
Marokko 2014-2015 – periode 22: 2 februari – 5 februari
maandag 2 februari – Taliouine – Tafraoute
We zijn stout geweest, ik dacht dat Co de meisjes gesproken had en Co zei later: Nanda maakte een gebaar van ‘we gaan betalen’ dus wij reden alvast naar voren. Meestal wachten we tot iedereen in de ‘cockpit’ zit maar nu dus niet. Hannie en Nanda stonden nog over de kaart gebogen toen wij wegreden en ze hadden het niet in de gaten. Op een gegeven moment keken ze op en waren de vogels gevlogen, waren ze niet blij mee, kan ik begrijpen, we zullen het nooit meer doen, snik. ;-(
Om 9.15uur gaan we met z’n allen rijden, op weg via de R106, door Igherm naar Tafraoute. We hebben deze nu twee keer van zuid naar noord gereden en dan nu een keertje andersom, kijk je weer anders tegen dingen aan.

Het is een bijzonder mooie route, we wisten zelf niet meer hoe mooi die was. Het is voor een groot deel een bijzonder vruchtbaar gebied, met veel groene akkertjes waar het tarwe best al hoog staat, veel bloeiende fruit/amandelboompjes en veel mensen aan het werk. In het begin zien we in de dorpjes ook heel veel melkemmers langs de weg staan, we hebben alleen geen melkwagen gezien.

De vrouwen zijn allemaal fleurig gekleed en in de omgeving van Igherm is paars de hoofdkleur, heel vrolijk. Onderweg, trouwens door heel Marokko, blijven de kinderen vragen om een stylo, bonbon, geld, ze kunnen amper lopen of praten (grapje) of ze vragen om een stylo. Maar in dit gedeelte zijn er ook veel volwassenen die om een stylo vragen, het is net of er geen pennen te koop zijn.

We komen door een klein plaatsje, ik dacht Tardart, en daar was een ienemienie markt, heel plaatselijk het was dan ook niet druk, maar het zag er wel gezellig uit.
We gaan een pas over en dan komen we in een gedeelte dat dor is, ook wel weer mooi, met warme gele tinten in het landschap en een mooi lijnenspel. We komen in een volgend dal en dan is alles weer groen en vruchtbaar, wat een afwisseling.

Zo’n 30km voor Tafraoute zijn ze aan de weg aan het werk, het wordt verbreed. Ik wist dat er ergens een bijzonder slecht stuk in de weg moest zitten en dat is waarschijnlijk dit stuk. Het is nu een stuk beter te berijden omdat ze het afgeschraapt hebben, het is veel vlakker. Anders moest je om de gaten heen laveren. Even verderop is de weg wel weer wat slechter. Er zijn door de vele regenval in december wel een aantal bypasses die je rustig moet nemen. Maar wij vonden het allemaal best wel meevallen, je moet gewoon de tijd nemen om dit te rijden. Het behelst een lengte van ca. 9km. De dikte van het asfalt is afhankelijk van het wegnummer. Zijn het de tol- en snelwegen dan gaat het beste asfalt erop, op N-wegen gaat ook nog, alhoewel de N10 van Oualouz naar Taliouine nou niet van zo’n beste kwaliteit was. Dan heb je nog de R-wegen en de P-wegen. Vandaag reden we over de R106 en we zagen bij de bypasses waar de weg was weggespoeld dat het asfalt zo’n 3cm dik is. Co heeft onderweg de ramen gelapt van Hannie en Nanda, ze happen de hele weg stof van ons dus dat is dan graag gedaan.


Dan komen we bij de vallei die naar Tafraoute leidt, we zijn hier nu een paar keer doorheen gereden maar voor het eerst is het nevelig. Er staat bovenaan de vallei ook een bord dat het regelmatig mistig is. Maar dit heeft ook wel weer wat, het geeft een mystiek sfeertje aan het geheel.
De bergen zijn prachtig en imposant. We komen langs de leeuw in de bergen, we zijn weer ‘thuis’, of zoals Co zei: nu hebben we vakantie. 🙂
De ingang naar de gedoogplek naast de nieuwe school is zo’n 100meter verder, gezien vanaf het dorp. Je moet wel voorzichtig aan doen want het begin is een beetje door een diepe geul, maar we hebben wel diepere passages gehad deze reis. Er staan op de gedoogplek zo’n 80 campers, gezellig druk dus. We zoeken ons een plekje, hier gaan we het wel weer eventjes volhouden.
Vanmorgen om 9.15uur vertrokken we, om 17.30uur kwamen we aan, een dag van ruim 8 uur waarin we 204km hebben gereden, ik zei al dat je er de tijd voor moet nemen.
We hadden het er onderweg nog over maar de prijs is nog steeds 10DH. Even later komt er een meisje langs met pannenkoeken en een mevrouw met een wagentje waarop een pan met harira staat. We geven aan dat we morgen wel soep willen kopen, nu staat het eten al op het vuur. Ze komt een beetje op een ongelukkig tijdstip (18.50uur), de meeste Europeanen eten vaak al om 18uur. Het is wel grappig dat die mevrouw dit zo oppikt, het is toch een beetje vrije ondernemerschap, leuk. Even later zien we de indiaan op zijn brommer voorbij komen.
We hebben vandaag pittig wat foto’s gemaakt dus dat wordt wederom een aparte fotopagina.


