Week 5 – 11 t/m 17 februari
11 februari – maandag – Tafraoute
Heerlijk geslapen, het is hier heel rustig. Je hoort af en toe een hond in de verte en ook de zanger klinkt ver weg.
Om 7 uur waren we op, de thermometer gaf aan: 5 graden buiten, 7 graden binnen. Maar om kwart voor acht kwam de zon achter de bergen vandaan en warmde het lekker snel op. We zijn tenminste snel buiten gaan zitten, daar was het lekkerder dan in de camper. Tafraoute ligt op 1000 meter hoogte.
Gistermiddag hadden we Bart en Coby gesproken, die ook een Carthago rijden. Bart had aangegeven dat hij wel even naar de schotel wilde kijken. Vanmorgen kwam hij langs en gaf aan dat we het beste even naar hem toe konden rijden dan kon hij bij zijn eigen schotel kijken als het niet helemaal duidelijk was. Zo gezegd, zo gedaan. Cees had een ladder mee die we konden gebruiken.
Bart en Co gingen het dak op en met een uurtje was het gepiept. Waarschijnlijk was het alleen een zekering maar het resultaat is dat de schotel het weer doet.
Van onze camperdeur was de dranger er af, elke keer sprong hij uit de rail. Volgens Bart is dat een bekende kwaal van de Carthago. Hij gaf wat aanwijzingen en de dranger blijft weer zitten. Wij hadden geen Ali Poek maar een Bart Poek.
‘s Middags zijn we het stadje in geweest. We waren eigenlijk weer te vroeg want er was nog weinig reuring. Op de weg terug kwamen we een reparatiebedrijf voor campers tegen. Ze deden ook aan ‘peinture’, spuiten. Cees zijn voorklep (van zijn camper dan he) was nogal dof en stroef. We gingen even informeren wat de kosten zijn. De baas gaf aan dat het ca. 500 DH zou moeten kosten maar hij zou tussen 17-18uur even langs komen op de fiets om te kijken.
Co zag hem gelukkig voor de campers langs fietsen, dus gauw een ruk op de toeter en hij had het door. Samen gingen de mannen even inspecteren en de kosten zijn inderdaad 500 DH. Cees kan de camper morgen om 9 uur brengen dan is het om 18uur alweer gedaan. Dus morgen krijgt Cees een nieuw voorkantje, in het blauw, dan gelijk maar een gezellig kleurtje.
Toen we op de camperplek terug kwamen was er een kapper bezig bij een groepje Duitsers. Ik zei zo: zal hij ook vrouwen knippen want in de stadjes zie je altijd alleen maar mannen in de stoel. Eigenlijk is dat wel logisch want de vrouwen lopen allemaal gesluierd. De man knipt ook vrouwen, hij gaf aan dat hij met een uurtje er zou zijn. Dat werd iets later en de zon was ook achter de bergen. Het moest buiten gebeuren dus dat was best wel fris. Hij ging aan de gang maar mijn haar was nogal stroef van de laatste wasbeurt. Maar het resultaat was prima en dat voor 70 DH, € 6,30. Dat is wat anders dan € 23,00.
‘s Avonds zijn we nog terug gegaan naar het stadje, Cees wilde nog vlees en fruit kopen en wij hadden nog uien en citroenen nodig. We hebben ook nog in een eettentje lekker gegeten: omelet met gehakt, ui, tomaat en twee stukjes smeerkaas. We vroegen of er kaas bij kon maar dat was niet mogelijk. Hebben ze toch smeerkaas geregeld, grappig. Het was natuurlijk al donker toen we terug liepen maar gelukkig had ik de zaklamp meegenomen en dat was dik nodig, op de camperplek is het stikkedonker.
12 februari – dinsdag – Tafraoute
Om 7 uur waren we al weer op, buiten 6 graden, binnen 9 graden. Een stuk warmer dan gisteren. 🙂 Er was een prachtige sfeer, met wolkjes tussen de bergen. Om 7.50uur was de zon er al weer en die was snel lekker warm. Dus we zaten al vroeg buiten.
Elke dag komen er vrouwen en kinderen langs om te vragen om kleding, chocolade, pennen, schoenen…… Maar helaas hebben we niets om ze te geven. Ook komt er elke dag een mannetje met een heel mooi karretje langs met ‘vers’ water.
