Marokko – periode 24: 26 februari t/m 1 maart
woensdag – 26 februari – Tafraoute
Vanmorgen even lekker gedoucht op camping Granite Rose, Omar was prima te spreken en zag er ontspannen uit. De camping stond vol en aan weerskanten stonden ook campers. Er was een Duitse groep, ze waren net de komende dag aan het doornemen.
We hebben gevraagd of de Nanda en Hannie ook mogen douchen, ja hoor geen probleem en de wasmachine mag gebruikt worden als het nodig is.
We hebben een rustige morgen, Co knipt nog eventjes Cees want we gaan zo even op bezoek bij zijn zwager. Die zien we hier regelmatig rijden.
Hij is de eigenaar van een reparatiebedrijf/autospuiterij in Tafraoute en hij vindt Cees wel een goede partij voor zijn zus. Dus hij nodigde ons uit om zijn garage eens te komen bekijken. En ja, dan moet je natuurlijk wel goed voor de dag komen, toch? Dus de haartjes netjes geknipt en lekker bij Omar onder de douche geweest. Ik zei wel tegen Cees, kijk uit dat je geen ‘ja’ zegt op een vraag die je niet verstaat want anders heb je zomaar een Marokkaans vogeltje in je kooitje.
Het was weer gezellig druk op de markt en het is een en al vlag naar en in het dorp. Ook zijn er diverse muurschilderingen aangebracht, zelfs het openbaar toiletgebouw heeft een paar mooie schilderingen die de omgeving uitbeelden, vooral de rotsen en de huizen, prachtig.
We kopen nog een satfinder voor 80DH (€ 7,20). Wim en Wobbie hadden op hun site staan dat ze een complete schotel plus satfinder hadden gekocht voor € 34,00 in Aourir. Co is gaan kijken wat voor apparaatje dat is en of ze het hier in het dorp ook verkopen.
En jawel hoor, waar we de schotel hebben gekocht die had precies hetzelfde apparaatje. Co heeft hem, via Cees (spreekt beter Frans) wijs kunnen maken dat als hij een schotel verkoopt dat hij dan ook zo’n satfinder erbij moet gaan verkopen, extra opbrengsten en voor de mensen een groot gemak.
Bepakt en bezakt lopen we weer terug naar de camping ‘sauvage’. We stappen de camper binnen en daar is het toet-toet, Wilfried en Ria. Even bijkletsen en dan een plekje zoeken, en dat is er nog volop, dus ze staan alweer langs het kantje opgesteld.
Het is eigenlijk wel grappig, beneden op de camperplek staan allemaal Fransen en Duitsers, de Nederlanders staan allemaal hoger op, misschien bang voor natte voeten of zal het het uitzicht zijn.
We hebben toch de garage maar overgeslagen, Cees wil zich nog niet binden, zijn vrijheid is hem te lief en de garage was te ver lopen, haha.
Vandaag is een bijzonder warme dag, de warmste tot nu toe. Maar dan is het fijne dat je lekker in de schaduw kunt gaan zitten.
We zitten even lekker samen met Wilfried en Ria thee te drinken en bij te kletsen als even later Jos arriveert, Joske op het camperforum. Met Jos hebben we tijdens de reis af en toe mailcontact en hij heeft yoghurt voor ons meegenomen uit Agadir. Moet je eerlijk zeggen dat we niet wisten dat het een en dezelfde persoon is. Hij blijft ook even thee drinken en koekjes eten, de koekjes die we van Ali hebben gekregen en koekjes die Wilfried en Ria mee hadden uit Agadir. Een doos vol voor 30DH, tel uit je winst, ze zijn erg lekker.
Als de zon weg gaat wordt het hier direct best wel koud, dat komt ook omdat elke dag zo rond 15uur de wind op komt en die waait vaak best wel hard. En als dan de zon achter de berg verdwijnt koelt het snel af. Ik wil de spullen opruimen, stoelen in de camper en het zonnepaneel, de luifel moet ingedraaid worden en de fietsen op slot en met en ketting vast aan de camper maar ik zie geen sleutel.
En ik moet Wilfried nog betalen voor de yoghurt en crème fraiche die ze voor ons mee hebben genomen. Dus ik loop naar Wilfried toe en daar zitten Cees en Co, lekker een glaasje te drinken. Of ik ook wat wil, ja hoor, maar Co, eerst even mee om de luifel in te draaien want daarvoor is het handiger om met zijn tweetjes te zijn.
De schildering achter op de camper van Wilfried en Ria, ze hebben in Marokko rechtsonder een kameel en arganboom, compleet met geiten laten schilderen, leuk hoor.
Het is 19.15uur voordat we weer terug gaan naar onze eigen camper om te eten. Tijd bestaat hier niet, zeker niet als het gezellig is.
donderdag – 27 februari – Tafraoute
Vanmorgen hebben we van Nel een demonstratie gekregen van haar wasmachine. Een ‘kittig’ ding (zowel Nel als haar wasmachine) waar je ca. 2 kg was in kunt doen, in de machine dan hé. Nel zet meestal het programma op 12 minuutjes, centrifugeert de was, spoelt het in schoon water uit, centrifugeert het, spoelt het nog een keertje uit en dan uiteindelijk weer centrifugeren. En schoon is je was.
