Marokko 2014-2015 – periode 3 : 2 december – 5 december
dinsdag 2 december – Moulay Bousselham
Vandaag blijven we in Moulay Bousselham, een rustpuntje na al het reizen van de afgelopen week. Wederom is het zonnig, sorry Nederland maar het is wel lekker hier.
We starten rustig aan de dag op en gaan in de loop van de morgen naar het dorp om te kijken of we ons internet simkaartje van Maroc telecom kunnen verlengen. Dat zou moeten kunnen voor een periode van 2 maanden voor 200DH/€ 18,00.
En dat lukt, dus we hebben weer internet aan boord, dat is wel zo fijn, kan ik de site weer uploaden wanneer ik het wil, mits we een beetje een knappe verbinding hebben natuurlijk.
Coordinaten winkeltje voor verlengen Maroc telecom: N34°52’34”, W6°17’44”. Er staat een bord buiten met INWI, Meditel en Maroc telecom.
Neem je formulier mee waar het telefoonnummer op staat en je dongle, zodat je uit kunt duiden dat het voor internet is. Als je goed Frans spreekt is het natuurlijk geen probleem om het duidelijk te maken waar je voor komt.
Maar eerst gaan we een wandeling over het strand maken, lekker effe uitwaaien. Aan het einde van het strand zit een giga grote groep meeuwen, zodra je dichterbij komt gaan ze er als een ‘haas’ vandoor. Leuk om te filmen in slowmotion.
Op de camping ligt dus enorm veel water tussen de bomen, op de grasvelden waar normaal gesproken de campers staan. Moet wel zeggen dat op de paden het water langzaam aan aan het zakken is.
Het is druk op het verharde stuk, er arriveert gedurende de middag een groep Duitse campers. Waarschijnlijk is dit het startpunt voor hun Marokko reis want ze hebben nu een meeting, ze lopen tenminste allemaal met stoeltjes naar een plek toe. Ik hoop dat ze net zo gaan genieten van dit mooie land als dat wij nu al voor het derde jaar gaan doen.
Net als gisteren komt er af en toe een Marokkaanse marskramer langs, vanmorgen iemand met aardappels, uien en knoflook. Zojuist een jongen met blauwe bessen. Gisteren hadden we al twee bakjes gekocht en die waren stevig en erg lekker, dus doe nog maar een bakje. Hij heeft ook frambozen maar die hebben we net in het dorp gekocht, samen met heerlijk geurende aardbeien.
woensdag 3 december – Moulay Bousselham – Meknes
De groep met Duitsers had gisteravond nog een meeting in het restaurant achter de campers en die was om 23uur af. Wij liggen dus net in bed tegen de eerste slaap aan komen ze met z’n allen naar buiten en beginnen hele gesprekken met elkaar, lekker hoor.
Vandaag ondernemen we poging nummer 2 om een markt te bezoeken. Er zijn wekelijks door heel Marokko zo’n 850 plattelandsoeks/markten dan moet dat toch lukken?
Op weg naar Meknes komen we door Souk-el-Arba en Arba is woensdag. We komen aan in die plaats en het is best wel groot. Aan de eerste de beste mijnheer vragen we waar de soek is, rechtdoor is de aanwijzing. We rijden al een hele tijd rechtdoor en vragen het nog maar een keertje. De man begrijpt eerst niet wat we bedoelen met soek maar dan moeten we weer rechtdoor. Ze doen hier maar wat, als ze het niet snappen moet je rechtdoor, maar dan rijden we het dorp uit. Dat gaat hem dus niet worden.
We keren om en gaan verder op onze route naar Meknes, weer mislukt, maar het gaat een keertje lukken hoor.
Er is onderweg natuurlijk weer van alles te beleven. Een vrachtauto die op het punt van kapseizen staat, een auto die een enorme rookwolk veroorzaakt, nog meters lang hangt-ie in de lucht met de bijbehorende stank. Er zijn de nodige tukkertjes, zelfs eentje met ‘motorking’ er achterop.
