Marokko – periode 2 – 28 november – 1 december
vrijdag 28 november – plaats onbekend, langs N330 – La Fabriquila
Een plan is een goed plan dat je aan kunt passen, dat houdt dus in dat wij een goed plan hebben gemaakt. We zouden vanuit het noorden van Spanje via Madrid naar Algeciras rijden waar we vrijdag aan zouden kunnen komen.
Maarrrrrr….we hebben contact gezocht met Ad en Jennie (zwager en schoonzus) die met hun camper nu zo’n 4 weken onderweg zijn naar en in Spanje. Ze zijn in de buurt van Carthagena bij Alicante/Benidorm en zijn vrijdag in Almeria in het zuid-oosten van Spanje. Ze zouden het heel leuk vinden om ons te ontmoeten. We besluiten om de ‘omrit’ te maken en een dag later Hannie en Nanda te ontmoeten in de buurt van Algeciras.
We gaan eerst een koppie halen bij Ad en Jennie, gezellig.
Het is regenachtig vandaag en veel snelweg, maar dat is niet erg, komen we lekker op tijd ter plekke kunnen we lekker lang teuten.
Om 11.45uur komen we aan in La Fabriquila, aan de rand van de zee, aan het einde van de wereld lijkt wel. Er staat een camper en een caravan, later arriveren er meer kampeerders. Ad en Jennie moeten nog 41km rijden dus die zullen er over een uurtje zijn.
De weg naar de camperplek toe gaat door ‘plastic valley’, het rammelt er van de plastic broeikassen, het is gewoon lelijk om te zien. Het heeft ook net flink geregend want we rijden door grote plassen, het lijkt wel een beetje Marokko. In de buurt van de camperplek komen we langs een moskee, lijkt wel, maar het is een combinatie van een moskee en een kerk. Want de moskee heeft een puntdak en je ziet een klok/bel hangen.
Het is een hartelijk weerzien met knuffels over en weer, West-Friesland op zijn best.
We doen samen een koppie thee en zitten lekker te teuten. Ze hebben het reuze naar hun zin en lekker weer gehad de afgelopen vier weken.
Ze zijn langs de kust van Spanje afgezakt tot hier in Almeria.
Dan gaan we een stukje wandelen, langs het dorpje waar bij alle huizen de luiken naar beneden zijn, wordt waarschijnlijk alleen in het hoogseizoen gebruikt. Er is hier een zoutmeer met een vogel observatiehut. We gaan op zoek en zien in het meer allerlei vogeltjes en ook flamingo’s.
Co en Ad gaan de campers ophalen want natuurlijk hebben we de verrekijkers en de telescoop niet meegenomen, wie denkt daar nu aan. We zetten de campers voor de ‘deur’ en gaan hier overnachten.
Gewapend met de verrekijkers, telescoop en telefoon installeren we ons in de observatie hut. Het is hartstikke leuk, er lopen zwart/witte vogeltjes te foerageren aan de kant van het water, ze hebben een soort lepel-achtige snavels. De flamingo’s zijn constant met hun kop onder water en dan lopen ze trappelend een rondje om hun kop heen, het is een grappig gezicht, vooral met de knien die de andere kant op knikken.
Dan gaat er in de verte een groep flamingo’s langs om verder op weer te landen, een mooi gezicht. Ze zijn niet alleen roze maar hebben zwarte accenten, prachtig.
Dan wordt het te donker om nog wat te kunnen zien, we genieten nog even van een mooie zonsondergang en gaan dan een happie eten. Straks komen we wel weer bij elkaar, leuk hoor om Ad en Jennie te zien en te spreken.
zaterdag 29 november – La Fabriquila – Palmones/Algeciras
We werden vanmorgen wakker met het zonnetje op de camper, heerlijk. De glazenwasser kwam weer langs, hij heet Co. Co vindt het altijd heerlijk om met schone ramen en spiegels te rijden, is voor het fotograferen ook wel zo fijn.
Om 9 uur nemen we afscheid van Ad en Jennie we wensen elkaar nog veel plezier op onze verdere reis en een behouden thuiskomst daarna. Ad en Jennie gaan door naar de plaats Almeria en dan verder langs de kust. Met kerst willen ze weer thuis zijn.
We pakken de A7 die nog in aanbouw is dus af en toe moeten we de snelweg af naar de kustweg beneden, de N344. Dat gaat wat minder snel maar we komen er wel hoor. Onderweg gaan we tanken om in ieder geval in Marokko ntotbij een tankstation te kunnen komen. In Marokko is de diesel goedkoper alhoewel het steeds dichter bij de Europese prijzen komt. Vorig jaar kostte de diesel nog € 0,75 nu kost het € 0,91 per liter.
