Marokko 2014-2015 – periode 20: 25 januari – 28 januari
Zondag 25 januari – Zagora
Het is een rustige camping, we hebben lekker geslapen. Hoe zonnig het overdag ook is vanmorgen vroeg is het buiten 5° en binnen 12°. Maar zodra het zonnetje er is is het gauw lekker, in de luwte.
Om 10uur gaan we op stap, op naar de markt. We lopen binnendoor, eerst langs de rivier en dan tussen de huizen door, het is overal erg stoffig. Vooral als er brommertjes met een vaartje langsrijden dwarrelt het zand en stof alle kanten op.
We proberen bij een paar winkeltjes die yoghurt verkopen of ze de emmertjes yoghurt kunnen bestellen die wij gebruiken, of het kan inderdaad niet of ze hebben er geen zin in. Dan gaan we naar de markt, via een kruip-door-sluip-door gaatje.
Als we terug komen op de camping gaan we nog eventjes lekker van het zonnetje genieten. Af en toe komt er een mannetje langs, onderweg naar de wc’s, en die komen ‘spontaan’ een handje geven en groeten, komt dat nu omdat we in bikini zitten, wel nee joh, ze zijn gewoon goed opgevoed. 🙂 Aan het eind van de middag gaan we afrekenen. Volgens het boekje van Edith Kohlbach kost de camping 50DH, stroom 20DH en douchen 10DH p.p. We mogen aan deze campingbaas 70DH betalen, we hebben geen stroom en hebben niet gedoucht. Op mijn opmerking over de prijs in het boekje zegt-ie dat die prijs veranderd is. Wij kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat we een klein beetje opgelicht worden/zijn. Maar ja, daar leren we weer van dat we de prijs moeten vragen als we inschrijven. Tot nu toe was het trouwens niet nodig, maar het is een gevoel bij deze man.
Volgens het bord bij de ingang en in het boekje van Edith moet er ook gratis wifi zijn. Op onze vraag daarnaar was het antwoord: vandaag is het niet goed, misschien morgen, insjallah. Net als dat de camping over 4 maanden is uitgebreid zal het net als met de wifi wel nooit plaatsvinden, allemaal lokkertjes voor klanten. Nee, hier komen we niet meer terug.
maandag 26 januari – Zagora – Aït Benhaddou
Staan we zomaar weer in Aït Benhaddou, het kan verkeren. Nu is het alleen stukken warmer dan toen we eerder hier waren.
We vertrekken uit Zagora en rijden via Agdz naar Ouarzazate. We gaan kijken of ze daar voor ons emmertjes yoghurt kunnen bestellen, zo niet, dan rijden we door naar Marrakech. Kunnen we weer over de Tizi-n-Tichka pas, erg mooi om te rijden, maar dan via Telouet.
Het is vandaag ma(a)ndag, oftewel, er staan, liggen, zitten en rijden vandaag opvallend veel mannen langs de weg en veel minder vrouwen. Veel mannen willen meerijden maar er rijden genoeg Marokkaanse auto’s die ze mee kunnen nemen. Als het op een route is waar weinig auto’s rijden willen we nog wel eens een lif(s)ter meenemen. Ook komen we veel paard/ezel en wagen tegen, wederom met mannen erop, of er ergens markt is?
We rijden de N9 naar Ouarzazate via Agdz, en vanaf de R108 is het een mooie route, de weg slingert zich door de bergen. Op de pauze plek, op 1300 meter hoogte staan ook wat leuke bloeiertjes in de kant.
In Ouarzazate is een Aswak supermarkt, net als in Essaouira, ik kan me herinneren dat we in Essaouira emmertjes yoghurt konden kopen, misschien hier ook wel. Maar de, Engels sprekende, jongeman die ons te woord staat zegt dat ze het niet kunnen bestellen, terwijl ze wel het merk yoghurt in de koelvitrine hebben staan. Uiteindelijk blijkt dat hij ze, Insjallah, over 7 dagen weer kan bestellen, het is niet helemaal duidelijk en zolang gaan we niet wachten. Dus gaan we op naar Marrakech.
Als je Ouarzazate uitrijdt, over de N9 kom je langs de filmstudio’s, die kun je eventueel bezoeken. Als je verder gaat rij je vlak na de studio’s na een bocht naar rechts een kluchtje af, zorg dat je daar niet harder rijdt dan 60km want ze staan op afstand te filmen. Zou je zomaar een hoofdrol in een film hebben die je niet wilt. Coordinaten: N 30°56’37, W 6°59’53”
We overnachten in Aït Benhaddou, op de parkeerplaats bij het Kasbah hotel. Het oude mannetje is er niet dus we staan gratis en voor niets, is ook goed hoor.
