Marokko 2014-2015 – periode 36: 2 april – 5 april
donderdag 2 april – Pinhão – Bragança
We vervolgen onze weg naar het noorden en rijden nog een stukje door het wijndal, met mooie uitzichten over de wijnvelden. Dan rijden we eruit vandaan en krijgen we andere uitzichten en het wordt weer groener.
Als we stoppen voor thee/koffie kijken we uit op een dorpje. Via de verrekijker ziet Co dat er mensen op een akkertje aan het werk zijn. Via de telescoop zien we dat ze een grote os voor een ploeg gespannen hebben en dat ze aardappels aan het uitzetten zijn. Er loopt een man voor de os, de os te mennen, een oudere man met een strooien hoed op leidt de ploeg, een derde man strooit kunstmest en een mevrouw laat de aardappels vallen, het is een leuk tafereeltje om te volgen. Op het moment dat ze met de os weer terug lopen en een nieuwe voor trekken wordt de vorige voor dichtgegooid, zeer effectief. Doordat we de iPhone op de telescoop hebben aangesloten kunnen we het filmen maar ook tegelijkertijd samen kijken, leuk.
Ook ziet Co in een huis in aanbouw wat musjes in de gaten in de betonnen vloer in en uitvliegen, ook leuk. En er staat een boom met daarin oude bolletjes van vorig jaar en de nieuwe zijn alweer in de groei.
We komen leuke beelden tegen onderweg en allemaal op rotondes, dat is toch wel grappig, kunst op die plekken.
In Bragança gaan we bij het kasteel staan, daar is een camperplek op verschillende niveaus, ze zijn allemaal scheef maar Hannie en Nanda doen de keggen onder de wielen en wij zetten de poten uit. Dan worden Hannie en Nanda aangesproken door een Nederlands echtpaar, Jaap en Gerda. Zij denken Hannie en Nanda deze reis ergens te hebben gezien, of blijkt, een blauwe camperbus zoals die van hun. Maar Jaap en Gerda hebben langs de westkust van Portugal gereisd en daar zijn wij niet geweest. Dan herkennen ze ons van de site, het zijn dus zogenaamde ‘volgers’. Ze reizen nu net 9 maanden met een nieuwe camper die ze bij Stijkel hebben gekocht, vandaar dat ze onze site kennen.
We trekken makkelijke schoenen aan en lopen dan naar boven naar het kasteel, daar is binnen de muren ook een klein dorpje te bezichtigen. Aan de andere kant lopen we er weer uit naar het stadje zelf. De straten zijn niet zo steil als in Lissabon maar als je hier woont krijg je vanzelf een goede conditie.
Als Co een oudere mevrouw groet met ‘bom dia’ corrigeert ze hem meteen met ‘bom tarde’, het is tenslotte al 14uur. Ik wilde eigenlijk haar leuke knotje fotograferen maar ze draaide bij Co zijn groet haar hoofd om, wat een karakteristieke ‘kop’ heeft ze. We doen nog even een verse jus d’orange op een terrasje en keren dan weer terug naar de campers.
‘s Avonds gaan we uit eten in een restaurantje op 200meter van de camperplek. Ze serveren een toeristenmenu voor € 10,00 incl. wijn/water en wifi. We beginnen met allerlei schoteltjes met o.a. parelhoen, witte bonen in saus, kikkererwten met vis, iets taais (geen idee wat het was) en een zalm mouse voor op een broodje. Daarna soep waarover de meningen verdeeld waren, laten we het houden op een mix van spinazie (Nanda), postelein (Hannie) en broccoli (Lia). Hannie had voor vlees gekozen en dat was kip en wij drie kregen kabeljauw, als stoofpotje in een pannetje. Het zal alleen vol met graten en dat was niet prettig eten, ze hadden waarschijnlijk zo de hele vis in het gerecht gedumpt. Het was wel heel smakelijk maar ik ben maar met Hannie’s kip verder gegaan. Als toetje kozen we voor fruit: verse ananas, aardbei en peer, lekker, en een kopje thee toe.
Zie een aparte fotopagina voor de rest van de foto’s van deze dag.
vrijdag 3 april – Bragança – Lario
Vanmorgen starten we de dag met 8,5º ‘s nachts koelt het nog best wel af. We rijden op tijd weg bij het kasteel en pakken de snelweg, die we voorlopig tot in Leon blijven volgen, met een kleinere weg als tussendoortje.
In Leon gaan we naar een winkelcentrum om daar bij een Carrefour te tanken. Dat lukt maar voor de rest is het er uitgestorven, Co bedenkt dat het vandaag Goede Vrijdag is en alles is dus gesloten. We tanken voor € 1,126 per liter diesel en zien dat als je een klantenkaart hebt van Carrefour dat je 8% korting krijgt op benzine/diesel/gas. In ons geval zouden we dan € 1,036 per liter betalen, dat scheelt nogal. In Frankrijk maar eens kijken voor een klantenkaart van deze supermarkt gigant.
