In Marokko – week 2: 22 januari t/m 27 januari
22 januari – dinsdag – Chefchaouen
Hiep, hiep, hoera… er is er één jarig en we zijn in Marokko, eindelijk.
Het inchecken in Spanje ging eigenlijk hartstikke vlot, we kwamen aanrijden op het haventerrein en werden direct doorverwezen naar de juiste ticketbalie/kantoortje, toen door de paspoortcontrole en daarna wachten, de boot was er nl. nog niet.
Om 10.45uur ging de boot van wal en om 11.45uur gingen wij in Tanger Med van de boot. Op de boot hadden we ons al ingeklaard. Van de boot af ging ook vrij vlot allemaal en toen begon het lange wachten…..
Wat was het geval: er waren ontzettend veel buitenlandse Marokkanen die Marokko in wilden. Als je zag wat sommige op hun autodak hadden liggen, soms was die stapel nog hoger als dat hun eigen auto hoog was. Ver doorgezakt op de banden en de auto zelf was ook nokvol.
Al die Marokkanen moesten natuurlijk door de douane en dat hield enorm op. Op een gegeven moment mochten de camperreizigers zich bij een kantoortje melden. Naast ons stond een Belgisch echtpaar die ons eventjes hielp, zij spraken Nederlands en Frans. Wat bleek, dat gold ook voor hun, wij hadden een nieuw paspoort met nog maar 1 stempel (net vers gekregen op de boot) dus we moesten ons melden bij de politie. En omdat we ‘nieuw’ zijn in Marokko, kregen we daar ook nog een stempeltje. Ach ja, iedereen moet wat doen voor zijn geld, toch. Zo hou je de mensen aan het werk. 🙂
Uiteindelijk reden we om 15.30uur (Europese tijd) weg. Dat is 14.30uur Marokkaanse tijd, het is hier een uur vroeger. Eerst even geld en diesel tanken, dat is wel lachen: diesel kost hier € 0,75 per liter, we hadden 68 liter voor € 51,00 / 570,00 dirham. 10 Dirham is € 0,90
We hebben (nog) geen navigatie voor Marokko, dus ik had in Spanje al het een en ander op de iPad gezet, plattegronden van waar we een Marjane supermarkt in Tetouan konden vinden, waar Maroc Telecom bij in zou zitten, dan konden we daar een dongle/internetkaart kopen. Alleen konden we de Marjane niet vinden. We zijn maar doorgereden, we wilden op de camping in Chefchaouen overnachten. We moeten nog leren dat als je 130km wilt rijden dat je er hier veel langer over doet dan die afstand in bijvoorbeeld Nederland. Het gaat niet zo snel allemaal, het eerste stuk was over de snelweg, later werd dat een slingerende provinciale weg.
Je ziet heel veel taxi’s rijden, volgestouwd met mensen. Een taxi ging rechts af een straat in en de de portier achter de chauffeur ging spontaan open, je zal er maar inzitten. We reden door een prachtig mooie omgeving, jammer alleen van het weer, het regent pijpenstelen. We gingen vanmorgen van start met een stralend blauwe lucht, zelfs op de boot stonden we nog even in het zonnetje.
Onderweg zag Lia in de spiegel dat er iets buiten de camper stak, ze dacht iets van de schotel. We zijn gestopt maar bij het openen van de deur was het niet meer zichtbaar. Wat bleek, het was de deurdranger, die was los gegaan.
Dat kan er ook nog bij: Er kan een kastje niet meer dicht, het nokje waar de vergrendeling achter moet vallen is afgebroken. Daarnaast de schotel dus over de kop, de deur van de garage was door de wind te ver open gewaaid, de dranger eraf en nu spontaan de dranger van de camperdeur. We gaan maar op zoek naar een ‘handig mannetje’ een Alie Poek.
