in memoriam Cees – zoals wij op hem terug kijken
Op 21 september is ons reismaatje voor Marokko, Cees op 77 jarige leeftijd overleden. Tijdens onze laatste reis in Marokko (2013-2014) kreeg Cees heel erg last van zijn darmen, dit drukte een stempel op de reis.
Hij is vanuit Spanje linea-recta terug naar huis gereden en daar kwam na een aantal weken de diagnose: kanker in een vergevorderd stadium.
Hij heeft de strijd uiteindelijk verloren. Lees hier onze gedachten over Cees en een paar fotografische herinneringen aan hem.
Onze reizen naar Marokko zullen niet meer hetzelfde zijn zonder hem, geen Cees meer die achter ons rijdt, we hoeven niet meer in onze spiegels te kijken of hij ons nog volgt.
—-
Wij kenden Cees 2 jaar waarvan we 8 maanden, reizend met onze campers, met elkaar hebben opgetrokken. De afgelopen dagen vertoefden we in gedachten veel in Marokko met Cees als uitgangspunt. Wat hebben we veel met hem beleefd, heel veel gelachen en lol gehad. Want dat kon Cees als de beste, genieten van het leven en alles eruit halen wat er in zit. En daarvoor was Marokko een goede uitvalsbasis. Cees noemde vaak op dat hij hier best wel zou willen wonen. Als we op straat liepen werd hij ook vaak aangesproken met: Alibaba, Moestafa of ze vroegen of hij een Berber was. Vooral toen hij een blauwe doek had gekocht en die op Marokkaanse wijze om zijn hoofd droeg, het was een echte Berber.
We hebben Cees in Marokko leren kennen op een parkeerplaats bij een supermarkt. Hij klopte op onze deur en vroeg: wat vinden jullie van Marokko. We nodigden hem uit om binnen te komen, hij kwam, zag en overwon. We hebben hem na vier maanden thuis afgeleverd. Toen was hij ruim een jaar onderweg met zijn camper en werd het tijd dat hij zijn zoons weer eens zag en vast kon houden. Cees sloot zich onderweg wel vaker aan bij mensen maar dan ging hij na zo’n 2 weken weer zijn eigen gang. Tussen ons was er een klik, van beide kanten, we hebben samen veel gezien en meegemaakt en er ook erg van genoten.
Hij kon praten en vertellen als de beste. Soms moesten we zelfs zeggen: nu even niet Cees, konden we het even allemaal niet meer opslaan. Prima hoor, maar een kwartiertje later zat-ie alweer volop op zijn vertelstoel. Hij wist ook ontzettend veel en had een brede belangstelling. Hij heeft tijdens zijn reizen menig museum van binnen gezien, waarvan de vele foto’s op zijn laptop getuigen. Ook de vele bouwstijlen en beelden trokken altijd weer zijn aandacht.
Een paar dingetjes die ons van Cees zijn bijgebleven:
Cees en digitaal: hij had toen we hem leerden kennen een laptop, iPad en diverse telefoons bij zich. De laptop gebruikte hij om zijn vele foto’s op te slaan. De iPad gebruikte hij niet, wist niet hoe het werkte. En de telefoons, van sommige waren de simkaartjes verlopen of hij had geen laadstekkertje meer. We hebben op een gegeven moment alles maar eens uitgezocht en overbodige dingen weggedaan. Want bewaren, dat kon Cees als de beste. Cees zijn devies was dan ook: koop van iets altijd eentje extra, je weet nooit waar het goed voor is. In sommige gevallen doen wij dat nu ook en het werkt hoor. De iPad hebben we aan hem uitgelegd want in Marokko kun je prima internetten dus Cees raakte aan het mailen en surfen op het world wide web. Hij schreef hele epistels aan zijn drie jongens. Waarvan hij overigens regelmatig liet blijken dat hij hartstikke trots op ze was. Jeroen, Juri en Joris, hij had het regelmatig over jullie. Die drie jongens waren niet altijd happy met die lange epistels: Pa, je moet niet zulke lange mails sturen hoor. Antwoord van Cees: Dan lees je ze maar niet, ik blijf ze wel sturen.
Cees had zijn camper helemaal naar zijn eigen smaak ingericht, wij noemden het, niet oneerbiedig, zijn hol. Er stonden allemaal spullen los op de tafel en op planken die hij erin had gemaakt, het was een wonder dat alles bleef staan en hangen onder het rijden. Op een paar keer na, als alles dan op de grond lag vlogen er wel een paar vloeken door de camper. Maar het is nooit verkeerd als je af en toe eens op moet ruimen. Kom je weer dingen tegen waarvan je het bestaan niet meer wist.