In het hotel gaan we even internetten en een heen en weertje met het vliegtuig naar huis boeken. We hebben 28 februari een feestje van een zus en zwager van ons, Jan en Gré zijn dan 50 jaar getrouwd en dat willen we natuurlijk niet missen. We vliegen donderdag 26 februari naar Amsterdam en op dinsdag 3 maart vliegen we weer terug naar Casablanca.
Morgen gaan we richting Telouet, 2 jaar geleden hebben we die ‘weg’ ook gereden en toen was-ie heel slecht, althans tot Telouet, daarna is het weer gewoon asfalt. Maar we gaan hem weer doen want de omgeving was de slechte weg meer dan waard, we gaan het zien morgen.
We hopen ook morgen in Marrakech aan te komen.
dinsdag 27 januari – Aït Benhaddou – Marrakech
Om 9 uur gaan we rijden, lekker op tijd want we zullen die tijd vandaag wel nodig hebben. We rijden via Telouet en de Tizi-n-Tichka pas naar Marrakech. Twee jaar geleden hebben we deze route ook gedaan en we weten nog van toen dat het een erg mooie route was. Wel een bepaald gedeelte een slechte weg maar dat hebben we er voor over.
Het ochtendzonnetje kleurt de toch al rode bergen nog roder en warmer van kleur, prachtig.
Zo’n 36km na vertrek uit Aït Benhaddou wordt de weg slecht, oftewel er is geen asfalt meer. Maar het is prima te rijden, geen gaten maar piste/zand, dus rustig aan rijden dan gaat het prima.
Er zijn vele dorpjes langs de route met lemen huizen in de kleuren van de omgeving, erg mooi. Het is een authentiek stukje Marokko. Ook zijn er weer veel akkertjes.
Op dit deel van de route ca. 11km voor Telouet zijn de bergen prachtig gekleurd, rood, groen, geel, donker, goudkleurig, een lust voor het oog, je weet niet waar je kijken moet. Na Telouet wordt de weg weer beter, wel smal maar het is niet druk met verkeer. Er ligt, op 1500 meter hoogte zelfs nog sneeuw langs de kant, wel een noordhelling dus zo vreemd is dat niet.
Dan komen we op de N9 die via de Tizi-n-Tichka pas naar Marrakech gaat. Deze weg is eigenlijk slechter dan de route via Telouet, veel gaten in de weg en veel drukker. Een keer moeten we vol in de rem vanwege een tegemoet komende vrachtwagen die veel te ruim de bocht neemt en ook nog eens te hard rijd. Als wij een zware vrachtwagen waren geweest, en dus trager met remmen, was het een botsing geweest. Maar het is goed afgelopen, nog voorzichtiger in de bochten dus.
Op de pas ligt nog meer sneeuw en even later stoppen we langs de kant van de weg om een foto te maken in de sneeuw. Nanda, Hannie en Co gaan nog even sneeuwballen gooien, effe lekker keten. Als ik de camera op de zelfontspanner heb gezet en ik wil naar mijn plekje bij de andere lopen sta ik tot aan mijn kruis in de sneeuw, lachen natuurlijk. Ook een voordeel van de sneeuw is dat onze schoenen weer lekker schoon worden, je kunt wel zien waar we gestaan hebben, al het Marokkaanse stof ligt nu daar.
De N9 na de Tizi-n-Tichka pas is ook weer prachtig om te rijden, met mooie vergezichten, de foto’s ervan vinden jullie op de extra fotopagina van periode 14. De omgeving ziet wel al een stuk groener dan 3 weken geleden.
Het laatste stuk naar Marrakech hebben we nog nooit gereden, de vorige keren namen we de afslag naar de Ourika vallei. We komen door Aït Ourir waar net de markt afgelopen raakt, het is er druk met mensen die spullen aan het inladen zijn en ook auto’s zijn afgeladen vol met spullen en mensen. Op de weg na het dorp richting Marrakech rijden veel volle ezelwagentjes, brommers en fietsers, het is gewoon grappig om te zien. Zelf zou ik hier niet graag willen fietsen of brommeren want men mag hier 100km rijden, en vooral de taxi’s halen gewoon in, ook als het eigenlijk niet kan.
We moeten even achter een brommer blijven omdat er een paar tegenliggers komen en ik zeg: he, een madammeke op een brommer, het zijn nl. meestal mannen op brommers. Deze dame heeft pantykousjes aan en fijne schoentjes. Als we haar inhalen en we kijken naar rechts zegt Co: ze heeft wel een erge zware baard voor een vrouw. Is het een man, met pantykousjes aan dus.
