Naar Marokko – periode 2: 1 december t/m 4 december
zondag 1 december – Sauvagnon (Fr) – Consuegra (Sp)
Er was geen bingo avond dus dat viel mee, we hebben een rustige nacht genoten.
Vandaag weer veel zon, eerst een koude start, bij het opstaan is het 3 graden boven nul. We rijden even later door de stad Pau, normaal een drukke stad, zo ziet het er in ieder geval wel uit maar, zoals alle grote steden, het is op zondag uitgestorven. Als we Pau uitrijden krijgen we uitzicht op de Pyreneeën, de toppen zijn met sneeuw bedekt.
Langzaam aan stijgt de weg en komen we auto’s tegen die bedekt zijn met sneeuw. Even later komt er ook een sneeuwschuiver langs met de sneeuw aan zijn schuiver. Dat voorspelt niet veel goeds maar we rijden verder.
Dan komt de eerste sneeuw in de kanten en even later ook op de weg. We rijden voorzichtig verder, gelukkig hebben we goede banden onder de camper, een soort all weather banden, er staat op: snow and mud, oftewel sneeuw en modder. Dus we hebben er alle vertrouwen in maar voorzichtigheid is geboden. De temperatuur daalt tot 2 graden onder nul. Op 1962 meter hoogte duiken we een tunnel in van zo’n 9 km. lang. In de tunnel passeren we de grens van Frankrijk naar Spanje. Aan de andere kant ligt ook wat sneeuw maar dat neemt snel af omdat we ook weer gaan zakken. We komen auto’s tegen met ski’s op het dak. Co zegt: zullen we anders alvast maar gaan skiën, dan hebben we dat alvast gedaan. We gaan nl. op de terugweg, in april, te skiën in Frankrijk. Maar we rijden maar verder, Cees wacht immers op ons in Zuid-Spanje.
De temperatuur jojoot vanmiddag tussen de 9,5 en de 14 graden. Het is een bijzonder mooie route, ook eerder in Frankrijk in de sneeuw, het was sprookjesachtig mooi. Noord-Spanje is heel desolaat maar op een bepaalde manier ook weer erg mooi. Er is in ieder geval erg mooi licht, dat maakt een landschap spannend.
De weg slingert zich voort door het mooie landschap, er is geen recht stuk te bekennen. Als we op een gegeven moment op een vlak stuk komen met een wijds uitzicht kun je je niet voorstellen dat je op 600 meter boven de zeespiegel rijdt.
Ik ga al op tijd op zoek naar een camperplek op de campercontact App want ik had gezien dat er niet veel camperplekken zijn in Spanje, niet zo veel als in Frankrijk. We kunnen of naar Madrid, naar een camperplek waar we al eerder gestaan hebben of een uurtje verder maar dat houdt in dat we pas rond 18uur aan zullen komen. Maar het is ook zo dat hoe zuidelijker je komt hoe langer het licht blijft, dus we besluiten om verder te rijden. Om 18uur komen we inderdaad aan in Consuegra. Er is een officiële camperplek op de parking tegenover de sportvelden. We komen er aan maar we vinden het maar een troosteloze boel. Er staan twee vrachtwagens en voor de rest niets, het voelt niet goed aan, bij beiden niet. En we hebben een stilzwijgende afspraak dat als een van beiden zich niet prettig voelt bij/op een plek dat we er niet gaan overnachten. Op zoek naar wat anders dus. We rijden wat rond, het begint al te schemeren en vinden een doodlopende straat met goed uitziende huizen, we besluiten om er achteruit in te rijden en daar de nacht door te brengen, dit voelt een stuk beter.
We hebben vandaag veel gereden, heel veel snelweg in Spanje en hebben morgen nog 552km te volbrengen om in Algeciras te komen.
Coordinaten Consuegra, Spanje, N 39.456664 – W 3.613727 op 708 meter hoogte
maandag 2 december – Consuegra (Sp) – Castellar de la Frontera (Sp)
Het was koud vannacht, niet in bed hoor, daar was het lekker warm onder de dikke dekbed. Maar bij het opstaan was het 3,5 graad onder nul. Gauw aankleden, de camper starten en rijden maar. Zodra het kan de verwarming aan en dan lekker doorwarmen.
Als de boel warm is kunnen we de dag starten met drinken en zo. Het is weer een heldere dag, dat went snel hoor de zon. Onderweg schommelt de temperatuur tussen de 10 en de 16,5 graad. Ook ‘s ochtends schommelt het hevig, zo is het -1,5 graad, even later 3 graden boven nul en dan weer 0 graden.
We rijden weer een mooie route, het is een snelweg (de A4 en A45) maar het gaat door een mooi landschap. We komen langs Cordoba waar we even een McDonalds bezoeken voor het ‘broodnodige’ internet. Het houdt niet over dus we besluiten om maar even naar het ‘centro commercial’ te lopen. En daar kunnen we beter uit de voeten, ik kan in ieder geval de site weer even uploaden voor het thuisfront. Die dachten dat we nog steeds in Leerdam waren.
