Marokko 2014-2015 – periode 17: 16 januari – 18 januari
vrijdag 16 januari – Merzouga
Vandaag blijven we in Merzouga, het is een rustdag in de zon. Co stapt om 8uur de camper uit en verblijft een uurtje achter het hotel om naar de opgaande zon te kijken. Hij heeft ‘toevallig’ de camera meegenomen dus dat leverde weer mooie plaatjes op.
Later zijn we met z’n viertjes in het zonnetje gaan zitten. Er zijn op dit moment 4 gasten in het hotel, die ook op het terras zaten.
Als we na het eten bij de campers in het zonnetje zitten zien we hoe goed de bewaking is, de hond dus. Er kan geen vreemde het erf op komen of hij sprint er vandoor, luid blaffend, en wild rondjes draaiend. Totdat hij terug geroepen wordt. Maar een keer reageerde hij daar niet op, de jongen moet doodsangsten hebben uitgestaan. Het mannetje dat de douche verwarmd en schoonmaakt wordt door de hond als mindere gezien want de hond is vervelend tegen hem, trekt aan zijn kleren en maakt rijende bewegingen. De man kan het waarschijnlijk niet omkeren, als-ie nu gewoon een keer eens flink optreedt tegen die hond is het over. Maar bij ons is de hond wel lief, voelt waarschijnlijk dat wij hem de baas zijn.
‘s Middags wordt het bewolkt en een stukje frisser. Co ziet op internet dat het de komende dagen aan de kust behoorlijk minder weer wordt en in het binnenland waar wij verblijven gaat het meevallen, we gaan het beleven. Morgen gaan we weer verder, we hebben het hier op dit moment wel gezien.
zaterdag 17 januari – Merzouga – Source de Bleue de Meski
Co en Hannie gaan vanmorgen weer eventjes achter hotel genieten van de zonsopgang en foto’s ervan maken, het resulteert weer in sfeervolle plaatjes.
We gaan weer verder, terug noordelijk. We willen nu de andere weg rijden, via het dorp Merzouga naar Erfoud. Ik had gelezen dat die weg ook geasfalteerd moet zijn. Maar TomTom is helemaal de ‘weg’ kwijt, we zoeken zelf de route op en komen dan toch weer op de weg via Rissani.
In Erfoud gaan we even geld tanken en dan rijden we door met Source de Bleue Meski als doel, de blauwe bron.
We komen langs Arthesische bronnen, zo’n 17 km boven Erfoud. Het is een groot bronnengebied waar het water hoog de lucht in spuit. Water is hier dus rijkelijk voorhanden maar helaas is het niet geschikt voor bewatering omdat het zoutgehalte te hoog is. Hoe is dat mogelijk zo midden in de bergen? Het is wel heel kleurrijk hier.
Rond 14uur komen we aan in Source de Bleue Meski, alwaar een camping is. Hannie en ik gaan eerst eens kijken hoe het er daar uitziet. Hannie en Nanda zijn hier vorig jaar geweest en toen was het erg druk en vies. Ook werd er erg gebedeld en er waren opdringerige verkopers. Dit hebben wij ook wel gelezen maar we hebben ook op internet van mensen gelezen dat het hier heel leuk is. En we weten dat je toch iets zelf moet beleven om een mening te kunnen vormen.
Als we beneden bij de slagboom van de camping komen staat daar een jongeman, Mohammed, ik zeg bonjour en krijg een groet terug. Dan wijst hij naar Hannie en zegt: ik ken jou, je was hier vorig jaar ook. Wat grappig, hij is gelijk weer goede vrienden met Hannie. Hij wist nog waar ze stonden en dat hij ook geholpen had met het opruimen van het elektra snoer. Hij vraagt of we hier komen staan, ik zeg dat we even gaan overleggen.
Als we terug boven zijn zien we dat er bij een restaurant een camper staat, maar ik vind het beneden eigenlijk wel heel leuk. Er staat één andere camper en het ziet er allemaal netjes en schoon uit. Het weggetje er naartoe is wel steil maar dat moet met onze camper wel lukken om straks weer terug omhoog te rijden.
Als we beneden komen vinden Hannie en Nanda het toch wel een heel verschil met de vorige keer en ze halen opgelucht adem. We gaan lekker in het zonnetje zitten, Nanda en ik zitten te lezen en Co en Hannie vormen samen weer een puzzelteam.
Later gaan Hannie en ik een stukje wandelen naar de blauwe bron, hier thuis zouden we het een zwembad noemen. Het is wel bijzonder helder water en er zwemmen ook visjes in.
