Marokko 2014-2015 – periode 11: 25 december – 28 december
donderdag 25 december – Tiznit
1e Kerstdag, we hebben er weinig erg in. Ik vroeg zelfs nog vanmorgen aan Co, ‘moet je je krantje niet uploaden?’. Ze begonnen wel erg op tijd met het zingen van kerstliedjes, 6uur Marokkaanse tijd, of waren het andere gebeden?
We leven trouwens de hele tijd al op de NL klok en dat gaat prima zo, met in het achterhoofd dat het hier een uur vroeger is.
We gaan verkassen naar camping Assillaf, zo’n 1,5km buiten Tiznit op de route naar Tafraoute. Als het goed is is aan die weg ook de wekelijkse markt. Op woensdag en donderdag is er een markt waarvan op woensdag ook met dieren. Als we naar de camping toe rijden zien we alleen nergens activiteiten die bij een markt horen.
We installeren ons, en gaan onszelf inschrijven. Dat duurt een eeuwigheid, ze doen het hier helemaal volgens de regels, per persoon een formuliertje. Co is er maar eventjes bij gaan zitten. De patron komt er bij en nog een jongeman, die overigens ook wat Engels spreekt en het ook leuk vindt om dat te spreken. Als we vragen waar de markt is stelt hij voor om ons daarheen te brengen, hij moet zelf ook nog wat halen.
Tijdens de wandeling erheen loopt Co geanimeerd met hem te praten. Onderweg zijn er op een hele brede weg tussen de huizen een aantal lesauto’s aan het oefenen, ook met vrouwen achter het stuur. Ik steek mijn duim op, toppie hoor, goed bezig. Ze rijden alleen in de auto en moeten manoeuvres uitvoeren, zoals parkeren in een garage (tussen stokken door), vlak langs de kant rijden en bochtjes maken.
Dan komen we bij de markt aan, er is ontzettend veel groente en fruit te koop en het ziet er allemaal picobello uit. De man van de camping blijft eerst nog wat bij ons hangen maar vraagt dan op een gegeven moment of hij gemist kan worden, ja hoor, ga gerust je eigen gang.
We lopen over de markt en maken best wel wat foto’s, er wordt helemaal niet moeilijk over gedaan. Het ziet er wel sfeervol uit en er hangt en rustige sfeer, bijna sereen. Er wordt niet geschreeuwd en geen waren aangeprezen, het is helemaal vreemd en on-Marokkaans. Coordinaten van de markt: N 29°41’19”, W 9°42’47”
Dan komen we bij een kruidenstand die ook pinda’s verkoopt, natuurlijk gaan we eventjes proeven en ze proeven heel vers en lekker zout, dus vragen we de prijs. 25DH voor een kilo, meestal betalen we tussen de 40-50DH per kilo, dus dit is een koopje, dat wordt inslaan.
Bepakt en bezakt gaan we weer op huis aan want er zijn helaas op de markt geen grilletjes of eettentjes. We lopen naar de petit taxi’s en gaan in tweeën terug naar de camping. Het is niet zover maar we moeten 14DH betalen voor het ritje, voor 2 personen. Het is teveel maar ik ben bang dat als we protesteren dat we niet meegenomen worden. Als we bij de camping uitstappen vraagt de patron wat we betaald hebben, blijkt dat 7DH per 2 personen eigenlijk de prijs is, we zitten er niet mee, we zijn er weer.
Er lopen op de camping een paar pauwen rond en heel veel kalkoenen, ze hebben in ieder geval de kerst overleeft. Ook zijn er een paar ganzen en die zijn best wel fel en komen met gestrekte nek op je af lopen. Gewoon zelf ook veel lawaai maken dan taaien ze wel af.
‘s Middags zitten we lekker in het zonnetje, het is zo’n 25 graden, vervelend he zo’n temperatuurtje met kerst.
‘s Avonds hebben we opeens een redelijk snelle verbinding dus proberen we te skypen en te Facetimen met het thuisfront wat eindelijk weer eens lukt, leuk om weer effe contact te hebben. We horen dat het waarschijnlijk in het weekend gaat sneeuwen, dat is andere koek.
Allemaal nog een fijne 2e kerstdag, geniet er maar lekker van.
vrijdag 26 december – Tiznit
Als we naar het dorp gaan komen we bij de ingang van de feestzaal (op de camping) de jongeman weer tegen. We mogen mee naar binnen om te kijken, dat komt omdat we buiten heel enthousiast over de rode loper gingen, hand in hand onderwijl de trouwmars zingend, tadatata.
