In Noorwegen – week 4: 29 juni t/m 5 juli
29 juni – zaterdag – Moskenes Lofoten – Nusfjord
We waren weer vroeg wakker, 7 uur eruit, beetje studderen en om 9.30uur gingen we rijden.
Bij de camper lagen allemaal een soort ronde schelpen (zie foto), zo’n 10 cm. doorsnede, een grappig ding. Helemaal rechts staat de camper.
Eerst richting het plaatsje Å (spreek uit o, als in word maar dan langer en op zijn Noors O;), het is het meest zuidelijke plaatsje dat met de auto te bereiken is. We rijden helemaal door tot het eind en daar is een grote parkeerplaats waar veel campers staan, zal wel rustig geweest zijn. We parkeren de camper en gaan even de dag beginnen met een kleine wandeling. We lopen het dorp uit en komen bij de zee, er staan 4 tentjes verspreid over de ruimte.
Het dorpje Å is zelf ook grappig, met authentieke vissershuisjes, de meeste zijn gebouwd op palen. Er is een heuse bakkerij en een paar musea. Ook staan er op een paar plaatsen staketsels met gedroogde kabeljauw, de zogenaamde stokvis. Daar staat Noorwegen om bekend en er wordt veel van geëxporteerd.
We rijden verder en komen bij het plaatsje Reine, wat is het hier mooi zeg. Een mooi fjord met rustig, blauw water, geniet maar van onderstaande foto:
We rijden trouwens door heel wat ‘ansichtkaarten’ heen, zelfs op de fiets hebben we nog eventjes gezeten.
Dan komen we bij het plaatsje Ramberg. Bij de VVV in Moskenes hebben we een boekje meegenomen over de Lofoten en op de voorkant stond een foto. Gelukkig werd in de kaft vermeldt waar die foto genomen is en dat was in Ramsberg. We waanden ons eventjes op Ibiza, zo’n mooi strand.
We hebben eventjes op het strand gewandeld, dat vroeg er gewoon om. Daarna zijn we verder gereden naar Nusfjord, een afslag op de E10, het schijnt een vissersdorpje te zijn maar dan in een vorm gegoten zoals in Noord-Holland het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Dus je kunt de huisjes bezoeken. Nu ik dit schrijf, 22.50uur lopen er nog steeds mensen rond in het dorpje. We staan boven het dorpje op de parkeerplaats, samen met nog 2 andere campers. Onze buren zijn Belgen en zij begeleiden 1 a 2 keer per jaar een groep camperaars, o.a. ook naar Marokko.
Vandaag konden we hier ook internetten maar het was een trage verbinding. Niet alles werd doorgeseind dus vandaar dat de site eventjes niet bereikbaar was.
We zijn dan nu één dag op de Lofoten maar wat is het hier mooi zeg, we zijn blij dat we hier heen zijn gegaan. Als de rest net zo mooi is dan gaan we de Lofoten rustig aan verkennen. En daarna de Vesterålen, dat schijnt ook mooi te zijn.
We zitten boven de poolcirkel, dus het wordt niet meer donker ‘s nachts. Vanuit de camper kijken we uit op het dorpje beneden ons en er ligt een plezierjacht in het haventje. Er zit een gezinnetje op met 2 kleine kindertjes. Om 23uur waren ze nog aan het rond rennen en spelen. Je krijgt er ook energie van dat het zo lang licht blijft; is voor het biologische klokje niet zo goed, helaas. We zijn zo gewend aan langzamerhand donker worden. Maar we moeten het er mee doen…. 😉
de route van vandaag: dag 17
30 juni – zondag – Nusfjord – Ure
Gisteren hoorde ik van mijn broer dat als hij de coordinaten inbracht in Google Earth dat hij dan in Amerika terecht kwam, daar zitten we in ieder geval niet. Maar n.a.v. zijn opmerking heb ik wel even de coordinaten omgerekend en aangepast.
We komen in een ritme, we waren weer om 7 uur uit bed. Rustig aan beginnen, we zien het dorpje ook ontwaken en op een gegeven moment loopt er een grote groep rond, er is weer een bus ‘gelost’. Vandaag gaan we om biologische rauwe geitenmelk uit, op een boerderij van Nederlanders: Gårdsysteri: www.lofoten-gardsysteri.no. Maar eerst gaan we rijden, terug naar de E10 en dan op naar Leknes.
