Marokko 2014-2015 – periode 29: 7 maart – 9 maart
zaterdag 7 maart – Bab Boudir – grotte Friouato
Het was een lange nacht, tot 4 uur vanmorgen waren er constant vier honden aan het blaffen. Ze kwamen gisteren toen we hier aankwamen al aanlopen, dat beloofde niet veel goeds. Voor de rest was het een rustige plek.
Vanmorgen sprak Co een Marokkaan, in het Frans. Volgens Co kom je met handen en voeten heel ver, en als ze elkaar niet begrepen tekenden ze het in de lucht of een steekwoordje en het gesprek kon verder gaan. De man is getrouwd, heeft kindertjes en werkt in Taza in een bar. Hij neemt elk jaar een maand vrij die hij in de natuur doorbrengt, in een tentje. Hij bivakkeert nu in deze omgeving. Co nodigt hem uit voor een kopje thee, hij geeft wel aan dat het Nederlandse thee is zonder suiker. Dat vindt hij niet erg want volgens hem is het suikergebruik in Marokko toch al een groot probleem voor de meeste mensen.
We horen een paar spechten maar het is moeilijk om ze fotografisch te pakken te krijgen, ze zien er wel mooi kleurig uit. Het voetbalveld en dorpje waar we bij staan is ooit aangelegd door het Franse leger, toen Marokko nog een Franse kolonie was, vandaar ook de Europees aandoende huizen.
In het weggetje waar we vandaan zijn komen rijden komt een waterstroompje naar beneden, rechtstreeks uit de bergen, het is dooiwater van de sneeuw die je boven ziet liggen. Volgens de man loopt het nu pittig door maar straks in mei droogt het op als de sneeuw helemaal gesmolten is. We rijden de camper er naast om de watertank te vullen. De man heeft een fles waar hij de bodem uitsnijdt en hij houdt de fles in het stroompje, het fungeert zo als tappunt. Hij helpt om de gieters te vullen en hij heeft er alle plezier in. We maken foto’s en een filmpje en hij geeft ons zijn facebook naam zodat we de foto’s kunnen plaatsen, leuk.
We rijden eerst naar de grotten van Friouato voordat we naar het zuiden afzakken, naar de midden-Atlas. Volgens de man die Co net sprak moet het zeker de moeite waard zijn om te bezoeken. 10km verder komen we aan bij de grotten, via een klein zijweggetje.
We gaan informeren hoe en wat en krijgen te horen dat je alleen de grot kunt bezoeken of de grot en een gangenstelsel met stalactieten en stalagmieten. We besluiten om voor alles te gaan, het kost 100DH p.p., dat is inclusief een overall, helm met hoofdlamp en een gids. Zonder gids kom je het gangenstelsel niet in. Als je alleen de grot wilt bezoeken gaat het zonder gids, ik weet niet of je dan ook iets betaald. Maar het is zeker de moeite waard om het gangenstelsel te bezoeken, het is een wandeling van 3km en het duurt ca. 2uur.
We kleden ons om en gaan op de foto als mijnwerkers. Dan dalen we de trap af de grot in, het is 520 treden omlaag en uiteraard straks weer omhoog, het is bij daglicht. De laatste 20 treden gaan het donker in en ook kruip-door-sluip-door, je moet een beetje een slangenmens zijn om deze passage te nemen. Het is ook wel heel prettig dat we een helm op hebben en een overall aan, het wordt verder tijdens de wandeling nat, glad en modderig. Maar het is wel leuk en een avontuur op zich.
De lampjes op de helm zijn niet alleen nodig maar ook een leuke toevoeging om te kunnen fotograferen met de iPhone. De gids heeft een zaklamp mee die hij regelmatig op mooie stalactieten en stalagmieten schijnt, het is allemaal mooi kleurig om te zien. Halverwege besluiten we op advies van de gids om terug te keren, we doen er te lang over en het wordt verderop wat moeilijker. Hannie is ook een beetje onzeker zo in het donker dus we gaan allemaal terug, samen uit samen thuis.
