Marokko 2014-2015 – periode 21: 29 januari – 1 februari
donderdag 29 januari – Marrakech – Ouirgane
We verlaten Marrakech in zuidelijke richting naar Asni, via de R203. De dag begint mistig maar als we bijna in Asni zijn klaart het op en trekt de lucht helemaal schoon. Het valt ons op dat lang niet alle tegenliggers met hun lichten aanrijden, ze zijn vaak pas laat zichtbaar. En dan worden we toch nog wel een paar keer ingehaald door anderen terwijl het zicht echt slecht is. In Asni gaan we de weg op naar Imlil, wat op 1800 meter hoogte ligt, het wordt een heen-en-weertje want we willen morgen de Tizi-n-Test pas rijden.
Vorig jaar hebben we de route andersom gereden dus dit wordt voor ons toch wel weer een nieuwe route. Eerst gaan we dus naar Imlil, een dorpje van waaruit je de Jbel Toubkal kunt bewandelen/beklimmen, de hoogste berg van Noord-Afrika, met zo’n 4167 hoogtemeters. Dat gaan we niet doen maar we willen wel eens in Imlil en omgeving rondlopen.
Onderweg zien we nog een ‘paardenwasserij’, oftewel iemand stond in de rivier zijn paardje te wassen. Verderop liepen er hele groepen mensen langs de weg en op ezeltjes, een bijna middeleeuws tafereel, voor die mensen is het werkelijkheid, hun manier van afstand overbruggen.
We zeiden eerder deze reis al, in Europa zijn ze altijd en overal met de weg bezig, aan het asfalteren. Hier in Marokko zie je ze nooit bezig, ja soms wat gaten opvullen. Vandaag bij Asni zijn ze de weg aan het asfalteren met professionele machines.
Vlak bij Imlil zien we diverse jongeren aan het hardlopen, dat zal een pittige klus zijn zo tegen de berg op, even later komen ze op de parkeerplek waar wij staan om hun cooling down te doen.
Op de parkeerplek is er al iemand die vraagt of we een gids nodig hebben, en even later is er iemand die zegt dat-ie de gardien is, prima joh. Maar we gaan zonder gids naar het dorp. Al heel snel komen er mannetjes die sieraden willen verkopen, veel geld vragen ze niet 5DH voor een ketting maar we hebben het niet nodig. Ook zijn er veel souvenirwinkeltjes dus er zullen straks wel weer veel toeristen verschijnen. Nu is het erg rustig.
We lopen ergens richting de rivier en steken via een brug over naar het dorpje aan de andere kant. We lopen tussen de huizen door en groeten vriendelijk naar de mensen die we tegen komen en die aan het werk zijn. Het is erg gemoedelijk hier, allemaal lemen huizen, behalve de moskee die is van beton. Onder aan de moskee zijn vrouwen de was aan het doen in het stroompje water dat daar naar beneden komt. Eerst zijn ze een beetje terughoudend maar als ze zien dat we geen camera’s in de aanslag hebben en bij ze gaan zitten is het goed en gaan ze weer verder waar ze mee bezig waren. Zelfs een paar meisjes helpen pittig mee met sokken wassen op het wasbord. Een vrouw staat met haar blote voeten de was te ‘stampen’. Ze hebben allemaal lol omdat we erbij zitten. Ook de gebaren van Hannie en Nanda worden prima door ze begrepen, dat kunnen Marokkanen erg goed met gebaren praten en elkaar ‘verstaan’.
We komen bij een huis waar muziek uit het raam klinkt. Als we de hoek omkomen is er net een meisje dat naar binnen gaat, ze vraagt of we Engels spreken. Yes, we do. We raken in gesprek, moeders komt er ook bij en even later zitten we boven in de woonkamer aan de thee. Het meisje vindt het leuk om haar Engels uit te proberen en dat gaat haar goed af.