Na Leon gaan we noordelijk naar de ‘Picos de Europa’, een gebergte en tevens nationaal park. We willen wel weer eens in en door de bergen rijden.
Het landschap die kant op is nog behoorlijk in wintertooi, dorre kleuren, plat gras en desolaat.
Dan klimmen we langzaam omhoog en komen de eerste sneeuw tegen en even later ligt er zeker een meter hoog langs de kant van de weg. Op 1625meter hoogte gaat de weg weer dalen. We zien een paar langlaufers en mensen zijn in de sneeuw aan het spelen en glijden de berg af.
Als we thee gaan drinken staan we in de buurt van een waterstroompje en we gaan weer eens lekker allemaal in onze camper douchen. Co eerst en als-ie klaar is komt-ie in zijn onderbroek langs lopen (we zitten in de camper van Hannie en Nanda thee te drinken). Hij loopt naar de sneeuwwal en laat zich er languit invallen, lekker fris.
We hebben een prachtig uitzicht in een besneeuwde vallei. Doordat we nu aan het dalen zijn wordt het langzamerhand weer groener en de sneeuw raakt op. Er staan veel paarden in de wei en er zijn veel ooievaarsnesten. De paarden zien er iets anders uit als bij ons. Hun ‘kont’ is hoger, normaal loopt een rug van een paard redelijk rechtdoor. Ze zitten ook nog in een dikke wintervacht, ze zien er fors en statig uit.
We stoppen in Lario, een klein dorpje op 1144meter hoogte. Daar zien we een parkeerplaats bij een voetbalveldje, ideaal voor ons. We lopen nog even door het dorpje en we vinden het er onverzorgd uitzien. Later op de middag zien we zomaar veel mensen op straat, waarschijnlijk zijn ze er op uit geweest, wandelen in de sneeuw, of misschien zelfs wel skien want we zien af en toe auto’s rijden met ski’s op dak.
Bij een barretje gaan Co en Nanda naar binnen en vragen of ze de code van de wifi kunnen krijgen. Het meisje wil het eigenlijk niet geven maar uiteindelijk komen ze toch naar buiten met de code. Kunnen we even mails ophalen en later loopt Co er heen voor zijn krantje.
zaterdag 4 april – Lario – Zumaia
6º is het vanmorgen en zwaar bewolkt, misschien zit er nog wel wat sneeuw in de lucht. Om 8.30uur gaan we nog even internetten bij het barretje en dan gaan we op pad.
Eerst klimmen we naar 1600 meter en de sneeuw wordt weer hoger langs de kant van de weg. We zien ook bevroren struiken, een prachtig gezicht. Dan rijden we de wolken in en is het mistig, jammer voor de uitzichten. Af en toe zien we een stukje blauw in de lucht en als we eenmaal gaan zakken komen we onder de wolken.
De Picos de Europa zijn prachtig, hoe lager we komen des te groener wordt het landschap. Dit is zeker een gebied om terug te komen maar dan een maandje later zodat de natuur nog mooier is. De weg kronkelt door het landschap en we zien veel moois voorbij onze raampjes en lens komen.
Dan rijden we door een kloof en er komt ons erg veel verkeer tegemoet, waarschijnlijk allemaal mensen die de paasdagen in de bergen door gaan brengen, het gaat maar door.
Als we de kloof door zijn draaien we de snelweg op naar Bilbao maar eerst gaan we boodschappen doen bij de Lidl en Carrefour in Torrelavega. We hebben ook een klantenpas aangevraagd en gekregen van de Carrefour, dan krijgen we 8% korting op de diesel, vandaag was er een actie dat je 10% korting krijgt. Daarnaast krijg je 1% korting op de boodschappen en 4% korting als je tankt bij Cepsa, een tankstation dat je veel in Spanje ziet. Deze pas is alleen in Spanje geldig dus in Frankrijk gaan we er ook eentje aanvragen, scheelt toch weer.
Tot aan Bilbao is de snelweg tolvrij, vanaf Bilbao gaan we een N-weg op en die slingert door een wondermooi landschap en door schilderachtige dorpjes, erg mooi allemaal. We zijn blij dat we deze kant van Spanje mogen ontdekken, het is gezegd, we komen hier terug.
We drinken onderweg nog een kopje thee en zoeken een camperplek uit in Zumaia, nog 68km rijden. Co nodigt Hannie en Nanda uit om te komen eten vanavond, ons laatste avondmaal samen: een heerlijke, eigengemaakte groentesoep, een rolletje Serrano ham met schimmelkaas en knoflooksmeersel en een kommetje Griekse yoghurt met vanillepoeder, aardbeien en echte suiker toe. Daar zeggen ze natuurlijk geen nee tegen. Dus als we in Zumaia aankomen kunnen ze lekker aanschuiven, aan gesprekstof geen gebrek. Dat is de hele reis al zo, we kletsen wat af.
