Week 4 – 4 t/m 10 februari
4 februari – maandag – Ounara
Vroeg op vandaag, 6.30 uur, we waren klaar met slapen. Normaal is internet ‘s ochtends vroeg op zijn best maar dat is hier dus niet zo.
Wasdag vandaag, we blijven een beetje in de buurt vanwege de was. Het wordt gewassen maar dan moet het nog wel drogen. We merken dat er zo’n 1,5 uur tussen de wassen zit dus gaan we na de tweede was even wandelen. Het is een leuke omgeving, veel ezeltjes en wat ons opvalt is dat er overal op de stapelmuurtjes dode doornstruiken liggen, een soort prikkeldraad zeg maar. Het ziet er wel heel natuurlijk uit. Af en toe zien we een landbewerking met os, man en ploeg. Dit keer was het met twee ezeltjes. In Nederland zie je dit alleen nog op plaatjes van vroeger.
Bij terugkomst is de was van Cees gereed, kan het drogen. We gaan nog even lekker in het zonnetje zitten lezen en puzzelen.
5 februari – dinsdag – Ounara – Marrakech
Vandaag trekken we verder naar Marrakech, 150km landinwaarts. We rijden over een provinciale weg, dus het schiet lekker op. Tussendoor weer even stoppen in een dorpje waar veel mensen op de been zijn, we kunnen het niet laten. Het begint zowat een beetje verslavend te worden, markten/souks bezoeken. Het is zo puur, het leven op straat.
We hebben op de site van de NKC gelezen dat je met je camper achter de Koutoubia moskee kunt staan, dus ik heb het een beetje ‘uitgevogeld’ waar dat zou kunnen zijn, we zien het wel ter plekke. Het is midden in de stad, dicht bij de medina.
We rijden Marrakech in en komen de moskee tegen, we rijden er omheen en de eerste de beste parkeerplaats waar 24uur/7dagen bij staat gaan we op. We worden direct gewenkt om te komen en we worden op een plek aan de kant van de weg gezet in een doodlopende straat.
Het kost 100 DH per nacht/camper, maar op de NKC site stond 50 DH per nacht/camper. We weten niet of we op de juiste plek zijn maar de prijs vinden we veel te hoog voor een plek met verder niets, alleen bewaking. We onderhandelen en uiteindelijk betalen we 60 DH per camper.
We sluiten de boel af en gaan de stad in. We komen op het Djema el-Fna plein waar het nog rustig is. Het schijnt vooral ‘s avonds een drukte van jewelste te zijn. Er zijn diverse telefoonwinkeltjes en we gaan er een paar af om te informeren naar een mifi router voor Cees zodat hij zelf internet en wifi heeft op zijn iPad. We vinden een winkel die er eentje heeft naar ons zin en vragen dat als we terug komen met de iPad of ze alles bedrijfsklaar kunnen maken. Dat kan en we besluiten om ‘s avonds terug te komen met de iPad.
We lopen het plein op, er staan allemaal kraampjes met dadels, olijven en sinaasappels/grapefruit/citroen voor de pers. Ze willen je graag allemaal een vers sapje verkopen. Bij de eerste zeggen we nee maar de tweede heeft een bordje met bio staan. We besluiten om daar een glas te kopen. De buurmannen zijn het er niet mee eens maar ik wijs naar het bordje en zeg; ja maar dit is bio he. Het is heerlijk.
We lopen verder de medina in. Het krioelt er van de mensen, fietsers en scooters/brommertjes. Alles gaat door elkaar heen maar er valt geen onvertogen woord. Er zijn veel schoenen/kleding zaken maar we komen ook door straatjes met eettentjes. We besluiten om een heerlijke omelet met gehaktballetjes te eten. We moeten even door de achterdeur naar binnen een zaakje in van 2 bij 3 meter waar we op een klein krukje aan de kant ons eten krijgen. Eerst een schoteltje met tomaat/paprika/ui met een heerlijk gekruide dressing. Daarna de omelet met gehakt, ook weer errug lekker. We eten weer met onze handen, dat went wel snel en het is gemakkelijk. We konden onze handen wassen bij een kraantje.
