Week 6 – 18 t/m 25 februari
18 februari – maandag – Tafraoute
We zijn nog steeds in Tafraoute, het is hier ook zo leuk. Cees kon gisteravond zijn camperdeur niet meer op slot krijgen, wel het extra buitenslot dat hij er op heeft, dan ging hij door de bestuurdersdeur naar binnen.
Vanmorgen zijn Co en Cees met het slot bezig geweest, er was iets afgebroken maar ze kregen het zelf niet verlijmd. De mannen gingen in het dorp eens kijken of het gemaakt kan worden.
Het was ons al eerder opgevallen dat er op straat twee schoenmakers actief zijn en Co gaf van de week al aan om onze wandelschoenen de hakken te laten verzolen. Zo gezegd zo gedaan. Terwijl ze stonden te wachten zag Cees dat de man goede lijm gebruikte, hij liet het gebroken deel van zijn slot zien en het werd direct muurvast verlijmd.
‘s Middags zijn we nog terug gegaan met mijn wandelschoenen om ook de hak/zool te laten vervangen, je staat 20 minuutjes te wachten en het is gefikst, voor de somma van 15 DH (€ 1,35) voor twee hakzolen. Even later heeft Co ook nog twee leren inlegzooltjes laten maken, kosten 10 DH / € 0,90. Ik vraag me af of we uitkomen met ons budget…. 🙂
Het volgende is wel grappig: de man op de rechterfoto kreeg een klant waarvan de schoen gemaakt moest worden maar die man moest nog iets doen, kreeg hij de sandalen van de schoenmaker zolang aan, wat een service.
Het was onder de middag en we kregen trek. Waar we gisteravond omelet met gehakt hebben gegeten hebben we nu een tajine gegeten. Een tajine met groente en vlees, het was weer heerlijk.
Ook hebben we nog babouchka’s gekocht, twee paar voor mij en een paar voor Co. De eerste babouchka’s hebben we te vroeg gekocht want ze kosten hier in Tafraoute de helft als de eerder gekochte.
Vandaag is het een bewolkte dag maar evengoed een lekker temperatuurtje. Vanmorgen de ramen gelapt dus de camper ziet er weer fris en fruitig uit.
19 februari – dinsdag – tafraoute
We zijn vroeg wakker en horen een gezellig getik op het dak, dat is dus regen. We waren bijna al vergeten hoe dat klinkt, het is al zo lang mooi weer. Rond een uur of 9 schijnt het zonnetje weer, dat warmt lekker snel op in de camper. Buiten staat een koude wind, maar ja we zitten natuurlijk wel op 1000 meter hoogte. Op de hoge bergen rondom ligt een beetje sneeuw.
Co en Cees gaan even naar het dorp naar Ali om te kijken of hij iets kan betekenen voor het slot van Cees zijn camper. Ook wordt er een gat geboord voor Cees zijn kluis, volgens mij gaat zijn camper hier weer op en top vandaan.
Zelf ben ik gaan buurten bij Jan en Ludy, twee Nederlanders van Texel. Gezellige mensen die veel te vertellen hebben, ze komen al 5 jaar in Marokko en het bevalt hun ook erg goed. Ze rijden veel en zijn hier nu een weekje om even uit te blazen voordat ze verder trekken. Co komt er later ook nog even bijzitten.
Tegen 14uur gaan we naar het dorp om te kijken of we nog een tajine kunnen ‘scoren’. Maar die zijn op, we bestellen er direct eentje voor morgenmiddag, voor drie personen, we zijn zowat vaste klant in dat eethuisje, de kok kent ons in ieder geval al. Daarna zijn we in een ander eethuisje wat gaan eten maar dat was niet naar ons zin, te Europees. We hadden vlees besteld en kregen er een beetje rijst bij en de rest van die bleke, Franse frietjes. Dat is vulling geen voeding. In de camper hebben we in ieder geval nog maar even een bak yoghurt gegeten, dat vult tenminste.