We kwamen om 17.45uur (MT=Marokkaanse Tijd) aan op camping Azilan, een ommuurd terrein met een ‘bewaker’. Er zou wifi zijn maar we kwamen telkens in een scherm die vroeg om een code, eerder (voor het eten) had ik wel verbinding maar zo traag als dikke…….
23 januari – woensdag – Chefchaouen
Heerlijk geslapen alleen vroeg wakker, nog effe wennen aan een uurtje terug op de klok. En van 5.30-6.00uur werden we opgeroepen voor het gebed. We hebben ons nog maar eens lekker omgedraaid en het bidden aan anderen overgelaten. Bij het openen van de gordijnen zagen we een heldere lucht, dat ziet er goed uit.
‘s Ochtends zijn we met de taxi naar het dorp gegaan, het centrum is 2km van de camping. Dat is te lopen maar we hadden de laptop en iPad mee, we gingen op zoek naar Maroc Telecom voor een dongle voor internet. We werden door de taxi voor de deur afgezet en moesten € 0,90 afrekenen. In de winkel spraken ze alleen maar Frans, met handen en voeten en 2 jaar schoolFrans van Lia kwamen we een heel eind. In Nederland hadden we een mifi-router gekocht, daar het simkaartje ingedaan en een APN code gevraagd. Gelukkig was er iemand in het gebouw die die code wist. So far, so good. Maar een verbinding met internet kregen we niet. We hebben de boel maar betaald: € 20,00 voor 1 maand onbeperkt internet en we gaan ‘thuis’ wel even verder kijken. We zijn met de taxi weer terug gegaan, deze keer was het € 1,35 maar dat komt omdat we heen al een stukje gelopen hadden voordat we een taxi tegenkwamen.
Bij de camping vroegen we de chauffeur om even 5 minuutjes te wachten dan gingen we mee terug. We wilden even de computer en zo in de camper zetten. Daarna zijn we weer naar het centrum gereden en ons af laten zetten bij de Medina, dat is de oude binnenstad. Allemaal kleine steegjes en ontzettend veel winkeltjes met van alles en nog wat te koop, je kijkt je ogen uit.
In Marokko is er een hoge werkloosheid, dat is op straat te zien. Er lopen ontzettend veel mannen rond, niets te doen. Lijkt me zeer frustrerend als je wel werken wilt maar er is geen werk.
We liepen wat te zwerven door de Medina toen we voorbij een kapper/barbier kwamen, een mannetje van ca. 75 jaar. Er zat een man in de stoel die geschoren werd, nog op de ouderwetse manier. Co gaf aan dat hij dat ook wel wilde. Wij naar binnen, we mochten even plaats nemen totdat die klant gereed was.
Toen Co in de stoel: eerst werd hij flink ingezeept, daarna kwam het ouderwetse scheermes er aan te pas, met de haargroei mee. Nog een keertje ingezeept en toen nog een keer het mes er langs tegen de haargroei in. Een babyhuidje, zo glad als een aal. Toen mocht Co afrekenen en moest de somma van € 0,90 betalen. Wat een prijzen rekenen ze hier zeg. 🙂 We hadden nog gevraagd of we een foto mochten maken maar dat had de kapper liever niet, dat respecteren we dan.
Terug bij de camper hebben we heerlijk in de zon gezeten, Co in zwembroek, Lia iets meer bedekt vanwege de zeden van het land: een rokje met hemdje, wel de schouders bloot hoor, ik wil wel een bruine schoudertjes hebben. Misschien wordt het hier nog wel mode: een rokkini.
Later hebben we nog een stuk gewandeld en kwamen toen lopend in de Medina uit. We zijn helemaal afgedaald tot straatniveau en toen een andere kant op weer omhoog gelopen. Leuk.
Daarna nog even van het laatste zonnetje genoten. Toen zijn we naar binnen gegaan om te kijken of we de mifi-router aan de praat konden krijgen. Dat was een beetje frustrerend, we deden alles volgens de gebruiksaanwijzing, de computer en de router zagen elkaar maar we konden geen internetverbinding krijgen. We kregen toen het idee dat het met de APN code te maken had en een gebruikersnaam en wachtwoord.