Het is zondag dus in het stadje zal niet zoveel te beleven zijn, de winkels zijn in ieder geval niet open. Bij Leknes moet ook een sanistation zijn, bij een Esso tankstation. We vinden het tankstation en ook het sanistation, het kost geld, zowel water en wc lozen als water innemen, dat wordt hem dus niet, we zoeken wel verder.
We komen aan in Leknes en rijden langs een Aziatische winkel waar fruit en groente buiten staat, we kopen er wat appels en citroenen. Ook heeft hij dikke, vette Turkse yoghurt, we nemen een emmertje mee, kunnen we straks weer yoghurt maken van de melk. Leknes zelf heeft totaal geen uitstraling, het komt op ons als erg ongezellig over, rommelig, we gaan gauw verder.
Op naar de boerderij in Saupstad. Het is een beetje klimmen een dal in maar het is er wel erg mooi. We vinden de boerderij, het wordt keurig aangegeven en lopen het pad op. We hopen dat ze open zijn, er staat wel een bord aan de weg. Ja hoor, we worden van harte welkom geheten en mogen gelijk kaas proeven, geitenkaas. We kopen een paar stukken en ook geitenboter en vragen of we rauwe melk bij hem kunnen kopen.
Officieel niet maar voor ons maakt hij een uitzondering, leuk he? Als we naar de camper lopen voor de potten/flessen, voor 10 liter, zeggen we tegen elkaar dat hij een rekenfout heeft gemaakt voor de melk. We noemen het op maar hij geeft aan dat hij ons een flinke korting geeft omdat we ‘ex’ landgenoten zijn. Omdat we ook kaas en boter hebben gekocht matst hij ons met de prijs voor de melk: 10 liter voor NOK 30 (€ 3,90), een koopje.
We praten nog even verder met hem maar zijn vrouw komt hem waarschuwen dat hij nog ergens heen moet, jammer we hadden hem graag wat langer gesproken. Die boeren hebben het maar druk…..
We bedanken hem hartelijk voor de fijne producten en gaan verder. Als we wegrijden stopt er een Duitse auto achter de camper, de mensen stappen uit en gaan ook naar de boerderij.
Wij rijden verder het dal in naar Unstad, aan de kust gelegen. Daar is het ook weer erg mooi, een wijds uitzicht.
Dan is het weer terug naar de E10, op naar het volgende zijweggetje, richting Eggum. Eggum wordt ook aangeprezen als uitzichtpunt voor een mooie zonsondergang maar dat lukt deze tijd dus niet, de zon gaat niet onder….. Het is wel weer een mooie route er naar toe.
Op de E10 pakken we een volgende afslag richting Kvalnes, dit is een weg die we rond kunnen rijden. Het zijn smalle weggetjes met passeerplaatsen, die worden aangegeven met een bordje met een M er op: ‘MotØplas’. Het is fijn dat ze er zijn, we maken er vaak gebruik van. Niet dat het druk is hoor, we komen weinig auto’s tegen eigenlijk. Bij Kvalnes is er volgens de kaart een mooi uitzichtpunt, en dat klopt het is er prachtig.
Bij de E10 aangekomen rijden richting Lyngedal en draaien dan weg 815 op. We gaan een rondje maken op het eiland Vestvågoy. Vestvågoy is het enig eiland van de Lofoten waar de bergen niet vanaf zee loodrecht omhoog gaan. Er zijn veel dalen en dat maakt het eiland geschikt voor landbouw. In Leknes staat een grote zuivelfabriek waar alle melk heen gaat. Er is op dit eiland trouwens nog een biologische boer in Lauvdal, www.aalan.no, daar willen we ook nog naar toe voor melk en misschien wel vlees en botten, om een nieuwe soep te maken.
Bij een kerkje ergens onderweg gaan we kijken of we aan water kunnen komen, en jawel hoor er hangen zelfs gieters. Nu nog een tankstation en we zijn weer van alle gemakken voorzien. We besluiten om naar Stamsund te rijden voor een overnachtingsplekje. We vinden een plek bij de haven, naast een gebouw met achter ons rekken voor stokvis te drogen. We staan er een uurtje als er een auto naar ons toe komt rijden. De man zegt vriendelijke dat het geen probleem is om hier te staan maar dat de slagboom ‘s nachts naar beneden gaat en hij niet weet wanneer die morgen weer omhoog gaat, het is nl. privé terrein. We besluiten om daar weg te gaan, we willen niemand tot last zijn.