Het is koud buiten, het lijkt wel echt Hollands weer….. 🙂
20 februari – woensdag Tafraoute
Onze laatste dag in Tafraoute, morgen reizen we verder richting Mhamid, via Ighrem, Tata, Tissint, Foum Zguid…..
We waren, zoals gewoonlijk, weer vroeg wakker en zijn om 7.30uur gaan wandelen in de omgeving, het zonnetje scheen alweer op onze bolletjes.
We zagen nog een leuke kei aan de kant en dachten: dat is een leuke voor in onze tuin, er kwam alleen een probleempje om de hoek kijken: hoe moeten we het vervoeren.
Cees is om 10 uur met zijn camper naar Ali gereden, die ging kijken naar zijn slot en de achteruitrijcamera. Ludy kwam even buurten, gezellig kletsen kan ze wel. Even later kwam Joske (camperforum) nog even kennis maken en toen hebben we de wandelschoenen aangetrokken en zijn naar het dorp gelopen. Er is weer markt vandaag en we willen kijken of we een rood kooltje kunnen ‘scoren’. We hebben wel gemerkt dat het geen kolentijd is in Marokko. We pikken Cees op bij Ali en lopen op ons dooie akkertje naar de markt.
Ook hebben we appeltjes nodig om zelf appelazijn te maken en uien en vlees voor de rode kool stoofschotel. Bij een klein boertje kopen we de laatste appeltjes. Als je bij de groente/fruit kraam komt pak je een plastic (afwas)teiltje en doet de appeltjes er in, dat gaat dan op een weegschaal/balans waar al zo’n zelfde plastic bak op staat, daar gaan de gewichten in. Het waren de laatste appeltjes en het was net geen kilo, er gingen een paar kleine banaantjes bij en toen was het wel een kilo. Dat is ook een manier…..
Onderweg kwamen we langs een ‘kraam’ waar djellaba’s verkocht werden, dat zijn de lange mantels waar de mannen in lopen met een punt-capuchon. Dat vinden wij nou net iets voor Cees, we konden hem overhalen om er eentje te passen. Wat een martelgang he Cees? Ten eerste al om het geval aan te krijgen (het stond hem trouwens wel erg goed) en toen nog om er weer uit te komen. Tranen met tuiten hebben we gelachen, althans Co en ik, Cees had het bloedheet. Hij zegt: zie je me al in mijn camper dat ding uittrekken, mijn plafond is niet hoog genoeg. We hadden eigenlijk verwacht dat er een rits in zat maar niet dus.
We hadden gisteren groente/vlees tajines besteld bij ons ‘vaste’ eethuisje en het was tijd voor onze lunch. We zaten lekker in het zonnetje en even later werden de tajines opgediend.
We hebben nog ansichtkaarten gekocht voor Truus en Bets, twee zussen van Co die geen computer hebben, krijgen ze toch even een teken van leven van ons dus er is post onderweg hoor. Op de terugweg van het postkantoor zagen we een witte kool liggen, die hebben we gelijk geconfiskeerd. Toen nog even naar onze ‘eigen’ slager voor sucadelappen voor de stoofschotel. Hij sneed wat lappen voor ons af, 1,5 kilo. Er hangt altijd wat aan het vlees dat buiten hangt. Hij sneed het eraf en ik vroeg wat dat was, toen wees hij met een glimlach op zijn eigen ‘zaakie’ het zijn dus stierenballen, hij vroeg of we die ook wilden, nog maar even niet….. We vroegen er ook nog wat bakvet bij, is denk ik reuzel.
Bij terugkomst zitten we nog even lekker in het zonnetje, de wind is wel fris maar na zo’n regendag is het zonnetje wel erg lekker.
Ondertussen snij ik de kool, kruiden, uien en appels en Co braadt het vlees, dat wordt weer een lekker stoofpotje.