De trappen op is best wel inspannend voor Hannie en Nanda dus we stoppen regelmatig om op adem te komen. Maar langzaam aan kom je er ook, geen probleem. Hebben we alle tijd om ons heen te kijken en foto’s te maken. Vooral Nanda’s ‘kont’ is een mooi onderwerp, wat is-tie smerig zeg. 😉 Die van mij ook hoor, want af en toe was het even zitten om een passage te kunnen nemen. Maar we hadden het niet willen missen.
Als we buiten komen besluiten we om op de camperplek te blijven overnachten en lekker van het zonnetje te genieten. We zetten de campers neer, draaien de luifels uit en nemen plaats in de zon. Even later komt er een Duitse camper aangereden waar een vrouw alleen uit stapt. Ze loopt langs en we raken in gesprek. Ze reist nu 7 jaar met haar camper en altijd alleen. Als ze ergens aankomt en ze is daar de enige camper dan gaat ze de camper niet meer uit, sluit de ‘gordijnen’ zodat men niet kan zien dat ze alleen is. Ze is niet bang aangelegd, dat is wel fijn. Ze is in ieder geval wel een spraakwaterval, je kunt merken dat ze het leuk vind om andere mensen te spreken. Morgen gaat ze de grot bezoeken.
Aan het einde van de middag komt de man van de receptie van de grotten langs om onze persoonlijke gegevens te noteren, net als op een camping.
Er hangt achter onze camper een bordje met ‘parking 3DH’ maar wij hebben het idee dat als je de grotten bezoekt dat je gratis staat. En anders kost het € 0,27 dus waar hebben we het over.
zondag 8 maart – grotte Friouato – aan R504 ri. Sefrou
Het was een koude nacht en bovendien was er weer een blaffende hond, wat was-ie vervelend. We hadden allebei onze op maat gemaakte oordopjes in maar het blaffen kwam bij mij door de oordopjes heen.
We rijden redelijk op tijd weg en gaan na 3,5km P5420 rechtsaf naar de R507, die we voorlopig blijven volgen. We rijden eerst een stuk door bossen maar later wordt het meer open en komen we langs allerlei huizen en bedoeninkjes, verspreid liggend in het landschap. De mensen staan naar ons te kijken en zwaaien vriendelijk. De kinderen komen naar de weg gehold en zwaaien eerst bedeesd maar als we enthousiast terug zwaaien breekt er een lach door. Er wordt wederom niet gevraagd om een stylo of bonbon. Een enkele volwassen man vraagt om een sigaret maar dat kunnen we hen niet geven.
We komen steeds hoger en rijden op een gegeven moment op 2100 meter hoogte. Op 1500 meter komen we de eerste sneeuw tegen maar het is mooi weer en de weg is goed dus we rijden de route verder. Als we hoger komen en er ook meer sneeuw ligt zijn er nog steeds huizen en mensen, kinderen, ezeltjes, schapen, geiten en koeien. Het valt ons op dat de mensen er goed uit zien, ze hebben een mooie huid, gebruinde ‘koppen’, een stralend gebit met een mooie lach en goed in de kleding. Ze zijn ook blij, vriendelijk en zien er ontspannen uit. We gaan zelfs een keer op de foto of film (telefoontje). Ze zullen waarschijnlijk een hard leven hebben maar, naar wij denken, wel een gezond leven.
Op een aparte fotopagina vind je de foto’s van deze omgeving.
We komen twee keer een enclave tegen waar Europese huizen staan, waarschijnlijk ook neergezet door het Franse leger.
Op een gegeven moment gaat de route de R507 af een P-weg op en die gaat omhoog, we hebben nu eigenlijk wel genoeg sneeuw gezien en besluiten om via Sefrou en Boumalne om te rijden, we hebben binnenkort ook weer diesel nodig en fruit dus gaan we naar de ‘bewoonde’ wereld waar ze dit soort producten verkopen. Want een tankstation kom je in deze contreien niet tegen.
Op de R504 installeren we ons naast de weg en op dat moment komt er een auto langs die richting Sefrou rijdt. Daarna zien we geen mens of dier meer. Ik zou ook niet in het donker op zo’n weg rijden als dat we gedaan hebben.