Bij alle winkeltjes wil men je naar binnen hebben maar dat is onbegonnen werk. We worden door een man naar binnen gelokt die een leerzaak heeft, er hangen leren bodywarmers en die hadden even Cees zijn aandacht en dan staan ze direct bij je. Binnen krijgt Cees een mooie zacht leren bodywarmer aan, kosten: € 55,00. Veel te duur, zegt Cees. Het onderhandelen begint, de man vraagt aan Cees om na te denken over een prijs en loopt weg. Maar Cees wil eigenlijk helemaal geen bodywarmer, hij zegt ik heb het niet nodig. De man komt terug en vraagt wat voor prijs hij ervoor wil geven, Cees zegt ‘niks’. Het wordt niet begrepen dus Cees zegt dat hij geen bodywarmer nodig heeft.
We proberen weg te gaan. De man vraagt wat Cees zou bieden als hij wel de bodywarmer wil kopen. Cees zegt voor de gein € 15,00, de man zei € 25,00. Nee € 15,00 en we lopen weg. We zijn al buiten als de man toegeeft en € 15,00 aangeeft. Maar we lopen al door. Ik zeg tegen Cees dat het jack hem wel erg mooi stond, hij begint te twijfelen. Als Co dan ook nog eens zegt dat hij inderdaad wel erg mooi stond wil Cees zich omkeren maar hij zegt ook, ik heb het niet nodig. Dan moet je het niet kopen zeggen wij. Dus de koop ging niet door.
Co heeft nog leren slippers gekocht, ook afgedongen, dus iedereen weer tevreden. Dat is hier toch wel normaal, om af te dingen op dat soort artikelen. Op etenswaren dingen we niet af.
We komen nog langs een kruidenwinkel die de spullen heel mooi uitgestald heeft. Ik maak een foto en we worden gelijk aangesproken door de jongeman van de winkel om ook even binnen te komen kijken, daar is het ook ‘heel mooi’ (in het Nederlands dus he). We laten ons overhalen en krijgen allerlei uitleg over kruiden en zo. Dan kopen we toch het een en ander: kruidnagels, arganolie, thee, lippenspul en een blokje jasmijn. Dat blokje strijk je over je huid, het is een soort natuurlijk parfum.
De jongeman van de winkel zegt dat er alleen vandaag nog gratis toegang is tot een coöperatie waar kleden verkocht worden. We besluiten om daarheen te gaan en we worden keurig voor de deur afgezet. We dachten dat het een soort museum was maar het is een verkooppunt.
Er worden wat kleden geshowd maar we besluiten om niets te kopen, je moet het toch weer ergens gebruiken.
Terug bij de camper eventjes wat uitgerust en ‘s avonds gaan we weer op stap. Cees heeft zijn iPad mee dus op zoek naar een mifi router. In de winkel blijkt dat hij ook zijn dongle mee had moeten nemen maar die ligt dus in zijn camper. Morgen maar weer even terug.
We komen op het Djema el-Fna plein en het wemelt er van de mensen. Heel veel groepen staan er samen, die groeperen zich om een muziekgroep heen. Als er genoeg mensen zijn begint de muziek. We lopen langs de eettentjes, er is vis en vlees verkrijgbaar, allemaal van de grill/barbecue en ze willen ons allemaal in hun kraampje/aan tafel.
Er zijn wel ludieke lokkers bij hoor: ‘deze tafel is speciaal voor u met airconditioning’ of deze: ‘welcome back’. Maar als je zegt dat je al gegeten hebt zeggen ze alleen maar: een andere keer dan misschien. Heel netjes, geen gedram. We lopen nog door de medina en eten een vleesspiesje bij een kraampje, heerlijk gekruid, erg lekker. Lia koopt nog eieren en Cees een broodje.
Daarna is het terug naar de camper voor een ‘good night sleep’. We hebben weer erg genoten vandaag. De medina blijft heel leuk om door heen te lopen, het verveelt voor geen meter.
6 februari – woensdag – Marrakech
Vanochtend hebben we een mifi router gekocht voor Cees, de man in de winkel zou ons helpen met alles maar hij stond er eigenlijk alleen maar bij te kijken, we moesten het zelf doen en dat lukte gelukkig. Nu blijkt alleen dat het apparaat alleen op stroom werkt (230v-12v). Onze router werkt ook op een accu. Je kunt niet alles hebben moet je maar denken.