Bij het tankstation staan heel veel vrachtwagens geparkeerd, dus denk ik, zal er misschien ook wel internet zijn. En ja wel hoor, een gratis en vrij wifipunt. Gauw de site uploaden want thuis denken ze dat we nog steeds in België staan terwijl we al in het zuiden van Spanje rond banjeren.
Alle mailtjes weer even beantwoord en Co heeft kranten opgehaald van de afgelopen drie dagen.
Dan komen we bij Malaga en denken nog zo’n twee uurtjes te rijden, het is immers ‘nog maar’ 120km, dan komen we zo rond 15uur aan in Algeciras. We besluiten om niet langs Torremolinos naar Marbella te rijden, de eerste keer toen we hier reden vonden we het helemaal niks, het schoot ook niet erg op. Dus gaan we na Malaga westelijk over de A357 die overgaat in de A355, die afzakt naar Marbella waar we dan de A7 weer op kunnen pikken.
Het loopt allemaal anders, de oprit naar de A355 is afgesloten, sterker het asfalt is weg en het is net of die oprit er nog nooit geweest is.
We komen op de A354 richting Ronda en komen in de bergen terecht. Op zich niet erg want deze omgeving van Andalusie is prachtig. Maar het is wel een kronkelige weg waardoor we niet harder rijden dan zo’n 47km per uur. Bovendien is het meer kilometers rijden dus we komen pas om 17uur aan in Algeciras.
Onderweg kregen we al een sms’je van Hannie en Nanda dat het ticket kantoor tot 21uur geopend is dus dat is geen probleem.
Het is weer een hartelijk weerzien met Hannie en Nanda. Even later gaan we boodschappen doen bij de Carrefour en de Lidl.
Na het eten gaan we de tickets voor de boot kopen, dit jaar kost het € 220,00 voor een open retour. Wel wordt er, voor het eerst, gevraagd of we drie maanden willen blijven of langer. De tickets die we meekrijgen zijn geldig tot 15-4-2014, dat is nieuw voor ons. Maar het maakt niet uit voor die datum zijn we het land al weer uit. We krijgen de gebruikelijke fles wijn en het pakje cake mee en lopen terug naar de campers.
Hannie en Nanda hebben nog een probleempje met hun camper. Een buurman heeft een nieuwe slang onder de auto gemonteerd voor de watertoevoer van de watertank naar binnen. Maar hij heeft die slang boven de wielas gehangen, die as wordt natuurlijk hartstikke heet onder het rijden dus binnen no-time was de slang gesmolten, niet zo slim dus. Nu zijn Co en de vrouwen met de auto naar een garage toe om te kijken of het gefixt kan worden.
Morgen om 10uur gaat de boot, om 9uur moeten we in de haven zijn en voor die tijd willen we de gastank nog vullen. Dat kan in Los Barrios. Op de A7 afrit 110B nemen richting Los Barrios. Op die weg afrit 80 nemen naar het Repsol tankstation, ze hebben daar eventueel ook vulnippels, coordinaten tankstation: N 36°11’59.41”, W 5°30’53.15”
We overnachten hier in Palmones op de parkeerplaats voor de Factory. De eerste keer stonden we met meerdere campers op de parkeerplaats voor de Lidl maar dat is verboden middels verbodsborden waardoor auto’s zwaarder dan 2,5 ton er niet mogen staan. Dus verplaatst het hele gebeuren zich naar andere parkeerplaatsen rondom de Lidl. Er staan er nu ook weer veel, of ze gaan nog naar Marokko of ze zijn net terug gekomen en reizen morgen weer verder. De meeste komen uit Frankrijk, er staat een enkele Nederlander.
zondag 30 november – Palmones/Algeciras – Asilah (Marokko)
En dan zijn we zomaar weer in Marokko, het grappige is dat er direct allemaal mensen langs de weg liepen en zaten. In Spanje en Frankrijk zeiden we regelmatig als we door een dorpje reden: waar zijn alle mensen. Nou dat hoef je je hier in Marokko niet af te vragen, altijd en overal zijn er mensen, erg gezellig hoor.