Verderop in Stamsund, waar de Hurtigrut aanmeert is een tankstationnetje waar we diesel kunnen tanken voor een redelijke prijs. We gooien de tank vol en Co zegt: zo nu kunnen we de hele nacht door rijden voor een plekje, als het nodig is, het blijft toch licht.
Uiteindelijk belanden we in Ure op de parkeerplaats van een museum. Het is hemelsbreed niet eens zo ver weg van Nusfjord.
coordinaten: N 68.107450, E 13.723917 – route van deze dag: dag 18
De site was ‘wit’, vervelend he, als je onze verhalen wilt volgen. Ik was bezig de site bij te werken maar de internetverbinding was te traag dus het ging niet zoals het moest, het werd zelfs afgebroken.
We kregen al een mailtje van Rob, hij had een paar oorzaken bedacht:
1) dat jullie zo Noordelijk zijn gekomen en dus met de spaceshuttle in een enorme hoop sneeuw zijn gereden.
2) er op het moment van de foto een ijsbeer voor de lens stond.
3) er nog een wit dopje voor de lens gezeten heeft.
Zo kon hij er nog wel een paar verzinnen en toen hij er over nadacht leek nummer 1 de meest waarschijnlijke, hij schreef: “ik zie wel weer wanneer de spaceshuttle met inhoud is uitgegraven. Hoewel ik niet hoop dat de beer uit optie 2 het graafwerk gaat doen. Ik hoor wel hoe het afgelopen is.”
Nou ik kan jullie gerust stellen, geen sneeuw (alhoewel we eerder onderweg wel al wat gezien hebben hoor), geen witte beren en de lensdop is zwart. Ik zie af en toe wel een bruine beer maar dat is dan Co in zijn bruine velletje…. 🙂
Vandaar dat jullie onze verhalen niet konden volgen maar nu lukt het weer hoor.
1 juli – maandag – Ure – Vatnfjord
We maken vanmorgen het rondje op Vestvågøy af, de ‘cirkel’ is gesloten. Vanaf de plek bij het museum wordt het erg landelijk en heuvelachtig. Er zijn ontzettend veel pinksterbloemen, heb ik misschien al genoemd maar het is ook zo mooi.
We rijden de E10 weer op en komen door Leknes, erdoor we rijden gauw verder, geen uitstraling dit dorpje. We gaan op zoek naar de andere biologische boer, het zijn Noren en ze wonen in Lauvdal. Het is een onverharde weg naar een plekje in een dal van alles weg, zeker weg van de snelweg. Het is er heel rustig. Het is ook weer een geitenboer. Toen we het weggetje naar de boerderij indraaiden kwamen we een melkwagen tegen dus we hadden zomaar het vermoeden dat we te laat waren voor verse melk. En dat bleek zo te zijn. We wilden ook nog botten kopen om bouillon van te maken maar die had de beste man niet. Dus we gingen met lege handen weer naar de camper, helaas.
Onderweg komen nog langs een uitkijkpunt en we zijn net aan ons ontbijt toe, we genieten tijdens onze smoothie van het mooie uitzicht.
Het is vandaag prachtig weer, 24 graden en een strak blauwe lucht (ja ja, eerder niet, als je de foto’s hierboven ziet). We besluiten om eens lekker in het zonnetje te gaan zitten, we rijden alweer een tijdje. We komen langs een onverhard pad dat naar een kerkje verwijst, we gaan er op en komen bij een parkeerplaats voor het kerkje. Er staat ‘no camping’. Co zegt: dat kun je toch zo wel zien dat het geen camping is…… We zetten de stoelen buiten en gaan even heerlijk zonnen.
We nemen een afslag naar Henningsvaer, een klein vissersplaatsje aan de kust. Er is een grote parkeerplaats en er staan wel 5 bussen, of het nog toeristisch is. We lopen even door het plaatsje heen maar vinden het niet zo bijzonder.
De weg erheen (en weer terug) is mooier met veel mooie uitzichten en veel blauw water, het lijkt af en toe wel de blue lagoon.
