Marokko – periode 15: 21 januari t/m 24 januari
dinsdag – 21 januari – Tafraoute
We beginnen de dag met een dichte mist maar om 8.30uur wordt het een stuk lichter doordat de zon kracht begint te krijgen.
De tv krijgen we nog niet aan de praat. Cees heeft dezelfde schotel, kastje en bedieningspaneel en die heeft wel gewoon tv, ook alle andere Nederlanders hier in Tafraoute. We hebben bij Cees in zijn programmatuur van de tv gekeken en daarna hoe het bij ons stond ingesteld maar noppes, nada, niks. We proberen het later op een andere plek nog maar eens.
Cees gaat weer op tijd met zijn camper naar Ali en wij hebben vandaag een ‘kook’ dag, tijd om weer eens een stoofpotje te maken: uienrelish.
We gaan voor het eerst de buitenaansluiting voor gas gebruiken. We hebben eerder tijdens onze reis een gaspit gekocht voor buiten en Wilfried en Ria hadden de aansluiting voor ons mee uit NL.
We moeten wel even lucifers lenen en nodigen het echtpaar gelijk uit om vanavond bij ons te komen eten, als dank voor het meenemen van de spulletjes. Cees komt ook dus dat wordt vast gezellig zo met z’n vijven in onze camper, kijken of het allemaal past.
‘s Middags gaan we nog op zoek in het dorp naar een lier voor Cees zijn camper, om zijn fietsendrager omhoog en omlaag te kunnen krijgen op een gemakkelijke manier. Hij heeft een elektrische fiets en die dingen zijn nu eenmaal zwaar. We vinden er eentje maar die is tot 200kg, dat is veel te zwaar. We gingen in dat winkeltje door de leveranciersingang denk ik want de mannen stonden opeens achter de toonbank, maar dat was totaal geen probleem hoor, ze zochten gewoon mee in de schappen achter de toonbank. We leggen het ‘probleem’ bij Ali neer en die geeft het advies om morgen op de ‘souk’ te zoeken.
Tegen zes uur gaan we eventjes proef zitten op vijf plekken om te kijken of dat kan en ja hoor, het past.
Dan komen onze gasten en eten we een heerlijk stoofpotje met rijst en sinaasappelschijfjes met kaneel toe. Later nog een lekker kopje thee in onze Marokkaanse theeglazen, een sfeerlichtje uit Marrakech op tafel, leuk hoor. En het is inderdaad gezellig, er is een goede klik tussen ons samen.
Het wordt hier op de ‘wilde’ plek langzaamaan drukker met campers en kampeervrachtwagens.
woensdag – 22 januari – Tafraoute
Hieperdehiep hoera, vandaag ben ik jarig en het is ook nog onze trouwdag, dubbel feest dus.
Gisteravond was al gezellig, kijken wat vandaag ons brengt. We gaan in ieder geval nog een tweede stoofpotje maken: een heerlijke curry.
En er is vandaag de wekelijkse souk in Tafraoute, en dat is ook altijd erg leuk om te bezoeken.
De dag begint bewolkt, de weersvoorspelling verandert elk dag. Het zou eigenlijk deze week prachtig mooi weer worden en vanmorgen zag Co dat er voor vandaag een bewolkte dag wordt voorspeld. Het kan verkeren mijne heren. Maar wie weet schijnt straks opeens de zon weer, we’ll see.
Cees zijn fiets moet mee naar het dorp maar er zit zo’n grote slag in zijn achterwiel dat er mee fietsen, laat staan lopen, niet gaat lukken. En zijn fietsendrager moet aangepast worden en die staat nog bij Ali. Dus moet de fiets in zijn camper, dat gaat allemaal precies. Dan moeten wij er nog bij en dat lossen we op door Co op het zadel te zetten.
Moet je je even voorstellen, Co zit achterste voren op Cees zijn fiets en Cees gaat rijden, over het terrein waar we hier met de camper staan, dat is schots en scheef met kuilen en geultjes. We hebben de grootste schik, de theepot komt langs en Co kan zich maar net staande houden.
Als we op de weg komen geeft Cees gas, Co zegt: je kunt er wel van doorgaan maar ik zit in je wiel hoor. We liggen krom van het lachen, wat is dat toch lekker als je weer effe voluit gaat.
Bij aankomst gaan we naar een fietsenmaker, die kijkt het eens aan, knikt een keer en alles komt goed. We vertrouwen er maar op, weten ook niet wanneer de fiets gereed is maar alles komt goed, Insha’Allah.
Zo rond 11 uur, als we over de markt lopen, knapt het weer op en even later is het weer een helder blauwe lucht. We gaan even op een terrasje thee drinken en daarna de markt weer over. Ali loopt mee om op zoek te gaan naar een lier voor Cees.