Het is een bijzonder grote zaal en het ziet er mooi aangekleed uit. Vanmiddag is er een religieuze reünie en morgen een echte bruiloft. Dan zijn wij weg want we hebben gelezen dat dat door gaat tot in de kleine uurtjes.
We spreken ook nog een mevrouw die boven zit te werken achter de computer en het blijkt de vrouw van de eigenaar te zijn, ze spreekt ook wat Engels. Hannie en Nanda vertellen haar dat ze hier in Marokko met hun gebarentaal beter begrepen worden dan in NL, dat men het eerder verstaat wat ze bedoelen.
We lopen langs camping Municipal International en gaan, net als vorige keer, even een kijkje nemen. Je kunt merken dat het seizoen nog moet beginnen want vorige keer stond het mudvol, nu is er nog plek zat. Maar evengoed staan de campers dicht naast elkaar. Ons niet gezien hoor om zo’n 2 a 3 maanden (of soms nog langer) op één plek te staan. Alhoewel we vorige keer een record hadden in Tafraoute met 42 dagen, met een onderbreking van 5 dagen in Agadir.
In het stadje lopen we naar een minaret die als enige in Marokko houten staken/uitsteeksels heeft. Vorig jaar hadden Hannie en Nanda die al gezien maar toen werd het gerestaureerd. Als we er nu aankomen staat-ie nog steeds in de steigers maar het wordt wel mooi.
Ook stappen we binnen bij een openlucht theater dat gerestaureerd is en voor de poort is er ook een bouwwerk aan de gang. Een man staat met zijn hoofd door een zeil heen te praten met iemand daar achter. Hannie kijkt ook even en trekt dan haar hoofd terug, Co zegt je moet gewoon je hand er doorheen steken en terwijl hij dat doet pakt aan de andere kant iemand zijn hand even vast, dat is schrikken. De man vond het wel leuk en staat volop te lachen.
We lopen door de medina met zijn vele straatjes terug naar de hoofdstraat en gaan op zoek naar een eettentje, want de maag begint zich te roeren. We strijken neer op een terrasje en bestellen een Harira / soup Marocaine, een omelet met brood en een verse jus d’orange, lekker hoor.
Dan is het tijd om naar de moskee te gaan, wij niet hoor, maar alle mannen van het dorp lopen naar de moskee. Het valt ons op dat ze aparte djellaba’s aanhebben van een dunne stof in lichte kleuren. De winkeltjes gaan dicht en een kwartiertje later is de straat nagenoeg verlaten. We vragen aan de ober of de vrouwen ook naar de moskee gaan en dat blijkt zo te zijn, via een aparte ingang. Maar als wij wel eens langs een moskee lopen en die gaat ‘uit’ dan zien we altijd alleen mannen naar buiten komen. Misschien hebben de vrouwen een ‘geheime’ entree, wie zal het zeggen. Het is wel grappig om op een terrasje te zitten en te kijken naar alles wat er langs komt op straat.
Na het eten lopen we terug naar de camping en komen langs het marktterrein. Ik wil nog wel eventjes de coordinaten voor ons verslag vastleggen. Ook nemen we een kijkje bij de nieuwe markthallen, die naast het oude terrein worden gebouwd. Het ziet er mooi uit met een dak en een betonnen vloer, dat zal wel heel prettig zijn als het regent, geen modderige taferelen meer zoals in Had Dra. Maar we vinden dat de sfeer van de oude markt ook wel wat heeft. Het knusse, rommelige en het houtje/touwtje gebeuren van alle gespannen zeiltjes. Voor de mensen, zowel klanten als verkopers, zal het een hele verbetering zijn. Aan de buitenrand bij het marktterrein hebben mensen spullen achtergelaten met een kleed er overheen of bij elkaar gebonden, dat komt volgende week allemaal wel weer.
Coordinaten van de markt: N 29°41’19”, W 9°42’47”
Thuis gaan we lekker in het zonnetje zitten en even later gaat Hannie kokkerellen, want we zijn vandaag uitgenodigd om bij hun te eten, althans we eten bij ons in de camper omdat wij meer ruimte hebben. We hebben in feite catering aan huis.