Voor het plaatsje Svolvaere ligt Kabelvåg, we zijn er doorheen gereden om te kijken of we een internet plek kunnen ‘scoren’. En ja hoor, in een straatje vinden we zowaar een vrij wifipunt. We pauzeren even een uurtje en kunnen de site weer ‘zichtbaar’ maken voor iedereen.
coordinaten: N 68.211344, E 14.478779. Wel even melden dat dit op 1 juli 2013 is geweest, het kan later anders zijn, dat het niet meer een vrij wifipunt is.
Aan het eind van de middag eten we op een parkeerplaats langs de E6, er staan al wat campers maar we vinden het te lawaaierig. We rijden verder een kleinere weg op en vinden uiteindelijk een plekje ver weg van die weg bij een paar boerderijen, we staan op de T-splitsing.
We komen aan het begin van het straatje nog een leuk tafereeltje tegen. Het gehuchtje behelst dus 2 boerderijen maar wordt 2km eerder op de doorgaande weg helemaal aangegeven met een routebord, geweldig.
route van deze dag: dag 19
2 juli – dinsdag – Vatnfjord – Sortland
We stonden wel op een mooie plek, lekker rustig. Er kwam wel wat volk langsrijden, richting de twee boerderijen waar we tussenin staan
(T-splitsing) en ze keken wel maar er kwam niemand om te zeggen dat we daar niet mogen staan. We kijken uit op een riviertje, het water stroomt er behoorlijk. Vanmorgen nog meer want het werd vloed, we zitten dicht bij zee en het riviertje is niet zo breed, dat zorgt weer voor stroming en draaiing van het water, een leuk gezicht.
De dag begint redelijk goed, qua weer, er is namelijk slecht weer aangegeven. We gaan van de Lofoten naar de Vesterålen een andere eilandengroep die aansluit op de Lofoten. We willen naar Andenes rijden vanwaar je een walvis safari kunt meemaken. a.s. Donderdag wordt het redelijk weer met zon dan willen we zo’n boottochtje wel eens meemaken.
Vanwaar we overnacht hebben willen een ronde rijden over een kleinere weg, het rijdt wel mooi, heel weinig verkeer en mooie uitzichten. We rijden door een landelijk gebied. Bijna aan het eind staat er opeens een bord dat de weg tot Morfjord is afgesloten, we moeten nog zo’n 5 km naar de E10. Maar er staat een versperring op de weg en we zien ze verderop ook heel erg druk werken over een grotere afstand. Alleen wel heel erg vervelend dat ze het niet aan het begin van de weg aangegeven hebben, het is een ‘padje’ van zo’n 28km, waarvan we er nu dus 23 terug moeten rijden. Nu was het geen verkeerde route om te rijden en als je het andersom rijdt zie je weer andere dingen, maar toch….
We zijn gestopt in Sortland, daar hebben we schoon water ingenomen en ook LPG getankt, coordinaten (LPG) N 68.707562, E 15.396265
We zijn het stadje ingereden om te kijken voor internet, we willen graag weten hoe het weer zich voortzet, i.v.m. de walvis safari. We vinden internet in een winkelcentrum ‘Skibsgården’ genaamd, coordinaten: N 68.696548, E 15.417829. We denken dat we hier op de parkeerplaats wel gaan overnachten en morgen verder rijden naar Andenes, dat is zo’n 100km noordelijk. Toch heeft het ook zo zijn voordelen als er af en toe wat water valt: het landschap blijft zo mooi groen en de bloei van de bloemen blijft mooi.
Op dit moment (17.30uur) regent het pijpenstelen, dat is zo rond 13uur begonnen.
We kunnen nu gaan rijden maar door de regen heb je geen mooie uitzichten en alles ziet zo troosteloos. We hopen morgen op beter weer dan ziet alles er weer anders en mooier uit.
route van vandaag: dag 20
3 juli – woensdag – Sortland – Andenes
Vandaag kan in de boeken als een ‘topdag’. De nacht niet, die was rumoerig, om 5 uur ging er een boot van start en dat trilde door de hele camper heen. Even later werd het winkelcentrum bevoorraad aan de parkeerplaats kant. Weten we ook weer, niet bij een winkelcentrum gaan staan als de laaddeuren aan die kant zitten.
We waren dus al redelijk op tijd op pad, naar Andenes. Morgen wordt het mooi weer dus we willen dan een walvis safari gaan maken.
Weg 82 is een mooie route, ook weer landelijk met rijk bloeiende bermen. We kwamen nog langs een ‘hondenpensjonat’, leuk detail: er stond een trampoline in de tuin…… Vul de rest maar in…..
