Marokko – periode 4: 9 december t/m 12 december
9 december – maandag – Bou Ahmed
Vandaag is het wasdag. Co ging vragen waar hij ‘was’ water kan begaan en de beheerder verwijst hem naar een van de huisjes aan de zijkant van de camping. Daar is een ruimte met een stenen aanrecht en een gootsteen. De ruimte ernaast zit een afvoerputje om het waswater weg te gooien. Het mannetje veegt en dweilt de ruimte speciaal nog eventjes aan, volgens mij is hij blij dat hij iets kan doen.
We vullen onze weckpan met water en verwarmen het naar de juiste temperatuur. Dan gaat het in de emmers, wasmiddel erbij en lekker weken. Af en toe lopen we er heen om even de ‘wasmachine’ te activeren.
Onder de middag komt de beheerder een paar gefileerde/schoongemaakte scholletjes brengen. Vorige keer was het misgelopen, toen had hij ‘s avonds om 9 uur een inktvisje voor ons. Hij had toen bij Cees aangeklopt en die begreep hem niet en zei dat hij al gegeten had. Was toen een beetje een teleurstelling voor de beste man. Hij dacht, ik geef het nu maar overdag.
De was is lekker gedroogd in de zon en een beetje wind, alles weer lekker fris op bed en in de kast. Er waren nog twee campers aan de poort, maar even later reden ze door naar het eind van het weggetje om daar te gaan staan.
Het was een rustig dagje, lekker geluierd, gepuzzeld en gelezen in het zonnetje. Cees had zijn muziekjes aan en was lekker aan het genieten: Barbra Streisand, Frank Sinatra, Nat Kingcole. Dan is Cees helemaal in zijn element.
10 december – dinsdag – Bou Ahmed/El Jebha
We gaan weer ‘en route’, oftewel we rijden rond 11 uur weg uit Bou Ahmed. Daarvoor rekenen we natuurlijk nog even af met de beheerder. Het kost 20DH per nacht, inclusief stroom. De mannen geven hem een knuffel, ze krijgen allebei 2 dikke zoenen en ik krijg een hand, ja onderscheid moet er zijn nietwaar? 🙂 Dan geeft Cees 60DH voor 3 nachten en meer wil de beste man niet hebben. Co wil ook 60DH geven maar hij wil het gewoon niet hebben. Wat een poepie hè?
We hadden van de week 3 eieren gekregen, gisteren 2 scholletjes, we mochten de wasruimte gebruiken en we stonden op stroom, niet te geloven. Maar ik denk dat hij het leuk vond dat we weer een keertje terug waren gekomen.
Mensen, het is een plek om naar toe te gaan: de vriendelijke beheerder, de vriendelijke gezellige mensen in het dorp/de omgeving. De omgeving zelf is prachtig, heerlijk om doorheen te wandelen. En dan ook nog zo’n mooie waterbron met zuiver en lekker water. We hebben in ieder geval de watertank nog maar eventjes gevuld. Die was vanmorgen bijna leeg na een heerlijke warme douche.
We rijden het dorp uit en zwaaien en lachen naar de mensen en kinderen die we tegenkomen, ze zwaaien allemaal met een big smile terug, heerlijk.
We volgen de N16 richting het oosten, we willen naar El Jebha, een klein vissersdorpje langs de kust met de Middellandse zee. Je kunt daar staan in een ommuurde ruimte achter de politiepost of op een ander plekje, van beide hebben we de coördinaten. We besluiten om eerst bij de politiepost te gaan kijken. Het staat net door de bocht heen, het is lastig om daar stil te gaan staan. We rijden eventjes verder en parkeren de campers. Daarna lopen we terug naar het dorp en stappen bij de politiepost binnen. We worden allerhartelijkst ontvangen. We vragen waar we met 2 campers kunnen staan voor een nachtje. We worden verwezen naar een open plek aan het begin van het dorp. Nu is het er nog druk met auto’s vanwege de weekmarkt maar dat wordt vanzelf rustiger. Het is gratis en veilig geeft de agent aan. Dus we halen de camper op en gaan daar staan met uitzicht op zee.