In Marrakech komen we in de spits, het is erg druk en het verkeer kent eigenlijk maar één regel: ‘ongeveer’. We staan op een vak voor rechtsaf, met meerdere auto’s, brommers en karretjes, maar niemand gaat rechtsaf, dus we staan ‘ongeveer’ voor rechtdoor. Ook als er 2 banen zijn staan er ongeveer 3 of 4 rijen dik auto’s, fietsers, brommers, karretjes, en wij dus. Ook doen de weggebruikers maar ongeveer iets, je moet constant bedacht zijn op auto’s die gewoon de weg opkomen uit parkeerstand of brommers die meer ruimte nodig hebben dan ze is toegestaan, noem maar op.
Op een gegeven moment moeten we rechts aanhouden en op de aankomende rotonde rechtsaf. Alleen komen we dus in de 3e rij van rechts op de rotonde aan, en de meest rechtse baan (en misschien ook wel de 2e baan, dat weet je hier nooit) gaat naar rechts. Dat is dus langzaam aan opschuiven, raampje open en met je hand gebaren dat je die kant op wilt. Een keer denk ik dat we een auto raken, maar Co is zeker van niet, die deuk in zijn deur zat er vast al in, wel toevallig dan.
Bij de eerste Marjane, Menara genaamd, hebben ze niet genoeg yoghurt voor ons, en ook nog met een korte houdbaarheidsdatum. We doen de boodschappen die we nodig hebben en gaan door de spits naar de andere kant van Marrakech waar nog een Marjane zit. Het is spitsroede lopen/rijden. Maar we komen heel aan. Daar hebben ze ook niet genoeg yoghurt maar we moeten het er mee doen. Op onze vraag wanneer er weer nieuwe binnen komen doen ze heel vaag, een soort van Insjallah dus.
Als we naar onze plek dicht bij het centrum rijden is het al aardig aan het schemeren, de feestverlichting is al aan, grappig om te zien.
Vandaag verwijzen we weer naar een aparte fotopagina want de route was nog mooier als dat we in gedachten hadden, geniet maar weer even mee.
woensdag 28 januari – Marrakech
We blijven vandaag in Marrakech, even een dagje uitrusten na de lange dag van gisteren. We wandelen in de loop van de ochtend naar het centrum en de medina. Eerst laten we nog een hoes maken voor een lens van Co, de man snapt het prima, knipt de stof en vanmiddag om 16uur kunnen we het gemaakte ophalen.
We lopen de medina in op zoek naar een moskee en de medersa Ben Youssef, volgens Nanda en Hannie zijn wij met Cees in de medersa geweest en later tijdens onze wandeling weet ik inderdaad weer dat we er binnen zijn geweest.
Nanda is niet zo’n museum liefhebber dus die wil niet naar binnen, maar Hannie wil wel. Als wij aangeven dat het de moeite waard is om te bezoeken gaat ze er op af en komt even later blij terug met mooie foto’s. Dan stappen we met z’n vieren nog even een tentoonstelling binnen, het onderwerp is ‘vrouwen’. De kunst en andere voorwerpen zijn door vrouwen gemaakt, niet alles vinden we mooi maar het is wel leuk om te zien.
In het centrum van de medina zoeken we ‘ons’ eettentje op, we zijn daar nu 2x geweest en je kunt er een lekkere omelet met gehakt eten. We weten niet precies waar het is maar op een gegeven moment staan we er toch voor. Het oudere mannetje dat altijd achter de gril plaat staat zien we niet. Terwijl we staan te dubben worden we aangesproken door een jongeman die ons wel aan zijn tafeltjes wil hebben. De krukjes worden verschoven en hij vraagt of we tajine willen of iets anders. Terwijl we met Hannie en Nanda staan te overleggen blert hij er telkens doorheen, ik kan ze amper verstaan. Ik draai me om en zeg beslist ‘une moment sil vous plait’, hij taait af. Is misschien niet zo aardig maar hij was ook niet aardig, punt.
We lopen naar het eettentje toe waar we heen willen maar er staan alleen tajines met groente, aardappelen en vlees op de warmhoudplaat. Op onze vraag of hij ook een tajine met ei en gehakt kan maken is het geen probleem. We lopen naar binnen en nemen plaats. Het wordt ter plekke voor ons bereidt, en het smaakt prima. Op onze vraag of de oudere man hier ook nog werkt is het antwoord dat die er niet meer is maar hij leeft nog wel.
Bij de campers terug gekomen blijken we nu buren te hebben, een stel Fransen. We gaan nog eventjes lekker van het zonnetje genieten.
ga naar periode 21
terug naar overzicht