Marokko – periode 3: 5 december t/m 8 december
donderdag 5 december – Tetouan
En weer is het mooi weer, wel veel wind maar dat mag de pret niet drukken. We lezen in de krant dat er in NL heel veel storm wordt verwacht dus is het geen verkeerd gevoel om nu hier te zijn.
Ik hoop dat het allemaal mee is gevallen met de storm en schade en zo. Vandaag was het hier in ieder geval heerlijk zonnig, we hebben er weer lekker van genoten. We zijn weer even Tetouan in geweest. Ik heb stof gekocht en daar wordt nu bij een naaiatelier een strapless onderjurk van gemaakt. Vorige keer heb ik in Portugal twee lange jurken gekocht, speciaal voor hier in Marokko maar de gele jurk schijnt nogal door. Met een lange onderjurk eronder ben ik dat voor. Morgen om 18uur kunnen we de onderjurk weer ophalen, ik ben benieuwd. We konden elkaar niet verstaan maar we begrepen elkaar wel.
6 december – vrijdag – Tetouan
Een rustige, zonnige dag vandaag, wordt een beetje eentonig he? We nemen het er lekker van na al die dagen reizen. Er staat wel heel veel wind hier. Ik hoop dat in NL iedereen goed uit de storm vandaan is gekomen.
Zojuist mijn onderjurk opgehaald. Cees had nog een vest achtergelaten bij de klerenmaker waar een nieuwe rits in moest. Totale kosten waren 50DH oftewel € 4,50. Je blijft je verbazen over de prijzen.
Ik heb dus een op maat gemaakte onderjurk voor ca. € 6,75. We hebben ook nog een kunststof opstapje gekocht voor Co om beter de voorramen van de campers te kunnen wassen, kosten: € 0,54. We hebben vandaag dus weer voor een vermogen uitgegeven.
Op de parkeer/camperplek in Tetouan komen er elke dag al vroeg in de ochtend twee vrachtwagens, hoog opgetast met pakketten. Zoals op de foto te zien is benutten ze zoveel mogelijk van de ruimte, deze steekt wel zo’n 2 meter boven de cabine uit. Alles wordt gelost en komen de ‘mieren’ op gang. Er wordt af en aangereden met karretjes om alles naar de stad/winkels/markt te brengen. Het gaat de hele dag door.
7 december – zaterdag Tetouan/Bou Ahmed
We hebben besloten om vandaag weer verder te reizen. Het blijft voorlopig mooi weer in het noorden van Marokko dus daar gaan we gretig gebruik van maken. We kunnen nog genoeg tijd doorbrengen in het zuiden. We besluiten om langs de kust van de Middellandse zee te gaan rijden. Te starten in Oued Laou, een plaatsje langs die kust.
Onderweg in Tetouan nog even tanken bij de Afrique, dat is nog steeds lachen in vergelijking met NL, we betalen hier voor een liter diesel € 0,786.
Er is ook een Lavage/autowas(straat) en we besluiten om de camper te laten wassen, hij ziet er uit als een beest. We zijn meteen aan de beurt maar vragen toch eerst maar eventjes wat het gaat kosten. Je gelooft het niet, hou je vast: 50DH oftewel € 4,50, daarvoor gaat-ie ook nog in het sop. Ik moet wel zeggen, met de hand wassen is wel beter hoor. De camper ziet er nu in ieder geval wel schoon uit maar hij droogt toch wat minder mooi op. Maar hij ziet nu weer lichtgrijs ipv donkergrijs.
We rijden de N16 op en komen door Oued Laou. Er moet een camperplek zijn volgens ons nieuwe Duitse boekje van Edith Kohlbach, campingführer Marokko-Mauretanien 2013/14, Mobil unterwegs. De camping in Oued Laou is gesloten maar er is een nieuwe parking gemaakt aan de boulevard, dat klinkt veelbelovend. De coordinaten worden niet herkend door tomtom dus we gaan op de bonnefooi die kant op. Daar aangekomen vinden we het niet maar de plaats zelf spreekt ons ook niet zo aan.
We besluiten om verder te rijden naar Bou Ahmed een plek waar we vorig jaar een aantal dagen op een ‘camping’ hebben gestaan. Een erg mooie en leuke omgeving met aardige mensen.