Co kon zich herinneren dat als je via bijvoorbeeld T-mobile zoiets wilt doen dat je dan naast de APN code als gebruikersnaam en wachtwoord beiden T-mobile invult. Maar ja wat zal dat dan voor Maroc telecom zijn: maroc hielp niet.
We hadden onze hoop gevestigd op de jongeman die bij de ‘receptie’ zat. Die spreekt Engels en is erg vriendelijk en behulpzaam. We liepen naar het gebouwtje toe maar er zat een andere jongeman, die aangaf niet zoveel Engels te spreken, nou dat viel best wel mee.
Hij had in ieder geval een laptop bij zich. We hebben gevraagd of hij even wilde Googlen: APN code maroc telecom. En ja hoor, daar kwamen de gegevens. De APN code die de mijnheer van Maroc Telecom aan ons door had gegeven klopte helemaal niet. We hebben alle gegevens opnieuw ingevuld en bingo: we konden een pagina openen. Ik kon die jongen wel zoenen, heb het maar niet gedaan, hij zou verlegen kunnen worden. Terug in de camper nog even geprobeerd en het werkte nog steeds……
Eerst maar eens eten: We hadden in de vriezer nog een portie heerlijke boerenkool. Overdag zo’n 22 graden in de zon, in zwembroek en ‘rokkini’ en ‘s avonds aan de ‘verse’ boerenkool, lekker.
Daarna het internet op. Even skypen en facetimen en nu dus de site bijwerken en uploaden. De gegevens voor de mifirouter i.c.m. Maroc Telecom in te vullen in de ‘settings:
profile name: internet iam (dus een spatie tussen de twee woorden)
APN code: www.iamgprs2.ma
Username: iam
Password: iam
Het kan ook zijn dat je het nodig hebt voor de dongle van Maroc Telecom.
24 januari – donderdag – Chefchaouen – Ouazzane
Vandaag zagen we al vroeg de groenvoorziening aan het werk: het regende….
Dan ziet alles gelijk zo troosteloos, het is wel een prachtige omgeving waar we door heen rijden. We zijn onderweg naar motel Rif, 4km onder Ouazzane aan de N13 richting Meknes. We hadden op het camperforum gelezen dat je daar biologische producten kunt kopen, daar zijn we wel voor in.
Bij aankomst een mooi plekje uitgekozen, achteraan op het terrein, het verste weg van de doorgaande weg. Er staan 2 campers waarvan 1 met een Duits kenteken. Die komen we hier nog niet zo vaak tegen, het zijn allemaal Fransen. Is wel logisch, Marokko is overwegend Frans-talig.
Wat wel grappig is, dat kwamen we gisteren ook tegen: Co sprak één van de twee mannen die ons welkom heetten en die gaf aan dat er heel veel mensen uit deze omgeving in Nederland werken. Als wij tegen iemand zeggen dat we uit Nederland komen heeft die persoon een familielid in Nederland wonen, vaak gevolgd door ‘in Amsterdam’.
We vroegen aan de mannen ook nog of we ergens in de buurt melk kunnen kopen. Ja hoor, in de winkel. Ja maar, wij willen graag rauwe melk rechtstreeks bij de boer vandaan. De man gaf aan dat er einde van de middag iemand met spullen komt en dat die ook melk bij zich heeft. Rauwe melk vroegen wij, 100% rauwe melk werd er gezegd. We hebben 10 liter besteld. We zijn benieuwd….
Nu nog hopen op een sterkere wifi verbinding, op dit moment is het 2G, wel 5 streepjes maar het houdt niet over.
We reden vandaag op de routeplanner van de iPhone. Gisteravond tijdens internet contact heb ik de route naar hier ingebracht en daar hebben we op gereden. We hebben ook de mifi-router ingeschakeld en hadden onderweg contact, dus live navigatie. We kunnen ook nog een navigatieapp ‘morocco gps maps’ downloaden maar dan hebben we een sterke verbinding nodig, dus dat volgt nog.
