Marokko 2014-2015 – periode 25: 14 februari – 17 februari
zaterdag 14 februari – Tassegdelt – Tighmir
Ondanks dat we langs de weg stonden was het een rustige plek, om 7uur (onze eigen tijd) kwam de eerste vrachtwagen langs denderen en om 7.40uur de tweede. We hebben allebei wel een onrustige nacht gehad, veel wakker, we zijn ook niet meer zoveel koolhydraten en zoetigheid gewend, vooral niet ‘s avonds.
We vervolgen onze weg en komen op de R105 bij Imi-Mqourn, daar gaan we weer terug naar Aït Baha en pakken dan een paar wegen binnendoor naar Anezi en Tighmi aan de R104 naar Tafraoute.
Maar voordat we daar zijn hebben we heel wat stof gehapt, vooral Hannie en Nanda die immers achter ons rijden. De P1921 waar we op rijden wordt opeens onverhard maar wel prima te rijden. Maar dan komen we bij een wegomleiding want er wordt aan de ‘weg’ gewerkt. En die omleiding is niet zo goed te rijden, hobbel de hobbel en af en toe een tegenligger.
Op een gegeven moment rijden we zelfs door mul zand en dat stuift…. Toen we bij aankomst op de asfalt weg stopten schreef Co bij Hannie en Nanda op hun motorkap: vies he? Waarop Nanda schreef: Ja, dankzij Carthago van Co + Lia. 🙂
Onder de middag zitten we langs de kant van de weg lekker in het zonnetje. Eerst stopt er een personenwagen waarvan de bestuurder met een lege waterfles naar ons toe komt lopen. Hij vraagt of we water hebben, natuurlijk kan hij wat krijgen. We denken wel: die is slecht van huis gegaan.
Als hij bij zijn auto terug komt gaat de motorkap open en het water verdwijnt daar ergens in, oke.
Even later stopt er een man op een brommer, hij geeft ons allemaal een handje en vraagt of we een sigaret voor hem hebben, helaas joh.
Andere mensen toeteren en zwaaien of geven een handkusje, allemaal vriendelijk en blij voor ons dat we in Marokko zijn, zo vertalen we het maar.
Na het onverharde deel wordt het landschap weer bijzonder met mooie vergezichten, dus is het weer genieten. Ook is er veel landbouw en alles ziet fris groen.
Zo rond 16uur gaan we op zoek naar een plekje voor de nacht en vinden die dichtbij het dorpje Tighmi bij een moskee. Nanda zegt: dat wordt vroeg wakker worden. Maar tegen de tijd dat de Muezzin begint te zingen zijn wij vaak al wakker. We leven op de NL tijd dus dat is voor ons om 7uur.
Als we buiten zitten horen we kinderstemmen in de moskee, ze klinken jong. Even later komt het spul naar buiten en daar zit van alle leeftijden tussen, dus ook de jongetjes die stoer willen doen en vervelend worden. Er wordt tot vervelens aan toe gevraagd om een stylo, bonbon, ballon etc.
Op een gegeven moment zijn ze weg en even later horen we ze weer in de school. Als we in de camper gaan om te eten komen ze weer naar buiten en ze zijn vervelend tot Co naar buiten gaat en een paar volwassenen ze wegsturen, dan is het weer rustig.
Even later is er een dienst in de moskee en het wordt niet stil ‘gevierd’ maar via de megafoon, we kunnen dus ‘meegenieten’, dit hadden we dus niet verwacht. En laat ik zeggen, het is niet het soort muziek wat ik thuis op zou zetten. We gaan dus nooit meer bij een moskee staan.
Bekijk de rest van de foto’s op de aparte fotopagina, bij zaterdag 14 februari.
zondag 15 februari – Tighmir – Tafraoute
Dus echt nooit meer bij een moskee. De dienst gisteravond duurde zo’n 3 kwartier en het geluid ging constant via de megafoon, het was een eentonig luid gehoor. Vanmorgen om 6.30uur (onze tijd) begon de muezzin te zingen, een half uur eerder als dat we gewend zijn.
Als we ons klaar maken voor de rit, Co gaat weer even ramen lappen, loopt er een klein hondje rond de campers, het is een schattig beestje. Volgens Nanda moeten we hem gewoon meenemen, maar als we zijn pootjes zien is straks dit kleine hondje wel erg groot, bovendien verstaat-ie geen Nederlands. Nee, hij is heel pittig maar mag mooi hier blijven.