‘s Middags zijn we verkast, het was toch niet zo’n erg rustig straatje als we dachten. Er reden al vroeg bussen en vrachtwagens langs. We dachten dat het een doodlopend straatje was maar aan het eind was een achteringang van een hotel, nou dan weet je het wel, aan- en afvoer van spullen en zo.
We zijn 2 km. verderop gaan staan op een braakliggend terrein midden in de stad. Er stonden allemaal bussen en huizen rondom dus dat moet kunnen. Dichtbij deze plek zijn de Majorelle tuinen, daar zijn we naar toe gegaan. Een ommuurde tuin met allemaal palmen, meters hoge bamboe en allemaal verschillende cactussen met feeërieke plekjes.
We zijn lopend naar de medina gegaan. We kwamen nu van een andere kant binnen de poort en muren van de medina. Wat een gekrioel van mensen, scooters, brommertjes, fietsers en auto’s. En een hoop getoeter. Ik zei nog tegen Co: normaal gesproken zou het ons aanvliegen al dat lawaai en gekrioel van mensen maar het is gewoon genieten.
We komen op een gegeven moment in het gedeelte van de medina waar geen winkeltjes meer zijn, alleen nog de Marokkanen zelf. Het gaat goed totdat iemand probeert om de schoudertas van Cees af te pakken, hij fietst voorbij maar grijpt mis. We lopen verder maar hebben het idee dat we een andere kant op moeten gaan. We kijken op de kaart en direct staan er een hoop jongelui om ons heen, die ongevraagd de weg beginnen aan te geven. We lopen een kant op en worden gevolgd door jongelui die druk aan het discussiëren zijn. Uiteindelijk komen we weer bij de winkeltjes en de sfeer is (althans in onze ogen) weer normaal. Misschien dat er helemaal niets aan de hand was maar de poging voor Cees zijn tas zette bij Co en mij toch iets neer. Cees had nergens last van.
We zijn op een terrasje gaan zitten hoog boven het plein Jeema el-Fna, het was een leuk uitzicht, zo over het plein met alle kraampjes, slangenbezweerders en verhalenvertellers. We zaten nog lekker in het laatste zonnetje.
Daarna zijn we op het plein tussen de eettentjes doorgelopen, overal werden we natuurlijk naar binnen gevraagd om te gaan zitten en eten. Maar we wilden (net als bij een buffet) eerst eens kijken wat er allemaal aangeboden werd. Uiteindelijk zijn we aangeschoven in een eettentje waar veel locals zaten te eten. Co en ik namen spiesjes van lamsvlees en Cees koos voor een groente tajine met vlees. Het was weer heerlijk.
Voldaan liepen we terug naar de campers. Daar aangekomen werd ons verzocht om in ieder geval onze camper even anders te zetten anders konden er geen bussen langs om te parkeren. Eigenlijk had er al een belletje moeten gaan rinkelen.
7 februari – donderdag – Marrakech – Agadir
‘s Ochtends om 4.40uur ging de eerste motor aan en die bleef 50 minuten draaien. Daarna de volgende, and so on…… de dag begon dus vroeg. We konden zelfs het gezang niet horen, kun je nagaan.
We gingen op tijd rijden, eerst nog even bij de Marjane langs, inkopen doen en tanken. We zijn via de tolweg A7 naar Agadir gereden. We hebben ca. 170km op de tolweg gereden en het kostte 112 DH (€ 10,00). Het begin van de route ging door een erg kaal landschap, een beetje saai. Later werd het wel weer heel mooi, ook weer heel anders. Rode rotsen met af en toe groen en geel erdoor. Ook allemaal verschillende lagen.
We kwamen vrachtwagens tegen met drie verdiepingen waarin allemaal schapen of koeien. De bovenste verdieping was gewoon open, je zag de dieren zo staan, openlucht vervoer.
Via het camperforum hadden we al vernomen dat er in Agadir niet vrij gekampeerd mag worden, het wordt niet gedoogd. Iedereen moet naar de campings aldaar.
