Marokko 2014-2015 – periode 8: 15 december – 18 december
maandag 15 december – Ounara – Dar Ch’Tis
Vandaag hebben we veel foto’s gemaakt, er kwam nog net geen rook uit.
Het is een dag met een staartje, maar daarover later meer. We pakken op de camping een douche, ik ben de derde persoon en dan is het hete water alweer op, dat blijft toch wel een lastig iets. Maar….vandaag gaan we naar een camping waarvan we weten dat die goed sanitair heeft, camping Dar Ch’Tis op de route Essaouira-Agadir.
Maar eerst gaan we naar Essaouira, dat is zo’n leuk plaatsje dat kunnen we niet rechts laten liggen, ook niet links want het ligt op onze route nu eenmaal rechts. 🙂
We parkeren op de parkeerplaats bij de haven. Er is een heuse parkeerautomaat en een slagboom maar we mogen, net als overal in Marokko, gewoon bij de gardien betalen, 20DH voor alleen overdag, 50DH voor 24uur. We overleggen en besluiten om alleen Essaouira te bezoeken en daarna naar de camping te gaan.
We starten in de haven en daar blijven we eigenlijk tot aan de middag hangen, het is er erg leuk, vooral als je het bastion op gaat. De entree is 10DH p.p. maar zeker de moeite waard, je hebt leuke uitzichten.
Het begint al met een doorkijkje door een rond gat, ze hebben er speciaal twee trappetjes neer gezet zodat je er op de juiste hoogte door kunt kijken, een soort van Fuji-foto-punt, maar wel een leuk punt.
In de haven zelf rammelt het van de katten. Essaouira heeft verschillende namen: Windy City (vanwege de vele wind die hier waait), kunstenaarsstad, parel van de Atlantische Oceaan en Mogador. Maar poezenstad ontbreekt nog aan dat lijstje. Ze hebben er waarschijnlijk een redelijk goed leven, zo dicht bij alle vis, maar zoveel…..
Na het eten lopen we ook nog even het stadje in, door de medina en het winkelgedeelte. Het is er redelijk rustig maar wel gezellig. Essouira blijven we een leuke plaats vinden, er hangt ook een gezellige, gemoedelijke sfeer.
Dan rijden we Essaouira weer uit naar de camping. Volgens de coordinaten moeten we een onverhard pad op en daar staat ons ook wel iets van bij. Maar het blijkt dat het niet het juiste pad is, komen we achter. Maar als we daar achter komen staan we al met onze voorwielen tot aan de onderkant van de camper in de modder vast, niet voor of achteruit is er beweging in te krijgen, we graven ons steeds verder in. Hannie en Nanda hebben ribbelplaten die je achter de wielen kunt leggen maar die roetsjen zo onder de wielen door en komen er aan de andere kant weer uit. Ik loop naar camping want Co herinnert zich dat de camping baas een terreinwagen heeft, misschien kan hij uitkomst bieden.
Bij de camping is het hek dicht, een automatisch hek, en er is geen bel. Ik roep een paar keer maar er komt niemand, er staan twee campers maar ook daar is geen beweging.
Ik loop terug, bel via de camperapp naar de camping en probeer in mijn beste Frans uit te leggen wat er aan de hand is. Ik loop terug naar het hek en even later komt de camping baas aanrijden in zijn terreinwagen. We rijden samen naar de campers en hij kijkt het hoofdschuddend aan. Ondertussen is er ook een oude Marokkaan aan komen lopen en die trekt zijn djellaba uit, knielt erop, zo in de modder en gaat met ons schepje de modder achter de wielen weg scheppen.
De campingbaas rijdt terug naar zijn camping, land over zand en komt even later terug met een paar dikke houten planken, grote scheppen en rijplaten, dat moet helemaal goed komen. Maar de balken zijn te dik en de camper kan er niet opkomen, helaas mislukt.
Dan zegt Co, we kunnen ook de camper op de poten zetten dan kunnen de planken onder de wielen gelegd worden, hebben we een vaste ondergrond als start. We zijn nog nooit zo blij geweest met het hydraulische levelsysteem, net voor de reis laten monteren. De planken liggen er onder en Co rijdt met succes achteruit de gaten vandaan, maar komt verderop weer vast te staan, het is dweilen met de kraan open. We konden alleen achteruit want vooruit hield het pa.
Weer gaan de poten uit, de planken eronder en nu is het erop of eronder. Vooruit naar vaster gedeelte en dan links achteruit om te keren op een goed stuk. Pffffff, we hebben weer vaste grond onder de wielen. Nanda heeft inmiddels aan het begin van het pad een paar takken weggezaagd want dat was al een rot begin, scherpe takken aan de bomen en een krappe doorgang. Daar had al een lichtje moeten gaan branden, het brandde te laat. We hebben de Marokkaan een centje gegeven voor zijn hulp.
Dan komen we aan op de camping, via het juiste pad, dat 100 meter verder lag, er staat ook een betonnen paaltje met de camping naam. Dat hebben we ook weer overleefd, het heeft zo’n 1,5 uur geduurd. Op de camping worden we ontvangen door Wilma en Johan, die we eerder in Safi hebben ontmoet, leuk hoor. Ze blijven ook een paar dagen dus dan kunnen we lekker bijkletsen.
