Marokko 2014-2015 – periode 26: 18 februari – 21 februari
woensdag 18 februari – Tafraoute – Targua Ntouchka
Vannacht was het in ieder geval rustig met de wind, dus geen gewiebel.
Vanmorgen gaan we met de campers naar het dorp, we parkeren bij Ali in de straat en lopen naar de markt. Nanda en Hannie willen nog een paar slippers kopen voor iemand en dat lukt. Daarna nog even over de markt waar het gezellig druk is. Op de brug hebben we het nog nooit zo druk gezien, wat een mannen hangen er rond.
Even later rijden we er met de camper tussendoor, op weg naar de Amandelvallei. In de Amandelvallei zie je ca. 1 km van de doorgaande weg af tegen de bergwand allemaal dorpjes gekleefd, een leuk gezicht.
We nemen de eerste doorgaande weg naar rechts de P1011, die we voorlopig volgen. Een likkebaardend mooie route, vroeg in de route klimmen we al naar behoorlijke hoogte. Het is trouwens ook een pas geasfalteerde weg, het grind ligt er nog op, het is gloedje nieuw. Er staat ook een bord aan het begin van de route dat er aan de weg gewerkt wordt.
We rijden van uitzicht naar uitzicht, van vallei naar vallei, een kronkelige weg met veel haarspeldbochten maar prima te doen. We genieten volop. De route kenmerkt zich door kronkelige weggetjes naar dorpjes hoog en laag in de bergen. Veel zeer groene akkertjes op terrasjes en alles betonnen huizen, amper lemen huizen. In de dorpjes waar we doorheen rijden zie je bijna geen mensen op straat, waar is iedereen?
Om 15.30uur komen we door Targua Ntouchka en we parkeren de auto’s op een open plek naast een huis om thee te drinken. We besluiten om hier te overnachten, we zien wel een moskee maar die staat wat verder weg, moet lukken zo.
Rond 18uur komen er wat jongetjes aanlopen en fietsen, totaal 7 stuks. Je hoort ze in het Frans oefenen, bonjour, donnez moi une stylo, d’ argent…
We besluiten dat we geen Frans spreken en/of verstaan. Maar ze zijn redelijk bleu en komen niet dichterbij.
Even later komen er twee mannen aan die ons in het Frans aanspreken, of we op doorreis zijn. Ja naar Taroudant, hij gaat gelijk de weg uitleggen, weet natuurlijk niet dat wij TomTom aan boord hebben. We wachten rustig af wat er allemaal gaat komen, misschien willen ze wel centjes hebben als we hier blijven staan maar de man wil alleen maar graag zijn Frans laten horen. Hij heeft jaren in Parijs gewerkt, hij ziet er ook netjes en goed gekleed uit. Even later wensen ze ons een goede reis en lopen ze weer weg, na gevraagd te hebben of we nog ergens willen eten, anders weet hij wel een adresje.
We zitten nog lekker in het zonnetje totdat het te fris wordt. Dan ga ik aan het werk, we hebben veel foto’s gemaakt vandaag, dus dat wordt weer een aparte fotopagina.
Het dorp komt tot leven, de jongetjes zijn aan het voetballen en in het gebouw waar we naast staan gaat een winkeltje open. Er komen af en toe mensen langslopen tussen de akkertjes door, vooral vrouwen en meisjes. Het levert sfeervolle plaatjes op in het laatste zonlicht. Even later zitten er drie mannetjes onder de overkapping bij het winkeltje, daar zijn dus de stenen voor die er liggen.
donderdag 19 februari – Targua Ntouchka – Taroudant
We hebben een rustige nacht gehad, weinig verkeer hier. We staan naast een waterput dus een uurtje later waren de campers weer spic en span, al het stof er weer af, is af en toe nodig.
Om 10uur rijden we weg, op naar Taroudant. Het is gelijk al weer mooi maar even later laten we het laatste diepe dal achter ons.
We rijden weer door Ait Baha, lijkt me een gezellig plaatsje. We komen in een keer in een ander landschap, geler met allemaal boompjes op de hellingen, het lijken wel pukkelbergen. 🙂
TomTom ziet wederom niet alle wegen dus schakelen we over op het kaartje van de NKC app. Maar die geeft niet aan welke wegen er verhard en onverhard zijn. Dus op een gegeven moment moeten we op onze schreden terugkeren, want rechtdoor is doodlopend en de weg naar links is er niet, ja verderop zien we een onverharde weg lopen maar de toegang daarheen ontbreekt. Het is geen straf om het stuk weer terug te rijden, het is een mooie omgeving.
De brem staat ook hier volop in bloei, een lust voor het oog. We rijden om een brede, droge rivier heen. TomTom wil rechtdoor maar dat is een zandweg, bovendien zijn ze ermee aan het werk, dus vervolgen we onze weg weer via de NKC app. TomTom ziet die weg ook wel maar we zitten er vaak naast, op de navigatie dan he, wij niet hoor.
We rijden langs allemaal oude dorpjes, we hebben het idee dat hier niet veel campers komen, gezien de reacties van de mensen die we zien.