dinsdag 3 februari – Tafraoute
De dag begint bewolkt en met 10° buiten. Even later kleurt de lucht prachtig rood, de boel staat in brand, dat is dan weer een voordeel van veel wolken.


Voor de rest verloopt de dag rustig, later komt het zonnetje er weer lekker bij en ‘s middags is het zelfs een tijdje ‘heet’. Aan het einde van de ochtend gaan we naar het dorp, er is al een ‘voor’markt, morgen is de eigenlijke marktdag. We hebben wat fruit en eieren nodig.

We gaan ook even langs bij Ali Ben Abou om voor Hannie en Nanda een afspraak te maken om de motorklep en rand boven het raam te laten spuiten. Er zitten wat beschadigingen op de klep en ze willen het terug in de blauwe kleur i.p.v. het zwart van vorig jaar. Ali vraagt waar Cees is, als we hem een fotokaartje van Cees overhandigen, hij is wat aangeslagen als hij hoort dat Cees is overleden in september. Hij zet het kaartje bij een foto van hemzelf met Cees die hij bij zijn computer heeft staan, grappig om te zien.

Er zijn veel jongelui aan het werk bij Ali, hij heeft het druk. Hij moet het ook van deze en de komende maanden hebben want in de zomer zijn er geen campers hier en moet hij het hebben van de auto’s van de inwoners, en daarvan zijn er niet zoveel.
Ook gaan ze op de pasfoto voor de verlenging van hun visum, 28 februari is hun en ook ons visum van 3 maanden over. Wij vliegen voor die datum
voor een paar dagen naar huis en als we terug komen krijgen we een nieuwe datumstempel in ons paspoort voor de volgende drie maanden. We lopen bij het politiebureau binnen om te horen hoeveel kopieën er van alles nodig is, het antwoord is vier.

Volgens Omar van camping Granite Rose, waar we even langs gingen, moeten ze 3 nachten op de camping verblijven, daarna mogen ze terug naar de gedoogplek, hij weet gerust dat we daar staan. Ze betalen 600DH voor het hele gebeuren. Ik heb Hannie en Nanda wel verteld dat ze er rekening mee moeten houden dat hij ze ook langer op de camping kan laten blijven, hij is onvoorspelbaar. Maar gewoon vriendelijk blijven, die week is zo om. Vorig jaar hebben wij er 8 nachten gestaan voordat alles rond was.

Vanmorgen leest Co op het camperforum dat de gedoogplek in Taghazout bij Agadir niet langer meer getolereerd wordt, dat is al eerder gebeurt maar nu hangt er ook helemaal een verbodsbord, dan zal het hier wel drukker gaan worden.
En inderdaad in de loop van de middag en ook nu nog om 19uur komen er campers de gedoogplek oprijden. Laten we hopen dat deze plek gewoon blijft bestaan. Het is jammer dat zo’n plek in Taghazout er niet meer is want heel veel ondernemers hebben er hun broodwinning, toeristen brengen nu eenmaal geld in het laatje.
woensdag 4 februari – Tafraoute
De nachten zijn hier fris tot koud, vanmorgen bij het opstaan was het 9° en bewolkt. Het duurt heel lang voordat de zon zich laat zien.
De kapper komt langs en Hannie en Nanda willen wel weer een ‘coupe zomer’, dus hij komt precies op tijd. Hij is trouwens wel weer duurder geworden, 80DH p.p., vorig jaar was het nog 70DH. Is natuurlijk nog een schijntje in vergelijking met de prijzen in NL. De meisjes zien er weer op-en-top uit en vinden dit toch wel de beste kapper tot nu toe.


Na het eten gaan we naar het dorp en de markt, het is er al gezellig druk en ook de brug is goed bezet met hangjongeren en hangouderen en alle leeftijden daartussen in.