Eerst eten we knoflooksoep met amandelsnippers en een beetje saffraan erop voor de leuk, het is erg smakelijk. Dan heeft Hannie twee heerlijke salades gemaakt met een lekkere dressing erop, daarnaast twee schaaltjes met koude (gebraden) gehakt met ui. En toe een schaaltje met yoghurt, geen maaltijd zonder yoghurt toe. En over alles is een flinke scheut liefde gegaan, en dat kon je proeven. Dank jullie wel hoor, Hannie en Nanda, voor het lekkere eten en de gezelligheid.
En dan zijn de kerstdagen zomaar weer om, alleen hebben we er niet zoveel erg in gehad dat het kerstdagen waren.
zaterdag 27 december – Tiznit
Ik las op het forum, waar wij het hebben over ibissen dat het koereigers zijn, waarvan akte.
Deze morgen kunnen we de door ons bestelde yoghurt ophalen bij een supermarkt bij de gedoogplaats. We gaan straks het binnenland in en dan kom je geen Marjane supermarkten meer tegen. Dan zijn we aangewezen op kleine bekertjes yoghurt, dus willen we een voorraad emmers met yoghurt. Als we in de winkel staan wordt er gezegd dat het vanmiddag binnenkomt, ja hoor, hebben wij weer. Om 15uur wordt de camion verwacht. Wat doen we, wachten we of rijden we door naar Guelmim, daar zit een Marjane. Maar ja, wat als die geen emmertjes yoghurt heeft, dat hebben we al een paar keer meegemaakt.
We besluiten om te blijven en gaan het stadje in. We komen langs een winkel waar ze rollen met leer hebben staan. Hannie en Nanda willen nog wel het opstapje met leer laten bekleden, dan gaat het langer mee. Na het eten gaan Co en Nanda terug naar het stadje met het opstapje en Co zijn slippers voor nieuwe zolen. Het geheel kan om 16uur opgehaald worden. Om 15uur staan we weer in de supermarkt maar dan wordt ons verteld dat het vanavond 19uur wordt. Jeetje, weten ze het nu, ja het is zeker. Dan gaan we morgen wel verder naar de oase van Tighmert. We zitten in het zonnetje, die nog best wel warm is en gaan op tijd eten.
Vanuit de camper hebben we zicht op vier vrouwtjes die tegen de muur van een huis zitten en lekker met elkaar aan het beppen zijn.
We gaan laat op de middag naar het stadje dan is het nl. een stuk gezelliger op straat. En dat is inderdaad zo, het is hartstikke druk en gezellig.
We lopen de winkelstraat op en neer en als het donker begint te worden komt ook de ambulante handel op gang. Een stuk zeil op de grond en daarop stort men dan de goederen, schoenen, kleding en meer. Hannie kijkt voor een paar andere schoenen en vind een leuke, maar dan moet je natuurlijk ook de andere kunnen vinden. Het valt me op dat er geen kleine maten (zeg 37) tussen zitten en dat terwijl de Marokkanen best wel klein en tenger zijn. Ze hanteren hier wel eerlijke prijzen voor de toeristen, 60DH voor een paar schoenen. Ondertussen is er een zeil naast de schoenenverkoper neergelegd waar broeken en jasjes op uitgestort worden, voor een broek betaal je ook 60DH. Weten we gelijk wat de prijs zo’n beetje moet zijn. De naaister rekende van de week ook al niet veel, ze willen hier dus van de toeristen niet het onderste uit de kan.
Het valt ons op dat er overdag veel mannen op straat zijn maar ‘s avonds is de straat het domein van de vrouwen en de kinderen. De vrouwen dragen allemaal kleurige kleding.
We komen zo rond 19.30uur weer bij de supermarkt en ja wel hoor, de yoghurt is binnengekomen, hamsteren.
‘s Avonds kijken we naar een programma rond het 50 jarig theaterjubileum van André van Duin, lekker lachen. We overnachten dus weer op de gedoogplek van 2 dagen terug.
zondag 28 december – Tiznit – oase van Tighmert
We gaan op tijd rijden en duiken de N1 op naar Guelmim om daar via de N12 naar Tighmert te rijden. We komen zelfs op een hoogte van net boven de 1000meter, het ziet er mooi uit. Het laatste stuk naar Guelmim is vlak (op een plateau) en wat saaier te noemen maar ook wel weer mooi.
De politie is druk doende met inkomsten te werven uit overtredingen, er zijn door het hele land veel controles, meer dan andere jaren.