We zijn om 12uur al in Andenes en rijden door naar het kantoor van de walvis safari’s. We geven aan dat we mee willen op safari en de jongen wil ons direct al inboeken voor de boot van 16uur. We overleggen even en gaan akkoord. Co zegt later: stel dat we geen walvissen spotten vandaag dan kunnen we morgen altijd nog een keertje proberen. De maatschappij geeft nl. 100% garantie. Dat houdt in: als er geen walvissen gezien worden mag je een volgende keer gratis mee of je krijgt je geld terug.
We worden om 13.45uur verwacht in het gebouw voor een museum rondleiding. Dat duurt nog eventjes dus we gaan even door de omgeving wandelen, op zoek naar een plekje voor vannacht. We vinden het bij de school (het is vakantie) en naast het kerkhof. Een vorig plekje naast een kerkhof was erg rustig (kan ook niet anders he) en dit ziet er ook goed uit. Toen we door het dorp reden hebben we ook een internetpunt gespot, voor een meubelzaak: N 69.315767, E 16.119923 Andenes is trouwens een leuk plaatsje om doorheen te wandelen.
Om 14.30uur begint de rondleiding, we hebben een enthousiaste Engelstalige gids, Lille, ze komt uit België en spreekt prima Engels dat goed te volgen is. We krijgen de soorten walvissen te zien. Er zijn balein walvissen en tand walvissen (vrij vertaald). De walvis die hier het meeste voorkomt is de Spermwalvis, een tand walvis. Die kan zo’n 70 a 80 jaar oud worden, de mannetjes kunnen tot 20 meter lang worden en kunnen zo’n 75 ton wegen en de vrouwtjes worden tot 12 meter lang en wegen tot 20 ton. Als er een kalf geboren wordt is die al 4 meter lang en weegt 600kg. Kan me voorstellen dat zo’n vrouwtje dan eventjes moet zuchten.
Hier in de wateren rond Andenes komen alleen mannetjes voor, ze leven niet in groepen maar solo. De vrouwtjes verblijven een stuk zuidelijker in warmere wateren (vanaf 15 graden) waar ze het leven geven aan de kalveren, die kunnen anders niet overleven in koud water. Na zo’n 13 jaar verlaten de mannetjes de groep en zwemmen naar de wateren rond o.a. Andenes. Daar zorgen ze dat ze groter groeien en vetter worden. Als ze groot genoeg zijn ondernemen ze de tocht terug naar de vrouwtjes. En ze moeten dus echt groot zijn want de vrouwtjes bepalen met wie ze willen paren en gaan dan dus voor een grote walvis……… Er is een wereldwijde populatie van 360.000 Spermwalvissen en er leven er zo’n 5000 in Noorwegen.
Bij Andenes is er een heel groot verloop van ondiep naar diep water, dat noemen ze een canyon. Tegen de wand die dan ontstaat is er door de waterstroming ontzettend veel voedsel, d.m.v. plankton en kryl, dat gegeten wordt door de kleine vissen. Die worden dan weer opgegeten door de grotere vissen en zo verder en verder. Tot uiteindelijk de walvis zich te goed doet.
In 1996 is er een walvis aangespoeld en daarvan hebben ze het skelet in het museum liggen, deze vis was 15,8 meter lang. Vooral de kop was gigantisch groot.
Om 16uur ging de boot van wal. Na een uurtje varen kwamen we ‘white sided dolphins’ tegen: dolfijnen met een gele streep aan de zijkant. Dat was een unicum, zo snel al, geweldig.
Tussendoor werd er af en toe stil gelegen met de boot dan gingen de onderwater microfoons aan om te luisteren of er walvissen in de buurt zijn. Als ze onder water aan het foerageren zijn maken ze een klikkend geluid, dit is hun manier om eten te vinden. Vooral op grote diepte is het donker en dan zien ze niets, dan geven ze een geluid af en dat brengt voor hun de omgeving in kaart (simplistisch gezegd).
Als er dan geen geluid meer is houdt het in dat ze omhoog gaan komen, alleen is niet te zeggen aan welke kant van de boot dat is.
