Marokko 2014-2015 – periode 19: 22 januari – 24 januari
donderdag 22 januari – Tamtattouchte – N’kob
Alweer een jaartje ouder geworden, hoera ik ben jarig vandaag. Zonder dat we het wisten hebben we dat eergisteren al gevierd met een etentje. Je moet maar een vooruitziende blik hebben. 🙂
We vertrekken om 9.45uur uit dit koude gebied, op naar de zon. N’kob is het plan, daar wordt het vandaag zo’n 17°. Gisteren hebben we bij de campingbaas nog gevraagd naar de weg van Tamtattouchte, via Imilchil naar El Ksiba en de N8. Die weg is geheel geasfalteerd, ook na Imilchil linksaf naar een waterval. Maar op dit moment is de weg gesloten vanwege sneeuw. Op onze kaart staat een blokje met ’11-03’ wat betekent dat de weg gesloten kan zijn tussen november en maart. De campingbaas weet dat de weg gesloten is van de mensen die met de mixed transportbusjes rijden, zo houden ze elkaar op de hoogte. Die route hebben we gelijk geel ingekleurd op onze kaart, kunnen we bewaren voor een volgende keer.
Vanuit Tamtattouchte rijden we naar de Todrakloof, met regelmatig hele slechte stukken waar je stapvoets overheen gaat. En dan is het ook wel weer te doen, maar rustig aan. Het is in de kloof zelf helemaal uitgestorven, de kraampjes zijn nog niet open en er zijn zeker nog geen toeristen, te vroeg en te koud.
Op de N10 gaan we naar links richting Tinejdad maar halverwege pakken we de R113 naar Alnif. De omgeving bij Alnif is bijzonder vruchtbaar, heel veel groene akkertjes in de oase. Bij Alnif duiken we de N12 op naar N’kob. De R113 is wel een leuke route, door dorpjes maar ook met grillige bergen in het zicht.
We hadden net aan Hannie en Nanda verteld dat er dit jaar minder plastic langs de weg te vinden is, nou ik kan je zeggen dat (zie middelste foto) al het plastic van Marokko zich hier verzameld heeft. Op de linker foto glinstert het van het vele glas dat er ligt, heel vreemd.
We komen door Tazzarine en twijfelen of we daar een camping pakken en dan de N12 verder vervolgen naar Zagora, dat is korter dan via N’kob. Maar de N9 lijkt ons ook mooi om te rijden, het zit niet meer in ons hoofd hoe die is dus we kunnen hem opnieuw beleven.
In N’kob gaan we lekker buiten zitten op de camping, genieten van de heerlijke zon, het is 19°, dat is andere koek dan de 3° in Tamtattouchte, lekker hoor. Het is mooi weer op mijn verjaardag, in NL zou ik een dikke trui aanhebben, nu zit ik in bikini. 🙂
Er staat al een NL camper, het blijken vrienden van Cees en Bea te zijn, de twee Nederlanders die hier in N’kob wonen. Deze camperaars zijn nu al 1,5 jaar onderweg, hebben geen huis meer en genieten volop. Ze komen zo uit Turkije vandaan, via Spanje en Portugal, moderne nomaden.
We zitten lekker aan de thee te lurken en Hannie heeft een lekker hapje gemaakt van rauwe ham, gevuld met een strookje brie en een plakje gember, lekker en fris en hartig tegelijk.
vrijdag 23 januari – N’kob
We blijven een dagje in N’kob en lopen vanmorgen naar het dorp.
Twee jaar geleden waren we hier ook en toen was er een hotel in aanbouw, het schoot toen al lekker op, nu is het gereed, het hotel heet Kasbah hotel ENNAkB. Toen hebben we het op onze site gezet met een paar foto’s erbij. Blijkt dat een neef van de twee eigenaren in Nederland woont en hij werkt samen met onze zwager Paul, in Purmerend. We hebben aan Paul zijn naam gevraagd, Mohammed Nakoubi (hoop dat ik het goed geschreven heb) en hij is hier een maand geleden nog geweest, dat wisten we van Paul en zijn neef meldde het ook aan ons.
Dat is een leuke binnenkomer en we mogen het hotel van binnen bekijken. Het ziet er allemaal mooi afgewerkt uit. Kamers met douche, met een vaste douchekop, en een ‘normale’ toiletpot. Er is een groot dakterras en een sfeervol restaurant. Er zijn nog geen gasten, ze gaan nog een website bouwen en het hotel proberen te promoten bij reisagenten. In en op de muren zijn leuke details aangebracht.
Dan worden we door een van de zoons van de eigenaren uitgenodigd om thee te komen drinken. Zijn vader is een van de twee broers, de andere broer, zijn oom dus, is de president van N’kob. Op Hannie’s opmerking dat ze het zo’n schoon dorp vindt verteld hij dat elke dag het dorp door drie mensen wordt schoongemaakt en bijgehouden. En als het opgeruimd is houden andere mensen het ook schoon. We lopen naar het privé gedeelte en dat ziet er ook bijzonder mooi en ruim uit. Prachtige details in de zitkamer met rondom een chique bank.
Daarna lopen we door het dorp en kopen wat groente en fruit bij de aanwezige kraampjes, bij elk kraampje iets. We gaan vandaag een rode kool stoofpot maken dus we hebben wel wat nodig. Daarna naar de slager, zijn dag is ook weer helemaal goed. Hannie fotografeert en-passant nog wat mensen, ze kan het maar niet laten he. Als we bij de slager staan rijdt er een vrachtauto langs volgeladen met strobalen, alvast voor de markt van morgen. Hannie begint helemaal te glunderen, een lach van oor tot oor, ze is helemaal weg van die auto’s en gaat dus eventjes een kijkje nemen en natuurlijk een foto.
