Marokko – periode 17: 29 januari t/m 1 februari
woensdag – 29 januari – Tafraoute
Het is bewolkt, maar dat was voorspeld dus we kijken er niet van op.
Vandaag wordt Cees zijn camper beschilderd met zijn beeltenis en een Marokkaans tafereeltje. Gisteren was de schilder nog langs geweest en hij komt vandaag om 9 uur langs.
Het is op een gegeven moment 9.30uur, het wordt 10uur maar geen schilder te zien. Waarschijnlijk komt-ie helemaal niet want het gaat vanmiddag regenen. Dat wordt dan later in onze reis want morgen gaan we naar Agadir om Gert-Jan, Marja, Huub en Kaylee te ontmoeten, die vieren daar vakantie. Daarna komen we terug in Tafraoute om onze verlenging te regelen.
Vanmorgen gaan we weer naar de wekelijkse markt, altijd gezellig. Het is fris door de wind maar het zonnetje is er ook veel bij, dus goed te doen, echt marktweer.
Maar eerst gaan we bij de naaister langs om te kijken of mijn djellaba gereed is. De kleding hangt buiten dus dan is ze open, maar er is niemand aanwezig als we ‘aankloppen’. Ze is dus eventjes weg dus we komen straks wel terug. Maar als we ons omdraaien komt ze net aanlopen. Ze kruipt over haar toonbank heen en loopt naar achteren onderwijl haar muts afdoend, daardoor zien we haar zonder doek, het is een mooie vrouw met mooi haar maar slaat snel haar sjaal om. Toch zonde hoor dat je niet meer van deze vrouwen mag zien, ze zijn vaak heel mooi.
Ze pakt uit haar ruimte achter de tas met daarin de djellaba. Maar eerst geeft ze mij een zakje met daarin de sierrand en knoopjes die we zelf gekocht hadden. We begrijpen uit haar woorden dat de sierband niet lang genoeg was en dat er tekort knoopjes waren.
Toen pakte ze de djellaba uit en liet zien dat ze zelf een band had uitgezocht en knoopjes in twee kleuren. Ik trek de djellaba aan en hij is helemaal prachtig, echt mooi en hij past perfect. Er zitten zelfs openingen in de zijkant zodat je bij de zakken in je kleding eronder kunt komen, helemaal echt.
Ze ziet dat wij het mooi vinden en kijkt zelf ook erg tevreden. Dan moeten we natuurlijk nog afrekenen, er was een prijs afgesproken maar ze heeft nu extra materiaal gebruikt. Daar wil ze 50DH voor hebben terwijl wij zelf voor de band en knoopjes 100DH hebben neergeteld in Tiznit.
Wij geven haar 100DH extra op de prijs die we afgesproken hebben want ze heeft prachtig werk geleverd.
Ik geef haar een hand en wil haar een dikke zoen geven maar ze trekt mij al naar zich toe en geeft me een knuffel en een zoen, heerlijk, ze is er zelf dus ook blij mee.
Op de markt krijg ik regelmatig goedkeurende blikken, opgestoken duimen en een grote lach van de Marokkaanse mensen, het wordt dus gewaardeerd, leuk. We komen er ook nog Jan en Thea uit Limburg tegen. We hebben ze in Zerhoun en Ouzoud ook ontmoet, aardige mensen.
Dan komen we nog Nederlanders tegen uit Hensbroek en volgende week komen hier ook Anne en Nel weer uit Hoogwoud. Die hebben we vorig jaar hier in Tafraoute leren kennen. We zullen ze vast nog wel treffen als we hier terug komen.
We willen nog even gaan eten bij het mannetje waar we vorig jaar een paar keer gegeten hebben maar het is net of hij er niet meer is, de grill is niet aan en de tajines zijn koud. Op mijn vraag hoe laat we kunnen eten wordt 12uur geantwoord. Als we om 12.15uur terug komen is alles nog net zo als 45min. terug dus we gaan maar in de camper eten.
Als we het terrein op lopen waar de campers staan begint het te spatten, we zijn dus op tijd terug. Even later begint het te regenen, even een middagje binnen zitten, is ook niet erg hoor. Ik ben nog net op tijd buiten om een regenboog te fotograferen, even later is-tie verdwenen.
Het blijft een prachtig gezicht hier, rondom bergen met telkens een ander aangezicht, vooral mooi door de wolkenpartijen.
donderdag – 30 januari – Tafraoute – Aourir (bij Agadir)
Het was koud vannacht, niet een beetje koud maar echt koud. Niet onder het dekbed hoor maar buiten. Vanmorgen om 7uur was het buiten 6° en binnen 10°. Op een gegeven moment kwam de zon boven de bergen uit en dan warmt het in de camper lekker snel op. Er stond ook heel veel wind.
