Groot-Brittannië – periode 15: 31 juli – 3 augustus
donderdag 31 juli – Anstruther/East End – Jedburgh
Om 7uur zijn we op de parkeerplaats bij de haven, er is plek zat en het kost £ 1,10 voor de hele dag, je mag er alleen niet overnachten.
Ik ga de tickets betalen en ophalen en om 8.30uur moeten we bij het witte hek verzamelen voor de tocht met de Osprey Rib. We krijgen allemaal een regenpak aan en een zwemvest om. In de haven maakt de schipper op verzoek nog een paar foto’s, we zien er zeer charmant uit.
Dan varen we de haven uit en al gauw hebben we de gang er lekker in zitten. Het is rustig water dus we worden niet nat. Al snel hebben we de May Princess in het vizier. De schipper gaat er eerst achter varen en dan met een scherpe bocht erom heen, even spelevaren.
Dan komen we bij de zeehonden, er liggen er genoeg. Zodra ze de boot horen komen er heel wat in het water, een grappig gezicht die koppies boven water, met van die trouwe hondenogen.
We wachten op de May Princess om achter hun de kleine inham in te varen en aan te leggen. We krijgen 3 uur de tijd om over het eiland te wandelen. Het is een komen en gaan van vogels. Normaal gesproken zijn er zo’n 250.000 vogels aanwezig waarvan 45.000 puffins, dus die zijn niet te missen. Vorig jaar zijn er 1000 zeehondjes geboren op het eiland.
We lopen het eerste het beste pad in en zien al gauw de puffins zitten, wat zijn dat toch een grappige vogeltjes om te zien met hun oranje snavels en oranje pootjes. We zien ze ook af en aan vliegen, hun snavel vol kleine visjes. Helaas zijn ze niet te ‘vatten’ met de camera, ze zijn watervlug.
Het rammelt er ook van de meeuwen, in allerlei soorten en maten en ze schreeuwen wat af.
Over het eiland staan diverse bordjes met een waarschuwing om vooral niet buiten de paden te komen daar er in de hoge begroeiing sterns hun jongen hebben, je zou er op kunnen gaan staan of op een nest met eieren (nu zal dat voor eerder in het seizoen zijn). Op de terugweg was er een rijtje stenen aan de zijkant van het pad en daar zat een jonkie achter van zo’n 2 dagen jong, of die het nog gaat redden om op tijd groot te zijn voor de grote trek?
Onderweg naar Newcastle besluiten we om vrijdag of zaterdagavond over te gaan naar NL, afhankelijk wanneer we met de boot mee kunnen.
Morgen weten we het als we in Newcastle aankomen en ter plekke gaan boeken.
Ik heb een aparte fotopagina aangemaakt met leuke foto’s van de vogels.
Jedburgh, parkeerplaats bij VVV, toiletgebouw, gratis wifi, geen kosten: N 55°28’37.5”, W 002°33’11.2”
vrijdag 1 augustus – Jedburgh – Barmston
Het is een drukke plaats hier met ‘s nachts best wel veel verkeer wat ook hoorbaar is. We rijden op tijd en komen rond 12 uur aan in Newcastle. Er is geen plaats op de boot meer, de eerst volgende afvaart dat we mee kunnen is maandagavond. Dat gaat hem niet worden, we besluiten om 500km verder te rijden naar Harwich, dat is zondagmorgen 10uur, aankomst Hoek van Holland om 17.45uur NL tijd. Bijkomend voordeel is dat de boot een stuk goedkoper is. Newcastle-IJmuiden kost € 692,00, Harwich-Hoek van Holland kost € 174,00. Daar kun je dan nog wel een eindje voor doorrijden.
We denken op dit moment om dan aansluitend even bij Cees aan te gaan, hij is vandaag verhuisd naar een hospice dus we willen hem nog eventjes zien en spreken. Dus het zal wel maandag worden voordat we thuis komen.