De eerste camping in Agadir zelf was vol, er stonden zelfs ca. 10 campers buiten de poort te wachten. We besloten om naar de haven te rijden en daar eens rond te kijken. Er was daar een heel groot parkeerterrein met een aantal vrachtwagens en andere auto’s. We zijn achteraan gaan staan achter een paar vrachtwagens. Co en Cees gingen even rondwandelen en kwamen terug met de mededeling dat we voor het politiebureau stonden. 🙂 We dachten, we zien het wel. We zaten lekker buiten in het zonnetje en er liep een politieagent langs. Co groette de man en ging een gesprek met hem aan in het Engels. De man was heel enthousiast en vertelde dat hij een paar broers in Nederland had, ze werken bij Cisco. Hij vertelde over de omgeving en de mensen, het was eigenlijk heel leuk. We mochten van hem blijven staan en als er vannacht iets zou zijn dan moesten we maar even komen, hij had dienst. De politie is je beste vriend, toch….
We waren eten aan het klaarmaken toen er een man voor de camper langs liep die naar ons gebaarde. Co ging naar buiten en de man liep met Co naar het politiebureau. De politieman als tolk vertelde dat deze mijnheer van het haventerrein was en dat kamperen niet toegestaan is, einde oefening. We moesten een camping opzoeken. We zijn eerst gaan eten, Cees at deze keer met ons mee. Toen hebben we de boel reis klaar gemaakt en gingen we rijden, in het donker maar het was niet anders. We zijn nu op camping Aourir, ver de binnenlanden in. Een rit in het donker door een dorpje waar de weg zo’n 8 meter breed was maar met een geasfalteerde strook (af en toe met gaten) van 2,5-3 meter breed. Gelukkig waren er niet zoveel tegenliggers. Het was wel de moeite waard want het is hier heerlijk rustig, dus we kunnen wat uurtjes slaap inhalen.
8 februari – vrijdag – Aourir – Aglou Plage
We hebben heerlijk geslapen, lekker wat ingehaald. Dat is dan een voordeel als je er een stukje voor moet rijden, althans weg van de snelweg, het is hier erg rustig.
Vanmorgen weer even kunnen douchen, wat een zaligheid zo’n hete douche. Het zonnetje schijnt er alweer vrolijk op los.
Het is een nette camping ik ga zo even kijken of deze camping bekend is bij de campercontact/NKC. Het sanitair is picobello in orde, volgens ‘Europese’ normen en mooi schoon.
We hebben de ramen van de camper eventjes schoon gemaakt en de voorkant vrij gemaakt van muggen. Daarna zijn we vertrokken, we willen naar Tiznit rijden, een stukje zuidelijker. Rond 14uur komen we daar aan. De camping is vol maar er tegenover is een parkeerterrein waar al een stuk of 10 campers staan. Daar zijn we bij gaan staan. We hebben even gegeten en zijn daarna het ommuurde gedeelte ingegaan. Het was waarschijnlijk siësta tijd want er was veel dicht en er waren weinig mensen op straat. We gingen even op een muurtje zitten in het zonnetje en even later kwam er een groepje jongens en meisjes de bocht om. Ze kwamen naar ons toe en gaven keurig een handje en zeiden ‘bonjour’ en ‘ca va’. ‘ca va’ betekent, hoe gaat het? Erg leuk en heel onbevangen, om blij van te worden.
We zijn terug gegaan naar de camper om rond 18uur nog een keertje het stadje in te gaan. We hebben heerlijk een uurtje in het zonnetje gezeten. Het viel ons op dat de een na de andere camper het parkeerterrein verliet. We hoorden dat je daar niet mocht camperen, stond trouwens ook voor aan de weg. De vertrekkende campers gingen naar de kust. We hebben hun voorbeeld maar gevolgd en staan nu in een woonwijk in Aglou Plage.
9 februari – zaterdag – Aglou Plage – Sidi Ifni
Gisteravond zijn we in een straat gaan staan in Aglou Plage, er waren een paar huizen die helemaal afgesloten waren met luiken, ze worden waarschijnlijk alleen in de zomer gebruikt. Het was daar erg rustig dus we zijn daar gaan staan. Er was een risico dat we weggestuurd konden worden door de politie maar dat is niet gebeurt. We zijn om 7 uur opgestaan en hebben even rondgelopen op de boulevard en het dorp. Het is echt een dorpje met 2e huizen, de jetset zeg maar. Er was heel veel afgesloten met luiken. Later kwam Cees ook tevoorschijn en zijn we samen nog een rondje om gestapt.