Na het eten gaan wij de groenten fijnsnijden en Nanda loopt even later langs in haar badpak en een handdoek. Ze gaat zwemmen, er is een heus zwembad op de camping. Binnen no-time is ze weer terug, veel te koud zegt ze. Hoe koud dan, vraagt Co. -4, zegt Nanda. Ik zeg, dan mag je je schaatsen wel meenemen Co. Als hij later met de thermometer naar het zwembad gaat meet hij 10°, dat houdt niet over.
Als het eten staat te pruttelen gaan we nog een stukje wandelen. Vanaf de camping naar rechts, richting het dorp maar we slaan al snel af de landerijen in. We lopen tussen de akkertjes door, er stroomt een watertje langs om de akkertjes te bevloeien. Op een gegeven moment is er een gat in de ‘dijk’. Co en Hannie proberen het gat te dichten maar dat lukt niet helemaal, het water gaat er in ieder geval wat minder snel doorheen.
Dan ziet Co een jongeman staan en hij loopt er heen om een hand te geven, de man spreekt ook een beetje Engels, zichzelf aangeleerd uit een Arabisch-Engels boekje. Zijn moeder staat in de deuropening en even later zitten we in de kamer op de grond en krijgen we thee met brood en olijfolie. Maar eerst krijgen we een rondleiding en zien we de stal met schapen (voor het vlees), de graanopslag (om zelf brood te bakken) en de ruimte waar ze water koken en de broodoven staat. In een aparte ruimte staat nog een machine om water op te pompen uit een bron. Ze zijn redelijk zelfvoorzienend, moet ook wel want het gezin telt 6 meisjes en 6 jongens, er gaan dagelijks 4 a 5 broden doorheen.
De moeder heeft rode handen van de henna, als we op staan moeten wij drie vrouwen even met haar mee, Co wil ook mee lopen maar nee, alleen de vrouwen. We gaan naar een aparte ruimte wat tevens de slaapkamer is van mama. We krijgen een lekker luchtje op onze handen en ze gebaart dat we het op onze haren en armen doen, ze staat helemaal te glunderen. We hebben haar leeftijd gevraagd, ze is 48 of 49 jaar. Haar geboortejaar is niet geregistreerd, zoals van veel Marokkanen dat niet genoteerd is. We mogen zowaar een foto van mama maken, een goedlachse moeke. Hun huis is een groot verschil met de privé ruimte vanmorgen in het hotel, maar het ziet er allemaal wel heel solide, schoon en netjes uit.
‘s Avonds gaan we de rode kool wecken/inmaken en als ik buiten kom zie ik dat de maan liggend aan de hemel hangt, niet zoals in Nederland rechtop. Het is net een lachend mondje in het donker.
zaterdag 24 januari – N’kob – Zagora
Op naar Zagora, maar eerst naar de markt van N’kob. Het is rustig op de markt en de strowagens zijn al gelost, verdorie Hannie, mis. We lopen langs de brommer stalling en zien een paar mooie dekjes met een Marokkaanse uitstraling, die eigenaren zijn trots op hun ‘bolide’.
We vervolgen de R108 en slaan daarna linksaf de N9 op richting Zagora. We rijden nu door de Drâa vallei, het is een groene zee van dadelpalmen. De eerste dadel verkopers langs de weg dienen zich aan. Het zijn er niet zoveel als twee jaar geleden, misschien hebben ze goed verkocht en wachten ze op de komende oogst. Er zijn veel vrouwen onderweg met takken en struiken op hun hoofd of ze zijn bezig met de was. Ze zijn allemaal bijzonder kleurig en fleurig gekleed, je wordt er helemaal vrolijk van. Wat een contrast straks met de vrouwen in Tafraoute, die zijn allemaal in het zwart gekleed.
Zagora is een lang dorp met grote roze huizen, het ziet er modern uit allemaal. De markt die we morgen gaan bezoeken is dat zeker niet en redelijk authentiek en rommelig. Aan het einde van het dorp gaan we een onverhard pad op langs een kanaaltje naar camping Palmeraie d’Amezrou. Het is een kleine camping maar Edith Kohlbach, waar we de camping van hebben, schrijft in haar boek dat er achter de camping nog een groter gedeelte wordt aangelegd met nieuw sanitair, dat zou in september 2013 gereed moeten zijn.
Het is inderdaad een kleine camping, er staan al drie campers, uiteraard op de beste plekken in de zon. Maar er is nog een plekje over voor ons op een apart veldje. Er staat een blauwe tafel met stoelen en een rieten mat om voor de camper neer te leggen. We gaan lekker in het zonnetje zitten en af en toe komt er een mannetje langs die een handje komt schudden en ons welkom heet. Als de 3e man langs komt en een handje geeft vraagt hij: met of zonder suiker. We begrijpen dat hij op deze manier vraagt of we thee willen, zonder suiker dan maar he?
Even later komt hij terug met thee en een roos in een vaasje, het is de eigenaar van de camping, Himmi geheten, en hij heeft gelijk de inschrijfformulieren bij zich. We zetten ons aan de blauwe tafel en proosten op een goed verblijf. De thee is mierzoet en er ligt op het dienblad nog een flink brok suiker, voor het geval dat….. De eigenaar geeft aan dat er achter de camping een groter, nieuw gedeelte komt en dat het over vier maanden gereed moet zijn, Insjallah natuurlijk. Of het ooit af komt, Joost zal het weten, wij niet en ik denk Himmi ook niet.
Later op de middag verhuizen we naar het ontvangstgebouw en gaan met onze eigen stoelen op het terras in de zon zitten, en later nog op het dakterras om de laatste zonnestraaltjes op te vangen, lekker hoor.
ga naar periode 20
terug naar overzicht