Na Cordoba gaan we op een gegeven moment de snelweg af om binnendoor naar Algeciras te rijden, dwars door de bergen. Het alternatief is de Costa del Sol maar daar hebben we vorig jaar gereden en dat was druk en geen bal aan, ontzettend toeristisch, schreeuwerig, poenerig, geen pretje.
Deze route is bijzonder mooi maar je moet er wel even de tijd voor nemen. En laten we dat nu toevallig aan boord hebben, de tijd.
In Algeciras stonden we vorig jaar op de parkeerplaats bij de Lidl maar Co had gelezen op het camperforum dat dat niet meer mag. Af en toe, als het te bar wordt met alle campers zullen ze de boel wel weer schoonvegen en mag het een tijdje niet. We hadden al besloten om daar niet te gaan staan, vanwege het vele lawaai.
We besluiten om 18km voor Algeciras, langs de route die we rijden (A405) een camperplek op te zoeken in het dorpje met de mooie naam Castellar de la Frontera. Het doet bijzonder prettig aan, het geeft een goed gevoel al bij het binnenrijden.
De coordinaten van de camper App kloppen niet helemaal, dus die zal ik even aan laten passen. Het is op de parkeerplaats tegenover het zwembad, dat staat wel goed omschreven maar als we naar de coordinaten plek toe rijden is dat een nauwe doodlopende straat.
We vinden de juiste plek en er staat al een camper, uit Zweden (geen Husqvarna hoor). Die mensen zijn voor het eerst met de camper op stap naar het zuiden van Europa, ze hebben de camper net dit jaar. Ze zijn van plan om in Spanje en Portugal rond te zwerven.
Co meldt natuurlijk al rap dat wij voor de 2e keer naar Marokko gaan. Ze geven aan dat ze geen zonnepanelen hebben en dat dat lastig is als je vrij wilt staan. Ze willen in Portugal een zonnepaneel laten plaatsen. Co geeft aan dat dat ook in Marokko kan voor veel minder geld. Ik geef aan dat je in Marokko redelijk goedkoop kunt staan op campings en dat je daar dan op stroom staat. Je staat in Marokkko juist vrij weinig vrij, althans wij.
De camperplek is gratis en je kunt er je grijs water lozen, je wc legen en schoon water innemen en dat allemaal voor niets, aardige gemeente.
We hebben al een paar keer geprobeerd Cees te bellen maar hij neemt maar niet op. Ik ben benieuwd waar we Cees zullen treffen. Als het de bedoeling is dat we samen gaan reizen zullen we elkaar ongetwijfeld tegen het lijf lopen.
Coordinaten Castellar de la Frontera, Spanje: N 36.283360 – W 5.421350
dinsdag 3 december – Castellar de la Frontera (Sp) – Tetouan (Marokko)
We waren weer op tijd wakker, en het voelt een stuk warmer aan in de camper en dat klopt buiten is het zo’n 13 graden, dat is wat anders als -2,5. We doen rustig aan, Co gaat even op de kappersstoel, ziet er weer strak uit zo. We gaan ook even lekker douchen in de camper. We legen de grijs water tank en vullen de schoon water tank via ons Grander filter, zo kunnen we weer eventjes vooruit.
We nemen afscheid van de Zweedse camperaars, eigenlijk zouden we elkaar gisteravond nog even ontmoeten maar er was geen contact. Blijkt nu dat het hondje ziek is geworden gisteravond dus ze zijn veel met het beestje buiten geweest, voor het spugen. We wensen elkaar een goede reis.
Onderweg naar Algeciras probeer ik voor de zoveelste keer om Cees te bellen. We hebben twee telefoonnummers, degene waarvan ik denk dat het het juiste nummer is komt in de voicemail met een boodschap van zijn zoon, dus dat is dan toch een oud nummer. Cees heeft ooit wat apparatuur van zijn zoon gekregen. Het andere nummer komen we ook in een voicemail maar daarin wordt geen naam genoemd.
Op de A7 richting Cadiz nemen we afrit 112 – Palmones en rijden naar de Lidl, daar is een boekingskantoor om een ticket te kopen. Zie ‘tips voor Marokko’.
Als we in Algeciras aankomen rijden we wat rond om te kijken of we Cees zien staan. Maar hij is geen velden of wegen te zien. We parkeren bij de McDonalds om te gaan internetten en dan gaat de telefoon, Cees staat er in ons schermpje.
Co neemt op met: ‘wij zijn er hoor’. Blijkt het Juri te zijn een zoon van Cees. Blijkt dat we aldoor zijn nummer (voicemail zonder naam) hebben gebeld en dat het andere nummer (voicemail met boodschap van zoon) van Cees is. Snap je het nog?
Dus we bellen met het juiste nummer en komen weer in de voicemail, Co spreekt deze keer maar even een boodschap in. Even later krijgen we een berichtje dat Cees ons probeerde te bellen, dus bellen wij maar weer terug en ja hoor, contact.
