Marokko – periode 27: 10 maart t/m 13 maart
maandag – 10 maart – Taliouine
Er zijn veel vogeltjes, vooral mussen, op de camping en dat geeft een gezellig gekwetter en gefluit. Toen we gisteren groente aan het snijden waren trippelden de vogeltjes gezellig rond.
Vanmorgen even met Rob geskyped, hij had speciaal zijn haren ervoor gekamd en zat dus pico bello voor de camera. 🙂
Na een lekker kopje thee hebben we afgerekend voor 2 nachten, daarna eerst even in het dorp diesel en geld tanken. Daarna konden we op weg. We willen een route rijden door de bergen, van Taliouine naar Aoulouz, dus niet over de N10 maar via de P1739 richting Askaouene.
In het begin, zo’n 15 km, is de weg slecht, veel gaten en een erg gerafelde rand. Daarna wordt het beter, wel een ‘eenpersoonsweg’ maar het asfalt is goed.
Er is veel akkerbouw en er zijn veel mensen te zien langs de weg en op de akkertjes. Rond de dorpjes is het bijzonder groen, vooral ook door de begroeide akkertjes. We zien ook levadas/irrigatiekanaaltjes. De dorpen gaan op in het landschap door de gebruikte kleuren van de omgeving: leem.
De kleuren komen van de beschilderde, kleurige deuren, de kleurige kleding van de vrouwen en de was die we her en der te drogen zien liggen. De mensen groeten ons allemaal vriendelijk en met een brede lach. Ook hier veel zwaaiende kindertjes.
Er wordt druk aan de weg gewerkt, na het dorpje Askouane houdt het asfalt op maar het is goed te rijden, best wel vlak, stukken beter dan de eerste 15km. alleen af en toe even opletten bij vernauwingen. De omgeving maakt heel veel goed, op een gegeven moment zitten we boven de 2000 meter en kunnen we alle kanten opkijken met mooie vergezichten.
En dan is tomtom de weg kwijt, of wij, wie zal het zeggen. Maar er is geen route meer te zien en op een gegeven moment wordt de brede ‘weg’ een smalle weg met twee sporen erop. Een herder zegt dat we via dat pad uitkomen in het national park Toubkal, via het plaatsje Assarag.
We besluiten om te keren en te kijken of tomtom de weg weer op kan pikken. We rijden weer terug door het dorpje met de smalle straatjes en kijken er van op dat we al zover gereden waren. Vlak voor het dorpje Askouane zegt de tomtom dat we rechts af moeten. Maar dat is een smalle zandweg met een bijzonder scherpe bocht erin, dat gaat hem niet worden dus, niet geschikt voor campers.
In het dorpje Askouane vragen we aan wat jeugd de richting naar Aoulouz, dat is dus weer terug van waar we net vandaan kwamen, dat gaat hem ook niet worden.
Dan maar helemaal terug naar Taliouine, tomtom zegt dat dat 4 uur gaat duren en dat we dan om 19.30uur aankomen. Volgens ons klopt dat voor geen meter, we hebben tot nu toe nog geen 4 uur gereden en heen en weer geweest naar…..?, plek onbekend.
Het houdt ook in dat de laatste 15 km ook weer slecht zal zijn. 🙁 Het is niet anders, er zit niets anders op dan terug rijden, helaas.
Het houdt wel in dat we weer mooie vergezichten krijgen met ander licht er op, en als je terug rijdt zie je weer andere dingen. Terug rijden is in principe nooit zo leuk maar wel als het een mooie omgeving is, gewoon het positieve ervan inzien.
Cees rijdt niet zo graag omhoog, vooral niet als het steil is. Hij moet veel schakelen en bij een steil stuk in zijn 1 naar boven, hij heeft niet zo’n zware motor als wij. Bovendien rijden wij in een automaat, dus schakelen hoeven we niet.
We vertelden hem onderweg dat we die hoge bergen over moesten, die je in de verte zag. Nu gaan we hem morgen vertellen dat we nogmaals een poging gaan wagen om de hoge Atlas over te gaan, via een andere route dan, dat dan wel.
Uiteindelijk belanden we weer op camping Toubkal en gaan morgen via de N10 verder richting Aoulouz, kijken of we er nu wel kunnen komen. 🙂
dinsdag – 11 maart – Taliouine – Tizi-n-Test
Vannacht was er een flinke onweersbui, eerst een rollende donder die je door de bergen hoorde gaan en toen grote hagelstenen, althans zo klinken ze op het dak, die daarna overgaan in een fikse regenbui. Even later is het weer stil en vanmorgen schijnt de zon weer. Het zal voor het landschap wel een opfrisser zijn.