Nu eindelijk weer internet, dus gauw de boel uploaden. Geen foto’s vandaag, het was geen weer om plaatjes te maken.
Iedereen nog bedankt voor de felicitatie mails, hartstikke leuk om ze te ontvangen en te lezen. Beetje laat maar de verbinding is niet lang genoeg om alles te beantwoorden.
25 januari – vrijdag – Ouazzane – Meknes
Geen rauwe melk vanmorgen, er was een andere beheerder en die wist van niets. Jammer maar helaas.
Vanmorgen even gedoucht, zeer eenvoudig sanitair maar wel schoon. We zijn weer gaan rijden, het groen wordt weer prima voorzien van water. Het is wel erg mooi hier alleen is het door het weer zo somber om te zien. Laat de zon maar schijnen zou ik zeggen.
We rijden door naar Meknes en staan in het centrum van de stad, achter Bab Mansour. Als we aan komen rijden komt er direct een bewaker aanlopen, erg vriendelijk en hij spreekt ook Engels. Vind het leuk dat we uit Nederland komen. We betalen 40 dirham = € 3,60.
Het regent nog steeds maar we gaan toch het stadje in op zoek naar de Medina. De de bewaker komt weer naar ons toe en geeft wat tips: de moskee is nu nog dicht maar zal met een 1/2 uurtje open gaan. Hij geeft de richting aan van de medina waar ook de place el Hedim is. Meknes is de kleinste van de vier koningssteden en heeft 500.000 inwoners. Moulay Ismail II, de Maghrebijnse zonnekoning, liet de grootste stallen van het land bouwen, bezat 30.000 slaven en huwde vijfhonderd vrouwen. Zijn spilzucht bracht het rijk op de rand van de afgrond en liet een erfenis aan pompeuze bouwwerken na in de stad.
We hebben door de medina gelopen maar er waren niet veel winkeltjes open. We hebben ook de moskee bezichtigd maar mochten niet overal naar binnen, ik denk omdat we geen moslims zijn. Het regent de hele dag door met af en toe een pauze maar het schijnt de volgende dagen mooier weer te gaan worden.
We waren van plan om de Atlas over te trekken maar we hebben nu het idee om naar de kust te trekken, misschien dat het daar wat mooier is.
Er stond vanmiddag een touringcar naast ons op de parkeerplaats van Kras reizen, de reisleider was een Marokkaan en hij gaf aan dat het in het Atlas gebergte waarschijnlijk sneeuwt. Dus we denken er over om de route andersom te rijden. Op de kaart gezien linksom.
26 januari – zaterdag – Meknes – El Jadida
Om 6.30uur zijn we gaan rijden, vroeg wakker dus. Op de parkeerplaats waar we stonden brandde heel veel licht, voor de veiligheid is dat wel fijn maar om te slapen, er komt toch wel erg veel licht binnen. En we stonden dicht bij het centrum van Meknes en dat houdt in dat je dan vroeg gewekt wordt door de zanger van de stad, oftewel tijd voor een half uurtje bidden.
We reden weg onder een poort door, smalle straatjes, krappe bochten maar algauw waren we op de snelweg. We zijn vandaag van plan om kilometers te vreten, op weg naar het zuiden, op weg naar El Jadida.
In Rabat komen we langs een Marjane supermarkt waar we het een en ander in willen slaan. Dat is gelukt. We hebben flink yoghurt, crème fraiche, een stuk roomboter en eieren ingekocht. Ook een paar stukjes spek maar dat was niet te eten, het was wel vet maar niet weg te krijgen. Dus ons ontbijt was dit keer eieren, zonder spek, met heerlijke Griekse yoghurt na.
Op de parkeerplaats van de Marjane hebben we ons ontbijt genuttigd. We zagen verderop een camper staan, die ging nog even tanken en dat bleek een Nederlander te zijn: Cees.