Ze zit in Asni op school, de jongens gaan alle dagen heen en weer (15km heen, 15km terug met de schoolbus), de meisjes blijven de hele week in het internaat. Ze krijgt Engels, Frans, Arabisch, een Islamitische opleiding, wiskunde, wetenschap, aardrijkskunde, scheikunde, sport, en nog wat vakken. Ze wil voor dokter verder leren, ze heeft nog drie jaar op deze school te gaan. Tot 11/12 jaar heeft ze les gehad in Imlil en daarna gaan de kinderen naar Asni, een oudere broer van haar studeert Engels in Marrakech om als leraar verder te kunnen. Het is toch fijn dat deze kinderen in de gelegenheid zijn om verder te leren. In Marokko gaan alle kinderen vanaf 6 jaar naar school. Blij dat we zonder gids zijn gegaan, anders hadden we nu geen thee gedronken bij dit gezin.
We lopen tussen de huizen door, omhoog en omlaag, en overal zie je stroompjes water naar beneden komen. Een jongetje komt aangelopen met een lammetje in zijn armen gevolgd door mama schaap en nog een lammetje. Dat is de manier, kindje mee, mama volgt wel. Maar Co moet toch eventjes opzij stappen voordat mama schaap met haar kind voorbij durft.
De natuur begint al uit te lopen, er zitten diverse knoppen in de bomen, je ziet hier veel fruitbomen, en dat op 1800 meter hoogte. Het dorp is ingericht op toeristen en vooral op wandelaars en bergbeklimmers. Je ziet er wandelschoenen, sneeuwschoenen, wandelstokken en klim benodigdheden.
Bij de campers terug gekomen is de gardien ‘m gesmeerd, duurde hem waarschijnlijk te lang, of hij hoopte bij voorbaat op een centje. We drinken nog wat en rijden dan terug naar Asni, waar we linksaf gaan naar de Tizi-n-Test pas. We overnachten in Ouirgane, bij het stuwmeer aldaar. Hier hebben we vorig jaar ook gestaan. Er staat behoorlijk meer water in het meer, en er staat ook behoorlijk veel wind, misschien dat we zo nog verkassen naar een luwer plekje. Maar later zakt de wind af en hebben we geen last meer.
Vandaag wederom een extra fotopagina want het was weer zo’n leuke rit naar en wandeling door Imlil.
vrijdag 30 januari – Ouirgane – Taliouine
Het is een heerlijk rustige plek hier je hoort niets en gelukkig is de wind gaan liggen dat scheelt een hoop.
Om 8.45uur rijden we al van de plek weg, op zoek naar de zon. Maar dat duurt zo’n 1,5 uur voordat we die zien, we rijden door een vallei en de zon komt nog niet boven de bergen uit.
Er staan al veel fruit- en amandelboompjes in bloei, een leuk gezicht zo tussen het groen. Het lijkt ons al wat vroeg maar misschien is het vroeger door de vele regenval eind vorig jaar.
De route is weer prachtig met mooie uitzichten en lieflijke dorpjes. Er zijn nog weinig mensen op straat, zeker in het schaduwgedeelte.
We stoppen bij de moskee Tin Mal, die in 1993 gerestaureerd is en open voor iedereen, dus ook niet-moslims. Wij hebben hem twee jaar geleden al bezocht maar Hannie en Nanda gaan even een kijkje nemen. De sleutelbewaarder vraagt waarom wij niet meegaan en Nanda kan het hem met gebaren duidelijk maken, hij snapt het meteen, grappig. In de gaten in de muur, waar de liggers voor de steigerdelen in hebben gezeten, huizen nu musjes, het is een vrolijk gekwetter en druk vliegverkeer.
Bijna boven ligt in de schaduwstukken, de noordkanten, sneeuw en op de weg soms wat ijs. Maar verder is de weg prima te doen.
Op de top bij restaurant Bellevue stoppen we want we weten dat het daar prachtig is. Zelf denken we dat het het mooiste uitzicht is van Marokko. Maar dat is dan tot nu toe he, want als er een nog mooier uitzicht is dan hebben we die nog niet gezien. 🙂 We staan met volle teugen te genieten.
Vorig jaar reden we deze route vanaf Taliouine naar Marrakech en toen hadden we geluk dat we aan het begin van de route precies op tijd waren om langs de wegwerkzaamheden te kunnen. De weg was nl. een groot deel van de tijd afgesloten. Nu zullen we het wel zien waar en wanneer we moeten wachten, misschien hebben we geluk omdat het vrijdagmiddag is en de mannen dan misschien hun werkzaamheden staken, vrijdag is ongeveer hetzelfde als bij ons de zondag.