Het eerste deel na Newcastle is bijzonder ‘boaring’, oftewel erg saai, veel industrieterrein en het is ontzettend druk op de weg. Bij Middlesbrough zijn er overal wegafsluitingen, we rijden van hot naar her en besluiten om zelf maar ons padje te zoeken en dat wordt naar Whitby aan de kust. Dat zijn de North York Moors, het is er erg leuk rijden, heuvelachtig, lieflijke dorpjes en kleurig door de graanvelden, erg afwisselend.
We blijven de A165 volgen tot na Bridlington en zoeken een plaatsje op aan de kust, Barmston, in ieder geval om te eten maar we besluiten om hier de nacht door te brengen.
Nog 363km te gaan voor Harwich, daar hebben we morgen de hele dag de tijd voor.
Barmston, parkeerplaats aan de kust (einde van het plaatsje), geen voorzieningen, geen kosten.
En toen moesten we weg, prive terrein – ach, een nachie, nee onverbiddelijk, wegwezen. Toen zijn we net buiten het dorp op een stuk land gaan staan. En dat is dan de 1e keer in 58 dagen dat we worden weggestuurd.
zaterdag 2 augustus – Barmston – Wrabness
We waren allebei vroeg wakker, om 5 uur waren we al onderweg. Co vroeg aan mij of ik onrustig was vanwege deze plek maar ik gaf aan dat ik pas onrustig wordt als er ‘s nachts op de deur geklopt zou worden. Nee tijdens deze reis in Ierland-Schotland-Engeland heb ik me geen moment onveilig gevoeld, Co ook niet.
Het eerste deel was erg saai om te rijden, later werd het weer mooi, in County Sussex, heuvelachtig met leuke dorpjes om door heen te rijden.
Om 15uur komen we aan in Harwich en gaan we op zoek naar de McDonalds. Blijkt die hier helemaal niet te zitten, gaan we toch maar eens een verzoek in dienen bij de Mc, stel je voor dat we een volgende keer weer hier komen.
Gelukkig vinden we een wifipunt bij de Argos, een groot magazijn waar ze van alles verkopen. Maar als we ons aan willen melden moet je een UK telefoonnummer hebben waar ze een code naar toe zenden. Er liep een personeelslid buiten rond en Co heeft gevraagd of we het via zijn mobiel mogen aanvragen en hij wilde wel mee werken, pittig hoor.
We hebben onderweg, zo’n 9km van Harwich een plekje gevonden om te overnachten, daar rijden we straks naar toe. Morgen kunnen we uiterlijk 9.15uur inchecken, om 10uur vaart de boot af.
Wrabness, op een betonplaat, water bij kerk, geen kosten. Geen coordinaten want het is op een privé terrein.
zondag 3 augustus – Wrabness – Thuis
We hebben een rustige nacht gehad, het was goed donker en lekker stil. We lagen er op tijd in (na een slechte nacht) en waren er dus ook weer op tijd uit, 7 uur. Rustig aan gedaan en om 8.15uur waren we in de haven. We konden direct inchecken en toen begon het wachten. Om 9.45uur mochten we de boot op. We spraken tijdens het wachten een Engels echtpaar dat met de caravan er op uit ging, naar NL, naar Oosterbeek en Arnhem. Daar komen ze al 40 jaar, op dezelfde camping. Hij is een ex-para en treft in september elk jaar ex-para leden. Dit jaar gaan ze eerder omdat de kinderen, klein- en achterkleinkinderen ook wel eens wilden zien waar opa en oma het aldoor over hebben.
We hebben een rustige overvaart, wat dat betreft hebben we het alle vier keer prima getroffen, een rustige ‘weg’. Nu is het ook lekker zonnig. We hebben de stoeltjes meegenomen uit de camper en zitten lekker op het zonnedek te puzzelen. Ik heb de filmpjes van de dolfijnen eindelijk afgekregen, althans het ‘snijwerk’. Nu nog de boel aan elkaar monteren.
