Marokko – periode 28: 14 maart t/m 17 maart
vrijdag – 14 maart – Setti Fatma
Vandaag blijven we in Setti Fatma. Het was een koude nacht, bij het opstaan was het buiten 7 graden en binnen 10 graden, dat hield niet over.
De zon kwam, vanwege de hoge bergen, vrij laat op de camper, pas om 9.30uur. In de winter zal de zon hier wel helemaal laat zijn warmte laten voelen. Maar toen de zon er eenmaal was, was het een heerlijke temperatuur en zijn we buiten gaan zitten.
Co heeft zijn sandalen naar de schoenmaker gebracht, een mannetje dat op de rand van de parkeerplaats zijn winkeltje heeft in een hokje van 1,5 bij 1,5 meter. Even later komen ze keurig gerepareerd weer retour, het binnen loopvlak was stuk en ziet er nu weer picobello uit, kosten 30DH.
Het zal misschien niet zo lang houden maar dat geeft niet. We vinden het ook gewoon leuk om dit soort mensen een centje te laten verdienen. En hij was kuin op zijn werk. Bij mijn rode sandaaltjes was het binnen loopvlak kapot en Cees had ook nog zwarte sandalen met hetzelfde euvel. Het werd weer keurig gerepareerd terug bezorgd, maar wij kregen groepskorting, het kostte 25 DH per paar.
Onder de middag hebben we bij Jamal op het terras gegeten. Harira soep vooraf, de mannen hadden daarna kip en rundvlees spiesjes met patat, ik had gekozen voor een kefta/ei tajine. We kregen sinaasappelschijfjes met kaneel toe.
Aan het einde van de middag zijn we door Jamal uitgenodigd om mee te gaan naar zijn huis. Als het goed is is hij alweer wat verder met het bouwen/inrichten t.o.v. vorig jaar toen we hier 11 en 12 maart waren.
a.s. zondag is er souk in Setti Fatma en a.s. maandag is er in Ourika weer de jaarmarkt. Daar hebben we erg goede herinneringen aan, we hebben daar ontzettend gelachen. Dus we blijven waarschijnlijk hier wel staan tot zondag of maandag.
‘s Middags zijn we gaan wandelen in de omgeving. We liepen het dorp helemaal uit en daar lag een betonpad dat een vallei inliep. Op de kaart houdt bij Setti Fatma de weg op maar dat zullen ze straks dan toch moeten herzien. Er wordt druk gewerkt aan het betonpad en in de verte zie je een zigzag weg de berg opgaan. Er staan ook diverse huizen, het is wel een mooie omgeving om door te wandelen.
De wanden zijn, net als in het dorp, bedekt met cactussen. Dat dat allemaal blijft staan op zo’n steile rotswand.
De huizen die we zien zijn af en toe merkwaardige bouwsels, voor je gevoel is het maar wat in elkaar gefrutst, verschillende soorten en grootte stenen. Er wordt ook laag achter laag en laag op laag gebouwd.
zaterdag – 15 maart – Setti Fatma
Het was een koude nacht en dus ook een koude start van de dag. Om 9.30uur komt de zon pas achter de bergen vandaan, dan is-tie wel direct lekker warm. Om 6.45uur kwam trouwens de dragline door de rivier aanrijden om de kant op te gaan, lekker op tijd hoor.
We zitten wat te lezen en te puzzelen in het zonnetje en Jamal komt af en toe even poolshoogte nemen of alles nog okay en good is.
Er komt nog een verkoper langs met kettingen, zoals elk dag er wel iemand iets wil verkopen en Cees koopt een aantal mooie kettingen voor een leuk prijsje, heeft-ie wat mooie cadeautjes voor het thuisfront. Zullen zijn zoons blij mee zijn. 🙂
Na de lunch gaan Co en ik nog even de beklimming doen naar de waterval. We willen dan wat hoger klimmen dan vorig jaar en aan de andere kant weer afdalen. Het is bijzonder druk, we lopen in file naar boven.
Daar stoppen de meeste mensen, wij gaan verder omhoog. Dan staan we op een punt van: hoe nu verder. Er is alleen een steile, natte wand en er leunt een stalen ladder schuin tegen een andere wand. Er zit een Marokkaanse jongen bij die vraagt of we verder omhoog willen. Op ons ja, zet hij de trap tegen de natte, steile wand aan en als ik een voet op de onderste sport zet vraagt hij 5DH. Dat is ook een ludieke manier om je centjes te verdienen. We betalen 5DH en gaan verder. Het is wel een leuke wandeling met mooie uitzichten.