We lopen nog eventjes naar de weekmarkt waar we een brander zien staan, eentje voor buiten, om eten op te koken. We hebben in NL een buitenaansluiting op onze gastank laten zetten zodat we eventueel buiten kunnen koken. We hebben gisteren vis gekregen en het lijkt ons een goed idee om dat buiten te bakken. Nog een stuk slang erbij, 2 klemmetjes en dan willen we nog een snelkoppeling hebben. Maar dat gaat niet lukken. We zijn in een paar winkeltjes geweest en een man wist te vertellen dat je dat wel kunt kopen in NL, Belgie of Duitsland maar niet in Marokko, dat gaat niet lukken.
Wij zijn natuurlijk eigenwijs en gaan toch een paar winkeltjes proberen, maar nee hoor, het gaat niet lukken. To be continued.
Ook probeert men nog een leren jas aan Co te verkopen, voor 1000DH (€ 90,00). De jas is werkelijk prachtig, een mooie warme bruine kleur. Het is maar XXL maar hij is Co te klein. Ze hebben hier duidelijk een andere maatvoering dan in Europa. De mannen zijn hier ook kleiner en slanker dan de Europese man. Dus helaas……
Coordinaten El Jebha, gratis plek, geen voorzieningen: N 35.207590, W 4.667372
11 december – woensdag – El Jebha/Taounate
Een wisselend nachtje, er was veel hondengeblaf, wat autodeuren die open en dicht gingen en op de achtergrond de branding van de zee. Het lijkt wel een beschrijving van een hoorspel.
De zon komt ook al weer om een hoekje kijken en we gaan zo op weg door het Rifgebergte naar Fes want daar zijn we de vorige keer niet geweest. Meknes ligt ook in de planning want toen we daar de vorige keer waren was het slecht weer en was het meeste gesloten.
We rijden dus door het Rifgebergte, in dit deel van Marokko wordt veel Marihuana geteeld. Het is verboden maar wordt door de tegenwoordige koning gedoogd. Het mag niet verkocht worden maar het wordt wel met vrachtwagens getransporteerd naar Spanje.
Er komen in dit deel van Marokko weinig toeristen. Het is wel een hele mooie route en ik denk dat het in het voorjaar nog mooier zal zijn, groener. Er wordt heel veel op de landerijen gewerkt, voorbereidt voor het komende groeiseizoen.
We komen door Ketama, het hart van het Rifgebergte. Er zijn ontzettend veel mannen op straat, er is ook een kleine markt maar we rijden verder het voelt niet goed dit dorp. Er zijn wel veel mensen die vriendelijk groeten maar het ziet er vies en stoffig uit, niet uitnodigend zeg maar.
We reden eerst nog een deel langs de N16, toen een stuk N2 en daarna de R505. De R505 was goed te doen, de weg was op sommige plekken al aardig aan het versmallen/afbrokkelen maar als er een tegenligger kwam reden beide partijen met beleid, en daarna een vriendelijke zwaai.
We kwamen door een heel klein plaatsje heen, er waren wel diverse cafeetjes en uiteraard een moskee en veel mannen op straat, en na het dorpje werd de weg gewoon goed. Er stond ook een bord: bon route.
Het hoogste punt vandaag was 1600 meter, de laagste temperatuur 11 graden en de hoogste temperatuur 22 graden, lekker hoor.
De N8 waar we later op kwamen die lag er een stuk beroerder bij. Hele stukken asfalt waren compleet weg, reed je gewoon over een ruw stuk weg. En ook heel veel verzakkingen maar met rustig rijden kom je en eind. We hebben in ieder geval heel erg genoten van de rit.
Op die N8 reden we op een gegeven moment achter een vrachtwagen met op de aanhanger een giga groot werktuig. De vrachtwagen reed heel langzaam, stapvoets met een hele rits auto’s er achter. En dan zijn er altijd mensen die geen geduld hebben. Dus wat gebeurt er: van achter komen er dan auto’s aan die in gaan halen terwijl ze dus gewoon absoluut niet kunnen zien of het kan. Want er is geen stukkie recht, alles bochten. Maar ze rijden gewoon langzaamaan over de linkerbaan naar voren en als er een tegenligger aankomt dan zien ze het dan wel weer. En het gaat nog goed ook. En wat je hier ook weer allemaal op de auto’s ziet liggen, man man…..