Cees is alleen op stap, zonder navigatie (tomtom zonder Marokko) en zonder kaart. We hebben een uurtje zitten teuten in onze camper. Hij vroeg hoe lang wij al in Marokko waren. Zelf was hij ook nog maar kort in Marokko, 4 weken.
We vroegen hoe lang hij al onderweg is: Cees is april 2012 van huis vertrokken en al die tijd onderweg. Zij vrouw, An, is overleden en hij dacht, wat nu. Ga ik achter de geraniums of ga ik wat maken van mijn leven. Nou het antwoord weten we dus. Het is een levensgenieter en een beeldende verteller, gezellig.
Cees is achter ons aan gereden naar de camping waar wij van plan waren naar toe te rijden: Camping International in El Jadida. We waren Rabat uit toen zijn we bij een tankstation van de weg af gegaan om van chauffeur te wisselen. Cees reed door. Pas net voor El Jadida reden we hem weer achterop. Kon-ie mooi achter ons aanrijden naar de camping.
Nou dat was nog een hele zoektocht, op campercontact stond als straat Avenue N. Dit kon de iPhone niet vinden dus ik had de kaart op campercontact vergeleken met de kaart op de iPhone en dacht de juiste straat aangeduid te hebben in de navigatie. Mooi niet dus, het was op een totaal andere plek. Het was een heel gezoek en gevraag maar we staan nu op de camping. Voor zover je het een camping kan noemen. Het sanitair is drie keer niks en vies. Gelukkig hebben we alles aan boord dus hebben we er weinig mee te maken. Cees staat naast ons met zijn camper. We hadden nog het idee om Maroc Telecom voor hem een dongle/simkaart te kopen voor z’n iPad maar die zijn vandaag gesloten, morgen ook dus dat word maandag. Toen we vertelden dat je voor € 20,00 een maand lang onbeperkt kunt internetten wilde hij dat natuurlijk ook wel. Hij moet nog eventjes wachten tot maandag.
We hebben lekker in het zonnetje zitten kletsen, Co in korte broek en Lia in ‘rokkini’, in de schaduw was het 18 graden dus in het zonnetje zo’n 22 graden. Cees kwam er ook even bijzitten, lekker met een kopje thee.
Er kwam bij de camper een mannetje langs die vis te koop heeft, tong en krab (ze leren snel, hij zei het in het Nederlands). We konden 1 kilo kopen voor 700 DH (€ 6,30). We vroegen of Cees ook wilde want een kilo is wel veel voor ons tweetjes maar Cees kwam gelijk met een heel verhaal dat hij geen vis eet. Cees zit vol verhalen trouwens, wel leuk.
We hebben op slot het voor elkaar gekregen, met hulp van Cees zijn charmes, dat we een 1/2 kilo konden kopen. De beste man kwam de vis brengen, een 1/2 kilo voor 350 DH. Nu heb ik een weegschaaltje mee en wat bleek, het was 350 gram. We hebben het maar zo gelaten, € 3,20 voor 350 gram vis is natuurlijk een koopie.
We hebben lekker gewandeld met z’n drietjes, langs de boulevard van El Jadida, het is nog een heerlijk temperatuurtje. Het is donker als we terug komen.
Even nog inschrijven bij de receptie waar Cees alweer het hoogste woord voert. Wat een enthousiasme. Hij zit boordevol verhalen, een genot om naar te luisteren.
Zonet weer heerlijk gegeten en nu even de site bijwerken. We hebben weer een paar mooie plaatjes geschoten. Cees is ‘s avonds nog even langs gekomen, we hebben nog even gezellig gekletst, dat is iets wat hij erg goed kan.
27 januari – zondag – El Jadida
We zijn vandaag op tijd op en het ziet er redelijk helder uit, dat belooft een mooie dag te worden.