Terug bij de camper gaan we samen met Cees nog even op het terras bij Jamal een jus d’orange drinken. Ik koop bij een andere handelaar die langs komt een paar mooie kettingen en krijg een armbandje cadeau. Jamal nodigt ons uit om zijn huis te komen bekijken. Vorig jaar hebben we bij hem op het dak genoten van de zonsondergang.
Hij is alweer verder dan vorig jaar. Als hij genoeg centjes heeft schaft hij zich weer wat aan. De binnenmuren beginnen zich te vormen, er is elektra voorbereidt en we hoefden niet meer land over zand op het dak te klimmen, we konden nu via een heuse betonnen trap. Hij heeft een pracht uitzicht. Hij vertelde dat de buren jaloers zijn, als hij zegt van kom eens kijken in mijn huis weigeren ze. Jamal zegt: ze vinden mij allemaal maar een kleine jongen, die kan toch nog niet een eigen huis hebben. Maar hij werkt er hard voor dus het is hem gegund.
Om bij zijn huis te komen moeten we een hele lange trap beklimmen. Vorig jaar was die er nog niet, toen liepen we buiten om. De trap is geschonken door iemand uit Marrakech, zodat de mensen makkelijk naar de moskee kunnen die boven aan de trap staat. Nu kan iedereen er gebruik van maken om thuis te komen.
De omgeving bij Jamal zijn huis is nog redelijk zoals het Marokko werkelijk is. Je ziet overal ezeltjes met mensen erop tussen de huizen door struinen. Het is ook het vervoermiddel om spullen boven te krijgen.
Toen wij op het terras zaten werden er stenen afgeleverd voor zijn huis, bedoelt voor de binnenmuren. Die worden morgen of overmorgen (Inshallah) door ezeltjes naar boven gebracht.
De taken zijn hier wel verdeeld hoor. Toen we terug liepen naar het restaurant vroeg Jamal of we nog iets wilden eten. Toen ik over een tajine begon zei hij dat alleen harira soep mogelijk was. Die kwam dan bij een ander hotel vandaan waar ze mee bevriend zijn. Oké, prima hoor.
Toen we bij het restaurant van Jamal kwamen zei hij dat zijn moeder zo naar beneden kwam. Dat duurde nogal lang en net toen we op het punt stonden om te vragen hoe lang het nog ging duren kwam zijn moeder aanlopen. Even later ging Jamal de soep halen bij het hotel en even later kwam hij ermee terug. Waarschijnlijk is zijn moeder beneden gekomen om de soep in de kommen te doen en even later zaten wij te eten.
We snappen er werkelijk helemaal niets van, die soep moest Jamal dus nog halen toen zijn moeder er uiteindelijk was, dat had hij toch eerder kunnen doen en dan zelf die soep in soepkommen doen, hoe moeilijk is dat. Maar oké, de rollen zijn dus verdeeld.
De soep smaakte trouwens erg lekker. Later in de camper hebben we nog een lekkere uienrelish gegeten met een beetje yoghurt toe. Zo redden we het weer tot morgen.
zondag – 16 maart – Setti Fatma/Tassoultant
Vanmorgen zijn we vertrokken uit Setti Fatma, we gaan weg met heerlijk weer en een lekker temperatuurtje.
We zijn eerst nog even naar het einde van het dorp gelopen daar schijnt een souk te zijn. Volgens Jamal is die nog niet opgebouwd, dat duurt nog wel 1,5 uur. Maar bij de camper is het nog koud vanwege de schaduw dus we lopen die kant op lekker in het zonnetje.
Het dorp komt tot leven, de terrasjes worden geschrobd en geveegd en de straat wordt nat gehouden vanwege het aanwezige stof. Dan zien we een personenbusje dat aan de binnenkant schoon wordt gemaakt, de slang gaat er gewoon in, we zien het water bij de voordeur er weer uit komen.
