Marokko – periode 13: 13 januari t/m 16 januari
maandag – 13 januari – Essaouira – Tafedna
Vandaag gaan we weer verder met reizen, richting het zuiden, naar Agadir. Maar het is nog eerst ‘richting’ Agadir, we hoeven er niet zo snel te zijn.
Eerst op de camping nog even de vuil water tank lozen, de wc reinigen en schoon water innemen. Het schone water loopt zo langzaam, dat gaat tijden duren. Terwijl Cees en ik gaan betalen gaat Co op zoek waarom het zo langzaam gaat, of er misschien ook nog andere kranen openstaan. Maar hij kan geen andere afname punten vinden. Dan loopt hij naar de kraan zelf en komt er achter dat die gewoon maar 1 slag open staat. De kraan stond al aan toen wij aankwamen en niet goed open. Nu was de tank zo vol. 🙂
Vanaf de camping rijden we eerst een stukje richting Essaouira en na ca. 1,5 km gaan we linksaf naar Sidi Kaouki. Ik had in het boekje van Cees gelezen dat dat een mooie route moet zijn. Sidi Kaouki zelf is een heel klein plaatsje met een politiebureau, een aantal hotels, 2 campings en een groot strand. Bovendien zijn er golven dus het zal ook wel een surfer paradijsje zijn. Er schijnen ook veel zwerfhonden te zijn, en overdag zie je die niet maar ‘s nachts hoor je ze des te beter. Wat er van waar is?
We nemen even een break voor onze ‘lunch’ langs de kant van de weg in het zonnetje. Er komen een aantal auto’s langs en de meeste mensen zwaaien wel eventjes. Als we verder willen rijden komt er een oudere man aanlopen die bij Co aan het raampje komt. Hij vraagt uit welk land we komen en of we naar Smimou gaan, een plaatsje verderop. Op ons ja vraagt hij of hij mee mag rijden, of het is meer gebaren, hij spreekt niet zoveel Frans, onze eerste lifter deze reis. We mochten in Smimou even een fotootje van hem maken, een mooi koppie.
In Smimou hebben we de campers geparkeerd, het zag er leuk genoeg uit om even door heen te lopen. Cees heeft vlees en groente gekocht en wij wat citroenen. We liepen langs de winkeltjes en opeens voel ik iets langs mijn hand gaan, is het een klein meisje die eventjes moest voelen, ze had grote ogen en een ernstig gezichtje met een blik van: wat is dat, ik ga eens eventjes voelen. Grappig, haar moeder moest ook al lachen.
We gaan op een gegeven moment van de N1 af richting de kust naar Tafedna of Tafdna, het is een leuke route, bochtig en heuvelachtig, dat doet gelijk anders aan dan recht-toe recht-aan. Het is een heel klein vissersdorpje, de tip kwam van Thole en Everdien, leuke plek hoor.
We lopen even rond en besluiten om ietsjes verderop langs de huizen te gaan staan, wat meer uit de wind. Daar gaan we nog even lekker in het zonnetje zitten met een kopje thee. Er komen een paar mensen langs die vriendelijke groeten. Er scharrelt een ezeltje in de buurt van de camper rond, ik geef hem een lekker appeltje, die was onder het rijden van de rand gevallen en een beurse plek opgelopen, het smaakte hem goed aan het horen. Er lopen wat katten rond, ook een jonkie die even later lekker in het zonnetje ligt te slapen.
Toen opeens stond er een heel klein kereltje bij mijn stoel, grote bruine ogen en een mooie lach. Op het moment dat ik een foto wilde maken dook zijn grotere broer naast hem op, ook al met zo’n mooie lach. Ze bleven een tijdje ‘hangen’, vonden het wel interessant denk ik.
Toen kwam de ‘chief de village’ langs en hij vroeg of we hier wilden blijven overnachten. Hij praatte onduidelijk en we begrepen niet wat hij bedoelde, Co moest even meelopen en toen wees hij naar een gebouw boven het dorp en hij wees op zijn klokje. Volgens Co heeft hij daar een bedrijfje of zo met handel wat later open gaat.