Vanmorgen hebben we lekker zitten lummelen in de zon. Cees heeft zijn camper vanmorgen om 9 uur afgeleverd bij de reparateur dus Cees verbleef de rest van de dag bij ons. Co was nog even naar Bart en Coby (Carthago) gelopen om te vragen waar of de huishoudaccu’s zich schuil houden. Hij kwam samen met Bart terug in diens Smart cabrio. We kregen nog een Michelin kaart van Marokko van Coby. Even later reden Co en Bart nog even naar het dorp, Co reed, stoer he?
Na een uurtje kwam Co terug met een man die een zonnepaneel bij zich had. ‘Cees dit is wat voor jou misschien?’ vroeg Co. De man gaf wat uitleg en een prijs en even later gingen de mannen samen op weg naar Cees zijn camper om het zonnepaneel te installeren. Co kwam tussendoor nog even op de fiets van Ali (de reparateur) terug om te eten, het was pittig trappen want er zaten wel veel versnellingen op maar er deed er maar eentje zijn best, en dat heuveltje op.
Om 19uur zijn de mannen weer naar het dorp gelopen om de camper op te halen. De voorklep is gespoten en Cees had ook nog schade aan zijn bumper, dat is ook vakkundig gerepareerd. Ze zijn nu net terug en Cees is helemaal happy de peppy.
Er was een prijs afgesproken van 500 DH (€ 45,00) voor het spuiten van de voorklep. Cees heeft dus vanmorgen gevraagd om ook de achterbumper te maken. Ze kwamen de camper ophalen en de achterbumper was keurig gemaakt met plaatwerk en dan ook nog gespoten in dezelfde kleur als de voorklep. Ali stak heel aarzelend 3 vingers op wat 300 DH betekende, hij schaamde zich zowat om het te vragen, het is natuurlijk veel te weinig. Cees heeft in ieder geval 400 DH gegeven, dus voor de totale reparatie was hij 900 DH (€ 81,00) kwijt. Bovendien moest hij van Ali nog even zijn water aanvullen en wij mogen morgen ook nog terug komen om de watertank te vullen.
De naam van het bedrijf: Reparation Ali Bnabou, route IBN Chikh Hadj Ahmed, Tafraoute, gsm: 06 66 53 22 83. Dus als je nog een adresje zoekt voor een reparatie/spuitwerk, we kunnen hem aanbevelen. Het is een bijzonder vriendelijke man.
13 februari – woensdag – Tafraoute
Bij licht hebben we eerst de camper van Cees even bewonderd, hij heeft weer een mooie klep en de achterkant is ook enorm opgeknapt, zo zonder grijze tape. Hij is helemaal blij er mee.
Vandaag is er weekmarkt in Tafraoute, dan komen er boeren van buiten naar het stadje om hun producten te verkopen. Hierbij ging het om fruit, groenten, vlees, eieren, kippen…… Trouwens die kippen, die zou je niet willen eten. Ze zitten met z’n allen in een krap hok met kale plekken overal. Dat zie je trouwens op elke markt waar kippen verkocht worden. Je ziet ook regelmatig mensen lopen die een of meerdere kippen gekocht hebben. Ze gaan op de weegschaal en dan worden ze op z’n kop vervoerd, levend en wel.
Het was een drukte van jewelste, het krioelde er van de mensen. Zelf hebben we weer ingeslagen, groente, appels, gehakt. Dat is wel handig hoor, je gaat naar een slager, zo eentje waar het vlees buiten hangt en je besteld hachee (gehakt). Dan wordt er een stuk vlees afgesneden en dat wordt ter plekke tot gehakt vermalen, verser kan niet. En vlees/gehakt met het vet erin.
‘s Ochtends hebben Cees en Co geprobeerd om een verbinding te maken tussen de huishoudaccu’s en een oplaadapparaat, zodat we de laptop, iPad en router op kunnen laden. Maar dat lukte niet, het usb apparaatje dat in de sigarettenaansteker gaat brandde door, voor nu even einde oefening. In het stadje hebben we ‘s middags ook een paar zekeringen gekocht.
Toen we terug kwamen ben ik even naar Anne en Nel gelopen, Nederlanders die hier ook staan. Ik wist dat die een omvormer hebben waardoor je vanaf het zonnepaneel apparaten op kunt laden. Zij wilden wel even onze laptop opladen. Anne vroeg of het nog gelukt was vanmorgen, niet dus. Hij gaf aan dat het niet moeilijk is om de connectie te maken. Ik gaf aan dat je dan wel de techniek in huis moet hebben.