We rijden dus op tijd. In Tighmir gaan we de R104 op, we rijden al vrij snel omhoog en krijgen een prachtig uitzicht in het dal.
Dan slaan we rechtsaf de P1919 op richting Ida Ou Gougmar. En dan gaan we de kleine weggetjes op door prachtig boerenland, het is zeer landelijk met heel veel fris groene akkertjes en kleine dorpjes, een lust voor het oog en dat allemaal in prachtige warme kleuren. Ook zijn er veel mensen aan het werk en langs de weg, dat vinden wij wel leuk.
TomTom kent veel weggetjes niet maar toevallig kijk ik in de app van de NKC of er een camping in deze contreien is. Dat niet maar ik zie wel dat alle kleine weggetjes op de kaart worden aangegeven, kijk dat is nog eens handig. Dus rijden we via een blauw bolletje over deze wegen.
De weg die we vanaf Boutrouch volgen is vrij nieuw, Tomtom ziet hem niet, het gaat richting Ibdar, Anfeg, Ait Ouafqa en dan naar Tahala. Onderweg pikken we een oude man op die wel mee wil rijden. Hij stapt in en geeft aan dat hij mee wil naar Tafraoute, oke, maar dat is nog 46km. Meestal willen lifters mee naar een volgend dorpje, zeker oudere mensen die we in de middle of nowhere oppikken. Een minder leuk detail is dat deze man een vies luchtje bij zich heeft.
Op een gegeven moment gaat de route naar Tafraoute (volgens TomTom) rechtdoor maar wij willen via de NKC app linksaf naar Tahala. We proberen of de man hier uit wil stappen, maar hij weet kennelijk de weg en wil wel verder met ons mee naar Tafraoute, nou vooruit dan maar.
We komen door een vallei met weer een heel ander landschap, alle bergen hebben pukkels, oftewel het is een lichtgele ondergrond met groene bomen en struiken.
Dan komen we weer ‘thuis’, we arriveren in Tafraoute en zoeken weer een plekje op de camping ‘sauvage’. Waar we eerst stonden is het erg druk dus we rijden een andere kant op. Nu staan we op een plekje met een eigen tuintje, er staat een boompje flink zijn best te doen met mooie bloemetjes.
Het is zondag dus tegen de avond komen de lokale mensen weer eventjes koekeloeren, ook worden de vuilnisbakken nagekeken of er nog iets voor ze tussen zit.
De rest van de foto’s van vandaag vind je op de aparte fotopagina bij zondag 15 februari.
maandag 16 februari – Tafraoute
Geen bijzonderheden te vermelden vandaag, we hadden een rustdag na 3 dagen reizen.
dinsdag 17 februari – Tafraoute
Alweer een rustige dag zonder bijzonderheden. We zijn vanmorgen naar de markt geweest voor fruit en groenten. Co heeft voor € 0,45 zijn laars laten maken, er zat een gaatje in de knik bij de tenen. De schoenmaker heeft er iets op gemaakt, we zijn benieuwd hoe lang het gaat houden. Als we ergens een rivier kruizen zetten we Nanda in het water met de laarzen aan, weten we gelijk of-ie waterdicht is.
Hannie wil graag wat oefenen met fotograferen: hoe de belichting te corrigeren en het polarisatiefilter te gebruiken. Samen met Co gaat ze aan de slag.
In de loop van de middag zette de wind aan en af en toe was er zelfs een klein werveltje, we hebben gelijk de zonneschermen ingedraaid voordat ze over de kop waaien. Het bleef waaien met veel zand in de lucht.
Einde van de middag kwamen Anne en Nel uit Hoogwoud aanrijden, een zwaai en een lach en ze gingen een plaatsje zoeken. Even later kwamen ze even gedag zeggen, op weg naar Cor en Hannie die op camping 3 palmiers staan om te verlengen.
Het is op de valreep dat we elkaar ontmoeten want morgen gaan we weer op pad, langzaam aan naar Casablanca waar we volgende week donderdag met het vliegtuig voor een paar dagen naar huis gaan. Hannie en Nanda reizen mee, we gaan in Mohammedia kijken of ze daar op een camping hun visum kunnen verlengen, zo niet dan rijden ze door naar Ceuta, dat is Spaans grondgebied in Marokko. Dan gaan ze dus de grens over, een nachtje bij de Lidl staan en dan weer terug Marokko in, je krijgt dan weer voor drie maanden een nieuw stempel in je paspoort.
Ga naar periode 26
terug naar overzicht