Als wij naar de camper terug gaan om te eten, op de camperplek loopt daar een man in een witte jas rond, we dachten komt de dokter hier ook al aan ‘huis’ maar het is een painteur oftewel een schilder. Ze kunnen een Marokkaans tafereeltje op je camper schilderen. Cees had aangegeven dat hij dat wel wil. Dus we spreken met de man af dat we na het eten samen naar het stadje toelopen naar Cees zijn camper. Ons idee is om een afbeelding van Cees als Touareg (met zijn blauwe hoofddoek) er op te zetten met daarnaast een Marokkaans sahara tafereel.
Bij aankomst ziet Cees dat ook wel zitten. Nu nog een prijs afspreken en met Ali overleggen wanneer dat kan.
De schilder schrijft achter op een doosje (sigarenkistje?) de prijs: 1000 DH want het is veel werk ook door het feit dat hij Cees er op moet schilderen, lijkt mij ook een hele klus hoor. 🙂
Uiteindelijk maken we het af op 700DH. De man gaat in overleg met Ali, maar Ali zit net te eten en dat gaat voor (hij heeft gelijk) dus de man wordt uitgenodigd om te gaan zitten, krijgt thee en eten en wij gaan maar even naar de fietsenmaker om te kijken hoever die is.
De fiets is klaar, het wiel zit er weer recht in, de trappers gaan eraan en de banden worden opgepompt en dat alles kost 30DH / € 2,70.
Ik zeg tegen Cees, kun je eigenlijk nog wel fietsen? Cees gaat op zijn fiets zitten en Co achterop, hij houdt zich goed vast. Dan gaat het span op pad. Aan het einde van de straat moeten ze de bocht om en een klucht af, Cees zegt ik weet niet of dat wel goed gaat hoor, ik heb zolang niet gefietst, Co moet lachen maar Cees begint hem toch wel te knijpen. Co zegt: ik heb mijn benen dicht bij de grond dus sturen maar, ik ben je zijwieltjes.
Bij terugkomst bij Ali meldt de schilder dat hij over drie dagen de camper kan beschilderen en dat hij dat op de camperplek doet, daar is het rustiger en beter licht. Wij denken dat het ook belangrijk is dat andere camperaars hem aan het werk zien, hij heeft gelijk. Dus over drie dagen is Cees zijn camper gereed.
Cees moet ook nog even zijn ring ophalen, die heeft hij kleiner laten maken bij een juweliertje. Gisteren hebben we de ring afgegeven, je krijgt geen bonnetje mee, er wordt geen naam gevraagd, alles komt goed, Insha’Allah.
De ring past perfect en dan vragen we naar de prijs: 1 miljoen Dirham, de mannen zijn verontwaardigd en zeggen: nee, we geven niet meer dan een 1/2 miljoen dirham. Uiteindelijk maken ze de prijs maar af op 8 DH. Cees geeft een muntje van 10 DH en we zeggen; het is goed zo. Maar de man duikt achter zijn toonbank en komt omhoog met een briefje van 50DH in zijn hand, voordat we kunnen reageren dat het niet klopt laat hij vanachter het briefje van 50 DH een muntje van 2 DH op de toonbank vallen. Hij wist precies wat voor vlees hij in de kuip had. Lachen weer, we hebben al wat af gelachen vandaag, heerlijk.
We hebben een naaister gevonden om een djellaba voor mij te maken van de stof die we in Safi hebben gekocht. De vrouw spreekt en verstaat alleen Arabisch/Marokkaans en dat is lastig communiceren maar met handen, voeten en foto’s kom je een eind. We laten de stof, sierrand en knoopjes zien en een foto die ik eerder gemaakt heb van een djellaba zoals ik die mooi vind en ze knikt meteen dat dat wel gaat lukken. Maar dan de prijs. Ik ga op zoek naar de schilder die bij Ali zit, want die spreekt, Duits, Engels, Frans, Italiaans, Marokkaans en Arabisch, ja ja een wereldburger, daar zit vast iets bij om ons te helpen. Maar hij is weg. Ik schiet op straat twee meisjes aan, ze spreken Engels maar hebben geen tijd want ze moeten examen doen. Dan komt het buurmeisje van de naaister langs en die spreekt in ieder geval Frans. De naaister had nl. 8000 DH op geschreven, nu weten we dat ze hier een nul extra opschrijven maar 800DH is echt te veel, € 72,00. In Safi konden we het voor 350 DH laten doen maar dan zou het 14 dagen duren en zo lang wilden we daar niet blijven. Het meisje vraagt het aan de naaister en het blijkt uiteindelijk 400 DH te zijn, er zit ook nog een vrouw voor het ‘winkeltje’ op een krukje en die haalt 4 flappen van 100 DH uit haar zak dus nu is het helemaal duidelijk, deal ze mag de djellaba maken.
Over een week is de djellaba klaar want de vrouw op het krukje is eerst aan de beurt, ze heeft trouwens helemaal donkere handen van de henna en ze wil wel ‘wat’ met Cees.