De overtocht was voorbeeldig, de boot vertrok nu eens op tijd, het zonnetje scheen en het was rustig water. We hebben nog eventjes buiten gezeten in het zonnetje. Maar toen we de haven uit kwamen werd de wind stevig en hij was fris, dus gauw naar binnen. We zaten lekker te kletsen en opeens vaarden we de haven van Tanger Med in, een uur is ook zo om.
Om 12uur kwamen we bij de douane aan en dan begint het wachten, heen en weer lopen en weer wachten. Wij hebben een nieuw paspoort en dan moet je je eerst melden bij de politie. Er stonden ongeveer 10 hokjes waar de politieman in zou kunnen zitten. Een motorrijder, die ook eerst naar de politie moest, liep al alle hokjes af. De enige waar een deur open stond was niemand aanwezig, de beste man was naar de wc, ja dat moet iedereen een keertje. De officiele procedure was zo klaar. Weer terug naar de camper en dan wachten tot er iemand komt om je autopapiertje in te nemen. Daar moet dan een datum op in gevuld worden en dat duurt al met al een uur.
Het was rustig op de boot, als er veertig auto’s op stonden is dat veel, er waren vier campers. Bij de personen auto’s waren er weer diverse die helemaal volgepakt waren met nog eens een groot pak op dak. Er waren er een aantal die moesten alles uitpakken, ik kan je zeggen, dan ligt er heel wat om die auto heen. Arme mensen, want dan moet even later alles er weer in, en krijg dat maar eens voor elkaar zonder iets over te houden.
We hebben op het haventerrein nog wat gegeten en zijn toen gaan rijden. We wilden richting Cap Spartel rijden, dat is een kronkelige kustweg die ook door Tanger stad gaat. Nou dat hebben we geweten, we gingen er dwars doorheen.
We hebben voor het eerst TomTom op onze iPhone, de kaart van Marokko om precies te zijn. En elke navigatie heeft zijn eigenaardigheden. Ondanks dat je een ‘snelle route’ ingesteld hebt laten ze je door straatjes gaan die beter zouden passen bij een ‘korte route’. Onze route ging dus dwars door de medina, steil omhoog en erg krap. Maar we zijn er heelhuids doorheen gekomen, moesten wel even stoppen op een heel steil stuk en dan is een automaat toch wel erg handig, je zakt niet in een klap naar achter als je je voet van de rem haalt en de handrem los haalt. We konden bijna vanuit de camper spulletjes kopen uit de winkeltjes waar we tussendoor reden. Lol…. Je maakt wat mee. Ik vroeg nog aan Hannie en Nanda: ‘Jullie wilden toch Tanger zien, was het zo een beetje naar jullie zin?’
De route is heel leuk om te rijden. We gaan per ongeluk de tolweg op naar Asilah, wat eigenlijk niet de bedoeling was maar ik had dus op TomTom tolweg vermijden niet aangezet. Bovendien haalde ik een langzaam rijdende bus in en toen ik er naast reed kwam er een bord met 60km in zicht, gelijk op de rem want ik reed bijna 70km. Staat er aan het einde van de weg bij een rotonde een snelheidscamera en politieagenten. Ik denk, we zijn er bij. Maar we mochten gelukkig doorrijden, er stonden er wel een paar langs de weg. Het is ook zo verraderlijk want je rijdt een helling af en dan heb je al gauw wat meer snelheid, althans die mensen wel. Maar doordat we er zo mee bezig waren zagen we niet dat we de tolweg op draaiden. Nou ja, voor 15DH (€ 1,35) kun je wel een paar kilometertjes op zo’n weg rijden.
Om 16.30uur waren we in Asilah, NL tijd, in Marokko is het een uur vroeger dus was het pas 15.30uur.
We zijn nog niet koud op de camperplek of we kunnen al doppinda’s kopen, en een mooie ‘echte’ zilveren armband, een ‘echte’ Galaxy S, de camper kan gewassen worden voor € 5,00, kortom we zijn weer in Marokko, en iedereen probeert op zijn of haar manier een centje te verdienen aan die rijke Europeanen, geef ze eens ongelijk.
We zijn direct het stadje in gegaan, dat ziet er erg leuk uit. Er waren hier en daar muurschilderingen op de witte huizen, soms wel erg artistiek maar veelal leuk en herkenbaar.
We kopen allemaal lekkere zoute pinda’s, daar verheugden we ons al op. Casablanca is aan het voetballen en in alle eettentjes en winkeltjes staat de tv aan en zitten er mannen te kijken. We merken later dat de voetbal af is want er lopen opeens opvallend veel mannen op straat.
maandag 1 december – Asilah (Marokko) – Moulay Bousselham
We gaan weer verder, het was een rustige nacht en helder bij het wakker worden, even later schijnt de zon op de daken van het oude stadje.