We rijden langs de spoorlijn Tanger-Meknes en het valt ons op dat de spoorwegovergangen halfautomatisch bediend zijn. Dat wil zeggen er staat een mannetje bij die de spoorbomen laat zakken als er een trein aankomt. We rijden er al een hele tijd langs en er komt in al die tijd één trein langs, het is een drukke baan dus. Het is grappig om te zien, de één heeft alleen een stoeltje, een ander een zelf gebouwd hokje van plastic en er is er zelfs eentje die een soort bushokje tot zijn beschikking heeft.
In de buurt van Meknes wordt de omgeving heuvelachtig en groen met mooie vergezichten. Ook hangen er donkere wolken dus er komt nog wel wat water naar beneden. Bij diverse rivierovergangen ligt er modder op de weg en zijn er beschadigingen.
In Meknes parkeren we de campers achter de Bab Mansour, bij de Christengevangenis. Het kost 40DH/€ 3,60, er zijn geen voorzieningen maar je staat er redelijk rustig en bewaakt, dag en nacht. De bewaker vraagt en-passant ook of we nog een souveniertje hebben voor zijn bébé, alles is goed. Maar we hebben op de valreep besloten om geen kleding mee te nemen, we zitten al aardig aan ons gewicht.
De bewaking is niet alleen van de parkeerwacht, we staan tegenover een toegang tot iets (weet niet wat) en daar is constant bewaking van de Surete National, er staan ca. 3 a 4 mannen op wacht, het is vast heel belangrijk daar achter dat deurtje.
Als het droog wordt gaan we de stad in, op zoek naar wat gezelligheid. We belanden uiteindelijk in de medina, morgen hopen we op wat beter weer om wat dingen te gaan bezoeken.
We komen langs een zijstraatje in de medina waar heel veel mensen op de been zijn. Het blijkt een soort veiling van kleden, gordijnen en stoel- en kussenhoezen. Er is een catwalk waar mannen overheen lopen met allerlei verkoopwaar, het is een levendig gezicht.
Op een gegeven moment begint het weer te regenen. Je hebt het idee dat je in de medina overdekt loopt maar met die regen kom je er achter dat er veel zeiltjes gespannen zijn boven de verkoopwaar en dat dat zo lekker in je nek kan druppen, ik ben blij dat ik mijn hoed op heb.
We staan te schuilen en dat is ‘toevallig’ voor een theehuis, dus we gaan even een lekkere Marokkaanse muntthee drinken, zonder suiker: bles skar.
Dat er toch wat suiker te proeven is zal waarschijnlijk wel komen omdat het in een potje gezet wordt waar al suiker ingezeten heeft.
Terug bij de campers heeft Hannie opeens contact met een dove man, ze staan samen wat te ‘praten’, grappig is dat, Hannie en Nanda verstaan alleen Nederlands en toch kunnen ze in het buitenland prima met hun gebarentaal uit de voeten. (grappige woordspeling trouwens zo)
donderdag 4 december – Meknes – Salé (zusterstad van Rabat)
Vanmorgen en vannacht is er veel regen gevallen hier in Meknes, maar dan toch om 10uur gaat het zonnetje weer schijnen. We trekken gelijk de wandelschoenen aan en gaan weer naar de stad.
We gaan eerst op zoek naar een ronde klem voor onder de auto van Hannie en Nanda, voor om de waterpijp, dat moet toch eerdaags weer voor elkaar, nu moeten ze zich elke keer redden met jerrycans terwijl ze een grotere tank onder de auto hebben hangen.
Bij de eerste winkel waar we binnen stappen heeft de man wel een aluminium ring maar die is te groot. En volgens hem kunnen we de juiste ring in Meknes alleen in de nieuwe stad vinden, niet in het oude gedeelte.
We stappen 50 meter verder een volgend winkeltje binnen en daar hangt een aluminium ring in de juiste maat, hoezo niet te vinden in de oude stad. De man van het winkeltje komt bij ons staan en we vragen of hij er drie heeft. We hebben er twee nodig maar we hebben van Cees geleerd dat je er altijd eentje extra moet kopen, voor de breek. 😉
De man heeft er eentje maar gaat even buurten. Nanda en ik kijken hem na, en waar stapt hij naar binnen? Juist, bij de man waar we net vandaan komen. En heel verwonderlijk, hij komt met twee extra ringen terug, hoezo niet te verkrijgen in oud Meknes. hahaha
Co was ondertussen achter de toonbank gekropen en toen de verkoper terug kwam waren de rollen omgedraaid, hij speelde het wel leuk mee en vroeg of het gratis was, de aluminium ringen en liep er weer mee weg. Als we verder lopen zegt Co; toch wel jammer dat we het nu al hebben, kunnen we niet meer verder zoeken.