Het apparaat gebruikt maximaal 160Watt en er gaat 17 liter water in per was. Het is een wasmachine/centrifuge in één. Lijkt ons ook wel handig en hier in Marokko schijnen ze behoorlijk goedkoper te zijn dan in NL. Het is niet bedoelt om je beddengoed mee te wassen maar de rest kan uiteraard prima.
Een rustig dagje vandaag, lekker in het zonnetje zitten. Alhoewel, Co was vanmorgen bij de dames aan het ‘werk’. Hij heeft gekeken hoe ze nu het beste de schotel vast kunnen maken als ze verder gaan reizen. En hij heeft de schotel gedraaid en heeft ze zelf met de satfinder de schotel laten stellen. En dat lukte prima.
Vanmiddag ontplofte er nog een gasfles op de camperplek, wat een knal zeg. Het scheen dat-ie al even brandde, toen was de brand uit gegaan en meteen ontplofte de fles. Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. De brandweer en politie was heel snel ter plekke maar bluswerk was er niet nodig. Er waren wel veel mensen op de been.
Daar kwamen we ook Thole en Everdien tegen, door hun verhalen hebben wij vorig jaar besloten om naar Marokko te gaan en daar hebben we geen spijt van. Leuk om kennis met ze te maken.
Daarna zijn we naar het dorp gelopen, Cees wil nog een staalborstel kopen en menie om het een en ander aan zijn fietsendrager te beschermen tegen roest. Ook wil hij kijken voor een achteruitrijcamera. We hebben een foto gemaakt van zijn camper, van de achterkant en van de kapotte camera die daar hangt. We hebben in een paar winkels de foto’s laten zien, we maken een stuurbeweging en wijzen en kijken dan naar achteren. Men begrijpt wat we bedoelen maar het wordt in Tafraoute niet verkocht. Dan moet je in Agadir zijn.
Dan maken we op straat een fotootje van zo’n karretje waar ze hier mee op de markt vaak rijden om goederen en dieren mee te vervoeren. Vervolgens een detail van een roestig onderdeel. Daarmee kunnen we, samen met een tekening van een borstel, uitduiden dat we een staalborstel willen hebben en menie. Er wordt wat bedenkelijk gekeken maar uiteindelijk gaan we met een staalborstel en menie de deur uit, en een kwast natuurlijk.
De twee jonge jongens in de winkel vinden het wel leuk en hebben een grote smile op het gezicht en lachende ogen. Co en Cees zijn druk in de weer met alles en ze lachen zich kapot. Als ik een foto wil maken van het vrolijke tafereeltje duiken de twee jongens vlug weg. Dan lopen Cees en Co vlug om, via het magazijn gaan ze ook achter de toonbank en trekken de jongens er bij, hup samen op de foto hoor.
We kijken in het dorp ook nog even voor een wasmachientje, want het is toch wel erg handig wat Anne en Nel hebben. To be continued.
Het is gezellig in het dorp, er zijn veel mensen op de been. Er wordt de laatste hand gelegd aan het grote podium op het grote plein en bij de school is het een drukte van belang. Luide muziek en er zijn veel kindertjes en moeders. Als we terug komen staan er veel meisjes in sportkleding met nummers opgespeld, ze gaan hardlopen. Ook worden er tv-opnames gemaakt van 3 mannen die op stoeltjes voor de camera zitten en aan het vertellen zijn. Cees zal Cees niet zijn, jawel hoor, hij gaat even naast een van de 3 mannen op zijn hurken zitten. Wordt-ie nog wereldberoemd in Marokko.
Morgen is het feest in Tafraoute, het amandelfeest. Het wordt ook met campers steeds drukker maar de meeste mensen zoeken op de camping ‘sauvage’ een plekje beneden, boven bij ons is er nog wel veel ruimte. Ook de campings staan allemaal vol en campers buiten de muur.
vrijdag – 28 februari – Tafraoute
Gisteravond wilden we tv kijken en we hadden geen ontvangst via de ‘grond’ schotel. Geprobeerd de schotel te stellen maar geen soelaas. Wat is dit nu weer.
Vanmorgen is Co er mee in de weer geweest en hij raakte er gefrustreerd van. We hadden er een satfinder tussen hangen maar die kreeg geen stroom. Weer van alles geprobeerd, met andere kabels, een andere satfinder ertussen, een andere schotel er aan. Uiteindelijk vind de tv ca. 300 zenders maar geen NL zenders ertussen. Wilfried komt met een meetapparaatje en de kabels zijn allemaal goed, daar zit het niet in, maar waar zit het dan wel in. We weten het niet en gaan morgen maar weer verder zoeken.
Met de schotel op het dak zijn we helemaal maar gestopt want de nieuwste aanwijzingen die we gekregen hebben komen we ook niet verder mee. En we zijn toch qua software aanwijzingen opvolgen niet helemaal groentjes. Dat zien we thuis wel weer, dan mag het opgelost worden door iets of iemand. Als we maar wel weer beeld krijgen via de losse schotel, dat zou wel fijn zijn.