Eerst gaan we de boel eens schoonmaken, de rijplaten van Nanda en Hannie, de schoenen, het schopje en de voorkant en wielen van de camper, het lijkt wel cement wat er op zit.
Sinds gisteren hebben we geen tv meer. Maar Johan heeft zijn schotel op staan en als hij even aan de LNB draait heeft hij beeld, dus het moet kunnen. Co gaat ook aan de gang maar het lukt niet. Hij gaat bij Johan kijken hoe die zijn LNB heeft staan en die staat veel verder gedraaid dan die van ons. Maar na onze kop aangepast te hebben wil het toch niet lukken. Dat zal de rest van de reis wel weer de vaste schotel worden, lastig. Heb je zo’n dure schotel en dan wil het weer niet lukken. Wel vreemd want tijdens onze eerste reis in Marokko hebben we tot ver in het zuiden gewoon tv ontvangen. We zien wel. Gelukkig is het internet dit jaar heel erg goed.
Maar dat is ook weer wat, sinds gisteren hebben wij geen internet meer, Hannie en Nanda wel. Ik denk dat wij gewoon door de verkoper in Moulay Bousselham belazerd zijn, dat hij ons een bundel van een bepaald aantal GB’s heeft verkocht, en die is nu op.
Morgen maar met de taxi naar Essaouira, daar schijnt een filiaal van Maroc Telecom te zitten, eens kijken of zij ons verder kunnen helpen. So far, so good.
Op deze camping blijven we een paar dagen staan.
dinsdag 16 december – Dar Ch’Tis
We worden wakker en de lucht is bewolkt. Maar gaandeweg de morgen wordt de lucht blauw en schijnt weer volop de zon, en de voorspellingen zijn goed te noemen, heerlijk.
Het is geen maandag maar het is toch wasdag bij de Nederlandse ‘enclave’. De plekken tegenover onze campers zijn leeg dus spannen we tussen de bomen een waslijntje, kan het lekker drogen op de wind. Het is alweer eventjes terug dat we gewassen hebben dus het is de moeite.
Verder niets te melden, alleen dat we op deze camping een heerlijke douche hebben, lekker heet en hij blijft ook lekker heet. Dat is vaak anders, zoals ik eerder al meldde.
woensdag 17 december – Dar Ch’Tis
Vandaag gaan we met de grande taxi naar Essaouira, een opwaardering voor ons internet simkaartje regelen. Johan en Wilma reizen ook met ons mee. Er komen twee taxi’s langs maar die rijden allebei met een noodgang door, ze zitten ook allebei nokkie-vol.
Dan komt er een bus aanrijden en we zwaaien om hem te laten stoppen, het is een kleine bus en hij is al behoorlijk vol, maar we kunnen er nog bij. Even allemaal naar achteren doorschuiven, het lukt net zo.
Het is een rit van bijna 16km en je moet je goed vasthouden aan de kantrail, maar Johan staat in het midden tussen de mensen ingepakt en kan niet bij de rail. Dus duwt hij tegen het plafond om zichzelf te stutten, ik vraag of hij anders bang is dat het plafond naar beneden komt. De bus stopt veel en het is een komen en gaan van passagiers, het is wel geinig zo. Het kost uiteindelijk 5DH per persoon.
We stappen uit in de Rue De L’hopital, je snapt het, voor het ziekenhuis. We gaan de weg uit richting de medina maar slaan eerst linksaf richting de boulevard en daar zien we de Maroc Telecom winkel. (Coordinaten Maroc Telecom winkel in Essaouira: N 31°30’37”, W 9°45’59”) We kopen een kraskaartje van 2x 100DH en zien vanavond wel weer verder hoe of wat.
Bij de winkel is het buiten een drukte van belang, aan de ene kant van de straat zitten en staan er allemaal mannen en aan de kant van de winkel zelf zijn er allemaal vrouwen met kinderen. We denken zelf dat ze bij de Union bank die daar is hun uitkering op komen halen. Om de beurt mag er iemand naar binnen. De mannen door de voordeur, de vrouwen door een zijdeur, ze worden binnengelaten door bewakers.
Dan gaan we de medina in op zoek naar een eettentje, en we belanden op een terrasje waar wij een omelet bestellen en Hannie en Nanda een pannenkoek. Daarbij een glas verse jus d’orange, totaal 165DH. Wat een verschil met vorige week in El Jadida, daar waren we voor 4 pannenkoeken en 4 glaasjes muntthee 15DH kwijt. Alleen al de jus d’orange kostte 20DH per glas en dat terwijl je in Marrakech voor zo’n zelfde glas 4DH betaald, weet het maar.
In de medina lopen we door het straatje met de zilverwinkeltjes, wat een sieraden allemaal, maak daar maar eens een goede keuze. Cees vond dit ook altijd prachtig, eventjes kijken of er nog een armband voor hem bij was.