Hij wilde er wel even naar kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Een half uurtje later werkte alles en konden we de apparaten opladen. Heel fijn, want nu kan ik ook de foto’s weer bijplaatsen, ik heb foto’s bijgeplaatst vanaf 9 februari.
Een uurtje terug kwam Nel even buurten, ze had een Flair over, of ik die wilde. Ze vroeg ook waar wij vandaan komen, ik zei uit Noord-Holland bij Hoorn, dat zegt de mensen meestal wel iets. Nou zegt ze, dat is ook wat, wij wonen in Hoogwoud, 12 km. bij ons vandaan dus.
Dan raak je aan de praat en nu blijkt dat ze ook Ad en Wil kent, Wil van het tennissen en Ad vanuit Heerhugowaard. Ad en Wil ik mail jullie even hun namen door. Wat is de wereld toch klein he?
Co heeft zojuist Cees nog even geholpen met het opruimen van zijn ‘garage’, even orde op zaken stellen.
14 februari – donderdag – Tafraoute
Vandaag hebben we gewandeld, het was de bedoeling om naar Adai en Afella Adai te lopen maar het werd Tazka. Daar is een alleraardigst berber museum, een huis dat al 500 jaar bestaat. We hebben ons rond laten leiden en de eigenaar (een jongeman) vertelde het een en ander over de vertrekken. Onderin het huis worden de dieren gestald, schapen en geiten. Boven de stal is de keuken met in de hoek een groot gat, daarin wordt tijdens het koken het ‘afval’ in het gat gegooid, dat komt dan rechtstreeks bij de dieren. Bovendien komt ‘s winters de warmte van de dieren in het huis. Vernuftig, en dat is 500 jaar geleden al zo gebouwd en bedacht.
Aan het einde van de rondleiding kwamen we in een ruimte waar allemaal kussens langs de muren lagen, er zat al een groep Italianen. Die hadden de rondleiding al gehad, we kregen een ‘high tea’ aangeboden. ‘High’ vanwege het hoge inschenken van de thee.
Het was wel grappig; de Italianen verstonden Duits beter dan Engels dus wij vroegen of ze dan uit het Noorden Italië wegkomen, ja was het antwoord, uit Süd-Tirol. Wij vertelden dat we daar twee keer geweest zijn, in Castelrotto, bleek dat ze daar vlakbij wonen.
De Italianen doen in 1 week Marokko, althans een deel ervan, ze rijden zo’n 2000km in 1 week, wij ca. 5000km in 2 maanden, het is maar wat je wilt.
De gids bracht ons nog bij een gravure in de bergen van een gazelle. Er was inderdaad een gazelle gegraveerd in de rotswand, duidelijk zichtbaar maar het bleek dat de echte gravure in een rotsblok aanwezig was alleen iets minder goed te zien. Wij vroegen de weg naar Adai en Afella Adai, die wees hij ons aan.
We volgden roze geschilderde tekens; steenmannetjes, roze pijlen etc….. Een hele leuke route door de bergen. Op een gegeven moment waren de aanwijzingen op, we zeiden net tegen elkaar dan keren we maar om toen er een groepje jongens ons tegemoet liep met een emmer roze verf tussen hun in. Ze keerden om waar wij stonden en liepen voor ons uit de roze kleur aan te brengen, wij liepen dus een kersverse route.
Ze waren een route aan het uitzetten voor een marathon van 65km door de bergen, 65km ik geef het je te doen, op ongelijk terrein.
Uiteindelijk hebben we zo’n 12 km. gelopen over geaccidenteerd terrein, een pittige tippel van 6 uurtjes. We hebben bij terugkomst in Tafraoute een glas vers geperste sinaasappelsap gedronken, een beloning voor een inspannende wandeling.