Einde van de middag gaan we nog eventjes naar het dorp, het amandelfeest is immers begonnen. Het is hartstikke druk op straat, het plein bij het podium en de tent met demonstraties. We gaan eerst naar de tent. Er zijn allemaal standjes met mensen uit de omgeving die hun producten presenteren. Argan olie maar dan ook een soort smeerpasta’s gemaakt van een combinatie van argan-olie, amandelolie, honing en dan bijv. met chocolade of kaneel. Er is honing te koop en gedroogde kruiden. Er staan standjes met zonnepanelen en met emballage voor de diverse oliën. Ook zijn er veel sieraden te koop, ik koop een paar mooie armbanden en een halsbandje met bijpassende ring beide gemaakt van fijne kraaltjes.
Er is een tentoonstelling van allerlei breisels, daar ziet het zwart van de vrouwen. Nu kan dat hier prima want de vrouwen lopen hier allemaal in het zwart. 🙂
Er hangt aan de muur een hele mooie jurk, eigenlijk meer een combinatie. Ik vraag een een vrouw hoeveel de jurk kost maar ze zegt dat de vrouw waar het van is er over 10 minuutjes weer is. Dan komen we toch straks nog even terug.
Maar dan is ze er nog niet en we begrijpen dat het eigenlijk meer aankleding is van het geheel, een paar mooie jurken aan de muur ter opvrolijking van. We besluiten om a.s. zondag, de laatste dag van het feest, nog eens te gaan informeren of ik de jurk kan kopen.
Er zijn op straat ook allemaal verkopers neer gestreken, sieraden, suikerwaren (we mogen proeven wat een zoete bende), borduursels en ‘s avonds ook de verlichte parachuutjes die je ‘s avonds in Marrakech ook ziet op het grote plein.
‘s Avonds om 8 uur gaan we nog een keertje heen, we lopen samen met Hannie nog even naar het dorp om sfeer te proeven. Het is er nog steeds hartstikke druk en het valt op dat de mannen op het plein staan, te kijken/luisteren naar de muziekshow en de vrouwen zitten allemaal aan de kant op de muurtjes en banken. Het is gezellig en sfeervol en we blijven eventjes staan kijken naar een optreden.
Het is een zang/dansgroepje van ca. 8 vrouwen. Ze hebben mooie witte kleding aan met rode accessoires en een lange gouden doek over hun hoofden, zo zijn ze min of meer gesluierd.
Het is op zich wel een mooi gehoor maar het gaat heel lang door en klinkt dan in onze oren vrij eentonig. Misschien als je kan verstaan wat ze zingen dat het dan anders is maar wij houden het voor gezien.
Het valt ons op dat er zowel overdag als ‘s avonds veel politie op de been is en militairen.
Het is op de camping ‘sauvage’ erg donker, er is geen maan, maar we hebben gelukkig een zaklamp mee.
Ik wil er trouwens nog even op wijzen dat als je Marokko binnen komt dat je voordat je wegrijdt bij de douane je even goed kijkt wat voor datum ze gezet hebben op het autopapier. Daar wordt in het bovenste gedeelte in het midden met de pen een datum geschreven tot hoe lang je camper c.q. aanhanger in Marokko mag blijven. Het is het papier dat je in drievoud krijgt en waarvan de douane bij binnenkomst er eentje achterhoud.
We spraken gisteren mensen die begin januari het land zijn binnengekomen en er staat een datum op van 28-02-2014. Dat houd in dat ze dus eigenijk gisteren al hadden moeten vertrekken, binnen de twee maanden. Kijk dus bij ontvangst van het papier of er in ieder geval 3 maanden op staat en als je langer wilt blijven (verlenging van 3 maanden) dat er dan ca. 6 maanden op staat.
zaterdag – 1 maart – Tafraoute
Vanmorgen hebben we met Cees, Hannie en Nanda in onze camper een rondje Amandelvallei gedaan. Een leuke route van 40 km die we zelf al eerder gereden hebben. Je komt op een gegeven moment door een vruchtbaar, groen stuk en daar hebben we de auto langs de kant gezet en rond gelopen. Een leuk dorpje en de weinige mensen die we tegenkwamen waren erg vriendelijk.
De brommer van de indiaan, dat behoeft een uitleg. Elke dag tegen de avond wordt er 10 DH opgehaald aan stageld. De meeste keren wordt dat door een man gedaan die een beetje op een indiaan lijkt, een erg aardige, rustige man. En van hem is dus de brommer.
Het is wel grappig want je krijgt ‘bekenden’ in het dorp. Als we in het dorp zijn groeten we naar de mijnheer waar we de schotel hebben gekocht en we komen regelmatig de kapper tegen, de bakker en dus ook de indiaan. En ze herkennen je ook. Kan zowat niet anders als je er al 39 dagen vertoeft.
Cees had nog roomboter nodig en hij komt terug met een pakje roomboter van Campina, in de bergen van Tafraoute in Marokko, roomboter van Campina, made in Holland, grappig hé?
ga naar periode 25
terug naar overzicht