En we hebben geluk, de weg is al een heel groot stuk verbreedt, het is prachtig geworden, vooral voor de mensen die hier wonen en er veel gebruik van maken. Wij zeggen voor de grap dat we het maar saai vinden en het spannende missen. De machines en auto’s staan allemaal in een weggetje geparkeerd en er wordt bijna niet gewerkt, een paar mannen zijn bezig.
Maar op een gegeven moment is er toch nog een stuk zoals twee jaar geleden, smal en hobbelig met steile wanden een leuke afsluiter van deze mooie rit.
We draaien de N10 op om naar Taliouine te rijden en we denken nog zo’n uurtje nodig te hebben. Maar dat valt tegen, wat is die weg slecht, vooral na Aoulouz. Het is een grote bouwput en daartussen in is de bovenlaag onderhevig aan erosie, we hobbelen wat af. Regelmatig zijn er by-passes die bijzonder slecht zijn, het is een grote schande voor zo’n doorgaande route en N-weg. We doen er al met al een uur langer over als dat we verwacht hadden.
In Taliouine gaan we gelijk boodschappen doen, we willen morgen soep maken om te wecken. Gelukkig zijn de winkels even goed open, ondanks de vrijdagmiddag.
We pakken op de camping een heerlijk hete douche, waren we weer aan toe. 🙂 Tussendoor genieten we van het zonnetje. Er is hier ook wifi dus daar maken we ook gretig gebruik van.
zaterdag 31 januari – Taliouine
We verblijven een dagje op de camping en de voorspellingen zijn de komende dagen prima, zonnig en tussen de 21-24°, lekker weer dus.
We zijn al vroeg op en de soeppan gaat op het vuur, kan alvast het merg uit de botten koken; knietjes, schenkel en ossenstaart. Dan lekker kruiden, groenten en vlees erbij, terwijl ik dit schrijf ruikt het heerlijk in de camper, krijg al trek.
We hebben de botten voor de honden neergelegd en ze smullen er lekker van. Ze zijn bijzonder schuw, het zwarte hondje duikt elke keer weg als het laken aan de lijn klappert in de wind, het loopt ook constant met de staart tussen de benen. Maar even later zijn toch alle botten verdwenen.
Rond 14uur begint het te betrekken en even later is het dik bewolkt en de wind is gewoon koud, niks straks buiten zitten na gedane arbeid. Ondertussen doen we de was, dus het is weer een productieve dag.
zondag 1 februari – Taliouine
En nog een dagje op de camping in Taliouine. Er loopt een drukke weg langs maar de nachten zijn rustig met het verkeer.
De soep is trouwens goed bevonden, ook door onze ongenode gasten. Eentje was er zwart, we mogen niet discrimineren maar het is nu eenmaal zo, ze heten Sjors en Sjimmie. Gisteravond hadden we een pannetje soep buiten gezet, we dachten slim (niet dus) dat koelt lekker snel af. Maar de hondjes dachten: ha, een lekker happie. Ze hebben met zijn tweetjes vier porties soep opgegeten. Een voordeel, de pan kon zo de kast weer in, het was helemaal schoon. 🙂 We konden er wel ‘smakelijk’ om lachen. Ze waren vanmorgen verdacht veel in onze buurt en kwamen af en toe even een kijkje nemen of er nog iets lekkers te happen viel.
Vanmorgen lopen we naar het dorp om nog wat boodschappen te doen, het is zo’n 3,5km lopen, land over zand. We nemen een taxi terug naar de camping. De chauffeur heeft zijn email adres en telefoonnummer op de rand boven de spiegel geschreven.
We hebben vandaag een uienrelish gemaakt, dus voorlopig kunnen we weer vooruit met onze voorraad eten. De hondjes waren weer op de kust maar deze keer hadden we geen pannetje voor ze, helaas Sjors en Sjimmie.
Ga naar periode 22
terug naar overzicht