15 februari – vrijdag – Tafraoute
Vandaag een rustdag na de lange wandeldag van gisteren. Vanmorgen kwamen er weer mannen langs met van alles te koop, zo ook een bedrijfje met zonnepanelen. We hebben ons laten voorlichten en er kwamen steeds grotere panelen te voorschijn. Co had het idee om nog een tweede paneel aan te schaffen maar dat past er niet meer bij op dak. Ik gaf aan dat we het ook los kunnen kopen zodat we het ook thuis voor ons verwarmingssysteem kunnen gebruiken. Eerst gingen we eens opmeten waar we het paneel kunnen plaatsen als we het niet gebruiken, achter in de garage dus. Dan nog even een prijs afspreken met de mannen want het hoefde niet op dak gemonteerd te worden.
We kwamen uit op 2800 DH (€ 252,00) inclusief montage voor direct gebruik. Het is een plaat van 170x70cm en hij 150watt.
Cees moest met zijn camper nog even naar Ali om de bijrijdersstoel lager te laten maken. Co ging mee en heeft het zonnepaneel meegenomen om er een standaard aan te maken. Ze zijn wel een paar uurtjes weg geweest. Ali is 4 uurtjes aan het werk geweest en hij vroeg 200 DH, hier waren Cees en Co het niet mee eens, ze hebben dan ook 300 DH betaald, het ken te gek ook……
Ik bleef bij de camper, lekker lezen, puzzelen, internetten…… Komt er op een gegeven moment een oude Marokkaan in een groene djellaba naar me toe lopen. Ik had hem de andere dagen ook langs zien lopen maar nu dacht hij zijn kans waar te nemen, ik was nl. alleen. Hij kwam naar me toe lopen en gaf me een hand en wilde ook een zoen geven, maar dat vond ik wel een beetje teveel van het goede.
Ik was met de iPad bezig en had net de omgeving van Tafraoute ervoor, hij stond schuin achter me en keek mee. Alleen weet ik niet of hij naar het scherm keek of naar mij, ik zat nl. in mijn bikinitopje. 🙂 Op een gegeven moment heb ik de iPad maar gesloten en maakte aanstalten om op te staan, toen ging hij weg. Co en Cees hebben bij Ali nog couscous gegeten, het was erg gezellig.
Op dit moment laden we de laptop overdag op terwijl hij uit is want als de laptop aan is begint de omvormer als een gek te piepen. Maar zo kan het ook, overdag zit ik toch niet op internet, ‘s avonds is-ie dan mooi bijgeladen.
Cees zijn tv deed het opeens niet meer, Ali heeft gisteren geregeld dat er iemand naar kwam kijken. Die kwam inderdaad en heeft de tv meegenomen. Vanmiddag werd de tv keurig gerepareerd weer terug gebracht. Alleen was de man de afstandsbediening vergeten, hij zou die bij Ali afgeven. Wij erheen, geen AB. We zijn het stadje in gegaan voor boodschappen en bij terugkomst bij Ali was de AB er nog niet.
Ali sloeg aan het bellen, Cees dacht dat hij de tv monteur langs zag fietsen en ging daar achter aan. Terwijl Cees met de man stond te praten om de hoek van het huis kreeg Ali contact met de tv monteur. Lachen natuurlijk want ze stonden op praatafstand van elkaar.
We liepen naar de campers terug en Co vroeg of Cees nu ook aan de tv monteur had betaald. Cees gaf aan dat Ali dat al had gedaan en dat de tv monteur had gezegd dat het een vriendendienst was.
16 februari – zaterdag Tafraoute
Ik kan er niets aan doen hoor maar ik wil toch nog wel even melden dat het alweer een mooie dag gaat worden met veel zon, saai he? 🙂
Vandaag zijn we van plan om de Vallee des Ammeln te bezoeken, het is een vallei waar je kunt zien hoe de Ammeln (een volk) hier leefden. Ook is er een ‘maison traditionelle’, een berberhuis zoals het vroeger bewoond werd, net als van de week in Tazka.
Eerst gaan we de watertank vullen bij Ali, hij had aangegeven dat we dat daar mochten doen. Ook heeft Co van de week een hoeklijntje van iemand gekregen en daar wil hij eigenlijk een ‘slotje’ voor in het keukenkastje van maken. We lieten Ali zien wat de bedoeling was en hij ging direct aan de gang met het hoeklijntje. Hij knipte en sleep alles op maat, maakte de gaatjes er in en alles zit weer perfect, we hoeven geen elastiek meer te gebruiken. Hij wilde weer niets hebben maar we hebben hem toch wat betaald. De vallei was erg mooi om doorheen te rijden, massale bergen en dorpjes tegen de bergwand aangeplakt.