De toegang tot Guelmim is een prachtige nieuwe poort. Ik maak een foto en dan zien we een politiecontrole. We rijden langzaam door en moeten dan aan de kant en stoppen, wat nu weer. Blijkt dat er een stopbord stond, meestal staat er een bord met ‘ralentir’ wat langzaam betekent. En als je niet stopt bij zo’n bord geldt een zelfde boete als bij rijden door rood 700DH. Potverdorie, de agent spreekt ook wat Engels en we leggen uit dat we de poort zo mooi vonden en daardoor het bord hebben gemist. Hij wil Co zijn rijbewijs zien en de kentekenpapieren en de groene kaart en legt uit dat je gewoon moet stoppen bij zo’n bord totdat je het sein krijgt dat je verder mag, doen we ook altijd maar nu even niet. We blijven rustig, de agent bladert wat door de papieren en vraagt wat voor werk Co in NL doet, fotograaf dus, van kindertjes (beetje lijmen) en trouwerijen (marriage).
Uiteindelijk zegt-ie dat we geen boete krijgen maar dat het bij een volgende controle wel zo kan zijn, oppassen dus. Hij wil wel effe 100DH vangen, de boef. Ik loop naar achteren en haal al het geld uit de portemonnee op 50DH na. Ik laat hem de portemonnee zien en zeg dat we in Guelmim naar een bank willen omdat ons geld op is, of die 50DH ook voldoende is. Natuurlijk is het voldoende, het verdwijnt gewoon in zijn eigen zak.
Of de camper achter ons bij ons hoort, ja die hoort ook bij ons en we leggen uit dat de vrouwen niet kunnen horen. Het is voldoende om allebei door te kunnen rijden. Als we later het verhaal aan Nanda en Hannie vertellen zegt Nanda dat ze nooit zo rustig zou kunnen blijven, maar daar bereik je niets mee, ja het tegenovergestelde. Wij stellen ons gewoon nederig op, ja agent, nee agent, en zie het liep goed af, gelukkig.
Bij Guelmim is een nieuwe Marjane, 4 maanden terug geopend, niet zo groot als elders maar genoeg verkrijgbaar. Maar emmertjes yoghurt hebben ze niet, goed dat we in Tiznit hebben ingeslagen. Coordinaten Marjane Guelmim: N 28°58’02”, W 10°02’05” De weg er naar toe is ook splintertje nieuw, heel breed met tig lantaarnpalen, te gek voor woorden. Je wordt ook buiten Guelmim omgeleid, jammer we wilden er wel doorheen rijden. Volgende keer beter.
We gaan verder, we willen overnachten op een vrije plek in Tighmert, Ait Bekkou om precies te zijn, een plek via de camperapp. Als we op de plek aankomen (volgens de coordinaten) weten we me god niet waar we verder heen moeten. Er is een weg naar links en rechts ga je een gehuchtje in. We parkeren de campers langs de kant en gaan op onderzoek uit maar vinden niet de plek.
We gaan verder, er zijn ook nog twee campings, eerst op zoek naar Fort Akabar, ook een NKC plek maar ook daar is geen camping te vinden. Het is een smalle onverharde weg en op de coordinaten is niets, ja een huis. Een jongen staat op het dak en spreekt Engels en vertelt dat er geen camping is hier, 2km terug in het dorp zijn twee campings. Verdorie weer niet goed.
Dan gaan we naar de 3e camping en die is er wel, een eindje van de weg over een onverharde weg. We zijn al gesignaleerd want de poort gaat open. Camping Oasis de Tighmert, het is een hartelijke ontvangst en we worden gelijk uitgenodigd om het huis te bekijken en een kopje thee te drinken, blesj skar sil-vous-plait. Het wordt begrepen en even later zitten we aan de thee, met suiker, mierzoet, ach het is goed bedoelt.
Het huis is kleurig maar sober ingericht. Een van de vrouwen is getrouwd met een politieman, Co doet net of hij heel erg schrikt, een politieman, jeetje. De vrouw snapt het niet en Co legt uit dat het een grapje is en dat de politie ‘mes ami’ zijn, onze vrienden, ‘soms’ zegt hij erachter aan in het NL.
Aan het einde van de middag wordt het wat frisser en Co zegt dat-ie wat warmers aan gaat trekken, ‘watje’ zegt Nanda. Even later komt Co heel stoer terug in zijn blote bast en gaat zitten, ‘een bikkel he’ zegt-ie. Maar 5 minuutjes later gaat-ie toch wat warmers aantrekken. Denk je, komt-ie terug met een lange broek, dikke trui, muts en handschoenen aan. En zo zitten we naast elkaar, ik in bikini en Co in winterbepakking.
ga naar periode 12
terug naar overzicht