Aangekomen gaan we eerst naar de waterbron om onze schoon water tank te vullen, we willen wel weer eventjes douchen.
Het is weer erg leuk om hier weer terug te zijn. Er gaat weer een meisje op een ezeltje voor ons uit met twee watertonnetjes aan weerzijde van de ezel. Een tenger grietje maar ze tilt zo de volle watertonnen weer op de ezel, nog voordat we een handje toe kunnen steken.
We rijden naar de camping en wachten voor de gesloten poort. Ik stap uit en ga samen met Cees door de zijpoort om te kijken of de beheerder aanwezig is. En ja wel hoor, hij komt aanlopen en als hij dichterbij is merk je aan hem dat hij ons herkent van de vorige keer, leuk. Hij wijst tenminste meteen naar de plek waar we de vorige keer hebben gestaan. We parkeren de campers in en het is net of we niet weg geweest zijn.
We gaan nog even lekker in het zonnetje zitten, buiten de poort langs het weggetje. Iedereen die langs komt, jong en oud, groet ons en heeft een blije lach op zijn snoet, je voelt je gewoon welkom hier. Het internet is niet zo bijzonder snel dus zo even kijken of we het verhaal de wijde wereld in kunnen sturen.
Coordinaten: Bou Ahmed, camping Chmaåla: N 35.329582 – W 4.940378
8 december – zondag – Bou Ahmed
En vanmorgen schijnt het zonnetje er weer flink op los. In het begin is het nog frisjes maar later warmt het lekker op.
We zitten lekker te lezen en te puzzelen. Na het eten gaan we op stap, we zijn hier vorig jaar ook geweest en hebben toen tijdens een wandeling foto’s gemaakt toen we door een familie thee kregen aangeboden en brood met olijfolie. Die foto’s heb ik afgedrukt en die gaan we nu eventjes aan ze geven.
We vinden het huis en het meisje Besma genaamd ziet ons al aankomen. Ze komt met haar broertje en zusje naar buiten en er is weer een gulle lach op haar gezicht, ze herkent ons meteen. Ze neemt de foto’s aan en is duidelijk wat verlegen.
We nemen afscheid en zwaaien nog een paar keertjes. We lopen verder het weggetje in langs de huizen. Als we zo’n 500 meter verder zijn worden we geroepen door het broertje en zusje. Ze zijn ons achterna gelopen en vragen ons weer terug te komen voor thee. Uiteraard vinden we dat wel leuk dus we lopen mee terug.
Besma heeft waarschijnlijk gedacht dat ze ons toch niet zo kon laten gaan dus ze heeft, heel lief, een pot thee gezet. Er komt weer brood en olijfolie op tafel (die speciaal naar buiten wordt gehaald) en het broertje krijgt een muntje in de hand en komt even later terug met een pak biscuits, bijzonder gastvrij.
We drinken de thee en eten het brood met heerlijke olijfolie. Als we vragen of de olijfolie uit Spanje komt klinkt het (bijna verontwaardigd) dat de olijfolie uit Marokko komt uit de buurt van Al Hoceima. Hij smaakt lekker fruitig.
We nemen afscheid en vervolgen onze weg. We gaan terug via de landerijen en worden daarin begeleidt door het broertje en wat van zijn makkers. Ze kwebbelen honderd uit, je oren beginnen er zowat van te tuten. Het is een hele groep geworden maar als we bijna bij de camping zijn zijn er 6 overgebleven. We besluiten om voor de jongens wat lekkers te kopen in het winkeltje en dan mogen ze weer terug naar huis.
Dat begrijpen ze niet, of willen ze niet begrijpen maar enkele oudere jongens geven aan dat het nu genoeg is geweest en dat ze naar huis moeten gaan. Ze blijven achter, wij lopen verder en vlak bij de camping zijn ze weer vlak achter ons. Maar de beheerder van de camping staat buiten de poort en geeft aan dat ze niet de camping op mogen. Ze gaan maar naar het voetbalveldje achter de camping. De jeugd gaat met hun tijd mee, ze vragen nu niet om een dirham maar om een euro……
Ga naar periode 4
terug naar overzicht