Om 18uur kwam walvis ‘nr. 26’ naar boven, je zag haar drijven en ademen, dat zag je door het ‘spuitwater’. Deze soort walvis heeft ademhalingsgat aan de linkerkant zitten. Op een gegeven moment wordt er geroepen ‘hij gaat duiken’ en dan moet je je camera in de aanslag hebben want het is zo gebeurt. Een geweldig gezicht, zie de foto’s hieronder.
nr. 26 kwam na een half uurtje weer boven water, dat is vrij snel, ze kunnen gerust 2 tot 5 uur onder water blijven. Hij bleef weer rustig drijven en ademhalen. Op een gegeven moment kwam weer het sein ‘hij gaat duiken’ en ja hoor, daar kwam de staart weer boven water.
Zie hier meer foto’s van de safari.
Na deze 2e keer nr 26 maakte de boot vaart en gingen we terug naar Andenes. Op een gegeven moment werd er geroepen dat bij een paar bootjes voor ons een groep walvissen en dolfijnen aan de oppervlakte waren. Het ging om ‘pilot whales’ en ‘white sided dolphins’. Toen we dichterbij kwamen bleek het een behoorlijk grote groep te zijn. Ze waren min of meer aan het spelevaren. Je zag ze draaien en op hun rug zwemmen. Het schijnt een unicum te zijn, dolfijnen en walvissen samen in een groep.
Het was volgens het team op de boot de beste safari van dit seizoen. Drie verschillende vissen gespot tijdens één safari, en dat mochten wij allemaal meemaken.
Je kunt van te voren reserveren bij: www.whalesafari.com Wij zijn gewoon heen gereden, het was nog geen hoogseizoen en de gok viel goed uit.
Je betaald NOK 890,00 per persoon, het is zeker de moeite waard. Nu hadden wij het enorm getroffen met 3 verschillende vissen gespot te hebben.
Het was dus gewoon een TOPDAG!!!!
route van dag 21
4 juli – donderdag – Andenes – Åknes
We zitten nog na te genieten van gistermiddag, de foto’s moeten worden uitgesorteerd. Co heeft met de motordrive gefotografeerd dus dat leverde ca. 470 foto’s op. 🙂
Dat was trouwens wel grappig, op het moment dat gisteren bij de eerste keer geroepen werd, ‘hij gaat duiken’ en Co op de knop drukte leek het wel een mitrailleur, de mensen schoten allemaal spontaan in de lach. Maar wij hadden wel onze beeldjes.
Ik moet wel zeggen, als ik nu zo de foto’s zit te bekijken zit ik helemaal een beetje heen en weer te deinen, alsof ik nog op de boot ben. Vanmorgen even naar onze ‘vrije’ wifipunt in Andenes om jullie mee kunnen laten genieten.
We hebben ook gefilmd maar dat komt later als we thuis zijn.
Nu zijn we in het plaatsje Bleik, vandaar kun je mee op ‘puffin safari’ oftewel ‘papagaaiduikers safari’. Je gaat met de boot naar een eiland dat voor de kust ligt, Bleiksøya genaamd. Je mag het eiland niet op maar er schijnen zoveel vogels te zijn dat je er mooie plaatjes kunt schieten. Er gaat ook een gids mee die het een en ander er over kan vertellen, we zijn benieuwd.
Onderweg naar Bleik zei Co: volgens mij zit hier een hondenpensjonat: er stond een trampoline in de tuin….. Nu staan we hier in de haven met uitzicht op het dorpje, het ziet er erg leuk uit allemaal, mooie kleurige houten huizen voor een enorme bergwand.
Om 13uur konden we met de boot mee, het eiland zie je zo voor de kust liggen. Het wemelde er van de vogels, papegaaiduikers, meeuwen, Jan van Genten, zeearenden, aalscholvers, we hebben zelfs een flits van een zeehond gezien. De zeearenden jagen dan weer op de papegaaiduikers, zo is de natuur.
Maar het fotograferen viel niet mee, je kwam niet heel dicht bij het eiland, het is ook ten strengste verboden om het te betreden. Dus je moet het doen met de vogels die in het water drijven, daar vis vangen om dan naar het eiland te vliegen. Daar zitten de jongen in holen in de grond, ze zijn net vorige week uit de eieren gekomen. De papegaaiduikers komen hier elk jaar op 14 april aan en vertrekken in augustus weer.
Na wat we gisteren allemaal hebben gezien viel dit eigenlijk toch wel tegen. Je kon gewoon niet dicht genoeg bij de vogels komen. De papegaaiduikers zijn wel hele grappige vogeltjes om te zien, een fel gekleurde oranje snavel en fel oranje pootjes. Ook zijn het net ‘jezus’ vogeltjes, ze lopen over het water om op te kunnen stijgen, heel leuk om te zien.