Even later kwam er een man langs die zich voorstelde als Yassin en hij sprak Engels. Hij vertelde dat we het beste zo meteen naar boven het dorp konden rijden, hij wees hetzelfde gebouw aan, want als het hard zou gaan waaien vannacht dan kwamen de golven tot waar wij stonden, tot aan de huizen. Nu was die plek boven het dorp nog afgesloten met een boomstam maar over een paar uurtjes zou die weg gehaald worden want vrienden van hem met een busje die naast ons stonden gingen daar ook heen. Prima, dan gaan we mee.
Op een gegeven moment kwam de chief de village weer langs en hij vertelde dat het toch wel veilig was hier en dat we konden blijven staan.
We hebben gegeten, het wordt al donker en we zitten lekker uit te buiken als er wordt geklopt. Yassin, of we achter hem aan willen rijden naar boven. Co geeft aan dat de chief vertelde dat het veilig is maar Yassin denkt daar anders over, als het wel gaat waaien is het niet veilig.
We overleggen met Cees, die lekker zit te dutten in zijn stoel en we besluiten om toch naar die plek toe te rijden. Dus nu staan we hier op een plateau met een grandioos uitzicht op de oceaan, dat is zelfs in het donker te zien. Volgens Yassin is dit de mooiste plek tussen Essaouira en Sidi Ifni. Gaan we morgen van genieten. Op het strand hebben we al van een mooie zonsondergang genoten, geniet maar even mee.
Coordinaten Tafedna, eerst aan het strand N 31.09520, W 9.82080, later op het plateau boven het dorp: N 31.097303, W 9.822673
Geen voorzieningen, op 42 meter hoogte, gratis (nou ja een fles wijn voor de ‘chief’). Wel toestemming vragen in het dorpje bij de ‘chief de village’.
dinsdag – 14 januari – Tafedna
De ‘vloedgolf’ is gisteravond niet gekomen hoor. We staan hier op een prachtige plek met een wijds uitzicht op de baai en de golven. Het was heerlijk rustig, we staan redelijk uit de wind, je hoort alleen het ruizen van de branding. Overigens mag je hier niet zomaar gaan staan, we staan op grond van de overheid en het plateau is afgesloten met een grote boomstam. Als je geen toestemming vraagt aan de ‘chief de village’ dan wordt je gevraagd te vertrekken. Dus als wij voortaan in een klein dorpje willen staan dan gaan we op zoek naar de ‘chief de village’ of een politiebureau om toestemming te vragen, weet men gelijk dat je er staat.
Vandaag roepen we uit tot vogeltjes dag. Er zijn veel vogeltjes op het plateau waar we staan, met mooie kleuren in een warm gekleurde omgeving. Ze komen elke keer vlak voor onze stoelen langs ‘wippen’, het is gewoon grappig om te zien, zo snel als ze voorbij huppelen.
We spreken Yassin, die op bezoek komt bij zijn vrienden die achter ons staan met hun busje en wij stellen hem wat vragen, als een Marokkaan Engels spreekt moet je hem gelijk het hemd van zijn lijf vragen. 🙂 Hij vertelt dat het vandaag een feestdag is, ze vieren de geboortedag van Mohammed. Dat is ieder jaar een andere dag want het hangt af van de maanstand, dat is bij volle maan en vandaag is het volle maan. Dus er wordt vandaag niet gevist iedereen is vrij. En morgen waarschijnlijk ook niet omdat de golven te hoog zijn om uit te varen. Het dorpje is uitgestorven, er is weinig te zien of te beleven.
‘s Middags gaan we nog een wandelingetje in de omgeving maken, er is een binnenmeertje waar zout en zoet water elkaar ontmoeten. We lopen er om heen, het waait hard daar en we worden regelmatig gezandstraald. In de camper heb ik vandaag ook al twee keer geveegd, het is heel fijn zand maar het schuurt zo op de vloer, dus dan maar een keertje extra de stoffer erover.