Als we terug komen uit het dorp, waar we wat boodschappen gehaald, worden we door Mohammed uitgenodigd voor een kopje thee. Hij is dus niet van de camping maar hij heeft een eigen winkel met souvenirs etc. Eerst denken we dat het te doen is om weer van alles te kunnen verkopen maar hij pakt het anders aan. Hij vraagt uit zichzelf of er een klein beetje suiker in de thee mag, ik zeg een heeeeeel klein beetje. Uiteindelijk is het weer mierzoete thee. Hij vult twee glaasjes en dan gaat het weer terug in de theepot. Hij tapt weer in, op hoogte dus he, op zijn Marokkaans en dan komt er schuim op de thee. Mohammed zegt: thee zonder schuim is als een berber zonder tulband.
Hij spreekt goed Duits, heeft het zichzelf aangeleerd, hij verstaat ook redelijk wat wij in het NL naar Hannie en Nanda vertalen. Hij heeft 4 broers en 3 zussen, een echt Marokkaans gezin dus. En ze wonen met 21 mensen in 1 huis, ooms en tantes inclusief. Co vraagt hoeveel brood ze eten. Zijn moeder maakt 8 broden per dag, broden zo groot als een autoband, uh….
We bedanken hem vriendelijk voor de thee en hij geeft aan dat als we iets zouden willen kopen dat we dan bij hem welkom zijn, en hij geeft aan dat de andere winkeltjes concurrenten zijn, duidelijk. Hij dringt niet aan en dat is al erg prettig. De andere verkopers vallen ons totaal niet lastig, dat komt waarschijnlijk omdat we al contact met hem hebben, wel fijn zo.
zondag 18 januari – Source de Bleue de Meski – Errachidia
Het is koud vanmorgen, 2° buiten, 10° binnen. Co gaat er uit om het elektrische kacheltje aan te zetten en duikt gauw weer terug in bed. Als we later opstaan is het al een stuk aangenamer. Als zo’n 1,5 uur later het elektra uitvalt, blijkt dat Hannie en Nanda ook wakker zijn geworden en hun elektrische kacheltje aanzetten, daar kan het elektra-net dus niet tegen. Dat valt effe tegen. Dan zetten we de verwarming wel aan op gas, ook lekker.
Het is bewolkt dus we besluiten om verder te gaan, het is te koud om buiten te zijn dus we gaan afrekenen. Mohammed heeft ons al op de korrel en als hij hoort dat we verder gaan wil hij ons toch nog eventjes in zijn winkeltje hebben. Hij nodigt ons nogmaals uit voor de thee, Co zegt dat dat niet hoeft maar hij loopt al weg, we zijn ‘ontboden’ dus. Zucht….., hij is heel vriendelijk hoor maar ja, het is en blijft een Marokkaan. Hij probeert natuurlijk ook een centje te verdienen en dat is zijn goed recht maar we hebben niets nodig.
Het ruikt heerlijk als we in zijn winkeltje zijn, hij heeft een stokje wierook aangestoken, lekker hoor. Hij vraagt of we weten waarom ze de glaasjes een keer inschenken en dan weer terug doen. Niet alleen voor het schuim op de thee maar ook om de glaasjes op te warmen.
Hannie en Nanda willen eigenlijk wel wat kopen maar denken niet dat hij het heeft. Ze willen een kussenhoes, voor een kussen dat ze thuis hebben, ze willen er een Marokkaanse hoes om als sierkussen. Maar hij heeft wel hoezen en even later zijn ze er eentje rijker, een goede onderhandelaar hoor die Nanda.
Als we buiten komen is er een waterig zonnetje en er zijn wat blauwe stukken zichtbaar, zo snel kan het veranderen. Wat gaan we nu doen, is de vraag. We blijven, maar het is nog wel steeds erg fris. We lopen naar het iets hogere uitzichtpunt en kijken hoe de lucht er verderop uitziet, erg bewolkt. We gaan dus toch verder, richting Rich met een omweggetje. We pakken de N10 naar het oosten en duiken na 53km de R601 op, een prima weg. Na 10km willen we een weggetje naar rechts pakken naar Beni-Taijta maar TomTom houdt ons een beetje voor de gek, dat is een pad voor 4X4 auto’s, we hebben wel vier wielen maar die willen toch een redelijk ondergrondje om op te rijden, ja, ze zijn verwend. 😉
We rijden verder naar Gourrama, daar is morgen markt. Maar als we er aankomen is het nog erg vroeg en niet zonnig en dan koelt de camper wel heel snel af als je een tijdje stil staat, bovendien is er ook geen camping.