Later zijn we weg gereden naar Sidi Ifni, het schijnt een leuk dorpje te zijn, een Spaanse enclave. Er is daar ook een weekmarkt op het voormalige vliegveld.
Onderweg was het regelmatig heel dor maar af en toe kwamen we weer groene stukken tegen. Het valt ons op dat de vrouwen hier kleurige kleding dragen, wel helemaal ingepakt van top tot teen maar het ziet er erg vrolijk uit. Ook kwamen we nomaden tegen, die langs de kant van de weg (waarschijnlijk) producten uit zee aan het koken/verwarmen waren. De was hing over de stenen rand te drogen. Ook waren er weer zwaaiende kindertjes.
In Sidi Ifni hebben we over de weekmarkt gelopen en door het oude gedeelte, er was niet zo veel aan we waren zo ‘klaar’. We hebben nog wel een verloopstekkertje gekocht om de laptop op te kunnen laden onder het rijden. De omvormer kan nl. alleen een ‘dunne’ stekker hebben en het laadsnoer van de laptop heeft alleen een ‘dikke’ geaarde stekker. We hebben het net geprobeerd via de sigarettenaansteker en het werkte prima. Het was wel een hele uitgave hoor, een gat in ons budget, zo zijn we zo blut: 3 DH = € 0,27.
Daarna zijn we naar de haven gereden, daar staan we nu op een groot braak liggend terrein. We hebben heerlijk in de zon gelegen/gezeten, beetje gedut en lekker gekletst, lekker relaxed. Ook hier zouden we weggestuurd kunnen worden maar we schatten de kans klein daar de 3 campings vol zijn. We zien het wel.
Zojuist, 20.45uur horen we een auto het terrein opkomen, die stopt en toetert. We openen aan de voorkant de verduistering en kijken naar buiten. Het is een auto van de securité. Co loopt naar de auto toe. De bewaking geeft aan dat het niet verboden is om hier te staan maar dat het niet veilig is. Ze rijden weg en Co gaat naar Cees, die ligt al in bed. Op dat moment rijdt er een tweede auto het terrein op, dit keer de politie. Die geeft ook aan dat het niet veilig is hier en dat het bovendien niet mag, we moeten naar de camping in het centrum.
We hadden de camper eerder al rijklaar gemaakt dus het was een kwestie van starten en rijden. Nu staan we dan op camping Solymar en op stroom dus kan ik in ieder geval de site bijwerken.
10 februari – zondag – Sidi Ifni/Tafraoute
Lekker geslapen, vroeg wakker. Het zonnetje schijnt weer, er was een warme douche, zometeen even ontbijten dan kan de reis weer aanvangen.
Het is een echte stadscamping met het nodige stadslawaai. Je staat hier hutje mutje, naast het sanitair gebouw ligt de vuilnis hoog opgetast maar dat alles mag de pret niet drukken. Er staan hier Fransen voor langere tijd, ik zou wel mooiere plaatsen weten. Maar ieder zijn eigen keus.
Het water van de douche was trouwens hard, mijn haar is zo stug als stro. Kan het zo wel makkelijk modelleren, geen gel nodig. 🙂
Om 9.15uur zijn we weg gereden van de camping, het was even zoeken naar de juiste weg naar Guelmin maar uiteindelijk waren we op weg. Guelmim is, denken wij, een stadje in opkomst voor het toerisme. Er worden brede boulevards aangelegd en de wegen zijn ook heel breed. We besluiten om er alleen doorheen te rijden. Buiten Guelmin stoppen we om even een yoghurt tot ons te nemen. Als we weer gaan rijden kijkt Co op de kilometerteller en ziet staan: 11.111 km. Grappig dat zijn oog er net op valt. We hebben behoorlijk temperatuurverschillen gehad: om 9.45uur was het al 27,5 graad en bij aankomst in Tafraoute is het 21,5 graad.