Trouwens grappig hoe het licht invloed heeft op wat je ziet. De onderstaande twee foto’s geven de zelfde weg weer. Links hoe wij het zien voor onze camper en rechts als je in de spiegel kijkt, de foto heb ik uit het dakluik naar achter toe gemaakt. Het is dus dezelfde weg in dezelfde omgeving alleen tegen het licht in en met het licht mee, wat een verschil. Het is aan het einde van de dag met een lage zon.
Vandaag was de warmste temperatuur 25,5° en toen we in de sneeuw reden was het op een gegeven moment 5°, een verschil van 20° op één dag.
maandag 9 maart – R504 ri. Sefrou – Sefrou
De dag start met 5° op de thermometer maar we hadden een bijzonder rustige nacht hier, totaal geen verkeer of andere storende geluiden.
We starten om 8.30uur met onze rit verder naar Sefrou. De weg is op veel stukken slecht, soms is er helemaal geen asfalt meer maar het is verder goed te rijden. Wel veel stof waaien we op dus Nanda houdt wat afstand van ons. Er zijn prachtige vergezichten met in de diepte weer diverse huizen. Ook zijn er veel schaaps- en geiten kuddes.
We stoppen op een plateau om thee te drinken en zien dat daar een rivier de weg oversteekt. Tijdens dat we thee zitten te drinken komen er af en toe mensen aan lopen en die wachten dan tot er een auto of een brommer komt waarmee ze dan de rivier over kunnen steken.
Na de thee zet Nanda de camper in de rivier en wordt-ie door Nanda, Hannie en Co onder handen genomen. Ik loop om de camper heen foto’s te maken en loop door de stroming naar het midden van de rivier. De stroming is behoorlijk sterk dus ik moet goed uitkijken dat ik niet omval.
Als ze klaar zijn met wassen staan er 8 mensen te wachten op vervoer dus Nanda opent haar deur en het spul stapt in, eerst de mannen en als laatste de vrouwen, verschil moet er zijn nietwaar. 😉 Op het plateau staan ook een aantal bijenkasten, Co maakt een paar foto’s van het vliegverkeer.
We rijden verder en komen door de plaats Ribate el Kheir en het is er een drukte van belang, het is de wekelijkse souk. We parkeren de campers voor in het dorp en lopen naar de markt, wat een drukte zeg, vooral op de groente- en fruitmarkt. In het non-food gedeelte is het een stuk rustiger.
Het is wel heel gezellig. En het is ook weer aardbeientijd, ze zijn erg lekker.
Daarna rijden we verder naar Sefrou, in het boekje van Edith Kohlbach staat dat daar een ‘camping serail’ is maar dat die in 2013 gesloten was. Ik breng de coordinaten in, we gaan gewoon even poolshoogte nemen. De camping staat zelfs nog aangegeven met borden en de poort staat open dus we rijden er op. Er zijn een paar kindertjes aan het spelen en ik vraag of papa of mama ook thuis is. Papa niet, mama wel, we kunnen wel slapen maar als ik naar een prijs vraag begint ze zenuwachtig te giechelen. We zetten de campers neer en even later komt papa thuis.
De camping is eigenlijk gesloten maar we mogen overnachten, alleen kunnen we niet douchen of van een wc gebruik maken. Wel mogen we de wc’s legen en drinkwater innemen. Het kost 50DH per camper zonder elektriciteit. We hebben een prachtig uitzicht op Sefrou en het is hier lekker rustig.
Even later zie ik een hond over het terrein stiefelen en doe een schietgebedje dat die vannacht zijn bekkie houd.
We gaan nog even lekker van het zonnetje genieten met een lekker koppie thee en een bakkie echte Marokkaanse pinda’s.
‘s Avonds is het net of we naar een kerstboom zitten te kijken, prachtig zoveel lichtjes als er te zien zijn in het stadje.
Ga hier naar de aparte fotopagina van vandaag, met foto’s van de omgeving waarin we reden en foto’s van een drukke, gezellige markt.
Ga naar periode 30
terug naar overzicht