Om 10uur zijn we gaan rijden naar Agadir en we hopen daar einde van de dag aan te komen. Het is ‘maar’ 151km maar het is een smalle weg met heel veel bochten en als het goed is mooie uitzichten.
Een eindje buiten Tafraoute stoppen we om thee te drinken en daarna gaan we ‘echt’ op pad.
Het is een wondermooie route met veel vergezichten, fotogeniek, vooral ook door de aanwezig blauwe lucht en witte wolken, prachtig. Het is een smalle weg dus bij tegenliggers allebei een beetje de kant in, dan lukt het wel. Het asfalt is naar Marokkaanse begrippen prima.
Dan komen we bij een blokkade, wegwerkzaamheden. Op zich viel de blokkade wel mee, ze waren de rotsen naast de weg aan het verpulveren om de weg te kunnen verbreden, dus het smalle kwam omdat ze de stukken die loskomen gewoon laten liggen. We konden er net aan doorheen, Co hing uit het zijraam om te kijken of het allemaal goed ging. En toen kwamen we een vrachtwagen tegen. We waren al de kant in gedoken maar iemand gebaarde dat we nog een stukje verder moesten rijden, dus dat doe je dan maar. Hadden we het maar niet gedaan want toen stond alles vast. De vrachtwagen chauffeur gebaarde dat we achteruit moesten en wij vonden dat hij achteruit moest gaan, wij waren immers met twee campers en we waren net door een smalle doorgang gekomen. Dat probeerden we via gebaren hem wijs te maken maar hij ging niet opzij. Wij stonden al in de kant en deden de motor maar uit en afwachten wat er voor oplossing kwam. Op een gegeven moment liepen er 6 mannen heen en weer om te bemiddelen en te kijken wat er mogelijk was. De uitslag was: Wij moesten achteruit, want ondertussen stonden er achter de vrachtwagen 3 campers en een rijtje auto’s.
De chauffeur van de vrachtwagen ging eerst naar Cees toe, die achter ons stond maar Cees zei, no way, ik ga niet achteruit rijden. De man sprong achter het stuur en reed Cees zijn camper achteruit. Toen wou hij onze ook doen, dacht het niet…..
Ik ben eruit gegaan en Co achter het stuur. Bij de smalle doorgang gaf de chauffeur van de vrachtwagen dat het wel kon maar ik gaf aan dat het niet kon, anders had de camper zo tegen de rotsblokken gezeten, de malloot.
Enfin, alles kwam goed maar je geeft je natuurlijk niet zomaar gewonnen. De vrachtwagen was op dat moment de enige auto maar hij gaf niet toe.
Toen we verder reden bleek dat er nog een heel eind was met rotsstukken langs de weg met vrij smalle doorgangen, dus dat was voor de vrachtwagen ook niet ideaal geweest. Bij ons in NL zou er aan beide kanten iemand staan met een walky-talky om de boel te regelen maar hier doen ze dat anders: ze doen niets.
We kwamen nog door twee plaatsen die bijzonder levendig waren: Biougra en El Kolea. Als we meer tijd hadden waren we zeker even rond gelopen maar we wilden nog naar de Marjane in Agadir en voor het donker op de camping zijn in Aourir. Dus dat is voor een volgende reis, je moet wat over houden toch?
Bij de Marjane flink yoghurt ingeslagen en crème fraiche, want voorlopig komen we geen Marjane meer tegen.
Het plan is om via Taroudant terug te gaan naar Tafraoute, daar onze verlenging te regelen, nog een paar dagen te verblijven en dan verder via Igherm, Tata naar Foum Zguid om uiteindelijk naar Merzouga te rijden. Maar het is een plan hé, dus dat kan nog wijzigen, niets is zeker.
Taroudant schijnt behoorlijk authentiek te zijn maar de meningen zijn verdeeld. De een vindt het niets en een ander vindt het juist prachtig. Van Igherm naar Tata schijnt een bijzonder mooie route te zijn en die is nieuw voor ons. Die hadden we dus de vorige reis al bewaard.
Als we in Aourir aankomen staat er links een auto geparkeerd en de bestuurder is ‘even’ weg. De bus staat vast, wij staan te wachten tot we verder kunnen en er kruipen zo twee auto’s voor, alles staat schots en scheef en hartstikke vast. Er wordt flink getoeterd tot dat de bestuurder van ‘even’ weg terug terugkomt en alles gaat gewoon weer verder, net of er niets aan de hand was.
Dan gaat de weg omhoog naar de camping, ik was even vergeten hoe slecht die weg is, zie de rechterfoto. Het is heel breed maar het asfalt is vaak nog smaller dan de camper en aan de zijkant van het asfalt liggen soms beste bulten en kuilen, je moet het er maar mee doen. Het is ook bijzonder stoffig dus de camper zal er wel weer niet uitzien.