21 februari – donderdag – Tafraoute – Mrimima
We hebben afscheid genomen van een paar mensen in Tafraoute, we hebben nog de groetjes overgebracht van Ad en Wil aan Anne en Nel. Toen zijn we gaan rijden maar eerst nog bij Ali de watertank vol gegooid en afscheid genomen.
De route naar Igherm was werkelijk wonderschoon, we reden niet harder dan 30 a 40 km dus dan zie je de gaten op tijd aankomen, het slechte wegdek woog niet op tegen het genieten van de omgeving. Laat de foto’s maar voor zich spreken.
In Igherm waren we aan het vergaderen of we door zouden rijden, het was 15.30uur of dat we hier een plekje voor de nacht zouden zoeken. We kwamen uit op door rijden naar Tata. Er zat een gezinnetje langs de weg die kwam vragen of we naar Tata gingen en of ze dan mee mochten rijden. Dat vonden we wel goed, de bagage ging in de garage en ze namen plaats in de camper. Wij zouden net een yoghurtje eten en wat kaas dus ze deden meteen maar mee. De yoghurt ging er wel in maar de kaas bliefden ze niet, dat aten we zelf maar op. Ze spraken niet genoeg Frans om wat te babbelen, het was ruim 1,5 uur rijden dus dat was een lange zit, ze zaten ons trouwens niet in de weg hoor, wij genoten evengoed wel van de rit. We reden door een indrukwekkend landschap, anders dan het eerste gedeelte maar ook wel weer mooi. Wat een kleuren en lijnenspel, kijk maar even mee.
In Tata gingen we op zoek naar camping tata-tifi (of zo iets) we hadden een bord zien staan maar de camping kwamen we niet tegen. Toen besloten we om door te rijden naar Tissint. Volgens de NKC zou voorbij Tissint op de N12 een afslag zijn naar Cascade Bani alwaar een camperplek zou zijn maar die vonden we niet. Nu staan we in een klein plaatsje, geen idee welke, schuin voor de moskee en gaan daar de nacht doorbrengen. Cees had iemand gesproken die daar rond liep en die gaf toestemming om te gaan staan.
We hadden gisteren al een lekker stoofpotje gemaakt, wat rijst erbij, lekker makkelijk en snel te eten, het was immers al 19uur. Er kloppen nog een paar jongens van zo’n 17 jaar aan die vragen om een ‘stylo’ een pen, volgens mij is dat er nooit meer uit te krijgen, het vragen….
We zijn vroeg naar bed gegaan, want zo vlak voor de moskee zullen we morgen wel vroeg wakker gezongen worden.
22 februari – vrijdag – Mrimima – Agdz
Om 5.15uur begon de Imam te zingen, later hoorden we de mensen bidden en om 6uur klonk nogmaals het gezang.
Voor de rest was het hier heerlijk rustig, terwijl we langs de weg staan, het is hier zo desolaat dat er weinig verkeer langs komt, sowieso komen we onderweg weinig verkeer tegen. Er komen twee jongetjes aan fietsen, ze lopen om de campers en zien Co zitten. Ze komen gelijk vragen om een ‘stylo’ een pen, als we aangeven dat we dat niet hebben vragen ze om eten. We laten ze maar….
Ze blijven voor de camper staan en naar binnen kijken. Ik zeg tegen Co, ga eens voor in de stoel zitten en terug kijken, Co maakt zelfs een foto van ze maar ze worden er niets van en blijven staan en kijken. Op slot stuurt een oudere man die aan de overkant van de weg is gaan zitten ze weg.
Om 9 uur zijn we gaan rijden en zien bij het wegrijden dat we in Mrimima stonden, eerst naar Foum Zguid. Daar hebben we de auto geparkeerd en zijn het stadje doorgelopen. We kwamen in een gedeelte met lemen huizen en zagen iemand uit een onderdoorgang komen. We gingen er in en kwamen in een soort kashba terecht, alleen wel vervallen. We liepen door een gangenstelsel, net als in een medina maar dan zonder de winkeltjes. We kwamen een man tegen die moesten we even volgen, hij ging een grote deur door en ging een trappetje af, we mochten verder komen maar toen Cees ging kijken was het een hele donkere kelder met een laag plafond. Dat hebben we maar niet gedaan. Er zullen ook nog meer mensen wonen want er waren diverse deuren met sloten erop.