We fotograferen een man met een takkenbos op zijn schouder, het is net of hij een rastakapsel heeft. Het grappige is dat hij net langs een bord van de plaatselijk kaper loopt. Ja, je leest het goed kaper i.p.v. kapper. Er staat nl. coifeur en dat moet coiffeur zijn. Dus kaper ipv kapper.
De souk is inderdaad nog niet helemaal bezet, de mensen die er zitten zijn de boeren uit de omgeving en de groenten zien er erg goed uit.
We lopen terug en het plan is om naar een camping te gaan, morgen terug te rijden naar Ourika om daar de jaarlijkse markt te bezoeken en dan daarna naar Marrakech te rijden. Ik heb Nanda en Hannie gemaild of ze ipv woensdag, maandag of dinsdag al in Marrakech kunnen zijn.
Voor het wegrijden mochten we nog even genieten van een mooi getekende specht, in de boom naast de campers.
Het is vandaag zondag en dan gaan de Marokkanen op stap en picknicken. Je ziet hele gezinnen langskomen op de scooter. Pa en ma en dan het kindje voorop bij het stuur. Als het kindje erg klein is zit het tussen pa en ma ingeklemd. Ook lopen er allemaal mensen langs de weg in hun mooiste kleren.
Dit zullen we echt missen als we straks weer in Europa zijn, er is hier altijd iets te zien en/of te beleven langs de weg.
We rijden naar camping Le relais 4×4 Jnane Baroud in Tassoultant. De camping ligt 7km vanaf de doorgaande weg. De eerste 5km zijn een smalle asfaltweg die steeds slechter werd. De laatste 2km was piste rijden, op zich wel te doen maar het pad werd steeds smaller. Dat was ook wel te doen maar niet de struiken met scherpe punten die langs het pad stonden. We hoorden regelmatig gekras langs de camper, verdorie. En het probleem is: morgen moeten we weer langs dat pad. Belachelijk gewoon dat ze het niet beter snoeien.
De camping is heel rustig gelegen, dat kan ook niet anders op zo’n punt en er staat een caravan en een tentje. Het is bijzonder groot en je kunt er ook een huisje huren. Er komen hier waarschijnlijk meer 4×4 auto’s voor de bivaktenten en huisjes dan ‘normale’ campers zoals die van ons. We hebben wel weer eventjes heerlijk gedoucht, het water was lekker heet, het sanitair ziet er picobello uit.
We kregen zojuist een mailtje terug van Nanda en Hannie, ze zijn al in Marrakech en gaan morgen naar de camperplek achter de Koutoubia moskee. Gaan we morgen en overmorgen samen de bloemetjes buiten zetten. Daarna gaan we langzaam aan noordelijk zodat we eind maart / begin april de oversteek kunnen maken naar Algeciras, Spanje.
Tassoultant, camping Le relais 4×4 Jnane Baroud, alles aanwezig, 50DH p.p. inclusief stroom
Coordinaten toegang vanaf de doorgaande weg: N31°30.585 W07°56.475
Coordinaten van de camping zelf: N31°29.61 W07°54.15
maandag – 17 maart – Tassoultant – Marrakech
Het was hier heerlijk rustig en een stuk warmer ‘s nachts, zo uit de bergen vandaan. We hebben de dag rustig opgestart en zijn om 11uur gaan rijden.
Het eerste stuk, zo’n 2km, onverhard, we hobbelden rustig naar de doorgaande weg. Even over 12 uur kwamen we aan in Marrakech en zijn direct naar de camperplek achter de Koutoubia moskee gereden. Daar waren Nanda en Hannie al en we werden hartelijk welkom geheten. Het was al warm in Marrakech, zo’n 25 graden, het is wat broeierig.
We hebben eerst even gegeten en zijn daarna met z’n vijven de stad in gegaan. Eerst naar het Djeema-el-Fna plein. Het valt op dat het nog niet erg druk is, dat komt later.
We zijn de medina ingelopen en zomaar kriskras wat straatjes doorgelopen. Af en toe kwamen we in een straatje waar we al eerder gelopen hadden maar dat mocht de pret niet drukken.
We hebben weer thee gedronken bij een oud mannetje, was trouwens vorige keer een oud vrouwtje, zijn vrouw. De thee smaakte weer heerlijk. We kregen uitleg van de kruiden die er in zitten, de meeste waren medicinaal. Hij begeleidde ons daarna naar een kruidenwinkel maar dat wilden we niet, we willen verse kruiden geen gedroogde. Hij zou er voor zorgen dat hij morgen verse kruiden heeft uit de bergen. We zullen zien.