Wat ik nog niet vermeldt heb: tot nu toe ervaren wij Marokko als positief, we komen vriendelijke mensen tegen die behulpzaam zijn. We voelen ons veilig. Ook als we in de medina (oude binnenstad) lopen hebben we geen moment gehad dat we dachten ‘oh als dit maar goed gaat’. Natuurlijk zijn er mensen die je proberen te ‘bedotten’. Zoals laatst in Meknes, we waren op zoek naar de camperplek, stonden daar hemelsbreed zo’n 500 meter vandaan toen iemand naar de camper toeliep en op onze vraag naar de camperplek aangaf dat die gesloten was. We moesten naar Fes of Rabat gaan. Wij geloofden het niet, het was nl. een plek die op campercontact stond, als de plek gesloten zou zijn hadden we dat daar gelezen. Die tamtam gaat snel. Wat de reden van die man is, geen idee.
We zijn via de boulevard naar de Portugese wijk gelopen, Cees liep gezellig met ons mee. De Portugezen waren kapers en in landen waar ze aan land gingen bleven ze aan kust wonen. Een pittoreske plaats.
Daarna zijn we de markt over gegaan. Het is zondag dus veel mensen zijn vrij, het was een drukte van belang op het strand, in de straten en op de markt. Ook hier voldoet men aan alle eisen: Het vlees hangt aan haken buiten te besterven en de kwaliteit ziet er erg goed uit, donkerrood vlees met veel vet. Het verbaasd ons wel dat de lokale vrouwen de vetranden van het vlees af laten snijden, volkomen onnodig, ze gooien het lekkerste weg. Het zit niet voor niet aan het vlees. Het blijft toch leuk om de prijs te vermelden: 50 dirham voor een pond rundervlees = € 4,50. Als je kijkt waar de lokale mensen hun producten kopen zijn dat meestal de beste adresjes.
Er is een overvloed aan verse en gedroogde kruiden, bonen, zaden, pitten, gedroogd fruit….. Vooral van de kruiden zullen we wel het een en ander meenemen. Zelf hebben we groente gekocht: een venkelknol en 2 courgettes voor de somma van € 0,63. 12 Eieren voor € 0,09 per stuk. 🙂
We hebben een bosje munt meegenomen. We hadden eerder in de week op een terrasje muntthee gedronken met de munt in het glas, heerlijk.
Onderweg terug was er toch een Maroc Telecom winkeltje open, dus we hebben een dongle/simkaart en een maand internet gekocht voor Cees.
Vanavond gaan we hem even online zetten. We wilden zojuist de simkaart in de iPad zetten maar het is een SD simkaart en in de iPad gaat een micro-SD simkaart. We hebben op internet een gebruiksaanwijzing gevonden om het kaartje kleiner te knippen maar Co en Kees zijn nu terug naar het winkeltje om te kijken of die man het kan/wil doen. Zo niet, dan gaan we het zelf proberen.
Zoals je hieronder ziet zijn er diverse vervoersmiddelen. Qua taxi’s is het zo: in de stad en directe wijken er omheen rijden de ‘petit’ taxi’s. Deze kosten geen drol en je bent supersnel op de juiste plaats van bestemming. Buiten de stad rijden de ‘grande’ taxi’s. Die zijn duurder maar brengen je verder weg. Ze worden wel zo vol mogelijk gestouwd. Soms zaten de mensen met z’n tweetjes op de voorstoel.
Morgen gaan we verder reizen, we rijden via de kustweg naar Ounara bij Essaouira. We gaan naar camping Les Oliviers. Als het goed is kunnen we daar wassen in een heuse wasmachine. Cees gaat morgen met ons mee.
Hij heeft bij vertrek uit NL van zijn zoon een iPad meegekregen maar deed daar alleen wat spelletjes op. We hebben internet op zijn iPad gezet en wat dingen uitgelegd. Toen heeft hij even ‘gefacetimed’ met zijn zoon en we hebben campercontact en camperforum op zijn bureaublad gezet. Kan hij het een en ander volgen.
Ga naar week 3
terug naar overzicht