We hebben besloten om in Taounate te overnachten. In deze regio komen dus amper toeristen dus in het stadje gingen we op zoek naar een buitenwijk met nette huizen en een parkeerplaats. We kwamen voor een of ander regeringsgebouw tot stilstand en we zagen aan de andere kant van de weg een parkeerplaats. Co en Cees wilden wel even gaan kijken of we daar konden staan maar al heel gauw was er een militair vanuit het regeringsgebouw gekomen die eerst een beetje nors was maar al snel inbond en vriendelijk werd. Het is maar net hoe jezelf iemand benaderd.
Hij gaf aan dat er verderop een parking was waar we konden gaan staan. Wij weer verder, af en toe vragen en uiteindelijk kwamen we in een straatje achteraf te staan waar we toestemming kregen van een security mannetje. We stonden nog maar net komt er een hele horde kinderen langs, allemaal groeten in het Frans, Bonjour, Ca Va? Dat leren ze natuurlijk op school. En al snel kwam de eerste een handje schudden en we moesten op de foto. De horde werd groter en groter. De security man gaf aan dat we beter in de campers konden gaan dan zou de groep wel verder gaan, en dat was zo. Maar even later de volgende groep, ze gaan op verschillende tijden uit. We stonden dus bij de uitgang van een school.
Dus er was elke keer een samenscholing van kinderen en dat gaat met een hoop lawaai gepaard, ja ze zien natuurlijk niet elke dag buitenlanders. Dit resulteerde erin dat er een politieagent kwam vragen of we hier wilden blijven staan. We gaven aan dat we toestemming hadden van de security.
Na een half uurtje, we hadden net ons eten op, kwam hij terug en gaf aan dat we hier toch weg moesten. Of we hem wilden volgen naar het politiebureau aan de andere kant van de stad. Dat wilden we wel hoor.
Dus in het donker achter zijn auto aan naar de andere kant. Bij binnenkomst vanmiddag waren we al op zoek naar een politiebureau om te vragen waar we konden overnachten maar we zagen een Gendarmerie en die was gesloten. Dit politiebureau hadden we niet gevonden, het stond een eindje van de weg af.
Nu staan we achter een hek op de parkeerplaats achter het politiebureau. Ons gevoel was goed, als we ergens komen waar geen officiële camperplek of camping is gaan we naar onze grote vrienden, de politie. Die willen ook graag dat toeristen niets overkomt.
Kosten 30DH, wordt keurig geïnd door een bewaker. Cees vroeg of het voor een hele week is, neeeeee voor 1 nacht. Cees probeerde nog eventjes zielig te doen en zei dat hij maar een arme man is….. De bewaker moest alleen maar lachen, en plezier verbind hè?
Coordinaten Taounate, politiebureau: N 34.547000, W 4.639779, hoogte 521 meter, geen voorzieningen, 30DH
12 december – donderdag – Taounate/Fes
Cees had een slechte nacht achter de rug. Gisteren had hij zijn zoon aan de telefoon en die vertelde hem dat Cees, na 48 jaar lidmaatschap, uit de reisverzekering van de ANWB is geknikkerd. De reden: In Spanje is er een keertje ingebroken in zijn camper. Dan moet je de toedracht vertellen en Cees gaf aan dat hij die dag op stap was met o.a. een museumbezoek. De ANWB zegt dat je niet langer dan 6 uur bij je camper vandaan mag (uh) als je langer weg bent ben je geen goede huisvader. Snap je het nog? Je bent met een camper op stap om in andere culturen op stap te gaan en dingen te ontdekken. Ben je 48 jaar lid en wordt je zonder pardon eruit geknikkerd zonder uitkering van schade.
Je kunt natuurlijk overstappen naar een andere reisverzekering maar Cees had nog wat gevalletjes lopen met telefoons, die ook nog uitgekeerd moeten worden. Een slecht zaak van de ANWB, ze doen dus maar wat. Dit is een negatief bericht tegenover positieve berichten die je vaak hoort, een minpuntje.
De security man die we gisteren bij de school ontmoet hebben nodigde ons gistermiddag uit om thee te drinken in het cafe om de hoek. Hij sprak Engels en wilde dat in praktijk brengen. Hij heeft het zichzelf aangeleerd, door Engelse boeken te lezen en via de ondertiteling op de tv. En ik moet zeggen hij sprak goed Engels. We hebben een afspraak met hem morgen om 10uur, dan laat hij ons de stad zien. Het is zijn vrije dag en dat doet hij af en toe met toeristen. De weinige toeristen die hier komen. Hij zegt dat hij een eenvoudige baan heeft maar er tevreden mee is. Zijn moeder is overleden en hij zorgt nu voor zijn oude vader. Hij is de enige man in het gezin dus heeft een bepaalde verantwoording die hij zeer ter harte neemt. Een aardige man. Toen we gisteravond opgehaald werden door de politie kwam hij naar ons toelopen uit het cafe vandaan, wat we gingen doen. Hij ging ermee akkoord en gaf aan dat hij dan morgen om 10uur bij het politiebureau zou komen.