We zijn vorig jaar twee keer in de medina geweest en dit jaar ook twee keer, en nu de vijfde keer lopen we toch weer door een stukje waar we nog niet geweest zijn.
Bovendien hebben we de tannerie/leerlooierij bezocht. Er werd op dat moment niet meer gewerkt, was al wat later in de middag. Maar wat een beestenwerk zal dat zijn, al die verfstoffen en chemicaliën die de werklui inademen en via hun huid binnen krijgen, niet gezond dus.
We ‘kregen’ een gids, die meldde zich vanzelf aan, die ons het een en ander vertelde. Hij wilde ons ook nog naar de coöperatie binnen brengen maar daar hadden wij geen behoefte aan. We zijn toch niet van plan om iets te kopen. Toen wilde hij 100DH hebben maar wij hadden er maar 20DH voor over, we waren maar zo’n 10 minuutjes binnen. Dat wilde hij niet dus ik liep met de 20DH weg, dan niet. Hij kwam er direct achter aan en ik heb hem de 20DH alsnog gegeven, graag of traag. Toen liep hij naar Co voor 20DH maar Co zei; mijn vrouw heeft je toch al wat gegeven.
Onderweg zit er een groepje mannen bij elkaar en we gaan eens kijken wat ze aan het doen zijn. Ze hebben een dambord tussen zich in liggen en dammen met blauwe en gele flessendoppen, geweldig. We mogen een foto van ze maken. Er zijn twee mannen met elkaar aan het dammen maar er wordt hevig gediscussieerd met de omstanders als er een slag mis gaat. Je kunt merken dat ze het wel grappig vinden dat wij staan mee te kijken. Ook Co mengt zich met aanwijzingen in de strijd en feliciteert de winnaar. Ondertussen staan er heel wat mensen om heen, die willen natuurlijk ook weten waar die toeristen zich mee ‘bemoeien’.
Er worden vruchten verkocht die je op de cactussen ziet, die paarse of rode bolletjes. Ook hier zie je ze op de karren liggen. Cees wil er wel eentje proeven, hij vindt het wel lekker. Alleen daarna heeft hij toch een rode mond, dat belet ons om er ook eentje te proeven. De vrucht zit vol pitten, het is net of-ie een vuistslag in zijn gezicht heeft gekregen en dat-ie nu losse tanden uitspuugt.
‘s Avonds gaan we eten op het plein, de dames hebben dat nog niet gedaan en je moet een keertje doen toch?
We gaan eerst harira soep eten in tentje op de hoek van het ‘restaurant’. Dan gaan we ‘spitsroeden’ lopen en kijken wat er allemaal is. Ze willen je allemaal in hun eettent krijgen en de proppers schieten je allemaal aan en lopen een stukje met je mee. Als je zegt dat je eerst wilt kijken zijn zij altijd de ‘beste die er is’ en er is ‘airconditioning’. We horen ook ‘beter dan Sonja Bakker’, toen vroegen wij: wie is dat? 🙂
De vorige keer toen we op het plein aten hadden we het idee dat we teveel betaalden maar we hadden dingen besteld die niet op de kaart stonden. Nu bestelden we van de kaart en konden het dus zelf berekenen, 350DH. De ober schreef alles voor ons op en kwam uit op 400DH. Dus hij mocht het even toelichten, had hij er 50DH bijgezet voor de sauzen die direct op tafel worden gezet als je gaat zitten. Een hete chilisaus en tomatensaus.
Het staat niet op de kaart aangegeven met een prijs en het wordt ook niet gezegd dus wij weigeren dat te betalen, we hebben het niet besteld en we hebben er ook niet van gegeten. De baas moet erbij komen en we hoeven het uiteindelijk niet te betalen. Het gaat niet om het bedrag maar wel om het principe, moeten ze er maar melding van maken. Het zal hun een zorg zijn, bij de volgende toeristen lukt het weer wel.
Marrakech, achter de koutoubia moskee, geen voorzieningen, 70DH. Coordinaten 31.62285, W7.99682
Ga naar periode 29
terug naar overzicht