We hebben gebeld met Cees en kregen zijn zoon aan de lijn. Cees lag net te slapen maar gaat rap achteruit en krijgt morfine toegediend. Meestal is dat geen best teken. We hebben aan Jeroen zijn zoon aangegeven dat we woensdag op bezoek komen. We combineren het met het afleveren van de inspectie rapporten bij de ACSI.
Om 17.45uur komen we mooi op tijd aan in Hoek van Holland, het ontschepen gaat ook bijzonder snel. De klokjes worden een uur vooruit gezet en om 21uur zijn we weer thuis, het is 24 graden lekker temperatuurtje. Alleen in huis is het vele malen warmer. Lekker even de boel tegenover elkaar open en het koelt wel weer af voordat we naar bed gaan. Home sweet home.
Thuis, in ons heerlijke huis, alle voorzieningen aanwezig, geen kosten.
Nu gaan we bedenken wat we tussen nu en eind november gaan doen, voordat we weer naar Marokko gaan. Dit keer samen met Nanda en Hannie, de dames die we begin dit jaar in Marokko hebben ontmoet.
****
Wat vonden wij van Ierland, Schotland en Engeland? Resume.
Wij vonden beiden het links rijden helemaal geen probleem. De enkele keer dat een van ons beiden er eventjes niet aan dacht corrigeerden we elkaar. Dus geen crashes of zo meegemaakt, gelukkig maar. Ook de rotondes zijn totaal geen probleem, het is net als in NL, je kunt gewoon niet de verkeerde kant op rijden.
In Ierland en Schotland vind je geen snelwegen, heel prettig, je moet er wel rekening mee houden dat je geen giga afstanden per dag af kunt leggen, je bent langer onderweg dan je soms verwacht. Maar we hadden de tijd aan boord dus dat was geen probleem.
Wat in alle drie de landen erg prettig is zijn de stoplichten, althans hoe je ze kunt zien vanuit de camper. Als je in NL vooraan voor een stoplicht staat moet je helemaal voorover buigen om het licht te kunnen zien. In Ierland-Schotland-Engeland staat er altijd aan de overkant ook een stoplicht zodat je het goed kunt zien als het van oranje op groen springt.
Van midges (muggen) hebben we 1 keertje ‘last’ gehad. Dat was ‘s avonds toen we bij een meer stonden. Er waren zeehondjes in de verte en Co ging met de telescoop naar buiten, hij was dus zo weer binnen. Voor de rest hebben geen midges gezien.
We hebben van de 8 weken die we onderweg waren ca. 7 dagen minder tot slecht weer gehad. Daarin waren we volgens de Ieren en Schotten dan ook ‘very lucky’. Vorig jaar in Noorwegen hadden we ook al zulk mooi weer, lekker hoor.
In alle drie de landen kwamen we alleen maar vriendelijke mensen tegen, alleen vonden we in Engeland (in het gedeelte waar wij doorheen reden, de Oostkust) wel dat de mensen minder ontspannen waren in het verkeer. Gauw toeteren of nog even gauw er langs willen, dat hebben we in Ierland en Schotland anders ervaren, men stond nog eerder op een passing place dan wij. In Engeland was het ook bijzonder druk op de wegen, de steden zijn er ook veel groter, dus dat brengt rond die steden ook meer mensen op de been, soms was het bijzonder hectisch.
In alle drie de landen vind je veel charity winkeltjes. Ze verkopen er tweedehands spullen en de opbrengst ervan gaat naar bijvoorbeeld de hartstichting, de nierstichting of een goed doel in het dorp zelf. Het staat aangegeven op de gevel waar het voor is.
In alle drie de landen had je snel contact met de mensen en ze waren altijd wel in voor een praatje en toonden echt belangstelling voor je.
We hebben alle nachten vrij gestaan en zijn in de 60 nachten dat we weg waren 1 keertje vriendelijk verzocht om weg te gaan. Was misschien niet zo slim we stonden voor een caravanpark, met naar we dachten geen toerplaatsen.
In Schotland vind je een rijke architectuur, prachtige huizen en andere gebouwen, meer als in Ierland. In Ierland en Engeland vind je meer armoe en verval, vooral in Engeland waar er veel verpauperd is.