De vrienden van Yassin hebben een hond: Appie genaamd. Er loopt ook een klein hondje bij maar die is aan komen waaien, dus als ze weg gaan blijft het kleine hondje hier, eentje is wel genoeg.
Vanmiddag toen we terug kwamen van onze wandeling waren Yassin en Raphael een vis aan het grillen, het leek wel een slang zo zag die eruit. We mochten ook een beetje proeven, nou ja een beetje het was nog een flink stuk, het smaakte heerlijk, lekker gekruid en een beetje citroensap erover, lekker mals. Volgens Raphael is deze vis grillen de specialiteit van Yassin, dat proef je.
Tegen de avond kwam de ‘chief de village’ even kijken of alles naar wens is. Co was net buiten om foto’s van de ondergaande zon te maken en hij vroeg en-passant of Co whisky voor hem heeft, het is tenslotte een feestdag. We hadden nog wel een fles cider/wijn van Carlos de ticketverkoper in Algeciras, dus die hebben we maar meegegeven. De man droeg een lange jas, daar ging de fles wijn onder want ‘officieel’ drinkt men hier dus niet. 🙂
woensdag – 15 januari – Tafedna – Taghazout
We kunnen weer vroeg in de zon zitten, oftewel alweer een strak blauwe lucht, we treffen het wel enorm goed hoor deze reis tot nu toe, lekker.
Na een lekker kopje thee rollen we de boomstam aan de kant, we nemen afscheid van het Franse stel en Appie de hond en we gaan weer op pad. Tomtom wil ons al heel gauw naar rechts hebben maar dat is een onverharde weg dus dat gaat het niet worden. We kunnen gelukkig ook nog zelf beslissen en rijden de weg terug die we twee dagen terug gekomen zijn.
Op de N1 gaan we richting Agadir, de weg slingert zich door het redelijk droge landschap. Er zijn zelfs een aantal argan bomen die het moeilijk hebben. We zien weer geiten in de bomen en zelfs een dromedaris die wel een nootje lust. We komen ook een hele kudde dromedarissen tegen met een aantal witte ertussen.
We komen door het plaatsje Tamri, dat staat bekend om de kleine banaantjes die je in Marokko kunt kopen. Hier zijn namelijk de bananenplantages. Onderweg dachten we: je kunt je zowat niet voorstellen dat we straks langs bananenplantages rijden want het was zo dor en desolaat, het landschap. Maar bij Tamri loopt een riviertje, dus het is een vochtige vallei. De weg daalt ook af naar Tamri en daar vandaan stijgt de weg weer. In het stadje zijn diverse winkels die volhangen met de banaantjes.
Onderweg is er weer een snelheidscontrole, het is maar goed dat wij ons er aan houden. Wat overigens niet moeilijk is want we rijden gewoon niet harder dan 60. Een Franse camper is de pineut, die staat langs de kant van de weg om een boete in ontvangst te nemen.
Je kunt trouwens zien dat we op de aanrij route naar de overwinter plekken rijden want als we onder de middag stil staan om te eten rijden er heel veel, vooral Franse, campers voorbij.
We komen aan in Taghazout en rijden naar de coordinaten die we van het camperforum hebben overgenomen van een vrije plek aan de kust. We zien van ver al de campers staan en rijden het plateau op. Er staan wel zo’n 200 a 250 campers kriskras door elkaar. We zoeken een plekje en gaan even een kijkje nemen op de camperplek. Het zijn het meest Fransen maar er staan toch ook wel wat Nederlanders en andere Europeanen. Er zijn er veel waar van alles buiten staat en ook zijn er plekjes afgeschermd met keitjes, dat zijn de ‘long-stayers’. Ons niet gezien hoor, we willen gewoon veel van Marokko ervaren en niet een paar maanden op één plek verblijven.