Om half elf gaan we rijden, door het dorp naar het westen toe, via de N10. Het eerste stuk is slecht te noemen, ruw asfalt, een rafelige rand en daardoor een smalle strook om op te rijden.
Dan slaan we af naar rechts om via de Tizi-n-Test pas naar Marrakech te rijden. Onderweg zien we een leuke lunchplek en we draaien er gelijk op, maar het is erg ongelijk en we horen achter de camper een luide krak. Co gaat direct kijken en de hoek van de bumper heeft de grond gekust en is kapot. Met wat grijze ducktape zie je er geen barst meer van.
10 km na de afslag beginnen we met de beklimming, binnen no-time gaan we van 630 meter naar 1130 meter hoog. We genieten van de uitzichten.
Ze zijn trouwens druk bezig met de weg, overal zijn ze de weg aan het verbreden door de wanden af te jekkeren. Volgens de man waar we ‘s avonds met de campers staan moet het volgend jaar allemaal af zijn met als resultaat een wondermooie weg.
Door de wegwerkzaamheden is het op een gegeven moment wel een blubberzooi, je kunt af en toe niet meer zien of je nog wel op de asfaltstrook rijdt. Gelukkig is het niet erg druk met tegenliggers.
Het begint zelfs te hagelen en dan te regenen, tegen sneeuw aan. Langzaamaan kleurt het een klein beetje wit. De temperatuur daalt geleidelijk en de weg stijgt geleidelijk. De weg is niet al te best maar wel te doen, het hobbelt en het doet maar we rijden rustig aan.
Uiteindelijk komen we op 2050 meter hoogte bij restaurant Belle Vue (mooi uitzicht). We zijn al gesignaleerd want er staan al twee mannen ons op te wachten, ze heten ons van harte welkom en wijzen ons waar we met de campers kunnen gaan staan. We besluiten om hier de nacht door te brengen. En het restaurant doet zijn naam eer aan, het uitzicht is prachtig.
We gaan in het restaurant zitten en bestellen muntthee, en die is heerlijk, niet zo sterk als eerder in Marokko. De open haard gaat aan dus we zitten lekker voor de warmte.
Af en toe komt er een groep mensen binnen, die of met een busje reizen of met 4×4 auto’s. Ze doen dan een bakkie koffie of thee en gaan dan weer verder. Ze komen allemaal even een praatje maken, het zijn Engelsen, Fransen (uit de Elzas, dus Frans en Duitstalig) en Italianen.
Er is ook een Marokkaan aanwezig die Engels spreekt, hij verkoopt sieraden dus telkens als er een groep binnen komt probeert hij sieraden te verkopen. De groepen zijn allemaal op doorreis van of naar Marrakech en ze verblijven 1 of 2 weken in Marokko, en ze hebben stuk voor stuk een zeer druk programma.
‘s Avonds zit de Engelstalige Marokkaan met ons te praten, hij helpt af en toe mee in het restaurant omdat hij Engels spreekt. Voor de rest reist hij veel om in andere plaatsen zijn sieraden aan de man/vrouw te brengen.
Hij vraagt naar onze reisplannen en we geven aan dat we pas dinsdag of woensdag in Marrakech hoeven te zijn (daar ontmoeten we Hannie en Nanda weer). Hij stelt voor dat we nog een nachtje hier blijven en dat we dan morgen avond naar een huis een eindje naar beneden (worden we met een auto heengebracht) gaan waar we naar een hammam kunnen gaan en couscous kunnen eten.
Overdag kunnen we dan een mooie wandeling langs de bergwand maken over een piste (onverharde weg), een wandeling van ca. 3 uurtjes. We zeggen dat het allemaal afhankelijk is van het weer.
Het komt, volgens hem, niet vaak voor dat het op deze plek regent, meestal is dat aan de noordkant van de Atlas. Eigenlijk is de winter in maart al afgelopen. Het is dan zo’n twee a drie maanden groen en dan is dat ook alweer over. Zal wel met de warmte te maken hebben of de droogte.
‘s Avonds eten we een harira soep, een berber omelet en fruit toe, lekker voor het open haardje. Dat is wel een consequentie als je gratis bij een restaurant mag staan. Maar het is lekker en behaaglijk.