Als we eenmaal de P1007 oprijden is het nog ca. 40km naar Taroudant, over een lange rechte weg. Er is veel landbouw en we zien percelen met sinaasappel- en mandarijnbomen en kassen met bananen.
In Taroudant rijden we naar de vrije camperplek, dat is een parallelweg naast de doorgaande weg. Op die parallelweg staan aan weerskanten al zo’n 40 campers opgesteld, allemaal achter elkaar, zo kunnen er heel wat staan. Er loopt een ‘gardien’ driftig te gebaren waar we moeten parkeren. Was vorig jaar ook zo maar hij is vrijwillig hier aan de gang, de camperplek is gratis.
We drinken even thee en gaan dan het stadje in. In de souk is het nog rustig, op straat wat drukker, een gezellige drukte. We gaan wat drinken op een terrasje, lekker in het zonnetje. Op het pleintje voor ons zijn twee verhalen vertellers bezig en er staat een grote groep mensen omheen.
Dan lopen we weer terug naar de campers, ook weer door de souk waar het nu een stuk drukker is. Op straat zijn veel mensen op de been, leuk hoor. Middels TomTom vinden we onze weg terug, want je kunt hier gemakkelijk verdwalen. Dat hebben wij vorig jaar met Cees aan de hand gehad maar Hannie en Nanda ook. Die zijn toen door een klein jongetje terug gebracht naar de camperplek, wij hebben toen een taxi genomen.
vrijdag 20 februari – Taroudant – Ouirgane
Een topdag vandaag, wat hebben we weer genoten en aan het einde een plek met een prachtig uitzicht op een rood-groene vallei.
We hebben onrustig geslapen, en al heel vroeg kwam het verkeer op gang, we gaan dan ook al op tijd op pad. Als we ca. 900 meter gereden hebben komen we langs een plek waar een aantal campers staan, die onthouden we voor een volgende keer, het lijkt hier een veel rustiger plek als waar we vannacht stonden.
We rijden Taroudant uit in oostelijke richting, we gaan via de Tizi-N-Test pas naar het noorden. We hebben de pas deze reis al een keertje gereden van noord naar zuid, nu dus andersom en dat geeft weer andere uitzichten. Vandaag hebben we weer eens een prachtige wolkenlucht, dat is een extra toegevoegde waarde voor de foto’s. Het is ook bijzonder helder, we zien de bergen eindelijk zonder een waas.
De N10 waar we over rijden is een klein stukje slecht en voor de rest is het van nieuw asfalt voorzien. Nu nog het stuk van de Tizi-N-Test pas naar Taliouine, want dat is bijzonder slecht, dat mag geen weg heten. Onderweg komen we een aantal auto’s tegen met veel vrouwen in de laadbak, allemaal op weg naar het werk. Ook gaan net de kinderen naar school, wat is er een volk onderweg. Even verder op staan allemaal wagens met ezeltjes ervoor en mannen op de bok, te wachten op werk, wachten op iemand die ze kan gebruiken.
Ook de weg naar de Tizi-N-Test pas is breder gemaakt en geasfalteerd. Alleen het laatste deel naar boven is nog smal en een gehavende weg. Zo’n 8 bochten voor restaurant Bellevue is er een watervalletje. We stoppen om de watertanks bij te vullen en we gaan alle vier in onze douche douchen, lekker hoor. We gaan ook gelijk maar eventjes eten, het is tenslotte etenstijd.
Terwijl we zo aan het studderen zijn komt er een man met kruiden aangelopen. Hij legt zijn kruiden op het muurtje naast de camper en klimt een klein stukje omhoog en gaat onder een overhangende rots zitten. Hij pakte een zwart geblakerd pannetje en zette dat op een vuurtje van stokjes en gedroogd gras en ging een potje koken. Ook zette hij thee en we mochten met hem meedrinken nadat Co hem een paar mandarijntjes had gegeven. Zijn schoenen waren stuk, zijn tenen staken er door heen. Co zijn lage wandelschoenen zijn aan verzolen toe en we dachten, die man kan ze waarschijnlijk nog prima gebruiken dus hebben we ze aan hem gegeven, hij was er erg blij mee. Bij het weggaan kregen we nog wat kruiden van hem mee.
We rijden verder naar boven en stappen bij restaurant Bellevue uit om van het mooist uitzicht van Marokko te genieten, wat is het hier allemachtig prachtig.
Dan dalen we aan de andere kant af, de afdaling duurt langer dan het omhoog rijden, dat gaat met meer haarspeldbochten, dus win je sneller hoogte. Maar het kan ons niet lang genoeg duren. Het is een leuke rit, langs en door dorpjes door een langgerekte vallei.
We rijden door tot in Ouirgane, vorige keer stonden we hier bij het stuwmeer. Nu rijden we wel het weggetje naar het stuwmeer in maar vlak na de bocht is er een plateau met grind, daar draaien we op en aan het einde hebben we een prachtig uitzicht het dal in. Een dal met grillig gevormde bergen in een mooie rode kleur.
