Marokko – periode 21: 14 februari t/m 17 februari
vrijdag – 14 februari – Tafraoute
Vanmorgen eerst lekker geluierd in het zonnetje, het gaat vandaag een warme dag worden, maximaal 25 graden. Er staat geen wind dus het voelt al snel veel warmer aan.
Van de week heeft Co op de markt nog een pikhouweeltje gekocht, kan goed van pas komen als de grond erg ongelijk is of zo. Hij heeft het al kunnen gebruiken om achter bij de camper de grond weg te halen, anders konden de poten niet uitgedraaid worden. En hij kan nu de grond egaliseren waar de standaard met de schotel moet staan, dan staat-ie mooi vlak.
We kopen ook nog een ketting om het zonnepaneel vast te kunnen leggen aan de camper, voor als we niet bij de camper zijn, kan die evengoed buiten blijven staan en ons energie leveren.
De kraam wordt bemand door twee oude mannetjes met verweerde koppen. We willen 2,5 meter en er komt een meetlint aan te pas om de maat te nemen. Met de hamer en beitel, geleend bij de naastgelegen fietsen’winkel’, wordt de ketting doorgeslagen. Dan moet er afgerekend worden. De prijs per meter was 15 DH, dus 2,5 meter is dan 37,50 DH. We moesten het zelf uitrekenen want dat ging de man zijn ‘tulband’ te boven.
We hebben maar 40 DH gegeven want anders moesten ze ook nog het teruggeven uitrekenen. Grapje hoor, we vinden het wel grappig en de man was hartstikke blij dat we bij hem een stuk ketting kochten en dat we hielpen met uitrekenen.
Ik heb van de week ook mijn handtas/rugzakje laten maken, de band sprong spontaan los van de tas. Bij de schoenmakers op straat was het zo gefixt, klaar terwijl u lacht.
Vanmiddag zijn we wezen fietsen, dan vang je nog wat wind en is de warmte goed uit te houden. We wilden naar de Ameln vallei, daar hebben we vorig jaar met de camper in heen en weer gereden en ik herinner me dat het daar wel mooi is. Als we die kant oprijden rijden we berg af, dat houdt uiteraard in dat we terug weer berg op moeten. Bij de Ameln vallei aangekomen zien we de weg nog verder dalen. We hebben de plannen maar aangepast en zijn rechtsaf richting Agadir gegaan. Daar zijn nog twee campings die we wel even wilden zien, misschien voor een volgende keer als we willen verlengen.
Op de camping staan drie campers waarvan een Nederlandse. We raken even met de mensen aan de praat, ze zijn net aangekomen en hebben ons zien staan, naast de campingmuur van Granite Rose.
De camping ligt 5,5 km buiten Tafraoute, wel een beetje ver weg om te lopen, berg op. Als we op de terugweg op de splitsing even een beker water drinken zie ik in de bergen een afbeelding van een leeuwenkop, zie foto’s, wel mooi.
Bij de camper gaan we nog even lekker in het zonnetje zitten met een bakje zoute pinda’s om het verloren zout en vocht weer aan te vullen, lekker hoor.
Als we gaan douchen spreekt Omar ons aan dat de politie vandaag de papieren op zou komen halen maar dat was nog niet gebeurt, hij ging direct bellen. Toen we uit de douche kwamen was de politie er net om alles mee te nemen. Dus nu is het eindelijk op de plek waar het moet zijn. Ik ben benieuwd hoe lang het nu nog gaat duren.
zaterdag – 15 februari – Tafraoute
Er staat veel wind vandaag en er komt bewolking opzetten. Het zonnetje is er gelukkig wel bij dus buiten is het goed vertoeven.
We lopen even naar het stadje voor wat inkopen en nemen op een terras een groot glas verse jus d’orange.
Het valt me nu op dat je de afbeelding van de leeuwenkop ook vanuit het dorp kunt zien, grappig hoor.
Vanmiddag de 1500 meter mannen kijken, eens zien of er nog wat medailles te verdelen zijn onder de Nederlanders, het wordt al zo gewoon om de NL vlag te zien bij de huldigingen. En weer een zilveren medailles in de kast er bij, goed hoor.
zondag – 16 februari – Tafraoute
Gistermiddag kregen we een mailtje van Nanda en Hannie, twee vrouwen waar we eerder mailcontact mee hadden. Ze hebben al veel gereisd en zijn nu n.a.v. o.a. onze verhalen voor het eerst in Marokko. Ze mailden dat ze net aan waren gekomen in Tafraoute, en ze hadden wat vraagjes over wat reparaties/spuitwerk dat ze willen laten verrichten bij Ali.
Vanmorgen zijn we naar ze toegelopen en gezellig met ze zitten praten. Co heeft nog wat uitgelegd over hun fotocamera, ze waren niet zo tevreden over hun foto’s. De camera stond niet helemaal goed ingesteld en ze hebben op advies van Co hun pas aangekochte polarisatie filter er op geschroefd. Ze wisten niet precies hoe het filter werkte, nu dus wel. 🙂
Ze hadden ook geen tv en zijn vanmiddag even naar ons toe gereden. Co heeft, met behulp van Cees zijn trap, de LNB verdraaid maar het mocht niet baten. Waarschijnlijk is hun schotel te klein, ze hadden wel nog tot in Fes beeld, zonder dat ze hun LNB hadden aangepast.