Cees liep altijd met zijn handen op zijn rug, wij zeiden weleens gekscherend, als je ooit opgebaard komt te liggen moeten ze jou maar op je buik leggen want je handen moeten op je rug, we kennen jou niet anders. Niet wetende dat het al zo snel het geval zou zijn. Onder de mensen zocht Cees ook altijd contact met de vrouwen. Als we achter hem liepen zagen we dat hij contact had want dan kwam er een glimlach op hun gezicht. Hij deed gewoon eventjes zijn wenkbrauwen omhoog als hij een vrouw aankeek en dan lachte hij zijn aanstekelijke lachje, er kwam altijd reactie. Dat noemen ze ook wel flirten, hij kon het als de beste. Jong of oud het maakte niet uit, Cees was een echt mensenmens maar vooral een vrouwenmens.
Cees heeft veel verteld over zijn werkzame leven, zijn bedrijf samen met zijn lieve An en medewerksters. Wat wij begrepen was hij een echte Jood, oftewel een goede onderhandelaar. Hij was niet bang om op zijn bek te gaan, zeg maar, want naast zijn vele successen kwam dat natuurlijk ook wel voor, dat heet ondernemen. Hij kon er smakelijk over vertellen. Ook in Marokko was hij veelal aan het onderhandelen, met een grapje en een grolletje, het kwam altijd goed. Hij was gek op sieraden, hoeden en petjes en dat hebben ze in Marokko volop te koop.
Hij zat ook vol ideeën voor zijn camper. Als hij een idee opnoemde ging Co aan het denken en tekenen en als het plan was goedgekeurd gingen de heren ermee aan het werk. Ze zullen zo samen heel wat afgerommeld hebben. Een lichtslang in Cees zijn camper, een fietsendrager die via een zelfbedacht liftsysteem bedient kon worden, het werd gewoon gerealiseerd. Ook heeft Cees vorige keer in Marokko een zelfportret op zijn camper aan laten brengen, wij vonden het bijzonder goed geslaagd.
Toen we Cees in december ontmoette in Algeciras voor de overtocht naar Marokko zat-ie bij aankomst daar te springen achter zijn stuur van blijdschap, hij had er weer alle zin in. Afgelopen keer in Marokko, toen we weer langere tijd in Tafraoute verbleven heeft hij zijn camper nog over laten spuiten, die ziet er nu weer als nieuw uit. Cees verkneukelde zich al aan het begin van de reis dat hij weer naar Ali ging, er moesten wat reparaties verricht worden en het spuitwerk. In Tafraoute kon-ie zowat niet wachten om Ali te bezoeken. Dat zal straks vreemd zijn, dat Ali geen werk meer heeft aan Cees zijn camper.
Cees hield ook heel erg van muziek, klassiek maar ook ‘zwijmel’ muziek. Als we ergens op stroom stonden en er waren niet teveel andere mensen aanwezig dan kwam de cd-speler te voorschijn en dan gingen we muziek luisteren. Tijdens het reizen zat-ie ook volop te genieten van zijn cdtjes. Als we dan stopten en ik liep naar hem toe om wat te vragen zat-ie meestal mee te deinen op de muziek.
Tijdens onze reizen zijn we elkaar 4x uit het oog verloren maar elke keer kwamen we elkaar weer tegen. Wij zeiden wel eens voor de grap, alweer mislukt. Het moest zo zijn.
Cees had het plan om tot zijn 80e met zijn camper te reizen en dan daarna verre reizen te maken. Hij zat nog vol plannen maar helaas heeft dat er niet van mogen komen.
Cees we zullen jou tijdens onze volgende Marokko reizen enorm missen, want zeg je Marokko dan zeg je Cees, althans wij wel. We zullen daar wel vaak zeggen, weet je nog met Cees…… We gaan in Tafraoute, waar we tijdens onze beide reizen langere tijd verbleven een steenmannetje voor je neerzetten, in het land waar jij zo van hield.
Bedankt voor de fijne tijd die we met jou hadden, rust zacht lieve Cees.
—-
In Bou Ahmed op camping Chmaala hebben we leuke tijden beleefd, vooral ook in de omgeving. Daar wil Cees graag een deel van zijn as uitgestrooid hebben, dat gaan we regelen.
Op zaterdag 21 maart 2015 hebben we in Marokko de as van Cees uitgestrooid, lees hier het verhaal.
terug naar periode 33
terug naar overzicht