We gaan naar een zilversmid want Nanda heeft een ring die scherpe randjes heeft, het kan verholpen worden voor 10DH en we kunnen het over 20 minuten ophalen. Ook gaan we langs de schoenmaker bij de brug want de zolen van Nanda’s Marokkaanse sloffen vertonen slijtage. Voor 25DH krijgt ze onder allebei een nieuwe zool, vanmiddag zijn ze weer klaar.
We lopen naar de winkeltjes met babouches, we vinden die gekleurde schoentjes wel leuk. De ‘gewone’ rode en gele kosten 80DH en de geborduurde 120DH. Omdat Nanda en ik allebei een paar kopen krijgen we een kleine korting.

We gaan naar de markt voor fruit en eieren, dan weer terug naar het dorp want er moeten nog kopieën gemaakt worden voor de verlenging van de visa.
Als we bij de schoenmaker terug komen zegt-ie dat het nog 30 minuten duurt, we gaan op een terrasje die tijd overbruggen met een heerlijk glas verse jus d’orange. Als we na een half uur terug komen moet-ie de sloffen nog doen, op ons ‘we komen morgen wel terug’ geeft-ie niet thuis en gaat direct aan de gang. Ik leg het vast op foto en film want het is allemaal handmatig vakmanschap wat we langs zien komen.
Eerst lijm op de nieuwe zool, dan schraapt hij op de ontzoolde slof de lijmresten eraf en spuit daar ook lijm op. Het moet even 10 minuten intrekken. Dan alles op elkaar, hij haalt zijn mes langs een slijpsteentje en snijdt dan handmatig de zool in de juiste contouren. Tot slot nog even een paar spijkertjes erin en klaar is Kees, of Mohammed.
Terwijl hij voor Nanda bezig is komt er een klant tussendoor, de zool van zijn schoen zit aan de punt een beetje los. Er gaat wat lijm tussen terwijl de man de schoen nog aan heeft. De schoenmaker knijpt het samen, geeft zo de schoen en voet weer terug aan de man die zelf even gebukt mag blijven knijpen. Het kan allemaal wel direct maar dan moet je ook een beetje meewerken. 🙂

Terwijl we wachten maakt Hannie nog een paar leuke fotootjes van de mensen die langs lopen en op de brug hangen.

Op de markt wordt Hannie ‘aangesproken’ door een marktman, die ziet Hannie gebaren maken naar Nanda en hij blijkt dus ook doof te zijn. Terwijl de meisjes met de man ‘praten’ besef ik dat wij in dit geval de ‘doven’ zijn en zij de ‘horenden’. Dit komt niet van mijzelf maar van een ‘vriend’ van Nanda op facebook. Die had deze opmerking geplaatst, dat in Marokko wij de ‘doven’ zijn en Hannie en Nanda de ‘horenden’, doordat de Marokkanen zo goed hun gebarentaal kunnen volgen maar zelf ook via gebaren zich naar Hannie en Nanda verstaanbaar kunnen maken, terwijl wij met de Franse taal af en toe maar wat aanmodderen. De man zegt dat hij volgende week weer op de markt is en dat hij ons uitnodigt om thee te komen drinken, dat doen we graag hoor, tot volgende week.

Terug bij de camper gaan we nog even in het zonnetje zitten maar niet voor lang, er staat zoveel wind dat die de warmte van de zon teniet doet. Zoveel wind hebben we hier nog niet meegemaakt.

Het is vandaag nog drukker geworden, zowel op de gedoogplek als op de campings, aan het einde van de middag komen er achter elkaar campers aanrijden.
donderdag 5 februari – Tafraoute
Vandaag is er niet zoveel te melden. Alleen dat de auto van Hannie en Nanda vandaag bij Ali is geweest, wat nodig was is geschuurd en aan geheeld, morgen wordt het gespoten en is hij weer als nieuw.
Vanwege de bewolking duurde het lang voordat de zon erbij kwam maar er was geen wind dus later werd het heerlijk weer, lekker buitenzit weer, dus dat hebben we gedaan.
We hebben een probleem met onze camperdeur, de ‘voordeur’. Er is een veertje afgebroken, denken we, een van de ‘slothaken’ blijft bij het opendoen van de deur achter de lus hangen waar-ie omheen valt als de deur dicht is, simplistisch omschreven. Dus we moeten even met een kunstgreep de deur openen als de haak blijft hangen, lukt ook wel weer, we laten het in NL maken. Gelukkig kan de deur wel goed op slot.
In het dorp, aan het begin bij de rotonde, hebben we goede ontvangst van Meditel dus daar zijn we met onze telefoon wezen facetimen met het thuisfront, was al weer zo lang terug.
Ik las vandaag een blog van iemand die op dit moment ook in Marokko is, hij was op 23 januari ook in Tafraoute en toen stond hij hier ‘boven’ op de gedoogplek in zijn eentje. Als je ziet hoe druk het nu twee weken later is, wat een verschil.
ga naar periode 23
terug naar overzicht