Als we zitten te eten begint het te regenen wat overgaat in hagel, langzaam kleurt het rode landschap een beetje wit. Maar dat duurt niet lang daarvoor is de temperatuur te hoog.
Vanwege de vele foto’s die we ook vandaag weer gemaakt hebben is er een aparte fotopagina, veel kijkplezier.
zaterdag 21 februari – Ouirgane – Oualidia
Het was een rustig plekje, ondanks dat we boven de weg stonden. Maar zoals gewoonlijk waren we vroeg wakker en ook Hannie en Nanda zijn redelijk op tijd wakker, dus om 8.45uur reden we weg. De eerste zon scheen op de bergen en zette de sneeuw in brand.
We volgen de R203 richting Marrakech, maar slaan al snel af naar de P2022 die naar Amizmiz voert. We klimmen gestaag en de natuur heeft de weg behoorlijk aangepakt, vooral op de plaatsen waar het water uit de bergen vrij baan heeft, er is veel rode modder op de weg. Het is ook smal maar we komen al die tijd maar 2 auto’s tegen.
Dan moeten we de rivier oversteken en dat is nog via het aangelegde pad door het water zoals het voorheen was. Er wordt nu een grote brug gebouwd. Wij denken dat er niet veel campers langskomen hier want de mannen die de brug aan het bouwen zijn staan met z’n allen te kijken hoe wij de steile helling aan de andere kant nemen. Ook de kindertjes zijn timide en durven bijna niet te zwaaien, er wordt in ieder geval niet gevraagd om een stylo of bonbon, lekker rustig.
De omgeving is erg mooi en kleurig: rood, groen, geel en grijs en heuvel- en bergachtig.
Amizmiz lijkt wel een grote bouwput, er staan heel veel grijze betonnen huizen en dat kan wel een tijdje duren daar de mensen pas verder bouwen als ze weer centjes hebben. We stoppen in het centrum van het plaatsje om wat fruit te kopen en een kopje thee te drinken, we voelen ons een bezienswaardigheid, iedereen kijkt.
Hannie trekt zich nergens iets van aan en is volop foto’s aan het maken, ze is helemaal in haar element. Trouwens, gisteren zei ze dat ze een blaar op haar vinger heeft van het fotograferen, dat hebben we werkelijk nog nooit meegemaakt. Maar…. het blijkt dat de blaar komt van haar muis, ze is nl. de achterstand op hun website aan het wegwerken. De achterstand komt door een computerprobleem waardoor ze onze reis nog een keertje meemaakt.
We rijden van Amizmiz naar Chichaoua waar we de R201 pakken naar het noorden. Na ca. 38km draaien we links de P2322 op. Onderweg moeten we stoppen want er loopt een jong hondje op de weg en die blijft een meter voor onze camper staan. Ik toeter een paar keer maar hij geeft geen gehoor. Dan stopt er een brommertje en de jongen die achterop zit stapt af, lacht eens naar ons en jaagt het hondje aan de kant, daar schopt hij het ‘liefdevol’ naar de andere kant van de greppel die naast de weg ligt. Het beestje schreeuwt het uit, ik maak een gebaar van ‘moet dat nou’ maar de jongen lacht dom terug.
Na een aantal km’s komen we langs een kalkmijn, we komen er achter dat we op onze wegenkaart de tekentjes van ‘mijnen’ maar even moeten omcirkelen en daar nooit meer langs moeten gaan. Wat een k..weg, sorry kan het niet anders omschrijven. Hij is zowat nog erger dan de R108 van Agdz naar Tazenakht, mensen die daar ooit gereden hebben weten wat ik bedoel. Ook komen we veel grote, lege vrachtwagens tegen die behoorlijk de sokken er in hebben. Dat zorgt voor veel stof en de vrees voor opspattende steentjes.
In de dorpjes waar we doorheen rijden hebben de bewoners, heel begrijpelijk, giga hoge drempels gemaakt van beton om de vrachtwagens de snelheid te ontnemen, je moet er stapvoets overheen. Je zal hier wonen, altijd de langs denderende vrachtwagens en stof van de kalk. De omgeving is weer bijzonder mooi maar ik heb geen tijd om te kijken zo moeten we op de weg letten.
Bij Sebt Gzoula draaien we de N1 op naar Safi. Wat is het hier onwijs druk, er is markt, sebt betekent zaterdag. We rijden stapvoets tussen de mensen door bedacht op overstekende mensen die niet opletten.
In Safi gaan we boodschappen doen bij de Marjane, voor ons in ieder geval genoeg t/m donderdag a.s., daarna zijn we 6 dagen in Nederland.
Dan rijden we door naar Oualidia waar we om 18.45uur aankomen. Hannie en Nanda hebben een gegrild kippetje gekocht bij de Marjane dus zij zitten ook lekker snel te smikkelen en geven aan dat de kip heerlijk is, en ze hebben tv, helemaal toppie.
Ik kreeg later van Hannie ook nog foto’s van vandaag en daar zaten zoveel leuke foto’s bij, teveel om bij het verslag te plaatsen, dus maar weer een aparte fotopagina.
Ga naar periode 27
terug naar overzicht