Als we naar de campers terug gaan is het buiten 2 graden boven nul. Vlak voordat we aankwamen hebben we de (motor) kachel flink laten loeien dus het is in de camper nu nog 15 graden. We gaan lekker in de slaapzakken zitten, morgenochtend stoken we de kachel wel weer op.
Op de weg naar de Tizi-n-Test pas, bij restaurant Belle Vue op 2050 meter hoogte, gratis plek, men verwacht wel dat je er iets gebruikt,
coordinaten: N30°51’38.2” W8°22’35.7”
woensdag – 12 maart – Tizi-n-Test – Ouirgane
We worden wakker en het is helemaal helder, totdat we uit bed zijn, de gordijnen openschuiven en het hele dal vol zien met wolken, een grote wattendeken. Prachtig om te zien dus we zijn binnen no-time buiten om foto’s te maken en te filmen. Over de toppen komen er ook wolken naar ons toe maar die verdwijnen als sneeuw voor de zon, een mooi gezicht.
Het is wel erg koud, 1 graad buiten en 6 graden binnen. Dus eerst de verwarming aan en dikke warme kleding. Muts op, wanten aan en even buiten spelen. Het eerste zonnetje, om 7 uur, geeft mooi lichtspel. Nu om 8 uur ziet het er allemaal al weer anders uit. Maar de zon schijnt nu op onze camper dus dan wordt het snel warmer, lekker.
De wolken trekken weg uit het dal maar een half uurtje later loopt het hele dal weer vol. Dan stijgt er een roofvogel op, even later vliegen er twee. Ze zijn prachtig getekend.
Om 10.30uur zijn we gaan rijden, na afscheid genomen te hebben van de mannen die het restaurant uitbaten. We gingen de pas over en bij elke bocht was er weer wat anders te zien.
Het is de mooiste route die we tot nu toe gereden hebben. Wat een uitzichten en kleuren: rood, groen, geel, bruin, zwart en het wit van de wolken en van de sneeuw op de toppen. Heel veel dorpjes met lemen huizen die opgaan in het landschap. En vriendelijke mensen, ze groeten bijna allemaal terug op onze groet.
We stoppen onderweg voor een lekker kopje thee en genieten van het uitzicht.
Deze rit hebben we ook veel gefilmd met de iPhone, wat maakt die toch een mooi beeldje. De filmpjes gaan we thuis monteren en dan op youtube zetten met een link op onze site naar de desbetreffende filmpjes.
We bezoeken een moskee die al erg oud is, het is gebouwd in de 12e eeuw en wordt nu gerestaureerd het is de moskee van Tin Mal. Het is omgedoopt tot museum en nu mogen ‘niet-gelovigen’ zoals wij het ook bezoeken. Coordinaten: N 30.984815, W8.228481
We rijden constant langs een rivier, wel een stuk hoger maar we kijken dus al die tijd uit op een groene strook en veel akkertjes.
Onderweg zien we ook veel ezeltjes staan, langs de kant van de weg, aangebonden aan een boom of paal of gewoon met de voor en achterpoot aan elkaar gebonden. Ze wachten op hun baasje of bazin totdat die terug komen met gekochte goederen op de markt of in de stad. Gaande de dag komen we steeds meer busjes tegen met veel mensen er in en stapels goederen op het dak, op weg naar de ezeltjes en naar huis.
De dorpjes liggen bijna allemaal aan de andere kant van de rivier, en daar kunnen geen auto’s komen, vandaar de ezeltjes.
Langs de rivier zie je de loofbomen uitlopen, het geeft een fris groene kleur, als het goed is zijn het walnotenbomen. De akkertjes zijn gesitueerd op zelf aangelegde terrasjes.
Dan komen we aan in het dorp Ouirgane, ook wel Wirgane genoemd. Hier is een Barrage oftewel een stuwmeer. We rijden naar het stuwmeer toe en vinden daar een mooie plek om te overnachten. En zoals altijd zijn er altijd wel nieuwsgierige kinderen in de buurt. In dit geval twee meisjes die op een afstandje staan te kijken en, als je iets tegen ze zegt, giechelen ze, zoals kleine meisjes kunnen giechelen.
Als Co in het NL aan ze vraagt of je boven nog sneeuwballen kunt gooien zeggen ze: oui. Ze begrijpen elkaar volkomen.
Begonnen we de dag met 1 graad vanmorgen, vanmiddag om 4 uur zaten we met 20 graden weer lekker in het zonnetje.