We liepen verder het dorpje in en kwamen langs een kapper, Co heeft zich gelijk maar weer even laten scheren, dit keer mochten we wel foto’s maken.
Daarna zijn we weer verder gegaan, via Alougoum en Talate richting Taznakht. Op een gegeven moment zijn rechtsaf naar Agdz/Agdez gereden. Maar voordat we bij die afslag waren…… Wat een slechte weg, onderweg kwamen we langs een (open) mijn waar kobalt, mangaan, koper en zilver wordt gewonnen. Daarna was het een gatenkaas, het was wel weer een hele mooie omgeving waar we door kwamen, heel kleurrijk.
En er waren weer zwaaiende kindertjes (en volwassenen), een jongetje zagen we van ver al aan komen rennen, zo’n 400 meter landinwaarts, hij rende op blote voeten. Cees heeft hem beloond met zijn laatste chocoladen reep.
We kwamen langs een camping in Tasla maar alleen de poort naar de camping was al te smal voor ons. Co is evengoed nog uitgestapt om te kijken maar er waren binnen de muren ook teveel bomen om te kunnen keren, er was plek voor 4 campers.
Onderweg stond er een auto langs de kant en een man te zwaaien, we stopten en kregen te horen dat de auto het niet meer deed of er iemand mee kon rijden naar Agdz. Dat vonden we prima, gelukkig sprak deze man Engels, eigenlijk erg goed. We raakten aan de praat en de tijd was zo om we waren zo maar in Agdz. We mochten thee bij hem komen drinken. De man werkt in de mijn en maakt daar sieraden die hij via zijn ‘association’ weer verkoopt. We kregen ook alledrie een Mauretaans kleed en ‘tulband’ aan/om. Zie de foto’s.
Hij gaat 2x per jaar met een karavaan naar Mauritanië alwaar hij spullen omruilt voor indigo, sieraden en andere spullen. Hij liet ons zien wat hij daar allemaal vandaan mee had genomen. We hebben wat sieraden gekocht, mooie stukken voor een goede prijs, iedereen blij en tevreden.
Nu staan we op een camping in Agdz en we hebben net even lekker gedoucht. Co is weer even onder de tondeuse door gelopen dus hij is met het scheren mee weer helemaal het heertje.
Volgens de verkoper van de sieraden kunnen we ook nog mee met een 4wheeltocht naar de woestijn, dat kan hij dan regelen en hij gaat zelf als gids mee, ‘gratis’, dat woord kent hij dus. Maar we willen naar M’hamid rijden en het daar zelf regelen, zitten we ook dichter bij de woestijn hoeven we minder ver te rijden.
23 februari – zaterdag — Agdz – Zagora
Vanmorgen voor Cees uitgeweest om een prepaid simcard van Maroc telecom. Gisteravond had Cees een telefoon mee die niet simlock vrij was. Maar hij had nog 2 telefoontjes!!! Gelukkig was er eentje simlock vrij dus er kon een simcard in, met gelijk 100DH beltegoed. Daarna nog even langs de schoenmaker om zijn slippers te laten verzolen.