Daarna zijn we naar Oumensnat gereden voor het traditionele berberhuis. We hebben de camper aan de weg geparkeerd, Cees reed met ons mee.
Toen was het nog een eindje lopen, door een dorp met mooie huizen. Uiteindelijk kwamen we bij het oude gedeelte met huizen die opgaan in de omgeving. Het werd allemaal keurig aangegeven. We werden ontvangen door een jongeman die uitleg gaf over het huis. Het kwam een beetje op hetzelfde neer als van de week in Tazka maar dat mag de pret niet drukken.
Toen we bij de camper terugkwamen gaf de temperatuur meter 34 graden in de zon aan. We hebben nog even lekker in het zonnetje gezeten, zoals ik al zei; het was een rustig dagje. We beseffen ons af en toe niet eens dat het februari is, zo lekker is het hier. We genieten er volop van.
Ik zei vandaag tegen Co: gisteren waren we 5 weken onderweg en ik heb me nog geen moment verveeld, de dagen vliegen om.
17 februari – zondag – Tafraoute
Vandaag was een koeteldag, lekker rommelen, lekker relaxed.
Co heeft de camper voor een groot deel schoongemaakt, als eerste het dak (verstandig he?). Later op de dag heeft hij samen met Cees gepoogd om de achteruitrijcamera van Cees te maken. Hij heeft stroom, alles gaat goed maar er komt geen beeld, jammer.
Zelf heb ik vandaag kombucha gemaakt, het stond al 6 weken dus het was hard nodig. De eerste 2 weken hebben we veel gereisd en was het best wel koud, dus we dachten, het moet maar even langer staan. We hebben even geproefd van de 6 weken ‘oude’ kombucha, het was wel erg zuur maar toch ook wel goed te drinken. Er staan weer vier glazen potten gereed om te fermenteren.
We staan op dit moment met 7 Nederlandse campers bij elkaar, het lijkt wel een Nederlands pleintje. Verderop staan ook nog een paar Nederlandse campers, dus we zijn redelijk goed vertegenwoordigd. Zo meteen gaan we het stadje in om wat te eten, op dit moment zitten de mannen studio sport te kijken.
Zo, eerst een stukje lopen naar het stadje, op zoek naar een eettentje waar we soep kunnen eten. Die vinden we, we kunnen er Marokkaanse soep nuttigen. Het is een redelijk deftig restaurant, er zitten niet zoveel mensen. Het liefst gaan we eten waar de locals zitten, dan is het goed.
We kijken op de menukaart en besluiten om soep te nemen en als hoofdgerecht ‘steak de viande’: rundvlees. De ober komt en we bestellen maar het blijkt dat je het hoofdgerecht van te voren s bestellen. We vragen of het toch niet mogelijk is maar nee, het is niet mogelijk.
Dan alleen maar soep, we hebben geen trek in tajine of spaghetti. Als de ober weg is zijn we nog steeds hoogst verbaasd, hij kan ook om de hoek bij de slager even vlees halen. Dat proberen we hem ook wijs te maken maar hij geeft aan dat hij ‘slechts’ de ober is en dat de keuken beslist. Ook op onze vraag of hij dan niet de keuken over kan halen wordt gedecideerd nee geschud.
We rekenen de soep af en stappen de straat weer op. We besluiten om naar het eettentje te gaan waar we eerder in de weeg al lekker gegeten hebben. Het lijkt een soort ‘snackbar’ maar dan gezonder. Binnen is het heel druk, er zitten veel mannen voetbal te kijken, de tv staat dan ook op standje ‘luid’. We gaan buiten aan een tafeltje zitten, het is zomaar nog een ongekend zachte avond.
Even later hebben we een bordje voor ons met gehakt, omelet, ui, tomaat en zwarte olijven, heerlijk. Het smaakt ook erg goed.
En we genieten van het straatleven waar we ruim zicht op hebben. Er komt weer een bestelautootje langs volgepropt met mensen, de achterdeur half open. In de ruimte achter ons is het een komen en gaan van mensen en een leven van jewelste. Het hoort er allemaal bij, we genieten er van. Voor diegene die er ook wil eten; het is net voor de brug in de straat naar de rotonde toe, aan de linkerkant. De grill is alleen ‘s avonds aan.
Ga naar week 6
terug naar overzicht