Maar we zijn ook nog op zoek naar theeglazen voor Hannie en Nanda, maar het probleem is dat ze overal hele sets verkopen en dat is meestal 6 stuks of meer. En ze willen er hooguit 3 (eentje voor de breek, jaja Cees). Dus dat wordt een project op zich.
Ondertussen begint het weer te regenen dus we gaan eventjes schuilen en kijken naar wat er gebeurt op straat. Overal zie je plastic afdekkingen over de te verkopen waar of parasols. Mensen lopen met paraplu’s die wonderbaarlijk genoeg opeens op veel plaatsen te koop zijn.
We kopen nog eieren bij een klein eierboertje en daar achter is een pleintje dat een kippenafdeling is. De ibissen denken ook dat er iets te halen valt want het hele dak zit vol.
Dan duiken we een steegje in, altijd leuk wat daar weer te beleven valt. Het is er rommelig met van alles en nog wat. Boven op een huis blaffen twee herders hun longen uit hun lijf, als ik de hoek om sla staan ze aan die kant van het huis. Zo kunnen ze ons blaffend volgen totdat ze van beneden af een commando krijgen en direct stil zijn.
We zijn nu voor de derde keer in Meknes en toch lopen we nu door een gedeelte waar we nog niet geweest zijn. Smalle straatjes met allerlei winkeltjes, geniet even mee.
We komen langs een paar karretjes waar lekkere luchten vandaan komen, er worden (hete) rode worstjes gegrild en gehakt met uien en tomaat. We schuiven aan en krijgen een broodje gevuld met al dat lekkers, het is trouwens ook pittig gekruid zeg, pffff. Maar wel lekker.
Bij de campers aangekomen nemen wij nog een yoghurtje en de meisjes een kopje thee en dan gaat we op pad naar Rabat. Ik heb via een boekje van Edit Kohlbach coordinaten van twee camperplekken. Eentje bij het station in Rabat op een parking achter het Ibis hotel en eentje bij de jachthaven in Salé.
Als we bij Rabat aankomen staan we voor het eerst tijdens onze reizen in Marokko in een heuse file. Het komt omdat er aan de weg wordt gewerkt en al het verkeer van twee banen naar een baan moet. Het speelt zich af op 6m2 en daarin staan ca. 11 ‘opzichters’.
We rijden langs een paarden renbaan en daar is vast een belangrijk persoon aanwezig want om de 100meter staat er een wacht, soms wel twee of meer met allemaal verschillende tenue’s aan, goed voor de werkverschaffing, nou ja werk…..
Dan gaan we dwars door Rabat en het is er zeer druk, je moet constant opletten. We duiken een straat in die eenrichtingsverkeer is maar we volgden even de TomTom, volgende keer maar niet meer doen en even omrijden, wel net zo prettig. Gelukkig komt het goed.
Het is er ook druk met taxi’s die alle kanten opduiken om hun klantjes binnen te halen. Ze rijden links van ons maar moeten rechts zijn en andersom. Je komt ogen en oren te kort om het in de gaten te houden. Gelukkig hebben ze nog wel respect voor de ‘grootte’ van onze camper.
Bij de eerste plek, achter het Ibis hotel, mogen we de parkeerplaats niet op, we zijn te groot, nou ja zeg…. Omkeren maar weer en we storten ons weer in het feestgedruis, op weg naar Salé, naar de jachthaven. Daar aangekomen mogen we daar ook niet op, waarom? Dat is niet duidelijk.
Er staat een Marokkaans mannetje mee te luisteren en die zegt nog wel een andere plek te weten, ik nodig hem uit in de camper en laat hem op de bijrijdersstoel zitten. Hij zit helemaal trots te zijn en wijst ons de weg. Ik zie dat mijn portemonnee voorin ligt en noem dat op tegen Co.