Wij rijden op Cees zijn fiets terug naar de camperplek en zien daar dan Nel en Jurrien gearriveerd zijn met twee schone hondjes. Ze stonden op een camping waar ook een hondendouche was, dan moet je daar natuurlijk ook even gebruik van maken.
We kletsen weer even bij en ondertussen maken we een rode kool stoofpot, de curry komt later.
Ik heb een hele leuke verjaar’dag’ gehad, veel gelachen en genoten van de zon, heerlijk. En dan zet ik de telefoon weer even van de vliegtuigmodus af en dan komen er allemaal sms’jes binnen en ook emails met felicitaties. Bedankt hoor allemaal, erg leuk om te krijgen.
donderdag – 23 januari – Tafraoute
De zon schijnt alweer prachtig op de bergen, er hangt nog een randje bewolking maar het ziet er weer veelbelovend uit.
Er is hier dus echt bewaking aanwezig voor de 10DH / € 0,90 per camper per nacht die we betalen. Toen Co gistermorgen tegen Cees zei: goed dat je fiets aan de boom hebt vastgezet, zei Cees: dat heb ik niet gedaan. Dus de bewakers hebben de sloten gebruikt die erbij lagen, toppie.
Je ziet de bewaker trouwens ook liggen naast het ‘bouwsel’, hij slaapt onder een stuk plastic buiten het bouwsel.
Ik heb vandaag in de Burton gereden, wat een leuke auto joh. We zijn langs de blauwe bergen gereden, dat is ook een leuke route om eens met de fiets te rijden, zo’n 23 km onverhard maar niet te steil, dat houden we in gedachten.
Daarna is Wilfried nog met Elze, Laus en Nel gaan rijden. Ik zei al tegen Co: elke keer als de Burton in het dorp verschijnt zullen ze wel denken: die man heeft veel vrouwen, elke keer een ander…… Behalve Laus dan hè? 🙂
En het wordt steeds drukker op de vrije plek. Vorig jaar toen we hier waren stonden er alleen campers nu staan er ook veel vrachtauto’s met ‘hippies’. Ze hebben af en toe luide muziek aan en rijden met hun motoren tussen de campers door.
Vanmiddag is er een grote groep verderop gaan staan, verder weg van de campers en dat is wel fijn. Vannacht trommelden ze op djembees, dat moet je overdag doen niet ‘s nachts, maar maak ze dat maar eens wijs.
Cees heeft vannacht in de garage van Ali geslapen, wel in zijn eigen camper hoor, maar het was een koude nacht zei hij.
De camper is vandaag gespoten en ziet er prachtig uit, Cees mag nog en nachtje overblijven. Hij is wel vanavond bij ons wezen eten, hij is al zo de hele dag zonder ons, en wij zonder hem…..
We hebben vanavond even de filmpjes terug gekeken die ik gemaakt had van het ‘fietsen in de camper’, het was wel weer lachen hoor.
vrijdag – 24 januari – Tafraoute
Vannacht werd er weer druk getrommeld, ze stonden gelukkig wel verder weg dus we hebben er niet zoveel last van gehad. Maar wanneer die lui dan slapen, dat zal dan wel overdag zijn.
Vandaag doen we rustig aan, we rijden alleen even met de camper naar het dorp naar Ali om de watertank vol te gooien. We betalen er een klein bedrag voor, voor niets gaat de zon op.
Wilfried komt ook even bij Ali langs en samen met Cees, Co, Ali en een medewerker hebben ze topoverleg om te kijken hoe ze nu het beste de fietsendrager met lier op Cees zijn camper kunnen monteren.
Het is een warme, zeg maar gerust hete dag, de zon is er lekker bij. Dus we zitten lekker te luieren, lezen, puzzelen…….
Als het goed is dan slaapt Cees vanavond weer op zijn plekje naast ons, wel in zijn eigen camper hoor. Maar als het begint te schemeren staat hij er nog steeds niet. Wij zeggen, dat wordt weer slapen in de garage dus ik schuif zijn rieten mat maar weer onder onze camper. Maar om 19uur als het al hartstikke donker is komt-ie toch aanrijden. Hij komt gelijk even poolshoogte nemen en verslag uit brengen. Hij heeft nog niet gegeten, nou dat treft ik warm gelijk even een rode kool prutje voor hem op, dat gaat er grif in. Om 20uur gaat hij naar zijn eigen camper en gelijk naar bed, welterusten Cees, slaap lekker.
Er is door een aantal Franse camperaars geklaagd over het trommelen van de afgelopen twee nachten. Dat is gedaan via de bakker en de kapper die hier elke dag langs komen. En hun is natuurlijk alles er aan gelegen dat de camperaars tevreden zijn, als die er niet zijn hebben ze niets te verkopen. Ze nemen het heel serieus en de ‘hippies’ worden er op aan gesproken. De kapper heeft zijn telefoonnummer achtergelaten bij een camperaar, die mag bellen als het vannacht weer rumoerig is, dan komt direct de politie poolshoogte nemen. We zullen het zien.
Ga naar periode 16
terug naar overzicht