2021 Marokko 25 januari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Maandag 25 januari 2021: Toundoute

We zijn hier nu alweer 5 nachten, wat gaat de tijd toch snel, en we vervelen ons geen moment.

Vandaag nemen we een rustdag, de rit gisteren was best wel enerverend dus als niemand kijkt, doen we vandaag een stoeltjesdag. En niemand kijkt, dus dat gaat goed.

Vanmorgen zijn we bezig met het monteren van de video boodschappen die we hebben mogen ontvangen van onze familie voor ons 40jarig huwelijk. Dat was onwijs leuk, al die persoonlijke berichtjes.

’s Middags zitten we met Mahfoud en Mohammed te praten, eerst in de zon, maar als die te warm wordt in de schaduw.

Ik laat Mahfoud het Komoot programma zien, maar ik wil ook graag weten waar nu dat dorpje ligt waar de kippen op straat lopen. Dat wijst hij mij aan.

Ik had hier zelf ook al een route naar toe gemaakt zie ik later. We moeten veel door de rivier rijden, maar volgens Mahfoud en Mohammed is dat goed te doen. Dus gaan we daar morgen maar eens een kijkje nemen.

Ik heb thee gezet en laat het Mahfoud, Mohammed en Aisha proeven. Het is duidelijk, het is niet hun smaak. Ze vinden hun eigen thee lekkerder. Ja, ik denk als je aan die sterke smaak gewend bent dat je onze thee te ‘slap’ vindt. Dat kan, ieder zijn smaak. Zelf vind ik onze thee veel lekkerder.

We krijgen een potje met zwarte olijven aangeboden door Aisha. Ze heeft ze zelf verwerkt. Het zijn olijven uit hun eigen tuin. Ze leggen ze in met zout, dan gaan ze in een box met een gewicht erop. Dit blijft 1 week zo liggen.

Daarna gaan ze in een plastic fles/pot. Er worden gaatjes geprikt in de fles en gedurende de tijd dat het ligt te fermenteren wordt de fles regelmatig gekeerd en rondgedraaid. Het hele proces duurt 1 maand. Ze smaken erg goed.

We nemen een filmpje op met onszelf in de hoofdrol, als bedankje naar onze familie. We weten dat het voor velen de eerste keer was, een filmpje opnemen en dan ook nog verzenden via Whatsapp, stoer hoor. Nu moeten we er zelf aan geloven, met een Marokkaans decor in de achtergrond, onze geliefde bergen.

We moeten ons moment uitpikken, want als er een auto langs komt maakt dat heel veel lawaai, dan kunnen we onszelf bijna niet horen denken. Maar het gaat precies goed.

We nemen ook een filmpje op, in het Engels, waarin we de familie Ajabour, waar we hier staan met de camper, bedanken voor hun gastvrijheid en hun ‘cadeautjes’ op onze feestdag. Mahfoud zou het vertalen voor de familie.

Tegen de avond loop ik naar de weg en zie in de verte iets kleurigs aan komen lopen. Ik ga terug naar de camper en zie even later het ‘kleurige’ langslopen. Het is een man die een karretje voortduwt met plastic teiltjes etc. erop.

Ik wijs Mahfoud op de man. Deze mijnheer verkoopt van jongs-af-aan al deze producten. Hij zit vaak in de dorpen langs de weg en probeert zo zijn producten aan de man c.q. vrouw te brengen.

Vorig jaar had hij genoeg gespaard om een autootje te bestellen. Maar toen brak de Corona tijd aan en heeft hij de bestelling maar geannuleerd. Dus nu moet hij nog alles te voet doen, wat zal hij een kilometers maken, en dat op gewone sandalen. We hopen voor deze mijnheer en vele anderen, dat er weer betere tijden aanbreken. Insjallah.

Het valt me op dat er best wel veel busjes langsrijden met spullen op hun dak, net of er morgen markt is. Ik vraag het na en krijg te horen dat het vandaag marktdag was in Skoura, en dat deze mensen nu op weg zijn naar huis. Ja, dat kan natuurlijk ook, een omgekeerde wereld. Ze rijden niet naar een dorp in de bergen, maar brengen hun spullen naar de ‘stad’ vanuit die bergen.