We kwamen om 18uur aan op camping Aourir, net voor donker. En dan is het prettig dat we zo een pot open kunnen trekken met een lekker stoofpotje, hoef je na zo’n enerverende dag niet nog uitgebreid te koken. Eens kijken of we morgen de familie kunnen treffen.
Coordinaten camping Aourir in Aourir bij Agadir, alles aanwezig ook een wasmachine, 80DH excl. stroom: N 30.495374, W 9.624467, 170mtr hoog.
vrijdag – 31 januari – Aourir – Agadir
Zojuist sms contact gehad met de familie en wij gaan naar hun toe in Agadir.
Co gisteravond en ik vanmorgen heerlijk gedoucht. Het werd een waterballet van jewelste. Het afvoerputje liep niet goed door dus het ging op een gegeven moment over het randje van het douchegedeelte heen de algemene ruimte in. Er stond wel een trekker dus ik dacht het droog te trekken maar er was geen putje te zien aan die kant. Helaas was er niet goed over nagedacht. Verder is het wel heel net sanitair en een nette camping.
Vanmorgen bij de receptie even alles laten kopiëren voor het verlengen van het visum. Het paspoort 6x, plus de pagina waar de stempel en datum van binnenkomst staat 6x, een geld opname briefje 6x en ons bankpasje 6x.
De receptionist zei: het hoeft maar 4x hoor voor verlenging. Op mijn vraag of het hier op de camping ook kan gaf hij aan dat ze het heel veel doen voor de longstayers. Er staat hier een Duitse camper en die mensen staan hier de volle termijn van 6 maanden. 6 Maanden op deze plek…..
Op mijn vraag hoe lang het hier duurt wilde hij niet ingaan want ik denk dat hij wel aanvoelde dat wij hier niet lang blijven staan. Ik vroeg of hij twee paspoorten tegelijk wilde kopiëren op één A4tje. Hij zei ja maar deed nee. Eerst 1 paspoort, toen alle velletjes weer in het kopieerapparaat en toen het andere paspoort. Ook zo met de pagina met de stempels.
Toen vroeg ik of hij het opnamebewijs van de bank samen met het pasje wilde kopiëren. Hij zei ja maar deed nee. 🙂 Eerst het briefje, toen weer alle velletjes er weer in en het pasje. Anders ben je ook zo snel klaar hè? Maar, we hebben onze kopieën.
In Agadir zijn we naar app.hotel Agoudir gereden alwaar de familie resideert. We hebben ‘s middags bij het zwembad gezeten en lekker bij gekletst, het was erg gezellig.
Aan het einde van de middag hebben we de campers op een bewaakte parkeerplaats gestald voor de nacht en zijn daarna lopend de stad in gegaan om met z’n allen te eten.
GertJan, Marja en de kinderen genieten hier ook volop, vooral van de uitstapjes in de omgeving, mooi met de huurauto, ben je helemaal vrij om te doen en laten wat je wilt.
Tijdens het eten kwamen er verkopers langs, eentje had kleding: truien, lange broeken, onderbroeken, sokken en schoenen. GertJan wilde wel sokken kopen, Co kocht een paar onderbroeken en toen liet de man ook schoenen zien. Er waren best mooie schoenen bij.
Eerst paste GertJan een paar zwarte schoenen maar die waren te groot. Geen probleem, de man verdween even vijf minuutjes en kwam even later terug met de juiste maat. Ik vond ze wel mooi, dus Co ook passen. Die waren ook te groot, dus na vijf minuten kwam de juiste maat.
Het is dus echt ambulante handel. De man was ook absoluut niet opdringerig en netjes gekleed. Zo zie je, je gaat uit eten en komt met kleding en schoenen terug, het kan verkeren.
Daarna zijn we terug gelopen naar het hotel en wij 1km verder naar de campers. Morgenmiddag gaan we met z’n allen naar de medina, gezellig.
Coordinaten bewaakte parkeerplaats Agadir, geen voorzieningen 35DH: N 30.410825, W 9.600544
‘Edit’ Deze plek gauw vergeten, is veel te druk: hondengeblaf, een luide discotheek die tot laat doorgaat (althans toen wij hier stonden) daarna mensen die weggaan met de auto maar eerst nog uitgebreid gaan staan praten. Het is geen aanrader.
zaterdag – 1 februari – Agadir
Wat ‘n nacht, niet zo’n nacht zoals je in een film ziet maar een slapeloze nacht. Zelfs Cees klaagde dat hij geen oog dicht had gedaan, nou dan moet er toch wat gebeuren want je zo ongeveer een kanon afschieten dan wordt-ie nog niet wakker.