Op de boot was nog een ander Hollands stel, zij hebben afgelopen maandag de walvis safari gedaan en ze hebben daarbij 4 potvissen gespot.
Hij gaf aan dat de route naar het zuiden van het eiland via de linker route erg mooi is en dat je er even de tijd voor moet nemen. We wilden zo wie zo die kant langs gaan omdat daar ook een biologische boer zit van de www.hanen.no, een organisatie van biologische boeren en logeeradressen.
Daar willen we weer rauwe melk kopen en eventueel kaas en vlees. Het is inderdaad een wonderschone route, we hebben de cruisecontrol op 40km gezet en rustig door het landschap gereden, wat mooi. Er was ook vooral erg mooi licht, schilderachtig.
We komen bij de boerin terecht van Nordtun Gård in het plaatsje Bø i Andoy. We kopen kaas en een yoghurtstarter, vlees is er niet (althans niet voor de verkoop) en de melktank is net geleegd. Morgenochtend gaan we een aantal liters halen.
We rijden verder voor een mooi plekje om te overnachten. We komen in het plaatsje Åknes terecht, via een onderverharde weg met heel veel kuilen.
Als we bij een huis een vrouw zien staan gaan we eerst eens vragen of de hele weg zo is. Ze is hout aan het klieven met behulp van de motor van de tractor. Ze zet de motor uit, voorop de tractor staat een grote kist met margrietjes. Co heeft er een foto van gemaakt en zegt het leuk te vinden. Ze geeft aan dat het een lady’s tractor is…..
route van vandaag: dag 22
5 juli – vrijdag – Åknes – Narvik
Het regent pijpenstelen. Gisteravond om 23uur scheen de zon nog op de camper. Op dit plekje, waar we stonden, schijnt volgens mij deze periode 24 uur de zon op de huizen. We hadden gisteravond en nu vanmorgen weer een vrolijke fluiter voor de camper, elke keer kwam hij op zijn takje zitten en zong het hoogste lied. Hij zit daar wel vaker want er zat al veel vogelpoep op het takje eronder.
Bij de boerin hebben we 13 liter melk opgehaald, ze kwam met een emmertje van 3 liter aanzetten en zette grote ogen op toen we om 12 liter vroegen. Maar het was geen probleem, de prijs viel ook mee: NOK 144, dat is omgerekend € 1,56 per liter, niet verkeerd. Naast koeien hadden ze ook nog een paar lama’s, het zijn wel grappige beesten om te zien. Ze schrokken van de ruitenwissers en bleven er achterdochtig naar kijken. We kwamen zelf maar niet te dicht bij, ze kunnen geloof ik nogal spugen en daar hadden we geen trek in.
We rijden terug weer via Sortland en gaan daar even internetten in ‘Skibsgården’ en dan verder de Vesterålen verkennen, regen of geen regen.
In ‘Skibsgården’ hebben we gezien dat het op deze hoogte van Noorwegen morgen redelijk weer wordt en dan een aantal dagen regen terwijl het in het zuiden wel mooi weer wordt, ook warmere temperaturen. We hebben dus besloten om langzaam aan weer zuidwaarts te reizen, zo gemakkelijk worden de plannen weer aangepast.
Wel nog even met een omweggetje via weg 825, en dat is ook weer een mooie route, jammer dat de zon er niet bij is, dan is alles zoveel mooier, ook voor de foto’s. Maar we moeten het er mee doen. 🙂
Een vrolijk steltlopertje op een parkeerplaats, op een andere parkeerplaats kwam een stel aangelopen met een giga vis, net gevangen.
We hebben vandaag maar besloten dat als we een trampoline bij een huis zien staan dat het dan geen hondenpensjonat is maar dat het door de kinderen gebruikt wordt, anders zouden er wel erg veel hondenpensjonaten zijn…..
Nu staan we op een camperplek van campercontact, op de parkeerplaats van een museum. Daar hebben de coordinaten ons afgeleverd maar de foto die in de app staat laat niet deze plek zien. Maar dat geeft niet, we staan niet ver van de drukke weg af maar wel redelijk rustig dus we gaan het hier wel redden.
route van vandaag: dag 23
Ga naar week 5
terug naar overzicht