Onder de middag hebben we een omelet Berber en gegrild vlees gegeten, de omelet was heerlijk maar het vlees was vrij droog. Toen Cees en ik in het telefoonwinkeltje waren was Co wat aan het rondlopen en kwam terug bij ons met de mededeling: ik heb alweer een Hollandse vriend en we mogen straks thee komen drinken. Ondertussen weten we dat je al snel een vriend bent en thee mag komen drinken en dat men dan graag iets aan je wilt slijten. Nee, nee, deze man kon iemand uit Arnhem en was zelf een paar keer in Holland geweest dus het was niet commercieel bedoeld. We zaten aan de thee en toen werd dus wel even tussen neus en lippen door verteld dat we eventueel mee konden op ‘safari’, 3 dagen, deels met dromedaris en deels met 4-wheel-drive. Start in Ouled Driss, alwaar hij ook een camping heeft. Nu willen we sowieso naar die camping toe maar voor de ‘safari’ kijken we ter plekke wel. Het was wel een vriendenprijsje hoor, speciaal omdat we uit Nederland komen. We zullen zien, we gaan eerst eens shoppen.
Om 14.30 uur gingen we pas rijden naar Zagora, een route door de vallei van de Drâa, een vruchtbare vallei met heeeel veeeeel dadelpalmen. Er is in Ouarzazate een stuwdam gebouwd en drie keer per jaar worden de ‘sluizen’ opengezet en kunnen de mensen in de lager gelegen gedeeltes hun akkertjes bevloeien. Dat hield in dat er veel mensen weggetrokken zijn uit deze omgeving en er veel leegstand is. De dorpjes bestaan vrijwel allemaal uit lemen huizen.
Onderweg kwamen we nog in contact met een jongen van ca. 12 jaar, die sprak een beetje Engels, op school geleerd. Hij reed op een ezeltje, we mochten even een fotootje maken van hem en vroegen hem om zijn email adres, die had hij wel zei die. Maar hij schreef zijn naam en adres op. Een oudere jong die er bij was komen staan heeft wel email dus daar sturen we het fotootje naar toe, iedereen weer blij.
Aangekomen in Zagora, een grootse entree via een brede laan met heel veel sierlantaarns en grote, nette huizen. We zijn door gereden naar camping Oasis Palmieres, zo’n 3 km. buiten de stad zelf. We werden ontvangen met whiskey, thee dus, lekker. Een gastvrije ontvangst, je voelt je wel erg welkom zo, leuk. Ook hier wordt weer reclame gemaakt voor een 4-wheel-drive in de woestijn.
24 februari – zondag – Zagora
Vandaag is er souk in Zagora dus daar gaan we heen, is altijd weer gezellig. De producten zijn overal hetzelfde maar de hectiek en sfeer is elke keer weer geweldig. Co, die een hekel heeft aan markten vind dit wel leuk. In Zagora zijn best wel veel hotels, hele luxe ook, zo te zien.
Het was op de markt een gekrioel van mensen, meest mannen. Er was heel veel fruit en groenten, we kochten weer overheerlijke aardbeien, de zak was zo leeg. Dadels worden er hier ontzettend veel verkocht, maar het barst dan ook van de dadelpalmen, door het hele dal heen. Je zou zeggen met zoveel aanbod, zal iedereen wat verkopen, komt iedere verkoper aan zijn trekken?
Sowieso hebben we veel ontzettend bewondering voor de mensen met de winkeltjes, ze zitten de hele dag te wachten op klanten, zo’n dag moet toch lang duren. Maar ja, dat is onze mentaliteit, je wilt wat doen, hier gaat dat blijkbaar anders. Is misschien nog wel veel beter zo, relaxed de dag doorbrengen, weinig stress. De levenseisen zijn hier waarschijnlijk een stuk lager.
Na de markt overgelopen te zijn gaan we op een terrasje even een verse jus d’orange drinken, zo’n 400ml voor € 0,90 per glas, we snappen echt niets van de prijzen. Daarna gaan we terug naar de markt en zoeken de eettentjes-straat op, allemaal rokende bakplaten/grills, je kunt er vlees of vis krijgen. We lopen eerst de kraampjes langs en kiezen er dan eentje uit, we gaan voor kalkoenvlees op de spies. We nemen plaats en krijgen als placemat een krant, kunnen we nog puzzelen (sudoku) terwijl we op het eten wachten. We krijgen een bordje met 3 spies en wat rauwkost, ook zit er een rode saus bij, hhhhhheet!!! Het smaakt weer overheerlijk. We krijgen ook nog thee, als je ziet hoeveel losse thee er in het potje gaat….. geen wonder dat het zo sterk is en de mensen hier er veel suiker in doen. Soms zie je een klont in het potje gaan zo groot als bij ons 6 grote klonten suiker, dus niet die miniklontjes he? Hij wilde nog een tweede keer in tappen maar 1 glas is meer dan genoeg.