De bedoeling is om naar een markt te gaan die in de buurt gehouden worden op maandag. Het is wel grappig er zijn diverse plaatsen die beginnen met ‘souk’ (markt) en dan volgt de naam van de week waarop de markt daar gehouden wordt.
El Had – zondag
Et Tnine – maandag
Et Tleta – dinsdag
El Arba – woensdag
El Khemis – donderdag
Ej Jemaa – vrijdag
Es sebt – zaterdag
Deze markt is dus in het plaatsje: Souk-Tnine-de-Sidi-el-Yamani, gelegen aan de R417. We rijden aldaar en moeten op een gegeven moment linksaf, maar dat ging hem niet worden want dat was een onverharde weg en door de regen vol met plassen. Bovendien wordt dan de bovenlaag zachter, geen optie met zo’n zware camper als de onze.
Onderweg zijn er weer veel verkooppunten, maar ook hier lijkt er wel veel leegstand. 🙂
Dus maar weer retour naar de kustweg, we gaan verder naar Larache, kijken wat daar te beleven valt. We hadden al met Hannie en Nanda afgesproken dat we op zoek zouden gaan naar een garage om onder de auto een nieuw stuk waterpijp te laten monteren. De pijp hadden we al gekocht in Algeciras, het moest er alleen nog onder gemonteerd worden maar nu op een juiste manier zodat het niet meer kan smelten door hitte van de draaiende as. Wij besluiten om te stoppen om wat te gaan eten en dat is nu net precies voor een autogarage.
De man komt naar buiten en duikt onder de auto van Hannie en Nanda en snapt meteen wat het probleem is. Maar, hij wil niet de meegebrachte pijp eronder maken en komt met een metalen pijp naar buiten, die gaat er onder, met een uurtje is het gefixt.
Als we Larache uitrijden komen we borden tegen die verwijzen naar een Marjane supermarkt. Ik heb bij de tips van Marokko een lijstje staan met coordinaten van Marjane supermarkten in Marokko maar daar staat Larache niet bij. Ik dacht dat ik de coordinaten genoteerd had via een schermafbeelding in mijn telefoon maar dat bleek ‘s avonds mislukt te zijn. Het is in ieder geval aan de zuidkant van het stadje, richting de A1.
We rijden verder door naar Moulay Bousselham naar camping International. We mogen bij het restaurant op het asfalt gaan staan en dat is dik nodig want tussen de bomen waar normaal de kampeerders staan is het strontnat, er zijn dikke plassen water. De camping ligt aan een lagune zo’n 50 meter lager dan de weg waar we vanaf komen. De regen heeft hier ook pittig huisgehouden en zoekt natuurlijk altijd de weg naar beneden, op het weggetje naar de camping zijn ze dan ook nog hard aan het werk om alle prut die van boven naar beneden gespoeld is op te ruimen. Er liggen grote bergen aarde naast het weggetje. Ook onderweg kwamen we in dit gebied af en toe water op de tegen, de grond kan het domweg niet verwerken.
Ook zo iets typisch Marokkaans: Staat er aan het begin van een dorp een bord van 40km, rij je het dorp uit staat er een bord ‘einde 60km’. En opeens helemaal uit het niets staat er een bord ‘einde 100km’, komen we net uit een dorp vandaan, snap je het nog?
Ook na wegwerkzaamheden, waar je dan volgens een bord niet harder dan 40km mag, staat er geen ‘einde 40km’ bord, je mag zelf bepalen wanneer de werkzaamheden over zijn.
We gaan lekker in het zonnetje zitten, heerlijk, en na de thee gaan Co en ik bij elkaar naar de kapper. Het werkt aanstekelijk want Nanda gaat onder schaar van Hannie door. Daarna is het lekker douchen, aan de mannen kant want bij de vrouwen bleef het water ijskoud.
Aan de mannenkant is het een wisseldouche, warm, hartstikke heet en dan hartstikke koud. Even uitzetten en weer is het warm, heet, koud. Maar je bent weer lekker schoon, fris en fruitig.
Dan moeten we nog inschrijven, op camperplekken is dat toch een stuk eenvoudiger. Op campings wil men van alles van je weten, ook waar je vandaan komt en waar je naar toe gaat. Dat weten we vaak nog niet, dus dan geven we zomaar een plaats op onze weg naar het zuiden.
ga naar periode 3
terug naar overzicht