We bedanken ze voor hun gezelschap en zeggen dat we erg van en met ze genoten hebben. Ook geven we Hannie een pluim want we konden haar dit jaar prima verstaan, ze heeft hartstikke haar best gedaan. Leuk, want zo kun je toch goed met elkaar communiceren. Hannie op haar beurt bedankt Co dat hij zoveel met haar heeft gepuzzeld. We vragen of we volgend jaar met hun weer mee mogen naar Marokko. 😉 Dat mag gelukkig.
Morgen scheiden onze wegen zich, Hannie en Nanda gaan linea recta terug naar Nederland, wij steken Frankrijk door naar Val Thorens om daar nog een aantal dagen te skien. Dit weekend valt er als het goed is heel veel sneeuw, we hopen dan dat a.s. dinsdag de wegen naar boven weer vrij zijn van sneeuw. De temperatuur wordt om te skien erg goed, ‘s nachts -10º, overdag rond de -4,5º. We gaan het zien.
Dus staan we nog een nachtje naast elkaar en dan gaan we, na 4 maanden en 4 dagen (125 dagen) ieder onze eigen weg, snik. Maar we houden contact hoor, we mailen en whatsappen. Hannie ook nog bedankt voor de mooie foto’s, leuk om dat zo samen uit te wisselen. Wij gebruiken foto’s van Hannie op onze site en Hannie gebruikt foto’s van ons op hun website.
zondag 5 april – Zumaia – Villefranche-de-Rouergue
Tegen 9uur rijden we samen weg, eerst naar een Carrefour supermarkt om te tanken en onze klantenpassen in te wijden. Ik heb de route naar Val Thorens al ingebracht en als we voor de snelle route kiezen laat TomTom ons een eind omrijden. Dus kies ik voor de korte route. Maar dat houdt in dat we opeens op een bergweggetje zitten terwijl we op de N634 zouden moeten rijden. Dat wordt dus slingeren en klimmen en dalen. We komen er wel een aantal wandelaars tegen, mensen die naar Santiago de Compestella lopen. Dan gaan we dwars door Donostia St. Sebastian. En als we dan bij de Carrefour aankomen is er een hoogtebarriere van 2,50mtr. Dan tanken we maar bij de Repsol, die is ook niet verkeerd qua prijs.
We draaien de N634 op die langs het water gaat en even later rijden we de grens met Frankrijk over. Dan komen we door St. Jean de Luz en Biarritz. Wat is het hier enorm druk, dat was 2 jaar geleden ook al zo. Er rijden ook heel veel campers rond en ze staan ook op parkeerplaatsen en andere plekken. De plaatsen zelf zijn bijzonder toeristisch, ook op straat is het druk. We doen ruim een uur over 40km en we zijn blij als we weer wat ruimte om ons heen krijgen.
In Biarritz nemen we afscheid van Hannie en Nanda. We hebben na het bergweggetje de TomTom weer ingesteld op de snelle route en nu blijkt dat we langer de zelfde kant op rijden maar we besluiten toch om nu afscheid te nemen, dat ‘moet’ toch een keertje. Zij gaan nog eventjes een kopje koffie drinken en wij rijden weg. Hannie maakt een foto van ons afscheid, die zal wel op hun site komen.
Als het etenstijd is parkeren we de camper in de buurt van een McDonalds voor het internet. Co zijn krant ophalen en de emails lukt prima maar het programma om de site te kunnen uploaden wil niet opstarten, dat gebeurt vaker bij McDonalds, jammer.
Ik hoor een bekend geluid en open de deur, staan Hannie en Nanda achter ons. Ze zagen ons staan en Nanda wil ook wel eventjes internetten. Even later rijden ze weer verder en zwaaien wij ze uit en maken een foto. Die staat dus nu bij ons op de site. 😉
Als we verder rijden op de D933 richting Bergerac/Agen en 5 km voor onze afslag naar het oosten zien we een bekende blauwe camper staan, ja hoor, de meisjes staan daar eventjes langs de kant. Ik denk niet dat ze er erg in hebben dat wij langsrijden, een toetertje heeft geen zin en wij rijden te hard om opeens te kunnen stoppen, dus rijden we door. Even later draaien we de D665 op richting Agen.
In een klein dorpje steken er in de verte 6 ruiters over, ik rem af en dat is maar goed ook want de paarden zijn schichtig. Dichterbij gekomen blijkt er een klein hondje rond de paarden te rennen en rond de benen. De paarden weten niet zo goed wat ze hier mee moeten, een blaffend klein ding dat ze niet kunnen zien alleen maar horen. De vrouw vooraan kan haar benen in de flanken drukken wat ze wil maar het paard blijft staan. Ik lach de tranen op mijn wangen. Even later kan een ander paard de kop overnemen en verdwijnen ze in een zijstraatje.
We rijden voornamelijk rode D-wegen, heel landelijk en af en toe door een dorpje. Er is veel groen en het rijdt wel leuk zo.
ga naar periode 37
terug naar overzicht