Als we ter plekke aankomen, waar we nu staan, stap ik uit om met de gardien te overleggen waar we kunnen staan. Als Co in zijn spiegel kijkt om achteruit te rijden en daarna weer naar rechts kijkt ziet-ie nog net de hand van de man van de portemonnee af gaan, de rat. Co pakt de portemonnee weg en de man stapt uit. Hij geeft aan dat het 50DH per camper kost en ik loop naar de parkeerwachter om te betalen. Dat was eigenlijk niet zijn bedoeling, hij wil wel dat ik aan hem betaal.
Als we bij de parkeerwachter aankomen en ik vraag wat het kost zegt het mannetje van achter mij dat het 100DH kost. De gardien gaat daarmee akkoord, uiteraard. Ik denk dat het minder kost maar heb geen zin in een discussie en we zijn blij dat we een plek hebben.
Het is voor één nacht, we laten de campers hier morgen niet alleen achter.
Morgen rijden we door naar Mohammedia naar camping Saïd. Vandaar kunnen we met de trein naar Casablanca en eventueel ook nog naar Rabat, maar dat zien we wel. Het is eigenlijk bij een grote stad het beste om de auto buiten de stad te stallen en dan met een taxi of openbaar vervoer de stad te bezoeken. Alleen in Marrakech kun je wel in de stad overnachten met de camper, daar is dat wel goed geregeld.
vrijdag 5 december – Salé (zusterstad van Rabat) – Mohammedia
Het heeft vannacht enorm veel geregend, het kletterde er uit, dus voor mij een onrustig nachtje, Co sliep overal doorheen.
Om 9uur zijn we gaan rijden, kwamen de bocht om en reden zo de file weer in, wat een drukte.
Het staat op 3 rijbanen 4 auto’s breed en dat moet allemaal naar 1 baan om de snelweg op te rijden, kun je je er iets bij voorstellen. Daar rijdt dan nog tram dwars doorheen, dus op de trambaan stilstaan is niet zo slim.
Met de camper moet je dus gewoon doordouwen anders kom je er nooit door, en ze zijn toch wel een beetje huiverig hoor als je met dat ‘grote ding’ langszij komt. 🙂 Ook Nanda douwt haar camper er lekker doorheen.
Als we Rabat uitrijden keert de rust weder. Op de TomTom staan twee campings vermeld in Rabat, we rijden er langs en vinden er nog eentje in bedrijf en de ander bestaat niet meer. Ik geef het gelijk maar eventjes door aan TomTom.
We rijden over de kustweg naar Mohammedia, je blijft je verbazen dat er altijd iets te zien is, het is nooit saai om hier te rijden.
Camping Saïd is voor Mohammedia en in dat gebied wordt er heel veel gebouwd, althans de huizen in aanbouw staan er compleet met hijskranen maar er is geen activiteit, het is een grote bouwput. Waarvoor?….. Joost mag het weten.
Als we later een klein ommetje gaan maken zien we dat heel veel huizen in aanbouw al in verval zijn geraakt, wat een geldverspilling.
Het ommetje brengt ons eerst naar een kerkhof. Op het eerste graf zie ik een plant staan, het is net boerenkool. Ik pluk er een stukje vanaf, Hannie doet dat ook en ruikt eraan. Dan ziet ze pas dat het een kerkhof is en dat ze net een stukje van een plant afgehaald heeft dat in een graf staat. ieehh
Ze dacht dat we op een volkstuintje belandt waren. De planten doen het erg goed, volgens Co is het kennelijk een ‘vruchtbare’ ondergrond.
Even later lopen we tussen de in aanbouw/vervallen huizen door en kunnen dan niet verder, er staat een hoge muur. Maar we zijn op avontuur en vinden een lager gedeelte en gaan er over heen. Dan lopen we tussen allemaal gebouwtjes door, het blijkt een internaat te zijn, maar ook al verlaten. Er zijn wel tuinmannen aan het werk. Via allerlei paadjes komen we uiteindelijk toch bij de kust uit.
Voor het wandelen heeft Co nog de waterleiding van Hannie en Nanda gemaakt, van de camper dan he? En al het water blijft nu waar het moet zijn en waar het heen moet, van de tank naar de kraan. De meisjes ook weer blij. Het leverde ook nog leuke foto’s op.
De camping zelf is net een kleine galerie, de muren zijn leuk beschilderd het ziet er gezellig uit.
ga naar periode 4
terug naar overzicht