Nergens hadden de koeien hoorns, op een paar uitzonderingen na, dat waren hooglanders. Hoorn dragende koeien zijn verboden door de regering.
Ierland:
Er waren grappige verkeersborden, een gele ondergrond en geheel eigen afbeeldingen erop, speelser, in ieder geval anders als dat we gewend zijn. Het was wel duidelijk hoor wat er uitgebeeld werd.
Er zijn veel pubs met live muziek, meer als in Schotland en Engeland. Ook veel meer pubs. Het Ierse ontbijt is ons ook best bevallen, af en toe pikten we er eentje mee.
Wat ik zelf ook erg prettig vond is de euro, Ierland is een euroland. In Noord-Ierland, Schotland en Engeland betaal je met de Britse Pond. Nu heb ik er geen studie van gemaakt maar ik vond al die muntjes wel lastig. Een 10 muntstuk was bijv. groter dan een 20 muntstuk, zo ook met de 5 en 1.
De hele westkust vonden we mooi maar de Connemara en de Donegal vonden we er wel met kop en schouders boven uit steken qua natuurschoon.
Wat vonden we minder leuk:
De vele kattenogen in de weg, en dan waren dat ook nog vaak de smallere wegen. We gingen vaak in het midden rijden maar geen enkele weg was recht, dus bij bochten was het altijd uitkijken geblazen.
De heggen, zo hoog dat je er niet overheen kunt kijken, zelfs niet vanuit onze camper en ze staan pal aan de weg. En die vind je dus ook op de smallere wegen. We zijn wat een keren de heg ingedoken, trouwens zo ook onze tegenliggers, die stonden er eerder in dan wij, dat was soms wel prettig. Ze worden wel keurig geschoren maar als ze nu een half metertje uit de kant staan heb je wat meer ruimte om te manoeuvreren. We zijn op een gegeven moment de smalle (witte weggetjes op onze kaart) wegen maar gaan vermijden, te smal, te riskant.
Schotland:
Net als in Ierland heb je in Schotland ook veel smalle wegen maar hier zijn volop passing places waar de Schotten nog eerder op stonden dan wij. En soms al ver van te voren zodat je zowat nog haast wilde maken om ze niet te lang te laten wachten. En altijd een zwaaitje, dat misten we vorig jaar in Noorwegen.
Je vind hier heel veel openbare toiletgebouwen, dat was in Ierland een stuk minder. En bij alle openbare toiletgebouwen was drinkwater te tappen en de wc te legen, dat is prima geregeld. Dus water tappen in Schotland is geen probleem.
Het Schots ontbijt is ons ook daar prima bevallen, lekker hoor. 🙂
Hier vonden we de Applecross road en pas erg mooi en prima te doen met een camper van 7.35 meter.
Verder hebben we ons een week lang vermaakt met de dolfijnen van Chanonry Point bij Fortrose, zie periode 12 en 13 voor het verslag en foto’s.
Daarna zijn we nog naar May Island geweest voor de puffins en andere vogels. Het is het handigst om een paar dagen van te voren te reserveren.
De wegen vonden we in Schotland over het algemeen van een mindere kwaliteit, veel gaten en oplappingen in het asfalt.
In Schotland kun je geen rauwe melk kopen, dat is verboden door de regering. Vreemd als je beseft dat men vroeger ook gewoon rauwe melk dronk, nu is het opeens niet meer toegestaan.
Kortom, wij hebben ons prima vermaakt tijdens deze reis en komen terug zeker bij de dolfijnen. We hebben sowieso nog het zuiden van Engeland op ons lijstje staan, Cornwall en Devon bijvoorbeeld. Maar dat lijstje is nog lang hoor dus we hebben nog genoeg te ontdekken.
Een volgende keer denken we er wel over om weer via Hoek van Holland-Harwich te gaan. Het scheelt zoveel in de kosten t.o.v. IJmuiden-Newcastle dat je die extra kilometers daar dik voor kunt rijden.
Terug naar overzicht