We kopen nog wat groente en fruit en gaan dan op zoek naar de bus. We lopen eerst naar de Rue De L’hopital, in de hoop dat daar ook weer een bus de andere kant op gaat, richting Agadir. Ik vraag het daar aan een mannetje in een kiosk, hij spreekt een beetje Engels en legt uit dat we dan naar het busstation moeten. Alsmaar rechtdoor, naar links en dan weer alsmaar rechtdoor, het is niet zo ver hoor. En dat is zo.
Er staat een kleine bus en ik vraag aan de man die er in zit of deze bus naar Agadir gaat, nee, die gaat niet naar Agadir. Oké, dan kijken we verder. Aan de overkant staan de grande taxi’s en we lopen die kant op om te kijken of we zo’n busje moeten boeken. Gelijk hebben we een taxi-regelaar aan onze fiets hangen, hij vraagt waar we naar toe moeten. Ik leg uit dat we een bus willen, en dat we richting Agadir moeten maar dan naar camping Dar Ch’Tis. Als we met zijn vieren willen reizen met de taxi kost het 600DH, of-ie wel goed bij zijn hoofd is zeg.
Hij verwijst ons door naar de grote bussen verderop. Ook daar hebben we gelijk een regelaar achter ons aan, waar willen we heen, naar Agadir, Marrakech, Casablanca. Co wordt een beetje kriegel en jaagt hem weg, we zoeken het zelf wel uit. Gelukkig is er een chauffeur van een van de grote bussen die ons weer terug brengt naar de straat en naar het kleine busje wijst.
Ik ga nog maar eens een keertje vragen nu bij de chauffeur en uiteindelijk snappen we elkaar en blijkt dat hij langs de camping komt, hehe. In de bus zet ik voor de zekerheid de TomTom aan met als eindpunt de coordinaten van de inrit naar de camping en we worden keurig voor de ‘deur’ afgezet, de chauffeur stopt helemaal uit zichzelf, wat een service. Kosten wederom 5DH p.p. Om 15.15uur zijn we weer thuis en kunnen we lekker in het zonnetje gaan zitten.
Als we rond 17.30uur naar binnen gaan omdat het wat frisser wordt komen Johan en Wilma aanlopen, ze hebben er 2,5 uur over gedaan om weer thuis te komen. Morgen zullen we wel verslag krijgen denk ik, ben erg benieuwd naar hun avonturen.
‘s Avonds pakken we het kraskaartje uit en vertalen wat er op staat. Het is eigenlijk heel eenvoudig: je doet het simkaartje wat je hebt in een telefoon en sms’t de code die je achterop tevoorschijn hebt gekrast gratis over naar 555. Even later krijg je een sms’je terug dat het gelukt is en de datum tot wanneer het geldig is, it’s a simple. Je moet natuurlijk wel een telefoon hebben waar een normale simkaart in past. Gelukkig had Hannie zo’n telefoon. Co zei tegen Nanda: moeten we voortaan gewoon met jullie naar Marokko. 🙂 En bij aankoop expliciet vermelden dat het voor de internet dongle is. Zo’n kraskaartje om op te waarderen kun je pas gebruiken als je al een simkaartje in gebruik hebt. Als je nog geen simkaartje hebt van Maroc Telecom dat moet je dat eerst aanschaffen samen met 1 maand voor 200DH. We hebben dus weer zelf internet, nu nog de tv. Gistermiddag hadden we beeld en ‘s avonds allemaal weer blokjes, hoe Co ook bleef draaien aan de LNB. Op een volgende plaats maar weer eens proberen.
donderdag 18 december – Dar Ch’Tis
Gistermorgen is de baas van de camping, die ons zo goed geholpen heeft bij onze ‘stranding’ in de natuur, opgenomen in het ziekenhuis met hartproblemen. We hopen dat het weer de goede kant op gaat voor hem.
We blijven nog een dagje/nachtje en bouwen een rustdag in. Het is de warmste dag tot nu toe, er staat nl. geen zuchtje wind en er is een strak blauwe lucht. We lezen dat het in NL ook een zachte dag is voor de tijd van het jaar.
‘s Middags gaan we nog even wat wandelen door de omgeving, het is bijzonder stenig hier en dan ook weinig akkerbouw. Wel staan er diverse grote huizen op grote stukken grond, met hoge, lange gestapelde muren er omheen.
En dan zomaar een moskee in de middle of nowhere.
Onderweg komen we nog een schildpad tegen, midden op het pad, hij laat zich gewillig fotograferen. Als we bijna bij de camping zijn roetsjt er een eekhoorntje over de stapel stenen. Hij blijft af en toe stokstijf stilstaan, leunend op zijn staart, grappig hoor. Hij laat zich ook gewillig fotograferen.
Naast de camping zijn ze volop aan het werk in de tuin, nou ja werk, er wordt meer gekletst dan gewerkt. Ze zeggen wel eens dat vrouwen kunnen kletsen, nou dan zouden deze mannen een rokje aan moeten trekken. Maar heel frappant is, dat als de eigenaar aan komt rijden, en dat horen ze heel snel, dan is het geklets over en zijn ze heeeeeel hard aan het werk.
ga naar periode 9
terug naar overzicht