Blaffende honden, er was een discotheek in de buurt op volle toeren aan het draaien. Zo rond 1.30uur kwam daarvan het volk naar buiten en ging nog even lekker achter onze camper met elkaar gaan praten, toen moest er natuurlijk nog met de auto gereden worden en gaan de portieren open en dicht…… 🙁
Deze plek komen we dus nooit meer, schrappen we uit onze gedachten. We kregen trouwens van de bewaker nog een mooie bloem mee, ‘geleend’ van de bougainville van de buren.
We zijn terug gereden naar het straatje waar we gistermiddag stonden in de buurt van het hotel waar de familie resideert.
Daar hebben we de campers geparkeerd en aan de dame die daar buiten stond gevraagd of dat mag, van haar wel hoor. We staan in een straatje achter een hotel. We hebben daar lekker in het zonnetje een kopje thee gedaan. We hebben haar er ook één aangeboden die ze graag aannam. Maar even later hoorde ik dat ze weg gooide, waarschijnlijk niet zoet genoeg.
Na de middag zijn we nog even over de boulevard van Agadir gelopen, daar waar de grote hotels op uitkijken. Je waant je aan de Spaanse Costa en niet in Marokko.
Cees wilde wel even naar de wc dus we stiefelden door een toegang van een hotel heen maar werden direct terug gefloten want we hadden geen bandje om onze pols, verboden toegang dus. Maar ja, Cees moest eigenlijk wel nodig.
We waren eerst nog een eindje doorgelopen en keerden toen weer op onze schreden terug. Cees ging het poortje weer door en wij liepen quasi nonchalant door maar de bewaker had het door en ging gauw achter Cees aan maar die zat al veilig achter een deurtje op het toilet. De bewaker kwam maar weer terug en vond het wel goed zo en Cees was helemaal opgelucht.
Om 15uur zijn we naar de familie gegaan in het hotel en vandaar uit gingen we naar de souk/medina van Agadir, wij met een taxi achter hun auto aan. Op de parkeerplaats bij de medina stonden trouwens ook veel campers maar ik weet niet of je daar mag/kunt overnachten.
Wat een souk joh, compleet anders als we tot nu toe meegemaakt hebben. Heel georganiseerd en schoon, alles op tafels in een giga grote hal. Agadir is in 1960 geheel verwoest en daarna op een andere plek opnieuw opgebouwd, het is een zogeheten moderne stad. De medina is dus niet oud en authentiek als andere medina’s maar er is wel een heel speciaal en gezellig sfeertje. Je hebt ook allemaal verschillende afdelingen: groente en fruit, vlees, kleding, leer, de pannenafdeling, koekwinkeltjes en uiteraard theehuisjes en eet cafeetjes.
Het was gezellig druk. We hebben thee op een terrasje gedronken waar de familie al een paar keer geweest was, de patron kwam helemaal even handjes schudden, alsof we vaste klant zijn en dat zijn we dus ook.
Daarna nog maar een rondje over de souk, er waren nog dwarsstraatjes genoeg. We, de dames, hebben nog armbanden gekocht, hele mooie.
Toen kwamen we bij een van de poorten en zagen buiten allemaal rook en lichten, even poolshoogte nemen. Daar was het druk joh, het begon al te schemeren en dan komen de Marokkanen massaal naar buiten en naar de markt. Er waren karretjes met kokkels, broodjes gehakt, warme maïskolven en harira soep. We hebben het vandaag eens andersom gedaan: eerst een broodje met gehakt en een hete saus, je lippen stonden ervan in brand en daarna een bak harira soep. Het was een hele hap uit het budget: samen 8DH, oftewel € 0,72.
Daarna zijn we terug gelopen naar de parkeerplaats. Onderweg kwam Cees nog een winkel tegen waar ze van die Marokkaanse mutsjes verkopen, een soort keppeltje noem ik het maar. Van de week zeiden we nog tegen hem, dat zal jou ook erg goed staan. Nu heeft-ie een gele gekocht en het staat hem echt geweldig. De verkoper zei ook gelijk tegen hem: Ali Baba.
De familie ging met hun huurauto terug en wij met de taxi. Morgen gaan we afscheid nemen en onze weg vervolgen, waarschijnlijk naar Taroudant.
Overigens kwam zojuist bij de camper een gardien langs voor 20DH, dus we worden hier op straat ook nog bewaakt.
Trouwens, Wilfried en Ria, GertJan onze neef had jullie van de week nog gespot in Tiznit. Hé, zei hij tegen zijn vrouw, dat is die Burton waar Co en Lia in gereden hebben, leuk hè?
Coordinaten straat bij hotel Agadirt, geen voorzieningen maar wel bewaking, 20DH: N30.415912, W 9.601159
(Op tijd naar bed want er komt al vroeg verkeer langs, personeel van het hotel en zo)
Ga naar periode 18
terug naar overzicht