Voor de verse jus d’orange en het vlees/rauwkost/thee waren we € 2,25 pp kwijt, we hebben nog een keertje uitgerekend of we het wel goed hadden maar we komen gewoon niet hoger uit. Je blijft je verbazen over de prijzen hier.
Cees heeft vlees gekocht: 1 kilo gewoon vlees en bij een andere slager nog zo’n 400gram donkerrode lever, het werd keurig in plakjes gesneden. En alles word weer op de balans gewogen. Even later zien we bij een andere slager een levend schaap over de toonbank verdwijnen.
We hebben ontzettend veel lol met alles, de mensen doen ook zo leuk mee. Bij een kruidenkraam kopen we gedroogde citroenmelisse en nog een ander kruid. Er komt een man langs met een schaap, die met zijn voorpoten aan elkaar gebonden is, dus het schaap moet op zijn achterpoten lopen en protesteert dan ook hevig.
We lopen langs de moskee, alwaar net allemaal mannen naar binnen gaan om te bidden.
Op de terugweg horen we een knal, we kijken direct om, er rijdt een witte bedford (bestelbus) langs en er komt van alles onder de auto uit. Even later ook uit de auto als hij aan de kant parkeert. Blijkt dat er in totaal 20 mensen in zitten, waarvan 1 kind. Dat verzin je toch niet, want buiten die 20 mensen ligt er nog van alles op dak en achterin de auto zien we ook nog allemaal grote witte zakken liggen. De man op de bijrijdersstoel zat effe flink te bidden. We blijven even staan kijken en gaan er van uit dat de auto niet meer verder zal rijden, er gaan ook zo’n 6 mensen verder met de benenwagen. Wij lopen ook verder en even later komt de auto toch langsrijden, je gelooft je ogen niet. Hij pikt nog 2 van de mensen op die uitgestapt waren, die gaan boven op het dak op de strobalen zitten, althans eentje kan er wel op maar de ander is toch te oud om te klimmen. Hij gaat in de bus en een ander klimt op dak.
Verderop staat ook een busje flink lawaai te maken, als we er naast lopen zien we dat hij een touw aan zijn trekhaak heeft die omhoog gaat naar een dode boom, die moet dus om. We nemen afstand want ja, stel je voor dat het touw losschiet. Uiteindelijk gaat de boom om, bovenop de electriciteitskabels die overal lopen. Ongelooflijk maar waar, het kan allemaal.
Vlak voor de camping zien we twee mannen gehaast lopen, dat is een vreemd beeld hier in Marokko, waar alles rust en ‘luiheid’ uitstraalt. Verdrop staat ook een bedford, we dachten eerst aan het eerste witte busje maar dit is een grijze. Deze mannen willen meerijden, aan het zien zit dit busje ook al hartstikke vol.
Ik zeg nog, het zal me niets verbazen als die witte bedford die andere vier mensen ook nog oppikt.
Op de camping aangekomen zijn er nog wat campers bijgekomen, we staan nu met ca. 20 campers.
Als ik in Nederland kleding koop dan let ik er op dat ik het in de machine kan wassen, en nu sta ik hier in Marokko een uur de was met de hand te doen, hoe raar kan het lopen. Het was in ieder geval wel weer even nodig na 3 weken…..
Alles hangt nu aan de lijn te drogen, zal nog wel lukken voordat het donker wordt en anders halen we het morgen van de lijn. Wat is het leven toch simpel.
Ga naar week 7
terug naar overzicht