We zitten nog niet ‘koud’ buiten of de eerste koopman meldt zich, of we een Marokkaans buitenkleed willen kopen, we zitten notabene op een kleed. Oké, wilt u dan een hoes voor uw raam kopen of een zonnebril, ze laten zich niet zomaar afschepen. Even later is er een man die een kleed voor in de stoel wil verkopen, hij begint met 180DH, Cees biedt 50DH en uiteindelijk wil hij er 150DH voor hebben. Maar dat willen wij niet, dus haakt hij af en belooft morgen terug te komen om het nog eens te proberen.
De mannen lopen even beneden naar het strand want daar schijn je je potje te kunnen legen en dat klopt. Er staat een vervallen gebouwtje waar een put aanwezig is waar je je potje kunt legen, er is geen stromend water dus je kunt het niet schoon maken. Maar het kunnen legen is al fijn.
Later op de middag komt er een vrachtwagentje over het terrein met een grote gele slang eraan, daar kun je drinkwater tappen of je watertank laten vullen. Je ziet het, we zijn van alle gemakken voorzien. De camperplek zelf kost 20DH, in het boekje van Edith Kohlbach staat 10DH maar dat is dus met 100% gestegen.
Coordinaten Taghazout, vrije camperplek 20DH: N 30.538698, W 9.699150
donderdag – 16 januari – Taghazout – Tiznit
Gisteren een mailtje ontvangen van Wilfried en Ria, zij hebben spulletjes voor ons mee voor onze tv die het al zo’n 6 weken niet meer doet. En we gaan ze in Tafraoute ontmoeten a.s. zaterdag. Dus we gaan vandaag weer verder, zo gemakkelijk kunnen plannen gewijzigd worden.
Op de camperplek komt een vrouw langs met geiten, de mensen die hier langer staan hebben schillen bewaard en geven ze aan haar voor de dieren.
Er lopen nog meer vrouwen rond maar die zijn aan het scharrelen tussen de vuilnis, ze vinden nog het een en ander aan eetwaar, de rest van de vuilniszakken gaat terug in de ton. Dat is de andere kant van de maatschappij en die is zeer zeker aanwezig in Marokko.
Voor vandaag is er een regenachtige dag voorspelt, we gaan het zien, voor alsnog valt het nog mee.
We gaan eerst nog eventjes naar de Marjane voor zuivel en een rode kool (zien die niet zoveel op de markten) en Cees wil graag een nieuw fototoestel kopen. We vinden alles daar en als we terug zijn bij de camper treffen we daar Nel en Jurrien. We kletsen weer eventjes bij, gaan nog wat eten en rijden daarna naar Tiznit.
Agadir is in 1960 verwoest door een aardbeving en daarna, op een andere plek, weer opnieuw opgebouwd. Het heeft dus geen ‘ancien medina’ meer alleen maar nieuwbouw. Het trekt ons niet om er doorheen te wandelen.
De camping in Tiznit zelf is ‘complet’ oftewel vol dus we rijden verder naar een ander camping op de route naar Tafraoute, ca. 1,5 km buiten Tiznit: camping Riad Assilaf. Het is een groot terrein achter een hoge muur, er staan al veel campers maar we kunnen er nog bij. We gaan ons inschrijven en lopen daarna naar het stadje, dat is prima te doen.
We slenteren door het stadje en kopen wat mandarijntjes om lekker op te peuzelen. We halen wat avocado’s en stappen ook een winkeltje binnen die fournituren verkopen. Ik wil nog van die kleine geborduurde knoopjes voor op mijn djellaba. De eerste winkel heeft ze alleen in het goud en zilver. Een volgende winkel heeft ze helemaal niet maar verwijst ons verder en daar zijn ze er wel. Ik koop 75 knoopjes voor 37,50DH / € 3,40. Nu nog een naai(st)er om de djellaba voor mij te maken, komt tijd komt raad.
Voor een regenachtige dag is het vandaag nog alles meegevallen, er vielen wel een paar druppels maar de temperatuur was ‘lekker buitenweer’, wel met een trui aan maar toch….
Coordinaten Tiznit, camping Riad Assilaf, alle voorzieningen aanwezig, 66DH excl. stroom: N29.696280, W 9.711020
Ga naar periode 14
terug naar overzicht