Nu staan ze in het Keteldal, morgen gaan we met ze naar Ali. De dames hebben een hoor’probleem’ en spreken nauwelijks Frans dus zo kunnen we ze even verder helpen. Wel stoer hoor dat ze toch naar Marokko zijn gekomen. Nu is het wel zo dat de ‘oudere’ Marokkanen veelal ook geen Frans spreken, alleen Arabisch, en moeten wij ook vaak met handen en voeten ons duidelijk maken dus wat dat betreft kunnen ze zich wel weer prima ‘verstaanbaar’ maken.
Het zijn trouwens wereld reizigsters hoor, al vier keer in Amerika geweest en daar met een huurcamper rondgereden, prachtig. Als wij van de week terug gaan naar het Keteldal zullen we nog eens naar de schotel kijken.
Zojuist de 1500 meter vrouwen gekeken, wat weer een resultaat: 1,2,3 en 4, wat is oranje toch een prachtige kleur. Vandaar ook mijn oranje djellaba, nee hoor, grapje. Het is gewoon een mooie kleur.
We begonnen vanmorgen trouwens met een buitje. Daarna speelde de zon kiekeboe vanachter de bewolking en werd de temperatuur wel weer beter. Nu, 16.30uur is de lucht behoorlijk vochtig, zo vochtig dat er een flinke waas hangt, je kunt de bergen verderop niet meer zien. Het is ook bewolkt.
Maar we mogen nog steeds niet klagen, in 2,5 maand tijd maar een dag of 4 minder/slecht weer, tel uit je winst.
maandag – 17 februari – Tafraoute
Een koude nacht c.q. start van de dag. De camper ziet er niet uit, alles stof. Er hangt ook heel veel stof in de lucht, je kunt de bergen rondom die verder weg staan niet eens zien, zo een waas hangt er in de lucht.
Morgen wordt het weer wat mooier weer dus dan gaan we de boel eens even ‘afstoffen’. Het was ook koud, er waaide een koude wind, dan weet je weer dat je op 1000 meter hoogte staat.
Vanmorgen zijn we met Nanda en Hannie naar Ali gereden om te horen hoe of wat er mogelijk is. Ze hebben wat roestplekken boven het voorraam en pitjes op hun voorklep (van de auto dan hé) en dat willen ze graag laten bijwerken/spuiten. Ook de velgen hebben wat kaalslag plekken.
Ali bekijkt de boel en we moeten eerst wat stof van de klep afvegen om de plekken te laten zien. Alles is mogelijk alleen heeft Ali niet de kleur lak, donker metallic blauw. Maar hij gaat bellen met een leverancier in Tiznit. De dames hebben een kleurnummer van de originele kleur en vanmiddag kunnen we terug komen om te horen of Ali aan de kleur kan komen. Hij heeft wel een kleurenstaal en heeft daarop een kleur zitten die er heel dicht bij komt.
Ze hebben, door een zandstorm, erg veel zand op het motorblok, dat wordt ter plekke gereinigd. Dan gaan we even samen het stadje in.
‘s Middags om 4 uur gaan we nog even samen lopend naar het stadje. Nanda wil graag nieuw elastiek in de mouwen van een jasje, het bestaande elastiek bij de polsen is niet elastisch meer. We gaan naar de naaister die mijn djellaba heeft gemaakt en morgen kunnen we het weer ophalen.
We zijn ook nog op zoek naar doppinda’s voor de dames. We weten in ieder geval dat pinda’s in het Arabisch kawkaw heet, (fonetisch geschreven) maar dat zijn of naturel pinda’s of gezouten pinda’s, we vinden geen doppinda’s, misschien morgen op de markt.
Dan gaan we eventjes samen thee drinken, op dat moment lekker in het zonnetje, heerlijk.. De grill is aan en het ruikt heerlijk. We vragen of Nanda en Hannie zin hebben om wat van de grill te eten. Dan kopen we vlees bij de slager en dan wordt het voor ons bereidt met ui, tomaat, paprika, kruiden etc…
Ze kijken bedenkelijk, ze hebben voordat ze in Marokko kwamen vlees gekocht in Spanje, dat hebben ze gebraden en toen ingevroren. Ook omdat ze het vlees hier niet zo vertrouwen. Wij geven aan dat we al 2,5 maand dit vlees eten en dat we nog steeds leven. Lachen natuurlijk. Maar ze willen het wel proberen. Dus ik ga met Nanda gehakt kopen en de ‘chef’ gaat het klaarmaken op zijn bakplaat. Lekker hoor.
Als we teruglopen naar de campers wordt het heel erg koud, tijdens het eten ging de zon al achter de wolken en toen werd het meteen minder prettig om buiten te zitten. Maar er komt heel veel wind uit nu.
Na het eten wordt er op de deur geklopt, wij denken dat het Cees is maar het is Omar, de patron van de camping. Hij heeft de visum verlenging voor ons, toppie. Hij vraagt of we direct de overnachtingskosten af willen rekenen. Prima hoor, hij vraagt aan ons hoeveel nachten we geweest zijn, 8 nachten dus. Hij loopt ook even naar Cees en die komt ook even betalen. Kunnen we morgen weggaan wanneer we willen.
Dus binnen acht dagen is het geregeld. Je kunt ‘hier’ lezen hoe de procedure precies in zijn werk gaat en je vindt er wat je in moet vullen op de demande, het formulier van de politie. Dus morgenochtend gaan we naar de vrijsta plek in het Keteldal, leuk weer.
We kregen van Omar nog het programma van de amandelfeesten die gehouden gaan worden op 28 februari en 1 en 2 maart a.s. en zijn gastenboek, daar staan volgens zijn zeggen veel reacties in van o.a. Nederlanders. We mogen het even doorlezen en dan wil hij het morgen graag terug hebben.
Ga naar periode 22
terug naar overzicht