dat het vandaag erg heet is? Onze warmste dag tot nu toe.
Als we in de buurt van het guesthouse zijn weten we niet waar we zijn moeten. De mensen aan wie we het vragen weten het ook niet. Dan bel ik de eigenaar op maar dan is mijn bel tegoed op. Hij belt gelukkig direct terug en vraagt een van de omstanders aan de telefoon. Binnen no-time weten we dat het guesthouse maar 100 meter verder is, en niemand wist waar het was, nou ja.
Het is een guesthouse ‘Leisure holiday home’ genaamd met 2 kamers voor de verhuur en we worden uiterst vriendelijk ontvangen met een pot thee.
Dan gaan we op pad met een tuktuk, een beetje rondrijden door de omgeving. Met natuurlijk een paar commerciële uitstapjes, daar ontkom je niet aan, maar we vermaken ons wel. Galle is een plaatsje wat vroeger werd bezet door de Nederlanders, die hier een fort hebben aangelegd, het fort werd ook gespaard door de tsunami. Het schijnt dat er ook Nederlands klinkende straten zijn.
We hebben een tsunami museum bezocht. Op 26 december 2004 vond er rond 9.20uur een tsunami plaats. In dit museum zijn vele foto’s te zien van de toestand na de tsunami en een aantal van de situatie er voor. Wat een getallen komen er voorbij van mensen die gedood zijn maar ook van mensen die nog steeds vermist zijn. Het verdriet en de ellende spat van de foto’s af. Er waren rond de 300.000 mensen gedood door deze tsunami.
Het begin was een aardbeving bij Indonesië waardoor een vloedgolf ontstond die zich in verschillende richtingen over de Indische Oceaan verplaatste met een snelheid tot 900km per uur. Waar de vloedgolf op land stuitte kon deze door het ondiepere water eenhoogte van 10 meter bereiken. Je kunt je het nog steeds niet voorstellen wat het allemaal aangericht heeft. Er is nu een alarmsysteem aangelegd, dat als er ergens nog eens zo’n situatie zich voordoet dan krijgen de landen er om heen een melding. Ik ben blij dat we in een werelddeel wonen waar dit soort dingen zich niet voordoen.
We zijn op safari geweest in Yala national park en we hoorden dat de dieren daar op tijd een heenkomen hadden gezocht, die voelden de natuur feilloos aan.
We hebben naast dit museum nog een zijdefabriekje, maansteenmijn en kaneelfarm bezocht, alleen stonden we na de uitleg en showroom zo weer buiten, geen belangstelling om iets te kopen.
Tegen 18uur zijn we weer terug in het hotel en om 18.30uur vallen we aan op een heerlijke curry, vers gemaakt door de hotel eigenaar. En lekker is het, niet te heet (werd gevraagd) en precies genoeg.
Ga naar periode 6
terug naar overzicht