Vanuit Guelmim zijn we op de N1 afgeslagen naar de ‘102’. Daarop hebben we de afslag genomen naar de ‘1919’ richting Ifrane. Aan het eind van die weg zijn we rechtsaf de ‘104’ op gegaan richting Tafraoute. Op een gegeven moment komt er een splitsing, je kunt twee kanten op naar Tafraoute, linksom via Tahala dat is 42km en rechtsom was 60km. Wij zijn linksaf via Tahala gegaan.
De hele route vanaf dat we de 1919 opgegaan zijn is bijzonder mooi. Het is een smal stuk asfalt, als er een tegenligger komt dan moet je de kant in maar met beleid is het goed te doen. Wat een verschillende kleuren kom je allemaal tegen en weidse uitzichten. Ook weer veel zwaaiende kinderen maar ook de volwassenen groeten terug. Het is ook een leuke groet; een zwaai en dan gaat de hand naar het hart.
Tot twee keer aan toe stoppen we bij kindertjes en dan komen ze een handje geven, zeggen bonjour en een brede lach op hun gezichtjes. Ze hebben allemaal prachtige tanden. Het is een waar genot om hier te mogen rijden.
Op een gegeven moment staan er twee oudere jongens, die gebaren ons om te stoppen. Dat doen we en ze vragen of ze mee mogen rijden naar Tahala, 10 km. verderop. We besluiten om dat te doen. Het is leuk, ze praten een beetje Engels dus we babbelen een beetje. We leggen uit dat Nederland vlak is en dat er geen bergen zijn. Dat kunnen ze bijna niet bevatten.
Toen de jongens bij ons instapten, wij stonden gewoon midden op het weggetje stil, scheurde er aan de rechterkant van onze camper over het gruis een Duitse camper voorbij, die reed al een tijdje achter ons en ik denk dat die zich wild ergerde aan ons tempo, we rijden niet harder dan 40km. We willen genieten van de omgeving. Hij gaat z’n gang maar, ik denk dat hij meer stress ervaart dan wij.
Dick, we moesten trouwens nog even aan jou denken toen we meezongen met ‘Breakfast in America’ van Supertramp. 🙂
In diverse dorpjes/gehuchtjes staan scholen, we herkennen ze aan de rode Marokkaanse vlag. Maar in deze streek zijn de schooltjes allemaal met hele vrolijke kleuren gestuct/geschilderd, wij werden er in ieder geval wel vrolijk van, nog vrolijker moet ik zeggen want we zitten constant met een lach op ons gezicht. We vinden het heerlijk hier en genieten volop van alles.
Wat ons trouwens opvalt is dat er, door heel Marokko heen, ontzettend veel politiecontroles zijn, vooral op snelheid. Wij houden ons overal aan de snelheid dus het kan voor ons geen last. Cees zei dat bij één zo’n controle de politieman de Marokkaanse vlag bij Cees voor zijn raam ontdekte. Hij wees ernaar en gaf een handkusje, als blijk van waardering. We hebben allebei zo’n vlag voor ons raam staan.
Om 17.30uur kwamen we aan in Tafraoute. We reden twee campings voorbij en zagen aan de linkerkant een vrije camperplek waar al heel wat campers stonden. Er was ook een bouwwerk. Co kon zich herinneren van de site van Thole en Everdien (camperforum) dat daar een technische school gebouwd word en dat het niet zeker is of je daar nog wel kunt staan. Overigens hebben Thole en Everdien ons geïnspireerd om hierheen te gaan, ze waren zo vol lof over Tafraoute en omgeving. Wat we van de omgeving hierheen al hebben gezien zullen we hier waarschijnlijk wel een aantal dagen verblijven.
We lopen een rondje over het terrein en zien ook verschillende Nederlandse campers staan. We maken een praatje met mensen die net zo’n camper rijden als wij. We hebben het over de schotel, morgen komt de man even kijken, hij heeft wel wat verstand van dat soort dingen. Wie weet hebben we morgen weer tv. We hebben al drie weken geen tv maar we hebben het nog geen minuut gemist.
We genoten nog even van het warme zonlicht op de bergen rondom Tafraoute en gaan morgen verder genieten. Welterusten.
Ga naar week 5
terug naar overzicht