Hij zit nog zo’n 150km hier vandaan. Op mijn vraag waarom hij nog zo ver zit zegt Cees: Het is hier leuk en erg mooi weer. Ik kan hem alleen maar gelijk geven. Maar hij start meteen zijn wagen en komt naar Algeciras, dus hij zal wel in de loop van de middag hier zijn. We zullen Cees een juiste boodschap laten inspreken op zijn telefoon. Om 13uur komt Cees aan en gaan we op zoek naar tickets, misschien kunnen we vandaag nog wel over naar Marokko.
Het was weer een hartelijk weerzien met Cees. Toen wij heb gebeld hadden kreeg hij gelijk haast. Hij reisde op dat moment samen met een stel Nederlanders en die zeiden tegen Cees: toen jij kwam melden dat je naar Algeciras ging omdat je vrienden daar zijn om naar Marokko te gaan begon je helemaal te stralen. Leuk he?
We hebben tickets gescoord en zijn naar de haven gereden.
Om 16.15uur gingen we de boot op en om 16.45uur ging de boot van wal. Een uurtje varen en dan door de douane, dat duurde dit keer een uur (afgelopen keer duurde het 3 uur). Maar wat een inefficiëntie bij zo’n douane, helemaal Marokko….. We voelden ons al helemaal thuis.
We zijn via Ceuta naar Tetouan gereden, deels over de A6, een tolweg. Dat kostte de somma van 10 DH, oftewel € 0,90. Onderweg waren er weer de nodige politiecontroles waar we elke keer zo door mochten rijden.
Op een gegeven moment ging ons een taxi voorbij, propvol met mensen en geen verlichting, voor en achter. Bij de politiecontrole mocht de taxi gewoon doorrijden, ook Marokkaans.
Het was wel jammer dat we de rit naar Tetouan in het donker moesten maken, want we weten van de vorige keer dat het een mooie omgeving is waar je doorheen rijdt, houden we gewoon tegoed.
En dan Tetouan, wat een grote stad, we gingen er deze keer dwars doorheen. Brede straten, heel druk, nog ontzettend vele mensen op straat, zo ‘s avonds om 10uur en er waren ook nog winkels geopend.
Maar dan op een gegeven moment moet je toch naar het echte centrum. Gelukkig was het toen nog maar 1 km naar de parkeerplaats waar de camperplek is. Die ene kilometer was wel ‘heftig’ maar gelukkig werden we weer begeleidt door ‘gidsen’ met fluit deze keer. We moesten nl. langs de markt, die net afgebroken ging worden. Overal goederen op straat, er moest iemand met zijn kar aan de kant voor ons. Maar de gids loodste ons er goed doorheen, met zijn fluit. Hij holde voor onze camper uit.
Morgen wil hij ons door de stad heen gidsen. Hij sprak een paar woordjes Nederlands want hij was in Utrecht geweest. Ik was al vergeten dat hier heel veel Marokkanen zijn die of zelf in NL geweest zijn of er familie hebben wonen. We weten het nu weer.
Het is hier een uur later, ik schrijf nu 22.40uur en we gaan lekker slapen, het was me het dagje wel weer. We gaan weer lekker genieten hier, dat is een ding dat zeker is.
Coordinaten Tetouan, Marokko, camperplek midden in de stad, linksachter in op de parkeerplaats Bab Tout: N 35.571480 – W 5.373410
woensdag 4 december – Tetouan
Leuk, leuk, leuk. We genieten weer volop van het Marokkaanse leven op straat, in de medina, op de markt.
Lopen we in de medina, pikt een Marokkaan onze Nederlandse spraak op en zegt in het voorbij gaan: ik hou van jou. Geweldig toch, dat is ook Marokko. Dan leren ze een paar woordjes NL en willen dat graag laten horen. Er waren weer diverse Marokkanen die familie in NL hebben wonen.
Tetouan is een hele leuke stad, het leeft en doet, er is veel te zien. We zijn net terug (19.30uur), het is al donker maar we voelen ons geen moment onveilig, het is gewoon gezellig. Zoveel mensen op straat, overal liggen spullen te koop: kleding, huisraad, fruit, groente, vlees……
We hebben zojuist een sim kaartje gekocht voor de mifi router dus we hebben weer internet.
Waar we begin dit jaar nog voor 200DH (€ 18,00) 1 maand internet hadden is dat nu veranderd in 2 maanden voor diezelfde prijs. En dat is niet een aanbieding maar een vaste prijs. Aardig he van Maroc Telecom.
Co heeft nog zijn schoenen laten poetsen, de beste man wilde er niets voor hebben maar dat wilden wij weer niet. Kan ook een verkooptruc zijn omdat hij dan zo meer vangt als dat hij normaal vraagt. In Marokko hoef je je over niets te verbazen. Maar Co heeft weer nette stappers.
Ga naar periode 3
terug naar overzicht