De man gaf gisteren aan dat in deze omgeving de mensen hun inkomsten halen uit de olijven en olijfbomen zie je hier inderdaad erg veel. Dan zal het hier vaak wel wat warmer zijn als in andere streken. Onderweg loopt het ook op tot 22 graden.
Er heerst ook veel werkeloosheid en dat zie je ook, in de dorpen heel veel mannen langs de kant van de weg en in de cafeetjes/theehuizen.
Wie komt er opdagen om 10uur, niet de security man, we geven hem nog even het Marokkaans kwartiertje maar hij verschijnt ook niet om 10.30uur en ook niet om 10.45uur. We besluiten om te gaan rijden en Taounate niet op eigen gelegenheid te bezoeken.
Het is een goede weg naar Fes, af en toe wat verzakkinkjes in de weg maar die zie je op tijd aankomen. De omgeving is ook mooi, zal wel helemaal prachtig zijn als alle akkertjes begroeid zijn.
We komen aan in Fes en rijden op coordinaten naar een groot plein bij Bab Marhouk, naast de ingang naar de Medina, het kost 50DH voor 24 uur.
We parkeren de campers en gaan op pad, de medina in. In het begin kom je langs diverse (luxe) restaurants en iedereen wil je binnen hebben, tot vervelens aan toe. Maar we doorstaan het spitsroede lopen en gaan verder. 200 meter verder komen we langs twee kleine eethuisjes met een bankje en ene laag tafeltje. Er staat een bakplaat en in de vitrine ervoor liggen diverse soorten vlees: gehakt, hart, niertjes, lever, kip en een mix daarvan. We besluiten de mix te nemen. Het smaakt heerlijk om je vingers bij op te eten. En dat doen we bijna want het is eten zonder bestek, ja je eigen bestek; je handen. Voor Co is het vreemd want hij is linkshandig en eet nu met rechts, dat is hier de gewoonte van het land, je eet met je rechterhand.
Dan lopen we verder en wat ons in deze medina opvalt is dat de winkeliers niet opdringerig zijn. Sommige willen je wel graag in hun winkel hebben maar als je het vriendelijk afwimpelt zeggen ‘that’s okay’ en laten je rustig doorlopen. Ook mensen die je willen gidsen haken snel af. Dit is wel prettig zo.
Dan lopen we weer terug naar de camper want het is heerlijk zonnig en daar willen we ook nog eventjes van genieten. Cees loopt altijd een rondje om zijn camper en ziet tot zijn schrik dat zijn Marokkaanse kleed er af is. Dat moet, hoe ironisch, gestolen zijn op de ‘bewaakte’ parkeerplaats achter het politiebureau in Touanate. We zetten de stoeltjes buiten en drinken een lekker kopje thee voor de campers met uitzicht op het grote plein.
Naar gelang het later wordt komen er steeds meer mensen op straat. Vanmorgen zeiden we nog tegen elkaar: waar we ook gaan staan met de campers dat is niet meer in de buurt van een school. En waar staan we nu: naast de poort van een school. Weliswaar van voortgezet onderwijs dus de jeugd is wat ouder als de jeugd van gisteren in Taounate.
Op het plein staat een mannetje met een karretje, hij verkoopt een soort soep. Er komen heel veel mensen bij hem eten, hij heeft het er druk van. Verderop staat een jongen met een kar met plateau erop en daar wordt gedobbeld.
Het zal hier vannacht niet zo stil zijn maar dat kun je ook niet verwachten midden in een stad en dicht bij een moskee. Dat wordt op tijd slapen (22.00uur) want om 5uur worden we weer gewekt. Alhoewel we ons dan realiseren dat we nog lekker 2 uurtjes kunnen blijven liggen, ook lekker om te weten.
Coordinaten Fes, plein Bab Marhouk: N 34.061072, W 4.985919, hoogte 376 meter
ga naar periode 5
terug naar overzicht