Ouirgane, stuwmeer, gratis plek, geen voorzieningen, op 903 meter hoogte. Coordinaten: N 31°10’46”, W 8°04’55”
donderdag – 13 maart – Ouirgane – Setti Fatma
Vannacht heeft het heel erg geregend en zwaar onweer, het was flits en meteen boem, dus het was dichtbij. Maar we staan op rubber banden dus dan kan het niet zoveel last. Het kletterde pittig op het dak van de camper. Het is gelukkig niet zo koud als gisteren en het is helder dus de zon krijgt weer alle kans om ons te verwarmen.
We gaan om 10.30uur rijden en gaan in Asni even de camper uit, we zien door een poort dat daar markt is en we hebben al tijden geen markt meer bezocht. Als we de poort door lopen valt het tegen wat er allemaal te koop is, het zal waarschijnlijk door het slechte weer komen dat de plekken niet allemaal bezet zijn. Veel mensen komen uit de bergen en als het zo slecht weer is als vannacht dan zijn de wegen slecht, overal waar water over de weg stroomt ligt er ook veel slik en stenen/steentjes.
Wij zijn ook twee keer een plek tegen gekomen waar je door het water heen reed. De omgeving is hier hoofdzakelijk rood gekleurd dus het water dat over de weg stroomde was ook hartstikke rood.
Het is wel weer een aparte omgeving waar we door heen rijden. Voorbij Asni slaan we rechtsaf naar Ourika, we hebben goede herinneringen aan de Ourika vallei, dat daar de natuur ook prachtig is.
Voorbij Ourika houden we rechts aan richting Oukaimeden, dat is een plaats op 2650 meter waar vandaan een lift gaat voor voetgangers en skiërs. Maar zover gaan we niet want op die hoogte is het gewoon te koud nu. We komen ook niet echt een plek tegen waar we eventueel kunnen overnachten en de mensen lijken ons niet zo vriendelijk als dat we tot nu toe tegen gekomen zijn.
Dus we rijden de weg weer terug en slaan scherp af naar rechts en belanden uiteindelijk in Setti Fatma. Daar hebben we vorig jaar twee nachten gestaan op een privé parking langs de rivier. Een leuke rustige plek. Als we aan komen rijden staat Jamal van restaurant Azilal buiten en herkent ons meteen, een grote smile breekt door op zijn gezicht. Het is echt een zakenmannetje maar hij is ook gemeend hartelijk. Hij is vol belangstelling hoe het met ons gaat. De parking is nog bezet met auto’s van dagjesmensen en er staan twee campers op ‘onze plek’. Jamal wijst ons twee plekjes aan iets verderop langs de weg, dan kunnen we straks als de auto’s allemaal weg zijn op de parking plaats nemen.
We drinken thee en jus d’orange op het terras in het zonnetje, eventjes dan want er schuift even later een dikke wolk voor de zon. Er is een ambulante verkoper die graag zijn sieraden aan ons wil slijten, hij begint met een stevige prijs en op het laatst is het nog weinig. Maar er komen steeds meer kettingen bij op Co zijn schoot en elke keer is het deze 3 voor….. en dan deze 4 voor….. uiteindelijk zijn het er 5 voor…. Maar we willen gewoon niets kopen. Uiteindelijk gaat hij toch weg.
We lopen even naar het einde van het plaatsje, daar waar je omhoog kunt lopen naar de waterval en zien daar nog een grote parkeerplaats. Als je daar heen wilt met je camper is het wel hotsen botsen dus we wachten eerst af of er genoeg plek is op de privé parking.
Als we terug komen gaan we eventjes kijken of er al meer plek is. Jamal geeft aan dat de 2 campers straks vertrekken dan kunnen wij op hun plek staan, op ons ‘eigen’ plekje. Zo gezegd zo gedaan, nu staan we weer in het hoekje naast de ruisende rivier. Nu alleen nog tv, Co is druk bezig om de schotel te stellen. Sinds gisteren zetten we de schotel op dak aan dan weten we een beetje welke kant we de losse schotel moeten richten. Maar de schotel op dak blijft draaien, draaien en draaien, er staat een boom in de weg. Cees staat een iets meer naar rechts en zijn schotel kijkt precies langs de boom. Nu zijn de mannen twee kabels aan elkaar aan het pluggen en kunnen we de schotel achter de camper bij de buurman op het terras zetten, moet kunnen hier in Marokko. 🙂
Setti Fatma, privé parking bij restaurant Azilal, geen voorzieningen, 20DH, 1407meter hoogte. Coordinaten: N 31°13’43”, W 7°40’11”
Ga naar periode 28
terug naar overzicht