Onderweg gaan we nog even thee drinken, ergens in de middle of nowhere. Er staat wel een groot (overheids)gebouw met wat kleinere vervallen huizen er omheen. Wij denken dat zijn toch huizen waar niemand woont, maar even later staan er een paar mensen buiten die naar de campers staan te kijken. Een oudere man gaat eens even poolshoogte nemen bij de camper van Hannie en Nanda, die tegenover ons staan.
Ik loop even naar de meisjes toe om te overleggen of ze ook naar camping Jurassique willen in Errachidia. Dan kunnen we op stroom staan voor de kacheltjes en rijden we morgen een mooie route via Rich naar de Todra kloof. Als ik bij ze ben is Hannie net de weerberichten aan het bekijken. Op mijn vraag of ze internet hebben zegt Nanda dat het 3G 3 streepjes is, redelijk goed dus.
Terug in de camper zet ik de router aan en zie 3G 5 streepjes, super dus. Ik ga gelijk de site uploaden en we gaan effe facetimen en skypen met het thuisfront, leuk weer. Mijn moeder hadden we al heel lang niet gezien en gesproken en nu was ze thuis.
Co stapt nog eventjes naar buiten naar de mensen toe. Ze spreken en verstaan geen Frans, alleen de oude man vraagt om l’argent (geld), Co vertaalt het op zijn eigen manier. Co geeft aan dat hij geen laarzen heeft, l’argent klinkt nl. heel erg als laarzen, wat een grapjurk toch.
We geven mijn oude wandelschoenen weg, we hebben het idee dat het aan deze mensen wel besteedt is, ze zien er een beetje sjofel uit. Ze zijn super verlegen, er zijn twee jonge vrouwen bij maar als Co de vrouw met de baby op haar rug een hand wil geven loopt ze in eerste instantie weg, ze is een beetje mensenschuw. Ze zijn wel blij met de schoenen, denken we.
Zo’n 12 km voor Rich stuurt TomTom ons een onverharde weg op, die is zo’n 7km lang. Als we die niet nemen rijden we ca. 17km om, dus we nemen de gok, en die valt goed uit. Het is prima te rijden, Hannie en Nanda blijven ver achter ons want anders is het stof happen. We rijden weer in een ansichtkaart en komen ook door lemen dorpjes, redelijk authentiek. De mensen zijn allemaal vriendelijk en zwaaien terug.
Bij een groepje vrouwen en meisjes stoppen we even om te ‘ouwehoeren’. We verstaan elkaar voor geen meter maar we hebben de grootste lol. Wat wel grappig is dat als we aan komen rijden de vrouwen verwoede pogingen doen om doeken voor hun gezicht aan te brengen. Als we eenmaal samen lol hebben, twee vrouwen liggen bijna krom van het lachen, zijn de doeken vergeten en laten ze hun mooie gezichten aan ons zien.
Dan komen we bij de N13 en rijden nog 5km naar de camping. Het ligt in een prachtige omgeving met hoge grillige bergwanden. Geen zon meer dus op deze plek, maar het is 18uur dus hij zou toch zo weg zijn.
Co vroeg onderweg wat ik nog weet over deze camping, we zijn er nl. 2 jaar geleden ook een nachtje geweest. Ik haal hem zo voor me maar kan zo geen bijzonderheden aanduiden, alleen dat de douche goed heet was.
Als we er zijn is er een jongeman die ons een plaats aangeeft en die kan Co zich nog herinneren van de vorige keer. Het is een zwakbegaafde jongen en hij was Co bijgebleven, hij is bijzonder vriendelijk. We staan hier met drie campers, de andere is een Duitser.
We gaan inschrijven en afrekenen, kunnen we morgen weg wanneer we willen. Groot geld is in Marokko altijd een probleem. Met groot geld bedoel ik vanaf 100DH, maar 50DH of 20DH is ook voor sommige mensen ook al ‘groot’. Maar bij pinautomaten krijg je altijd biljetten van 100DH en 200DH.
We betalen hier 70DH incl. stroom en geven allebei 100DH. De baas geeft aan dat hij even naar zijn geldmachine gaat, ik vraag of ik mee mag, wil ook wel wat. Even later komt-ie terug met kleingeld. Ik krijg 1x 10DH, 2x 5DH en €1, prima €1 is ook 10DH.
Hannie en Nanda hebben ook weer tv (gisteren ook) en kunnen vanavond eindelijk naar ‘boer zoekt vrouw’ kijken en ‘Reünie’.
ga naar periode 18
terug naar overzicht